Tα Καλύτερα Found Footage PART 1

Βρέθηκε υλικό από κάμερα κάπου/κάπως/κάποτε που παρουσιάζεται αυτούσιο ή έστω, έχει μονταριστεί ελαφρώς για λόγους χρονικής οικονομίας.  Εάν το υλικό προέρχεται από ερασιτεχνική κάμερα, κατά τη θέαση της ταινίας εκτός από τη χρήση μπύρας είναι απαραίτητη και η χρήση Primperan® για την ναυτία.

Οι δημιουργοί του υλικού μπορεί να βλέπουν πλέον τα ραδίκια ανάποδα, μπορεί να την έβγαλαν καθαρή και να μας το παρουσιάζουν οι ίδιοι ή μπορεί να το βλέπουμε χωρίς λόγο και αιτία. Σε κάθε περίπτωση πάντως υποτίθεται ότι τα γεγονότα που παρακολουθούμε είναι αληθινά.

Μερικοί, εντάσσουν και τα Mockumentaries στα Found Footage, γιατί το κύριο, ή και ολόκληρο το υλικό της ταινίας μπορεί να είναι όντως Found Footage. Αυτό που τα διαφοροποιεί είναι ότι ένα Mockumentary διαθέτει διάρθρωση κανονικού ντοκιμαντέρ, κανονικό μοντάζ, πιθανότατα συμπληρωματικές συνεντεύξεις, αφήγηση, επιπρόσθετο υλικό κλπ. Σε αυτό το αφιέρωμα θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τα found footage καθώς τα Mockumentaries αποτελούν άλλο αγαπημένο κεφάλαιο. 

H επιτυχία του Blair Witch Project σε συνδυασμό με την απαίτηση μικρού budget, οδήγησαν πολλούς σκηνοθέτες τρόμου στο να δοκιμάσουν τη τύχη τους, άλλες φορές με καλά, και άλλες με τραγελαφικά αποτελέσματα.

Μπορεί να φαίνεται αρχικά ως ένας εύκολος τρόπος κινηματογράφησης όμως υπάρχει μεγάλη δυσκολία στο να πετύχεις ένα σωστό ρυθμό αλλά και να δικαιολογήσεις τη χρήση της κάμερας, ένα λάθος που βλέπουμε πιο συχνά και από τις φωτογραφίες του Γιάννη Βαρουφάκη στο Facebook. 

Το σίγουρο είναι ότι το είδος έγινε μόδα και όπως συμβαίνει με όλες τις μόδες δημιουργήθηκε πιστό κοινό αλλά και ορκισμένοι εχθροί.

Εμείς ανήκουμε στο κοινό.

Εάν είστε και εσείς ομοϊδεάτες, εάν πιστεύετε ότι η έκφραση ''αυτές οι ταινίες αντιγράφουν το Blair Witch'' είναι ξεπερασμένη γιατί το είδος έχει πλέον καθιερωθεί ή εάν δεν ισχύει τίποτε από αυτά και απλά διαβάζετε για να περάσει η ώρα,  ελάτε να δούμε ποια είναι τα καλύτερα δείγματα, κατά την προσωπική μας πάντα άποψη.

 14.Willow Creek (2013)

Ο Jim και η κοπέλα του Kelly έχουν τη φαεινή ιδέα να ταξιδέψουν στο Willow Creek ώστε να φτιάξουν ένα ντοκιμαντέρ για τον Bigfoot. 

Για την ακρίβεια η ιδέα είναι του Jim και σέρνει την καημένη τη  Kelly μαζί του, που πρέπει να τον λατρεύει αλλιώς δε θα έπαιρνε τα άγρια λαγκάδια για χάρη του. Μάλιστα ο Jim έχει καημό να εξερευνήσει τα μέρη που γυρίστηκε το βίντεο του Patterson και Gimlin. Το εν λόγω βίντεο, τραβήχτηκε το 1967 όταν ο φακός των δυο ερευνητών συνέλαβε τον μεγαλοπόδαρο ολοζώντανο. Προσωπικά όταν το παρακολούθησα, είδα ένα τύπο με στολή γορίλα ολοζώντανο, αλλά μάλλον όσοι πήραν σβάρνα τα δάση για να ψάξουν δεν θα συμμερίζονται και πολύ την άποψη μου.

Το ταξίδι ξεκινάει ήρεμα, το ζευγάρι παίρνει συνεντεύξεις από κατοίκους και δοκιμάζει τα περίφημα bigfoot burgers σε σχήμα πατούσας. Σε αυτό το σημείο ο σκηνοθέτης Bobcat Goldthwait κάνει ένα εύστοχο σχόλιο για το πως τα πάντα μπορούν να μετατραπούν σε επιχείρηση, ακόμα και ο θρύλος του bigfoot.

Προχωρώντας την έρευνα ο Jim μαθαίνει ότι το επίμαχο βίντεο γυρίστηκε στο Βluff creek που βρίσκεται 20 μίλια μακρυά. Η αλήθεια όμως που θα ανακαλύψουν πηγαίνοντας εκεί θα είναι πολύ τρομακτική.

Το  Willow Creek παίρνει ίσως λίγο παραπάνω χρόνο για να μας γνωρίσει τους πρωταγωνιστές. Αυτό αποτελεί ρίσκο γιατί μπορεί να βαρεθείς περιμένοντας τη δράση αλλά από την άλλη προλαβαίνεις να συμπαθήσεις το ζευγάρι και αγωνιάς περισσότερο για τη τύχη του. 

Η αναμονή τελικά αποζημιώνει γιατί η δράση αρχίζει και το φιλμ προσφέρει ορισμένες πολύ ρεαλιστικές στιγμές. 

Ίσως τελικά να έπρεπε να ερευνήσουμε για την ύπαρξη
 του φούξια γυμνοσάλιαγκα 

Ειδικά το στατικό πλάνο διάρκειας περίπου 20 λεπτών που δείχνει το ζευγάρι να βρίσκεται ανήμπορο μέσα στη σκηνή του, είναι πραγματικά αξιόλογο από όλες τις απόψεις. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να χτίσει μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα μόνο με τους θορύβους που ακούγονται και τις εκφράσεις αγωνίας των πρωταγωνιστών και αυτό δε το λες καθόλου εύκολο. 

Το Willow Creek, ενώ απέσπασε στο σύνολο αρκετά καλές κριτικές δε βρήκε την αναμενόμενη αποδοχή από τον κόσμο. Οι περισσότεροι απογοητεύτηκαν επειδή ο BigFoot πήγε για μπύρες και δεν εμφανίζεται καθόλου. Επιπλέον το φινάλε  είναι ολίγον τι αδύναμο και διαθέτει μια δημιουργική ασάφεια, που είναι μεν της μοδός αλλά εδώ δε δούλεψε. Παρ΄όλα αυτά η συνολική προσπάθεια είναι καλή και βλέπεται αρκετά ευχάριστα.

 13.The Bay 2012

Επιδημία που επηρεάζει αρχικά τα ψάρια ξεσπάει σε μικρή παραλιακή πόλη του Μέριλαντ. Ο πανικός και το χάος δεν αργούν να επικρατήσουν όταν εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα σε ανθρώπους με τη μορφή εξανθημάτων.

Η επιδημία  οφείλεται σε οικολογική καταστροφή και το γεγονός αποσιωποιήθηκε από την κυβέρνηση, την ίδια εποχή που αποσιωποιήθηκε η πρώτη επίσκεψη εξωγήινου στο Γαλαξίδι και πριν αποσιωποιηθεί ο θάνατος του τελευταίου Ελοχίμ σε τροχαίο.

Η αδέκαστη δημοσιογράφος Donna που βρίσκονταν στη περιοχή για να καλύψει τον εορτασμό της 4ης Ιουλίου και το κοσμοϊστορικό γεγονός της εκλογής Μις Αστακός 2012, έζησε τη τραγωδία από κοντά. Μετά από καιρό, αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή της ανεβάζοντας στο διαδίκτυο το ψηφιακό υλικό που έχει συγκεντρώσει από εκείνη την αποφράδα μέρα, το οποίο εμείς ως θεατές παρακολουθούμε. 

Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον δείγμα της κατηγορίας  ''Μη τα βάζεις με τη φύση ρε γκασμά''

O σκηνοθέτης  Barry Levinson είναι τόσο κοτσονάτος στα 70 του χρόνια που αντί να το χει ρίξει στο τίλιο, καταφέρνει να παρουσιάσει την κλασσική ιδέα του οικολογικού θρίλερ καταστροφής με ένα πιο μοντέρνο τρόπο κινηματογράφησης και το αποτέλεσμα είναι αρκετά ικανοποιητικό.

Το κύριο συστατικό της επιτυχίας είναι ότι βλέπουμε το υλικό από διαφορετικά μέσα όπως προσωπικές κάμερες, κάμερες ασφαλείας, κινητά τηλέφωνα και υπολογιστές. Η συγκεκριμένη σκηνοθετική επιλογή βοηθάει στο να γίνουν περισσότερο αληθοφανή τα γεγονότα και εντείνουν την αγωνία και το ενδιαφέρον.  

Βοήθεια, η επιδημία χτύπησε το τελευταίο McDonald's

Οι χαρακτήρες είναι πολλοί όπως σε κάθε ταινία καταστροφής που σέβεται τον εαυτό της. Δε προλαβαίνεις φυσικά να τους συμπαθήσεις αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε σου προκαλεί καμία αίσθηση το γεγονός τους βλέπεις να τα τινάζουν επί της οθόνης. 

Στα αρνητικά ο αργός σε σημεία ρυθμός, μερικά λαθάκια στο σενάριο και των ηπίων τόνων φινάλε, που όμως αν ήταν διαφορετικό θα υπήρχε πιθανότητα να χαθεί ο ρεαλισμός.

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα καλό φιλμ με ένα αρκετά πιασάρικο θέμα αφού μια τέτοιου είδους καταστροφή μπορεί να μην είναι και τόσο μακρυά όσο φανταζόμαστε. 

 12.The Sacrament 2013 

Ο φωτογράφος Patrick λαμβάνει ένα γράμμα από την πρώην ναρκομανή αδελφή του η οποία πλέον την έχει δει Οσία Μαρία και έχει πάρει τον ομματιών της για να ζήσει σε μια θρησκευτική κολεκτίβα κάπου στην ερημιά.  

Η σέκτα ηγείται από μυστήριο και τροφαντό τύπο που αυτό-βαφτίστηκε ''Πατέρας'' και κυκλοφορεί τις περισσότερες ώρες με γυαλιά ηλίου για να κρύψει το μάτι του που γυαλίζει επικίνδυνα. 

O Patrick αποφασίζει να επισκεφθεί την αδελφή του στην κοινότητα μαζί με δυο φίλους του δημοσιογράφους, που θέλουν να κάνουν ένα ρεπορτάζ για τις συνθήκες διαβίωσης των μελών.

Κατά την άφιξη τους εκπλήσσονται από το πόσο ευτυχισμένοι είναι όσοι ζουν εκεί και ας βρίσκονται μακρυά από τις σύγχρονες ανέσεις, τις τηλεοράσεις και τη διαβολική ροκ μουσική.

Δε θα αργήσουν όμως να αντιληφθούν ότι το τοπίο δεν είναι τόσο ειδυλλιακό όσο φαίνεται και ότι ο ''Πατέρας'' κρύβει πολλά θανάσιμα μυστικά.

Το Sacrament  καταπιάνεται με δύσκολο θέμα καθώς βασίζεται στο τραγικό γεγονός της μαζικής δολοφονίας των μελών της θρησκευτικής σέκτας 'Ναός των Ανθρώπων' στη Jonestown το Νοέμβριο του 1978.

Ο Ti West μας έχει δώσει κάποια καλά δείγματα της δουλειάς του, με εξαίρεση το Innkeepers που μου φάνηκε πιο βαρετό και από πρόλογο του Μπακογιαννόπουλου στη κινηματογραφική λέσχη της  ΕΡΤ.

Εγώ τη ζεμπεκιά μου θα τη ρίξω

Εδώ ευτυχώς τα πράγματα είναι αρκετά καλύτερα. Μπορεί ο ρυθμός να είναι αργός μέχρι τη μέση αλλά υπάρχει τουλάχιστον διάχυτο το μυστήριο για το τι ρόλο βαρεί ο Φάδερ. Κατά το δεύτερο μισό η ένταση ανεβαίνει αλλά μη περιμένετε και τίποτα τρελό gore, ο τρόμος εδώ χτίζεται υπόγεια και έχει να κάνει περισσότερο με το κακό που μπορεί να προκαλέσει η ''σκοτεινή'' πλευρά των ανθρώπων. Οι ερμηνείες κατά πλειοψηφία στέκονται σε καλά επίπεδα ενώ ξεχωρίζει ο Gene Jones με το υποβλητικό παρουσιαστικό του ταιριάζει απόλυτα στο ρόλο του χαρισματικού αλλά παρανοϊκού ηγέτη.

Όλα καλά μέχρι εδώ, το μόνο που μας χάλασε ήταν ορισμένες άκυρες συμπεριφορές και διάλογοι.

Από τα μέλη της σέκτας το τρως γιατί έχουν προσηλυτιστεί και δε σκέφτονται λογικά. Από τον Φάδερ το τρως γιατί είναι για δέσιμο. Από τους δημοσιογράφους όμως δε το τρως που να σου δίνουν και coca cola δώρο.

Αλλά μόνο τα πιτόγυρα με διπλό τζατζίκι είναι τέλεια, οπότε οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι Sacrament είναι ενδιαφέρουσα ταινία που μπορεί ακόμα και να σοκάρει, αν σκεφθεί κανείς ότι είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα.

11.Home Movie 2008 

Τα παιδιά είναι η χαρά της ζωής και ο σκοπός ύπαρξης του ανθρώπου. Συμφωνείτε δε συμφωνείτε το έχουν παραδεχτεί όλοι όσοι έχουν γίνει γονείς. Φυσικά τις φορές που τα παιδιά σκούζουν το cd αλλάζει και πάμε από το ''τι παντρεύτηκα ο μαλάκας'' στο ''τις καλύτερες τύχες πέταξα, με ήθελε ο γιος του μανάβη που είχε αισθήματα, μου τα λεγε η μάνα μου, η γιαγιά μου, η θεία μου η κοπτοραπτού κτλ, κτλ'', αλλά αυτό κατά γενική ομολογία αποτελεί μια λεπτομέρεια. 

Η ταινία όμως μας παρουσιάζει δυο παιδιά που δεν προσφέρουν και τόση ευτυχία στους γονείς τους...

Ο David και η Clare είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι που ζει στην εξοχή με τα δίδυμα βλαστάρια τους, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. 

Τα δυο αγγελούδια δε φαίνονται και τόσο νορμάλ είναι αγέλαστα, αμίλητα  και το βλέμμα τους μόνο αθωότητα δε βγάζει. 

Πιο συγκεκριμένα, ο μικρός φέρνει στον Damien και η μικρά στη μουντρούχα έκδοση της Rhoda από το Bad Seed.

Τι πιο λογικό από το να ντυθείς ροζ κούνελος για να γιορτάσεις
 το Πάσχα;

Οι γονείς από την άλλη βρίσκονται στη κοσμάρα τους. Η μητέρα είναι ψυχολόγος και μάλλον αρκετά κακή αφού αρχικά δε φαίνεται να ανησυχεί για την περίεργη συμπεριφορά των παιδιών της. Τσάμπα τα λεφτά για το πανεπιστήμιο με λίγα λόγια. Ο πατέρας που είναι παπάς και αλκόολας, προσπαθεί απο την μεριά του να ενώσει την οικογένεια επιλέγοντας αστείες έως ξεκαρδιστικές μεθόδους. 

Όταν ο φούρνος γκρεμιστεί και πάρουν

γραμμή ότι μεγαλώνουν τον βελζεβουλ σε φωτοτυπία, επιλέγουν διαφορετικούς τρόπους για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, η Clare κάνει στα παιδιά ψυχανάλυση και ο David εξορκισμό. Τι είναι αυτό όμως που πραγματικά συμβαίνει, έχουν τα παιδιά ψυχολογικά προβλήματα ή υπάρχει κάτι μεταφυσικό; 

Το Home movie είναι μια ταινία μικρής διάρκειας (περίπου 80 λεπτά) αλλά το αποτέλεσμα είναι ολοκληρωμένο και αρκετά ικανοποιητικό. Η ιδέα μπορεί να μην είναι πρωτότυπη αλλά παρουσιάζεται με φρεσκάδα, οι ερμηνείες βρίσκονται σε πολύ καλά επίπεδα ενώ οι όποιες πινελιές χιούμορ δίνουν έξτρα πόντους στο όλο εγχείρημα.

Για περισσότερα δείτε review εδώ. 

10.The Last Exorcism 2010 

Ο Αιδεσιμότατος Marcus διαθέτει πολύ καλές επικοινωνιακές ικανότητες, που χρησιμοποιεί για να δουλεύει κόσμο και να κάνει γιαλατζί εξορκισμούς. Θα μου πείτε δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος, αλλά τουλάχιστον αυτός συνειδητοποιεί κάποια στιγμή το λάθος του οπότε βρίσκεται ανάμεσα σε δυο επιλογές: Α.Να ξανακερδίσει την πίστη του μονομαχώντας με έναν Σαολίν όπως ο Παστίτσιος.
Β)Να βγάλει στη φόρα τη μούφα που βρίσκεται πίσω από τους περισσότερους εξορκισμούς ώστε να ξυπνήσουν ορισμένοι αφελείς.    Καθότι δεν διαθέτει την ευλυγισία του γέροντα, επιλέγει το δεύτερο και έτσι καλεί συνεργείο που θα τον ακολουθήσει σε έναν εξορκισμό ώστε να καταγράψει σε βίντεο όλα τα κόλπα που χρησιμοποιεί για να ξεγελάει τους πιστούς.

Το ''δαιμονισμένο'' άτομο είναι η Νέλ, μια έφηβη κοπέλα που ζει σε ένα αγροτόσπιτο με τον πατέρα και τον αδελφό της. Ο πατέρας της έχει ανησυχήσει αρκετά γιατί η Νέλ τον τελευταίο καιρό εκδηλώνει περίεργη συμπεριφορά, οπότε θεωρεί ότι την έχει καταλάβει ένα δαιμονικό πνεύμα. Ο μούφα εξορκισμός αρχίζει και τελειώνει στο τσακ-μπαμ και εκεί που όλοι νομίζουν ότι ξεμπέρδεψαν αρχίζουν να συμβαίνουν ορισμένα παράξενα γεγονότα, που δείχνουν ότι η Νελ είναι ένα διαταραγμένο ψυχικά άτομο που χρειάζεται βοήθεια. Μήπως όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο και η κοπέλα είναι όντως δαιμονισμένη;

Ήθελα να φάω την Κομανέτσι αλλά η υποκριτική με κέρδισε.

Δύσκολα πλέον πετυχαίνεις καλή ταινία με εξορκισμό αφού οι περισσότερες προσπάθειες καταλήγουν στο τηγάνι, ήτοι πατάτες. Μια από τις εξαιρέσεις είναι αυτή εδώ η ταινία, αν και έχει κάποια θεματάκια με τη χρήση της κάμερας (εκτός αν έχει δαιμονιστεί και αυτή και σε ορισμένα πλάνα τραβάει μόνη της) και της μουσικής υπόκρουσης που δεν θα έπρεπε να υπάρχει (εκτός αν μέσα στο σπίτι παίζει ο όκσω-απεδώ βιολί γιατί μεράκλωσε) Κατά τα άλλα όμως μιλάμε για μια καλή προσπάθεια με σωστό ρυθμό, ατμόσφαιρα και ικανοποιητικό cast. Το σενάριο δίνει αρκετές στιγμές καυστικού χιούμορ στην αρχή της ταινίας ενώ υπάρχουν και ορισμένες πετυχημένες ανατροπές. Το φινάλε προκάλεσε αρκετές συζητήσεις. Η ιδέα είναι έξυπνη, δόθηκε όμως με απότομο τρόπο με αποτέλεσμα να διχάσει το κοινό, αν και προσωπικά δε με χάλασε τουναντίον μάλιστα.

Ακολούθησε και δεύτερο μέρος που ήταν τόσο χάλι που δαιμονίζομαι μόνο που το σκέφτομαι.

9.Grave Encounters 2011

Παρακολουθούμε το τελευταίο επεισόδιο του τηλεοπτικού ριάλιτι Grave Encounters, οι συντελεστές του οποίου ερευνούσαν μεταφυσικά φαινόμενα ή σε ελεύθερη μετάφραση έστηναν σκηνές μήπως τρομάξει κανένα χάπατο και κάνουν νούμερα.

Η εκπομπή έληξε άδοξα όταν αποφάσισαν να γυρίσουν το έκτο επεισόδιο σε ένα πρώην ψυχιατρικό άσυλο ονόματι Collingwood Psychiatric Hospital. Κανείς όμως δε φανταζόταν ότι το κτίριο είναι ''ζωντανό'' και εκτός από σκόνη διαθέτει και μερικά εν ενεργεία φαντάσματα.

Τώρα ο παραγωγός συντετριμμένος μας προετοιμάζει ότι θα δούμε το υλικό του μοιραίου επεισοδίου το οποίο είναι αμοντάριστο και πέρα για πέρα αληθινό.

Κανείς δεν αμφέβαλλε άλλωστε.

Το επεισόδιο αρχίζει και ο παρουσιαστής μαζί με τα μέλη του συνεργείου κλειδαμπαρώνονται στο άσυλο ώστε να γίνει πιο ρεαλιστική η έρευνα. Σε αυτή την προσπάθεια τους βοηθάει ένα μέντιουμ που έχει την ικανότητα να χτυπάει φάντασμα στα είκοσι μέτρα και ταυτόχρονα, αν του βάλεις περούκα, φέρνει επικίνδυνα στον Steven Tyler 

Οι τύποι που πάνε γυρεύοντας και αντί να βάλουν οπίσθιο κάτω τρέχουν σε στοιχειωμένα σπίτια, νοσοκομεία, ξενοδοχεία και οβελιστήρια, έχουν περίοπτη θέση στη λίστα με τα πιο κλισέ θέματα ταινιών τρόμου. Στη πρώτη θέση βέβαια βρίσκονται οι πέντε φίλοι που πάνε στο δάσος αφού σταματήσουν πρώτα σε βενζινάδικο και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο είναι απλά ιερόσυλος.

Παρ' όλα αυτά οι Vicious Brothers καταφέρνουν να δώσουν ένα καλό αποτέλεσμα.

Άραγε γιατί όλα τα φαντάσματα σε αυτό το κτήριο
το χουν ρήξει στο χασμουρητό; 

Η ταινία ξεκινάει ανάλαφρα με χιουμοριστικές στιγμές που έχουν να κάνουν κυρίως με το δούλεμα που μας ρίχνουν τα ριάλιτι. Στη συνέχεια όμως η ένταση ανεβαίνει και τα κλειστοφοβικά πλάνα σε συνδυασμό με κάποιες ευρηματικές εμφανίσεις των φαντασμάτων,  προσφέρουν τις τρομάρες που ψάχνουμε απεγνωσμένα σε τέτοια έργα και δυστυχώς σπάνια βρίσκουμε.

Φυσικά υπάρχουν και αρνητικά σημεία που αφορούν κυρίως τους χαρακτήρες που δεν είναι τόσο καλοδουλεμένοι όσο θα έπρεπε, ειδικά αυτός του παρουσιαστή του ριάλιτι που παραείναι κυνικός, ενώ οι ερμηνείες γενικά θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες.

Επιπλέον υπάρχουν κάποιες γκάφες όπως για παράδειγμα ορισμένα υπερβολικά κουνημένα πλάνα κατά την ώρα που γίνεται το γύρισμα που υποτίθεται είναι τραβηγμένα από επαγγελματία καμεραμάν. Αν είναι έτσι οι επαγγελματίες ίσως πρέπει να κάνω μια στροφή στην καριέρα μου τώρα που γυρίζει.

Παρά τα όποια ελαττώματα του όμως, το Grave Encounters καταφέρνει να κρατήσει τον θεατή στη τσίτα. Ακολούθησε μάλιστα και νάμπερ δυο που βλέπεται χωρίς να προσφέρει τις συγκινήσεις του πρωτότυπου. 

Must see, ειδικά για τους φίλους των φαντασμάτων. 

8.Afflicted  2013

Ο Clif και ο Derek είναι δυο κολλητοί φίλοι που αποφασίζουν να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα και να γυρίσουν το κόσμο. Παρά το γεγονός ότι ο Derek έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, εξοπλίζονται με μερικά μπαγκάζια και ξεκινάνε για ένα ταξίδι που θα διαρκέσει για ένα ολόκληρο χρόνο! Εάν ήταν γυναίκες φυσικά θα ήθελαν 2 φορτηγά μπαγκάζια για ένα χρόνο οπότε είναι κάπως τυχεροί εδώ που τα λέμε. Το σχέδιο τους είναι να τραβήξουν τις στιγμές του ταξιδιού με κάμερα και έπειτα να ανεβάζουν το υλικό στο μπλογκ τους γα να χαίρονται οι φίλοι τους και να σκάνε οι οχτροί τους.

Η περιπέτεια τους λοιπόν ξεκινάει και όλα βαίνουν καλώς ώσπου φτάνουν στη Γαλλία.  Εκεί,  αντί να πάνε για κανένα μοσχαράκι μπουργκινιόν πάνε σε μπαρ, μήπως ο ντροπαλός Derek βρει καμιά γκόμενα και ξελαμπικάρει. Η τύχη θα του χαμογελάσει αφού γνωρίζει θηλυκό, φεύγουν μαζί για το ξενοδοχείο και εκεί που είναι έτοιμος να αρχίσει τις επικλήσεις στο Βούδα από τη χαρά του, λιποθυμάει και τον βρίσκουν μόνο και αιμόφυρτο.

Την επόμενη μέρα αποφασίζει να συνεχίσει το ταξίδι σαν να μην έγινε τίποτα, δεν είναι και από αυτά που θες να θυμάσαι εξάλλου.

Δυστυχώς όμως δε θα μπορέσει να ξεχάσει τόσο εύκολα γιατί φαίνεται ότι η Γαλλίδα πόρνη της λάσπης τον κόλλησε μια παράξενη ασθένεια.

Τις επόμενες μέρες θα αρχίσει να εμφανίζει περίεργα συμπτώματα στο σώμα του, η συμπεριφορά του σταδιακά θα αλλάξει, θα αποκτήσει υπερδυνάμεις και θα μεταλλαχθεί σταδιακά σε κάτι διαφορετικό...

Ο Derek Lee και ο Clif Prowse, έγραψαν, σκηνοθέτησαν και πρωταγωνίστησαν σε αυτή την πρώτη τους μεγάλου μήκους ταινία και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς το budget που είχαν στη διάθεση τους.

Selfie για το blog

Η ιδέα εδώ είναι παλιά σαν αντίκα αλλά οι δημιουργοί κατάφεραν να την παρουσιάσουν με ένα πρωτότυπο και ρεαλιστικό τρόπο.

Τεχνικά έχουμε μια πολύ προσεγμένη δουλειά, με καλή φωτογραφία, γρήγορο ρυθμό και ικανοποιητικά οπτικά εφέ. Αιματάκι υπάρχει σε καλές ποσότητες, πως να μην υπήρχε άλλωστε με τέτοιο θέμα, αλλά θα μπορούσε να ήταν και λίγο περισσότερο για εμάς τους ανωμαλάρες.

Μια πολύ καλή επιλογή για τους φίλους των Found Footage και όχι μόνο.

Ελπίζουμε να δούμε σύντομα και μια δεύτερη δουλειά των δυο ταλαντούχων δημιουργών.

Αυτά ήταν τα πρώτα από τα καλύτερα Found Footage.
Ακολουθούν και τα υπόλοιπα καθώς στο σύνολο είναι πολλά και θα έπεφταν βαριά μονοκοπανιά.

Δείτε εδώ το δεύτερο μέρος