Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

The Houses October Built (2014)

Σκηνοθέτης: Bobby Roe
Συγγραφείς: Zack Andrews, Bobby Roe, Jeff Larson, Jason Zada
Χώρα: ΗΠΑ
Release: 2014
Runtime: 91 min

October builds houses for Halloween.

Μιά παρέα πέντε φίλων, σε νοικιασμένο αυτοκινούμενο, ξεκινάνε απο το Texas, τον Οκτώβρη του 2013, κατα τη διάρκεια του Halloween, να βρούν το πιο Extreme Underground Haunted House.
Οκ η κάμερα του σαλονιού.
Βάζω και την αλλη στην τουαλέτα και φύγαμε.
Η ταινία μας πληροφορεί με κάρτες στην αρχή, οτι αυτήν την εποχή, ανοίγουν περίπου 2500 τέτοια θεάματα σε όλη την Αμερική, εκμεταλλευόμενα και δημιουργώντας τουρισμό. Οι τύποι δέν ψάχνουν φάσεις τύπου λουνα πάρκ, ψάχνουν φάσεις χονδροειδέστερες, που έχουν πλέον τρελλή ζήτηση, καθότι για να πας σε κάτι τέτοιο, τρώς στη μάπα 628 ταινίες τρόμου το χρόνο, οπότε θα φοβηθείς με ενα σεντόνι και μια ηχογράφηση ουρλιαχτού? Αυτά σε βάζουν σε ατμόσφαιρα και καλά πραγματικού στοιχειωμένου σπιτιού, πιθανότατα με χοντράδες, και ενώ έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου οτι είναι βέβαια ψεύτικο, και οτι είσαι όντως ασφαλής, κανείς δεν σου εγγυάται την ασφάλειά σου απο καμμια απότομη αντίδρασή σου.
Εχει πολλά φαντάσματα ακόμα Μπαρμπα Σρούμφ?
Οπότε η αδρεναλίνη ρέει αφθονη. Οπότε έχουμε δώ τρείς ψιλονορμάλ τύπους, ένα μουσάτο Τάρας Μπούλμπα και μια γκομενίτσα που κάνει να ο κώλος τους να χεστούν πάνω τους. Φυσικά καταγράφουν τα πάντα, και με πολλαπλές κάμερες, με σκοπό να έχουν υλικό για ντοκυμανταίρ επιστρέφοντας.

Κάρτ Βιζίτ Blue Skeleton
Καθ'οδόν και επισκεπτόμενοι τα διάφορα Haunted Houses, και απο την αλληλεπίδραση στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ για συντομία, ή ΜουΚουΔού, παρότι θα μπορούσε να σημαίνει και Μεγάλο ΚουράΔι, ή Μαλάκα Κατούρα Δίπλα) μαθαίνουν για ενα τουριστοστοίχειωμα ονόματι Blue Skeleton, που θεωρητικώς απ ότι ακούνε είναι το πιό σουπερουάου/Γαμάτο/χέζεσαιπανωσουμεγάλε εξτραβαγκάντζιο, αλλα δέν εχει σταθερή τοποθεσία οπως όλα κάθε χρόνο. Είναι το πιό Extreme Underground στοιχειοφάσωμα, και πρέπει να βάλεις τον Ουζούνη να το βρεί!!!
Ακολουθούμε την έρευνα, και σε κάποια στιγμή, φαίνεται οτι το βρίσκουν. Η μάλλον τους βρίσκει αυτό...


-Ρε μαλάκα κανουμε μια ταινία?
-Καλή ιδέα ρε. Κάμερα έχουμε?
-Θα πάρω την Sony GamoVaftiso 1 μου, φέρε εσύ την GoPro σου, θα φέρουμε και το Μήτσακλα που έχει εκείνο το SportsCam απο το Πλαίσιο, και τον Μπάμπη που έχει ΑειΦών, που τραβάει καλά βίντεα και φύγαμε.
Μπάμπη απο την αλλη. Δέν ειν' αυτό το καλό μου προφίλ
Κάπως έτσι πρεπει να ξεκίνησαν το 2011 οι συντελεστές της ταινίας, και εκαναν ενα ομώνυμο με τούτη δώ την ταινία ντοκυμανταίρ, για το ίδιο θέμα. και αφού έτυχαν θετικών σχολιασμών απο όλο το οικογενειακό τους περιβάλλον, συμπεριλαμβανουμένου και του Παππού τους που είναι κωλογερος και ξυνός και δέν του αρέσει τίποτα, αποφάσισαν να το κάνουν κανονική ταινία.
-Ρε μαλάκα κανουμε μια κανονική ταινία αυτή τη φορά?
-Καλή ιδέα ρε. Κάμερα έχουμε? Τη GoPro μου τη σκότωσα για να πληρώσω το Τζακούζι...
κλπ αλλη μιά φορά.
Η παρέα φίλων της ταινίας, είναι όντως μια παρέα φίλων, με τα κανονικά τους ονόματα, δυο εξ αυτών ειναι και αδέρφια κλπ.
Καλωσήρθατε. Αφήστε τα παλτά και τα αντερά σας
στο φουαγιέ και περάστε στα ενδότερα.
Ξεκινάμε ως Mockumentary για να δώσουμε τα στοιχεία που ειπαμε στην αρχή του Plot.
Mας ρίχνουν και μερικές συνεντεύξεις υπαλλήλων αυτών των στοιχειωμένων σπιτιών μαζί και με θαμώνες και πελάτες για τις εμπειρίες τους.
Μετά μια κάρτα μας πληροφορεί οτι το υλικό που θα δούμε, είναι τραβηγμένο απο την προαναφερθείσα παρέα φίλων, ΚΑΙ απο μάλλον μέλη του Blue Skeleton.
Και μετά μας χώνει στη μάπα πλάνα της γκομενίτσας της παρέας που δέν εχουμε δεί ακομα μεσα σε ενα πορτ μπαγκάζ!!!
Οπότε ξέρουμε οτι κάτι δέν προκειται να πάει πολύ καλα!
Λοιπόν η ταινία δέν ειναι αμιγώς τρόμου. Υπάρχει συνεχώς και λόγω θέματος, ενα στοιχείο μεταφυσικού, για το Halloween μιλάμε εξάλλου, τη μέρα των φαντασμάτωνε ε?
Αλλα η πλοκή δέν σε αφήνει σώνει και καλά να υποθέσεις μεταφυσικές προεκτάσεις παρότι συνέχεια σου ρίχνει σπόντες. Είναι ενα χρονικό, ενα αμοντάριστο υλικό για ντοκυμανταίρ.

Stap taypin' Madafuqua. Aye says STAP.
Το πρώτο μισό περίπου αναλώνεται στην περιήγηση των διαφόρων σπιτιών, σε όλη την επικράτεια.
Κούκλα κατ ex-ακολούθησιν
Μετά μπαίνουμε στο ψητό που είναι το Blue Skeleton και η διαδικασία να το βρούν. Καθ'όλη τη διάρκεια "'ίπταται μια υφέρπουσα απειλή" (sic Zουράρις) μερικοί υπάλληλοι σπιτιών ψάχνουν για καυγά, μερικοί αλλοι δέν γουστέρνουν να καταγραφούν σε βίντεα, και μια φαντασματοπορσελάνινη κούκλα, τους ψιλοακολουθεί και εμφανίζεται σε διάφορα μέρη. Καμμια εξήγησις.

Ο ρυθμός, σε δεδομένα Found Footage είναι μια χαρά, και προς δική μου ευχαρίστηση δέν γίνεται καμμια ιδιαίτερη προσπάθεια συναισθηματικής συνένωσης με τους πρωταγωνιστές.
Σε Found Footage ταινίες, προσωπικά την θεωρώ αχρηστη, προτιμώ να βλέπω ντοκυμανταρίστικα την δράση, παρά να συμπάσχω με τον πρωταγωνιστή.
MΠΟΥ ρε μαλάκες τουρίστες, ΜΠΟΥ!!!
Το θριλερικό στοιχείο με ευχαρίστησε, είπαμε, η ταινία δέν ειναι τρόμου, παρότι σου καλλιεργεί την ατμόσφαιρα. Δέν περιμένεις να σου πεταχτεί το φάντασμα απο την γωνία. Απο την αλλη, υπάρχουν στιγμές που περιμένεις κάτι να πεταχτεί αφου η ατμόσφαιρα σε έχει προδιαθέσει, αλλα δέν ξερεις τί!!!
Η ταινία -το λέω για άλλη μια φορά- είναι Found Footage. οποτε δέν ειναι να περιμένεις εξηγήσεις για τα διάφορα τεκτενόμενα. Αλλα απο την άλλη δέν περιμενες εξηγήσεις και απο το Blair Witch Project έτσι δέν είναι?
Οι συντελεστές, όλοι, εκτός των παραγωγών που θα έπρεπε να ειναι πεπειραμένοι αλλιως ταινία δέν γυρίζεται, είναι νεοι στο χώρο ανευ περγαμηνών. Αυτο πολλές φορές οδηγεί σε αριστουργήματα όπως το Saw. Απο την άλλη μπορει και να οδηγεί σε αδυναμία επανάληψης τόσο ιδιαίτερης ταινίας, και επαναπαυμό στις δάφνες μας, όπως -κατ'εμέ- ο James Wan.
Eδώ με αυτούς, ίδωμεν.

Όπως γίνεται με τις περισσότερες ταινίες αμοντάριστου υλικού, κάποιοι θα την βρούν απίστευτα βαρετή, και θα πούν οτι δέν γίνεται τίποτα στην μισή τουλάχιστον ταινία. Αλλα δέν θα εχουν ιδιαίτερο δίκιο. Αλλες ταινίες εχουν τέτοιο θέμα που σε βάζουν σε κάποια δράση απο την αρχή. Εδώ, πρεπει να περάσεις την διαδικασία εύρεσης της δράσης.
Κουκλίτσα είσαι μωρή! Κού-Κλί-Τσά.
Και η ατμόσφαιρα είναι σωστή και μεταλάσσεται καθ οδόν όπως πρέπει, απο ενα ανέμελο διασκεδαστικό ταξίδι πέντε φίλων, σε μια εμμονή εύρεσης του Blue Skeleton.

Η Ταμπακιέρα? Δέν θα δείτε κατι τραγικά καινούριο και ιδιαίτερο, ούτε σε σενάριο ούτε σε τεχνικές, αλλα θα δείτε μια γενικά ΚΑΛΗ ταινία, φτιαγμένη απο φρέσκους ανθρώπους του χώρου. Δέν περιμένω να τους ξαναδώ σε άλλη ταινία εδώ που τα λέμε, γιατι αυτό είναι ενα πρότζεκτ απ αυτά που τα σκέφτεσαι δέκα χρόνια και δέν επαναλαμβάνονται. Αλλα θα μας μείνει τούτη η ταινία να τους θυμόμαστε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου