Musaranas (Shrew’s Nest) (2015)

Directors: Juanfer Andrés, Esteban Roel
Writers: Juanfer Andrés, Sofía Cuenca, Emma Tusell
Stars: Macarena Gómez, Nadia de Santiago, Hugo Silva, Luis Tosar
Country: Spain | France
Release: 2015 (USA)
Runtime: 95 min

Musaranas aka shrews. Πώς λέμε killer shrews, καμία σχέση.

Βρισκόμαστε στην Ισπανία της δεκαετίας του 1950. Δύο αδελφές ζουν μαζί σε ένα καταθλιπτικό διαμέρισμα κάπου στη Μαδρίτη, αφού η μητέρα τους έχει πεθάνει και ο πατέρας τους χάθηκε στον πόλεμο.

Η Montse ως μεγαλύτερη, έχει επωμιστεί ολοκληρωτικά τη φροντίδα της μικρότερης αδελφής και προσπαθεί να τα βγάλει πέρα δουλεύοντας ως μοδίστρα.

Είναι ένα άτομο με ψυχική αστάθεια που φαίνεται ότι έχει περάσει αρκετά δεινά που της έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια. Ένα από αυτά είναι και η ασθένεια της αγοραφοβίας, που την αναγκάζει να μένει κλειδωμένη στο διαμέρισμα της και να στερείται έτσι οποιαδήποτε χαρά.

Έχω δει μια φορά άντρα, ήταν καταπληκτική ζωγραφιά

Η μικρότερη αδελφή μόλις έκλεισε τα 18 και αρχίζει να ανεξαρτητοποιείται. Το γεγονός αυτό τρομάζει τη Montse και επιβαρύνει και άλλο της εύθραυστη ψυχολογική της κατάσταση με αποτέλεσμα η συμβίωση των δυο γυναικών να γίνεται ακόμα πιο δύσκολη. 

Oι τεταμένες ισορροπίες θα ανατραπούν τελείως, όταν ένας γοητευτικός γείτονας ο Carlos θα χτυπήσει τραυματισμένος τη πόρτα και θα ζητήσει βοήθεια. 

Η Montse αποφασίζει να τον περιθάλψει και αυτός νοιώθει ευγνωμοσύνη. Αν ήξερε όμως τον εφιάλτη που τον περιμένει δε θα έμπαινε ποτέ σε αυτό το σπίτι.

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα 

Το Musaranas ήταν μια από τις πολυαναμενόμενες Ευρωπαϊκές ταινίες λόγω του ονόματος του Alex de la Iglesia που βρίσκεται πίσω από την παραγωγή.

Τη σκηνοθεσία ανέλαβαν οι πρωτάρηδες Juanfer Andrés και Esteban Roel που κατάφεραν μάλιστα να αποσπάσουν βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και το καστ περιλαμβάνει γνωστούς και καλούς ηθοποιούς.

Με λίγα λόγια πολλά καλά μαζεύτηκαν αλλά αυτό δε εξασφαλίζει ότι το αποτέλεσμα θα είναι ικανοποιητικό αφού έχουμε δει αρκετά φιλμ με περγαμηνές που τελικά μας απογοήτευσαν. 

Ευτυχώς όμως το Musaranas δεν ήταν ένα από αυτά.

Δεν ήθελα να στο πω απότομα αλλά ο ταραμάς ακρίβυνε 22 λεπτά το κιλό

Η ταινία δεν είναι αμιγώς τρόμου αλλά ψυχολογικό θρίλερ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το gore στοιχείο απουσιάζει. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται, ως επί το πλείστον, μέσα σε ένα σπίτι ενώ η βαρύτητα δίνεται στη σχέση των δυο αδελφών και πως αυτή επηρεάζεται από την εμφάνιση του νεαρού άντρα.

Είμαι γυναίκα θρήσκα ντερμπεντέρισσα 

Από τη μια η Montse που ακροβατεί στα όρια της τρέλας και το χει ρίξει στη μορφίνη και τη θρησκεία σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να βρει λύτρωση.  Φαίνεται από την αρχή ότι η σχέση με τον πατέρα της ήταν προβληματική και γι αυτό εκείνος τη στοιχειώνει με οράματα. Κάνει προσπάθειες να αγαπηθεί και όταν δε τα καταφέρνει χάνει τελείως τον έλεγχο.

Από την άλλη η μικρότερη αδελφή που ζει στη σκιά της Montse προσπαθώντας να κάνει την επανάσταση της χωρίς όμως αποτέλεσμα.Με λίγα λόγια η μία είναι εντελώς σαλεμένη και η άλλη παρθενοπιπίτσα σιγανοπαπαδιά.

Τεχνικά έχουμε πραγματικά μια πολύ καλή δουλειά. Το soundtrack ταιριάζει απόλυτα στο φιλμ, η ατμόσφαιρα της δεκαετίας του 50 έχει αποδοθεί πολύ σωστά ενώ ειδική μνεία πρέπει να δοθεί στο αποτελεσματικό μακιγιάζ.

Γι' αυτό χρησιμοποιώ σταυρό αντί μαχαίρι 

Το δυνατό χαρτί όμως είναι η υποκριτική, ειδικά της Macarena Gómez που βγάζει αξιοπρεπώς εις πέρας τον απαιτητικό ρόλο της Montse. Η κάθε έκφραση του προσώπου της περνάει στο θεατή έντονα τα συναισθήματα που νοιώθει η ηρωίδα είτε πρόκειται για χαρά, είτε για οργή και απόγνωση. Ίσως κάποιες φορές να φάνηκε λίγο υπερβολική, αλλά όχι τόσο ώστε να χαλάσει τη συνολικά καλή απόδοση της στο ρόλο.

Η σκηνοθεσία βρίσκεται σε πολύ καλά επίπεδα και πετυχαίνει μια ατμόσφαιρά απελπισίας σε όλη τη διάρκεια που δεν αφήνει τον θεατή να πάρει το βλέμμα του από την οθόνη. 

Ο ρυθμός είναι καλός και το gore δίνει κάποιες ενέσεις αδρεναλίνης την ώρα ακριβώς που χρειάζεται. Θα προτιμούσαμε φυσικά να είχε περισσότερο αίμα αλλά και αυτό καλό είναι.

Η μόνη ένσταση είναι στο σενάριο και αφορά κυρίως σε κάποιες συμπεριφορές των χαρακτήρων που δείχνουν αδικαιολόγητες, ειδικά της μικρής αδελφής και του τραυματισμένου Carlos.

Η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά 

Μπορεί και οι δυο να αποτελούν ''πιόνια'' της ηρωίδας αλλά θα έπρεπε να τους δοθεί λίγο μεγαλύτερη βαρύτητα. Πιο συγκεκριμένα θα έπρεπε να καταλάβουμε και εμείς γιατί και οι δυο είναι τόσο στόκοι.

Ακόμα και  η ''μεταμόρφωση'' της Montse ήταν λίγο απότομη.

Έγινε από την αρχή κατανοητό ότι είχε αρκετά ψυχολογικά προβλήματα και το φινάλε εξηγεί κάποια πράγματα αλλά και πάλι θα έπρεπε να έχει μια πιο σταδιακή αλλαγή στη συμπεριφορά της για να έρθει στον θεατή πιο ομαλά. 

Συνολικά δόθηκε η αίσθηση ότι το φιλμ έπρεπε να πάρει ακόμα λίγο χρόνο ώστε να ξεδιπλωθούν  οι χαρακτήρες του περισσότερο.

Δε μπορώ να κοιμηθώ, θα μετρήσω ψόφιους άντρες. 

Κατά τα άλλα η ιστορία είναι απλή αλλά αποτελεσματική. Θα βρείτε κάποιες ομοιότητες στη κεντρική ιδέα με το αριστουργηματικό Misery αλλά οι ήρωες και η εξέλιξη της υπόθεσης διαφέρουν αρκετά. Φυσικά δε τίθεται κανένα θέμα σύγκρισης με την ταινία που βασίστηκε στη καταπληκτική νουβέλα του Stephen King αλλά δεν τίθεται και θέμα αντιγραφής.

Το φινάλε έρχεται με την ανατροπή του να δώσει δραματικές προεκτάσεις και να εξηγήσει αρκετά πράγματα σε σχέση με την ψυχοσύνθεση της Montse.
Ίσως ξενίσει κάπως αυτούς που δεν αγαπούν το μελό και μεταξύ μας ούτε εγώ το συμπαθώ ιδιαίτερα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως το βρήκα αρκετά καλό και ταιριαστό με την όλη ατμόσφαιρα. 

Γυμνό δεν υπάρχει, μόνο τη τρίχα του Carlos στη κοιλιά και αυτή με το ζόρι.

Μια και μοναδική σκηνή με βυζγιά είδαμε αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ήταν αξιοπρεπέστατη. 

Το ήξερα ότι έχει βάλει σιλικόνη η κάμπια 

Γενικά είναι ξενέρωτοι και παίζει μόνο καφές με μορφίνη αλλά η ταινία παρουσιάζει ένα πολύ πρωτότυπο στρώσιμο τραπεζιού για τσάι. Ούτε στα καλύτερα ξενοδοχεία τέτοια περιποίηση.

Μια καλή επιλογή για όσους αγαπούν τα ψυχολογικά θρίλερ.
Δεν είναι και αριστούργημα αλλά προσφέρει ένταση και σίγουρα αξίζει μια ματιά.
Προσωπικά με το που το είδα αποφάσισα να μη ξαναχτυπήσω τη πόρτα του γείτονα ούτε για να δανειστώ καφέ.
Είναι και μπρατσωμένος ο άτιμος.
Κρίμα.