Asylum Blackout aka The Incident (2012)

Σκηνοθέτης: Alexandre Courtès

Συγγραφέας: S. Craig Zahler, Jérôme Fansten

Παίζουν: Rupert Evans, Kenny Doughty, Richard Brake, Anna Skellern

Χώρα: ΗΠΑ, Γαλλία, Βέλγιο

Budget: $500,000

Release: 2012

Runtime: 85 min

Τhe lights go down...Asylum Blackout

 Ο Γιώργος, ο Μάκς, και ο Ρίκης έχουν ενα συγκρότημα. (ολοι είχαμε στα νιάτα μας) και παίζουν ρόκ μουσική. (του διαβόλου, ντάξ, αλλα όλοι το κάμαμε στα νιάτα μας). Φυσικά, είναι σε κάτι σάν κωλοχώρι του κερατά και για να περάσει κανείς να τους ακούσει εκεί και να πιάσουν την καλή, θά πρεπε να του πασσάρουν τίποτα γκόμενες με εύφημο μνεία στην πεολειχία, και δέν εχουν τιποτα εύκαιρες.(Οκ, κανείς μας δέν είχε τέτοιες στα νιάτα του).
Οπερ σημαίνει  οτι για να βγάλουν τα προς το ζείν, πρεπει να κάνουν και καμμια δουλειά που να δίνει κανα φράγκο. ("Μάθε καμμια τέχνη να γίνεις άνθρωπος", σε όλους μας τόλεγε η μάνα μας στα νιάτα μας). Η δουλειά που κάμουν λοιπόν, είναι στην κουζίνα του τοπικού Ψυχιατρείου/Φυλακής χτισμένου σε ειδυλλιακή τοποθεσία, εγγύς του εν λόγω κωλοχωρίου. (Οχι, στα νιάτα μου εγώ, δέν είχα κανα τέτοιο κοντά...)

"Ινστιτούτο μελέτης Ψυχαναγκαστικών Συμπεριφορών Χρόνια Εγκλείστων Ασθενών, Ο Άγιος Ευφρόσυνος"

Ο Γιώργος είναι Μάγειρας, και οι λοιποί, γενικών καθηκόντων, βοηθοί, κλπ.

Συλλαμβάνεσαι με την κατηγορία του σουρεαλιζμού επι βιτρίνας

Η Ζωή στην εργασία στο εν λόγω Ίδρυμα, κυλάει ομαλά και ήσυχα...

Ντάξ? Αναπνέεις ντάξ? Να σφίξω λιγο ακομα τον καρίτζαφλα?

Οι μικρές φασαρίες που μπορεί να ξεσπάνε πού και πού είναι στο πρόγραμμα, μιας και εκεί μέσα, όλοι φαίνονται να είναι σε τερματιά στάδια εγκεφαλικής αποχαύνωσης.


Το Ίδρυμα προφανώς θεωρείται μεν ασφαλείας,
-φυλακή είναι- αλλα οχι και υψίστης μιας και το προσωπικό ειναι ελάχιστο, οι φύλακες δυο τρείς όλοι κι όλοι, και γενικά δέν δείχνει να ειναι επικίνδυνο. Οι τρόφιμοι φαίνονται να είναι μονόμως χαπακωμένοι και στον κόσμο τους.

Καταγγέλω ρατσιζμό. Εμένα μου δώκατε πηρούνι για να φάω τη σούπα.

Ολα αυτά, μεχρι που μια μέρα βροχερή, τόσο βροχερή που νομίζεις οτι αντί για χαλάζι θα αρχίσουν να πέφτουν κολιοί, κόβεται ο ρεύμας.

Ενοικιάζεται Ίδρυμα, διαμπερές, ευάερο και κυρίως ευήλιο. Εξτρά: Μία (1) πόρτα. 0 Παράθυρα για ασφάλεια.

Το Ίδρυμα κλειδώνεται αυτόματα, κανεις δέν μπαίνει και δέν βγαίνει, μεχρι διευθετήσεως του προβλήματος. Σημείο άξιο αναφοράς: Η ταινία διαδραματίζεται το 1989, βολικότατα, για να μην υπάρχουν κινητά τηλέφωνα, και να μην πέσει και αυτή στο συνηθισμένο ατόπημα του να μην εχει το κινητό σήμα, παρά τις εξαγγελίες των παρόχων για 99% κάλυψη.

Μέσα λοιπόν. Και ενώ το πράγμα θα ήταν κατα βάση απλό, με τους χαπακωμενους τρόφιμους, απ ότι φαίνεται ο Χάρης, ένας τρόφιμος, που τόν εχουμε δεί πρωτύτερα να ψιθυρίζει συνομωτικά στα αυτιά των άλλων τροφίμων, και πιθανότατα να τους πείθει να φτύνουν τις χαπακούρες τους, ξεκινάει ΝΤΟΥ.

Τί θα γίνει? Είναι οι τρόφιμοι τόσο συνεργάσιμοι και ήσυχοι όσο φαινόταν τόσο καιρό? Πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος? Κινδυνεύουν ζωές? θα την γλυτώσουν όλοι αγρατζούνιστοι? Ή εστω αρτιμελείς?

Ρϊχτε μια ματιά στο Μπάτζετ. Ναί! 500,000 $.

Δέν ειναι πολλά. Αλλα απο την άλλη, εκτος απο καναδυό εξωτερικά σε κάτι σοκάκια και μια σκηνή σε ένα σπίτι, όλα είναι γυρισμένα στο ειδυλλιακό κτήριο των ανωθεν φωτό, που είναι στο Βέλγιο. Ητοι, προφανώς πολύ φτηνότερα. Και πάλι είναι λίγα βέβαια. Αλλα μεγάλα ονόματα δέν υπάρχουν. Το όλο θέμα είναι το σενάριο.

Ακολουθούμε τον Τζώρτζ, τον μάγειρα στην όλοη περιπέτεια "εναντίον" του Χάρυ, του τρόφιμου που προφανώς εχει διαβάλλει τους υπόλοιπους, και μόλις βρίσκεται η ευκαιρία, την αρπάνε και ορμάνε.

Αρχίζει ενα κυνηγητό, με απώλειες προσωπικό, φρουρούς, και με σαφή αφεντικά τους τρόφιμους, που προφανώς απαλλαγμένοι απο την επίρρεια των φαρμάκων τους, και με αριθμητική υπεροχή, εχουν το πανω χέρι στο κυνήγι.

Η Δράση γρήγορη, η μουσική και ο ήχος άριστα, η αγωνία μεγάλη, και το μυστηριο επίσης μεγάλο. Απο μια απλή εξέγερση, που δέν θα σήμαινε απαραίτητα οτι θα κινδύνευαν ζωές, συνεχίζουμε ακριβώς εκεί, και οι τρόφιμοι όχι μονο φαίνονται αποφασισμένοι αλλα ειναι και ψυχοπαθείς. Καλά παμε.

Ο Ρυθμός της ταινίας δέν σε αφήνει να ησυχάσεις, όλα γίνονται σχεδόν ταυτόχρονα και γρήγορα. Σε λίγο αρχίζουν να γυρνάνε ολα στο σχεδόν μεταφυσικό, σαν να λέμε (ΣΑΝ λέω) οτι έχουν γίνει ολοι μέλη μυστικής σέκτας και θέλουν να προσφέρουν τους υπαλλήλους στον Γιογκ-Σοθόθ για να τους βγάλει απο κει μέσα.

Οχι, δέν γίνεται αυτό, αλλα σταδιακά, η ατμόσφαιρα μεταλάσσεται προς κάτι τέτοιο, αρκούντως μυστηριώδες, όσο μεγαλώνει και ο τρόμος που νιώθουν οι πρωταγωνιστές μας.

Καταλήγουμε να αναρωτιόμαστε τί ρολο βαράνε ολοι εκει μέσα, ειδικά ο Χάρυ, και πως εχει κάνει και τους υπόλοιπους, μιας και οι περισσότεροι τρόφιμοι έδειχναν να είναι συνεργάσιμοι και ηρεμοι, ασχέτως φαρμάκων.

Με λίγα λόγια, σα να βλέπεις μια ταινία που σε ένα σπίτι ακουγονται θόρυβοι απο τον κάτω όροφο το βράδυ, και εκεί που ξέρεις εσύ ο θεατής οτι είναι διαρρήκτες, σιγά σιγά σου μπαίνουν ψύλλοι στ'αυτιά οι είναι φαντάσματα.

Και φτάνουμε σε ένα φινάλε, (Μήν ανησυχείτε, δέν το αποκαλύπτω, απλά βρίσκω ευκαιρία για κάτι...) που είναι κάπως διφορούμενο. Κάπως μόνο. Ητοι, θα μπορουσε να εξηγηθεί με δυο τρείς τρόπους ας πουμε.

Και βλέπω στο Imdb συζητήσεις, για το νόημα, και το τί σημαίνει, και αν θά πρεπε να είναι έτσι. Το ρεύμα απ οτι φαίνεται θέλει να εχει σαφέστατες εξηγήσεις για τα πάντα.

Αλλα κάτσε ρε φίλε. Αμα υπάρχει στο δάσος ο Σχιζοφρενής δολοφόνος θες να μάθεις σώνει και καλα το γενεαλογικό του δέντρο? Ποιός είναι και γιατί έγινε έτσι? Γιατί?

Δεν θα διαφωνήσω οτι μερικές φορές εχει δειχτεί τόσο και έτσι που θέλεις. Αλλα αν ο σκηνοθέτης ειναι μάστορας, δέν σε νοιάζει.

Ετσι κι εδώ. Δέν δίνεις δεκάρα βασικα, ή δέν θά πρεπε να δίνεις. Ας είναι διφορούμενο, μένεις σε αυτό που είδες και στο πόσο σε ικανοποίησε.

Και στην προκειμένη, θα σε ικανοποιήσει πολύ.

Κρυώνω...κρυώνω...το φελέκι μου τί κάνω για την τέχνη...

Α! Μαλιστα. Ταινία σε Ψυχιατρείο Φυλακής, και σείς θέτε να υπάρχουν και βυζγιά? Ελεος ρε παιδιά. Νισάφι.Παρ'όλα αυτά, υπάρχει μια υποψία ντεκολτέ σε μίά και μόνη σκηνή. Δεν υπήρχε κανενας λόγος να υπάρχει ντεκολτέ βασικά, θα ήταν λογικότερο να φοράει η Anna Skellern 4 φλίς και δύο πουλόβερ με αυτόν τον κωλόκαιρο που βλέπουμε, αλλα προφανώς ήθελε να πάρει φωτό σε αυτήν εδώ την κατηγορία.

ΜμΜμμΜμΜμ Ζαργάνα μου...

Σπέσιω Πόνους, φωτό απο το Fish Love, κάτι όπως κάνει η peta για τις γούνες κάνουν αυτοί για τα ψάρια, ενάντια στην υπεραλίευση. Θαυμάστε λοιπόν την Anna Skellern με ενα ψάρι, και Τίποτα αλλο! Kρίμα όπως και νά΄χει που δέν είχε μεγαλύτερο ρόλο.

Α! Εδώ είμαστε! Το Γαστριμαργικό Θέμα της ταινίας, είναι εκτεταμένο παρότι όχι γκουρμέ.

Κουνάβι Ολλανδίας, σιτεμένο τρείς μήνες με αλάτι Ιμαλαϊων.

Ξεκινάμε με το οτι ο Τζώρτζ, διαφωνεί με τον κολλητό του που θελει να φύγει απο κει μέσα, αλλα του λεει οτι πρεπει να μαρινάρει το κρέας για αυριο, και ο αλλος του θυμίζει οτι μαγειρεύει για χαπακωμένους ψυχοπαθείς, και όχι άδικα, αλλα η τέχνη της κουζίνας δέν κανει διακρίσεις!!!

Οταν είπα με το αίμα του, εννοούσα με το δικό του. Μην βάζετε δικό σας.

Γενικώς κατα την διάρκεια της ταινίας, το θέμα "κουζίνα" αναλύεται με σύντομα μεν, αλλα συγκεκριμένα πλάνα με ουσία που σε παραπέμπει και στην υπόλοιπη υπόθεση του έργου.

Σουφλέ σερβιτόρου. Οχι δεν εννοώ οτι τό φτιαξε ο σερβιτόρος...

Προχωρώντας, αρχίζουμε και ανακαλύπτουμε νέες συνταγές με υλικά που κατα πάσα πιθανότητα δέν θα χρησιμοποιούσαμε καθημερινά στα σπίτια μας, αλλα η τέχνη της κουζίνας πρεπει να έχει ανοιχτό μυαλό.

...και δέν πλένουμε το κρέας πρίν το μαγειρέψουμε.

Υπάρχουν και συμβουλές σωστής συντήρησης υλικών, εντεχνα διαπλεγμένες μέσα στο σενάριο ώστε να μην φαίνονται παράταιρες...

Κρατάμε το μαχαίρι έτσι, για να μην κόψουμε κανα δάχτυλο. Ουπς...

...και μαθήματα σωστής χρήσης των εργαλείων, σημαντικά και απαραίτητα για οποιαδήποτε σύγχρονη κουζίνα, και οποιαδήποτε σύγχρονη ταινία τρόμου.

Βρε μάλακα, ΔΕΝ εννοούσα αυτό, οταν είπα οτι είναι Finger Food.

Είναι λοιπόν μια ταινία, που θα της δίναμε ευχαρίστως  τρία αστέρια Μισλέν, αν οι συνταγές ήταν λίγο πιο ευφάνταστες. Ετσι όπως ήταν τώρα, ήταν μεν καλες και σωστά φτιαγμένες, αλλα τους έλειπε μια οξύτητα...

H Tαμπακιέρα. Η Ταινία είναι πολύ καλή. Εχει σωστότατο και εντονο ρυθμό, σε μπλέκει εκεί που, και όσο πρεπει, η δράση της είναι αριστη, και ενώ ίσως σε προδιαθέτει για σπλατεριά δέν ειναι, είναι ενα πολύ καλο θρίλερ τρόμου, με διάφορες προεκτάσεις που αφήνονται στην διακριτική ευχέρεια του θεατή να εξηγήσει, αν και εφόσον το θέλει.
Οι κριτικές που διάβασα απο δώ και απο κεί, που ρωτάνε γιατι παίρνουν ολοι τα ιδια χάπια κλπ, και κατα συνέπεια το έργο είναι μούφα, κρίνονται ως παραλήρημα αγάμητων στόκων που επειδή δέν εχουν τιποτα αλλο να ασχοληθούν, τα βάζουν με οτι βρούν μπροστά τους, ως νέοι γέροι του Μάπετ Σόου. Απο πότε ο απόλυτος ρεαλισμός είναι προϋπόθεση για μια καλή ταινία τρόμου? Ισα ίσα, η έλλειψή του, ειναι μεγαλύτερη προϋπόθεση.
Αν δέν σας ενοχλούν λοιπον λεπτομέρειες τύπου "Γιατί πηρε το χασαπομάχαιρο για να ξεκοκκαλίσει το κρέας, και όχι το ειδικό μαχαίρι?" Θα το φχαριστηθείτε όσο το φχαριστηθήκαμε κι εμείς!!!