Horror Bar: The Lost Room (2006)

Σκηνοθεσία: Craig R. Baxley, Michael W. Watkins

Συγγραφείς: Laura Harkcom, Christopher Leone, Paul Workman

Παίζουν: Peter Krause, Julianna Margulies, Kevin Pollak, Roger Bart, Peter Jacobson

Χώρα: ΗΠΑ

Release: 2006

Runtime: 3x90 mins

The Lost Room

Ξεκινάμε βλέποντας μια παράνομην συναλλαγήν. Ενοπλοι τύποι, φάτσες φυλακόβιες, αγχος και τσίτα. Βαλίτσες ανοίγουν, κοιτάνε ολοι τα περιεχόμενα, βλέπουμε και μείς οι άμοιροι, και εκεί που περιμένεις να δείς βαλίτσα με μετρητά δυσκόλως ανιχνεύσιμων τραπεζογραμματίων, βλέπεις ενα κλειδί απο μοτέλ!!!

Κλειδί ασφαλείας. Ανοίγει πόρτες σε αλλες διαστάσεις, κονσέρβες, κεφάλια, και λοιπά τιμαλφή.

Ο ενας τυπάκος το "δοκιμάζει". Ανοίγει αλλη βαλίτσα, κανει μια έτσι και συνθέτει μια μίνι πόρτα μεθέθους βαλίτσας και ανοιγει με το κλειδι. Και τσάαακ, φώς απο την αλλη μεριά της πόρτας, στο ξεκάρφωτο! Οπα? Συναλλαγή, 2,000,000 $ αλλαζουν χέρια σε οφ σώρ λογαριασμό, μπαίνει άλλος τυπάκος με δυό φουσκωτήριους, και τα κάμει ολα λίμπα με ενα στυλό Πέηπερ Μέητ, απο αυτά που μάλλον σκοτώνουν και ανάποδα.

O Tζώ Μίλλερ, είναι Ντετέκτιβ της αστυνομίας. Ήτοι, ενας νορμάλ μπατσούλις. Ερευνά τον τόπο του εγκλήματου, βρίσκοντας απανθρακωμένα πτώματα, άλλα να κρέμονται απο το ταβάνι, λιωμένες καραμπίνες και τα τοιαύτα καθημερινά πράματα. Οσονούπω, πέφτει στην αντίληψη της αστυνομίας νεαρός τυπάκος, παρών στην φάση, ο οποίος αρπάει το κλειδί απο το γραφείο του Μίλλερ σε μια εξέταση, και την κάμει προς αγνωστη κατεύθυνση, καθότι η πορτα που ανοιξε κανονικά, δέν τον περιέχει πλέον. Γνωρίζουμε και καναδυό ακομα χαρακτήρες, ζάμπλουτο τύπο, συλλέκτη απ οτι λέει απο χόμπυ, με αδυναμία στον γιόκα του, την κόρη του μπατσούλι, τον πάρτνερ του στη δουλειά, τον ιατροδικαστή, κλπ.
Ο νεαρός μάρτυρ, εντέλει πεφτει θυμα, βρίσκει τον Τζώ Μίλλερ, και του φορτώνει το κλειδίον. Πάρτο -του λέει- ανοίγει όλες τις πόρτες. Το παίρνει ο άλλος, νομίζοντας οτι θα εξασφαλίσει προαγωγές και γκόμενες, και τσάκ, το δοκιμάζει σε κάποια φάση.

Το κλειδί, απαξ και το χρησιμοποιήσεις σε οποιαδήποτε πόρτα με κλειδαριά, σε πάει σε ενα δωμάτιο μοτέλ, στη μεση της ερήμου ξερω γω.

Σάνσάην Μωτέλ. 4309 κλίκ απο οπουδήποτε. Κάναμε και απεντόμωση. Ελάτε.

Kαι επιχειρόντας να ξαναβγείς, σε πάει οπου θέλει. Σα να λέμε στην τουαλέτα του βενζινάδικου πριν το δάσος που το χει ο γέρος που λεει "Μην πατε παραπέρα", ή στον 28ο οροφο του Εμπάϊαρ στέητ Μπίλντινγκ, ή στο υπόγειο σχιζοφρενούς δολοφόνου, όπου θέλει.
Εκτός και αν του πείς με πειστική και στεντόρια φωνή το πού θες να πας! Δείτε την πρώτη επαφή με το δωμάτιο:

Και είμαστε στα πρώτα 20 λεπτά του πρώτου επεισοδίου. Λίγο φάστ φόργουωρντ τώρα.
Ο Πάρτνερ του Μπατσούλι πετένη μυστηριωδώς, ο μπατσούλις για διάφορους λόγους που θα ιδείτε, θεωρείται ένοχος για το φόνο του, και η κορούλα, κατα λάθος, μπαίνει στο δωμάτιο του μοτέλ, και εξαφανίζεται, γιατι απαξ και μπείς, οτι και να πειράξεις και να του αλλαξεις θέση, οταν ξαναμπείς, έχει γίνει reset, και είναι ξανα στη θέση του. Οποτε οταν ο μπατσούλις ξαναμπαίνει να την κυνηγήσει, το κορίτσι λείπει. Πούντο? Ε?

Οκ, οπότε εχω αλλο ενα δωμάτιο στο σπίτι... Αν το πάρει χαμπάρι η πολεοδομία, τί σκατά τους λέω?

Αρχίζει το κυνήγι. Ο Μπατσούλις πρεπει να εξαφανιστεί γιατι τον ψάχνουν οι δικοί του να του φορτώσουν φόνο. Πρεπει επίσης να βρεί και την κορούλα του. Και τελικά, πρεπει να την γλυτώσει απο ενα μάτσο τύπων, που έχουν βάλει στο μάτι το κλειδί. Γιατι αποδεικνύεται οτι το κλειδί είναι ενα απο τα αντικείμενα που κάποτε κατοικοέδρευαν στο εν λόγω δωμάτιο μοτέλ, τα οποία, έτσι και αφαιρεθούν απο την πατρίς τους, αποκτούν ιδιαιτέρως ρηξικέλευθες δυνάμεις όπως το κλειδί. Και αυτοί που θέλουν να το αποκτήσουν, που είναι και πολλοί, δέν θα διστάσουν μπροστά σε τίποτα για να το επιτύχουν.

Πρόκειται για μεταφυσικόν Θρίλερ Μεγάλης Ολκής. Φανταστείτε ας πουμε το εξής: Ελβετός λογιστης εχει απο σπόντα στην κατοχή του μυστικά εγγραφα κατασκοπειας το 1965. Και τον κυνηγάει η Καγκεμπέ, η Σηαηέη, η Εμαηφάηβ, Η Στάζι, Η Μοσάντ, και ενας τούρκος που θελει να πληρωθεί για τα χτεσινά Κεμπαπ. Ο Λογιστής λοιπον δεν εχει δεσμους με κανεναν τους, δέν ξερει ποιον να εμπιστευθεί, κινδυνευει μόνιμα (ο Τούρκος ας πουμε κρατάει και μπαλντά), και εχει χάσει και το χαρτοφύλακά του.
Βάλτε στο όλο περιβάλλον κατασκοπείας τώρα και κάτι περίεργα αντικείμενα, με δυνάμεις περίεργες. Ενα εισητήριο λεοφωρείου ας πούμε που απαξ και ακουμπήσει κάποιον τον στέλνει ιπτάμμενο στο δγιαόλου τογκόλο, ή ενα ρολόι, που βράζει αυγό σε 30 δευτερόλεπτα, ή ενα στυλό που προκαλεί ηλεκτροπληξίες, μια χτένα που σταματάει το χρόνο, και έχετε το στόρι. Ο Μπατσούλις, προσπαθεί να βγάλει άκρη απο κάτι και που δέν ξέρει, και δέν του λεει και κανεις τίποτα, ενόσω προσπαθεί απεγνωσμένα να βρεί τρόπο να επαναφέρει την κόρη του στην πραγματικότητα.

Μπλέξιμο Ομηρικών διαστάσεων, περιπέτεια Τολκινικού μεγέθους, και Θριλεριά που θα ζήλευε ο Τζών Λε καρρέ. Εδώ, δέν σε απασχολεί τόσο η ατμόσφαιρα, δέν ειναι τρόμου, η οποία παρόλα αυτά ειναι πολύ καλή, ούτε καν οι ερμηνείες, που επίσης είναι καλές, αλλα υπάρχουν μονο για να προωθούν την υπόθεση. Αυτή η τελευταία είναι αυτό που σε απασχολεί, σαν σε ένα πολύ καλό θρίλερ κατασκοπείας. Το μπέρδεμα, το οτι κανεις δεν μπορει να εμπιστευθεί κανέναν, το οτι οποιο νέο προσωπο βλέπεις δέν ξέρεις τι σκοπους εχει τελικά, οι μεταπτώσεις των χαρακτήρων, οι διαρκείς αλλαγές στρατοπέδων και πάλι ανευ εμπιστοσύνης, και γενικά -το ξαναλέω- όλα αυτά που συνθέτουν ενα πολύ καλο κατασκοπικό Θρίλερ.

Ερχονται κάτι στιγμές, που λές ευτυχώς που μερικοί ακόμα θέλουν και κάνουν μίνι σειρές, 6 επεισοδίων ας πούμε, και καταφέρνουν έτσι να σου λένε μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, που ειναι και σαφής και ευκρινής, και δέν τραβάνε το στόρι απο τα μαλλια, για να φτάσουν τα 24 επεισόδια τη σεζόν, σε 7 σεζόν.
Αυτά, σε αφήνουν λίγο θέλοντας να μπορούσες να δείς και άλλο, αλλα είναι τόσο συγκροτημένα και καλογυρισμένα, που μπορεις να τα ξαναδείς και να τα ξαναδείς, ως μια πολύ μεγάλη ταινία, (270 λεπτών στη συγκεκριμένη).
Σαφείς χαρακτήρες εδώ, χωρίς όμως να αναλύονται τόσο, το θέμα μας είναι η υπόθεση και όχι τα σώψυχά τους. Τα βλέπουμε μόνο όσο πρέπει για να αναπτυχθεί η υπόθεση.

Μπλέκονται σε κάποια στιγμή, και μυστικές συνομωταξίες οπαδών, υπέρ και κατά, καμπάλ, διάφοροι που δέν ξερουν τί θέλουν και δέν θα ησυχάσουν μεχρι να το αποκτήσουν, και δένει το γλυκό ωσαν με σιρόπι με ενα φλιτζάνι νερό και 23 ζάχαρη.

Και ερωτικό ενδιαφέρον υπάρχει, (χήρος είναι ο μπατσούλις) αλλα και αυτό με τη σειρά του, δέν έρχεται ποτέ μπροστά, αλλα οπως ολα τα σχετικά, μενει στο φόντο της δράσης και της προώθησής της.