Top 15 Horror Ξενοδοχεία. Δε θα φύγεις ποτέ από εκεί!

Η νέα σεζόν του American Horror Story μας έδωσε την αφορμή να σας παρουσιάσουμε τα πιο creepy ξενοδοχεία που έχει γνωρίσει ο κινηματογράφος!
Τα horror hotels είναι γνώριμο σκηνικό στις ταινίες τρόμου.
Δεν είναι τυχαίο ότι συναντήσαμε το πρώτο τη δεκαετία του 30 και συγκεκριμένα στο Vampyr του Carl Theodor Dreyer.

Τα ξενοδοχεία δεν είναι τρομακτικά μόνο για το προσωπικό επειδή σαφώς δουλεύει εκεί, κάποιες φορές είναι και για τους πελάτες.
Είναι ένα μέρος που πας για να ξεκουραστείς, να κάνεις διακοπές και να περάσεις ευχάριστες στιγμές, ειδικά αν υπάρχει ενημερωμένο bar.
Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα έτσι...

Μπορεί να είναι απομονωμένα πανδοχεία, μπορεί παρακμιακά μοτέλς ή ακόμα και πολυτελή ξενοδοχεία πόλεων.
Κάποιες φορές ευθύνεται το ίδιο το κτήριο, κάποιες άλλες οι πελάτες ή ακόμα και οι ιδιοκτήτες.
Το σίγουρο είναι ότι οι περισσότεροι που τόλμησαν να περάσουν το κατώφλι τους, δεν κατάφεραν να κάνουν ποτέ check-out...


15. Yankee Pedlar Inn (The Innkeepers 2011)

Είναι οι τελευταίες μέρες που μετράει το Yankee Pedlar Inn προτού κλείσει οριστικά. Η Claire και ο Luke είναι οι μόνοι υπάλληλοι που έχουν απομείνει και έχουν την φαεινή ιδέα να ανακαλύψουν αν το ξενοδοχείο είναι στοιχειωμένο. Βρήκαν δηλαδή μια εποικοδομητική απασχόληση για να μη βαριούνται αφού έχουν μόνο δυο πελάτες! Σύμφωνα με τις φήμες, κυκλοφορεί στους διαδρόμους του ξενοδοχείου, το φάντασμα της Madeline O'Malley, η οποία κρεμάστηκε κάπου το 1800 όταν ο σύζυγος της την εγκατέλειψε. Σύντομα θα αρχίσουν να συμβαίνουν διάφορα μεταφυσικά φαινόμενα που αποδεικνύουν ότι οι φήμες είναι αληθινές.
Ανάλαφρο φιλμ με χιουμοριστικές πινελιές από τον Ti West. Είναι χαρακτηριστικό δείγμα του είδους ''τρομο-ξενοδοχεία'' και έχει κάποιες καλές στιγμές, όμως σε ορισμένα σημεία γίνεται βαρετό εξαιτίας του βραδυφλεγή ρυθμού του. Για αρκετή ώρα παρακολουθούμε τους δυο υπάλληλους του ξενοδοχείου που δε κάνουν στην ουσία τίποτα και αυτό είναι διπλά εκνευριστικό, αφού υποτίθεται ότι πληρώνονται κιόλας!
Παρ' όλα αυτά, οι χαρακτήρες καταφέρνουν να γίνουν συμπαθείς και ειδικά η Sara Paxton. Στην ουσία δεν πρόκειται αποκλειστικά για ταινία τρόμου αλλά για μια μίξη κινηματογραφικών ειδών αφού ο τρόμος δεν επαρκεί για να την χαρακτηρίσει. Βλέπεται λοιπόν; Ναι αλλά δε μένει και στη μνήμη.

14. Motel Hello (Motel Hell 1980)

Ο Vincent και η αδελφή του Ida διατηρούν ένα μοτέλ ενώ παράλληλα είναι κτηνοτρόφοι και γνωστοί στην περιοχή για το πρώτης ποιότητας καπνιστό κρέας που παράγουν.
Μια νύχτα θα συμβεί ένα σοβαρό ατύχημα και ο Vincent που έτυχε να είναι μπροστά, θα σώσει μια νεαρή κοπέλα. Την μεταφέρει στο μοτέλ για να αναρρώσει και εκείνη δένεται τόσο με τα δυο αδέλφια ώστε αποφασίζει να μείνει για πάντα εκεί. 'Όμως δεν γνωρίζει ότι η ζωή της βρίσκεται σε κίνδυνο αφού στον κήπο κρύβεται ένα εφιαλτικό μυστικό...
Το Motell Hell του Kevin Connor έχει τα προβλήματα που συναντάμε στα περισσότερα b-movies. Ορισμένοι χαρακτήρες είναι άκυροι, υπάρχουν σεναριακά λάθη, κάποιες ερμηνείες είναι για κλάματα και πάει λέγοντας. Όμως παρ'όλα αυτά βλέπεται εξαιρετικά ευχάριστα λόγω των χιουμοριστικών στιγμών του, αφού στην ουσία πρόσκειται για μια παρωδία των ταινιών τρόμου. Επιπλέον η συνήθεια των δυο αδελφών να σιτεύουν το ''κρέας'' στον κήπο φυτεύοντας το σαν ραπανάκι, είναι τουλάχιστον πρωτότυπη και βγάζει πολύ γέλιο! Μπορεί τρόμος να μην υπάρχει σε αρκετές ποσότητες όμως ευτυχώς η παράνοια είναι εκεί και σας περιμένει να την ανακαλύψετε.
Οι φίλοι των b-movies μπορούν να επισκεφθούν και το starlight hotel από το Eaten Alive του Tobe Hooper.

13. The Pinewood Motel (Vacancy 2007)

Την Amy και τον David δεν τους λες ευτυχισμένο ζευγάρι. Ο τραγικός χαμός του μικρού τους γιου, έχει καταστρέψει και τους ίδιους και τη σχέση τους και φαντάζει πλέον ακατόρθωτο να βρουν ένα κοινό σημείο αναφοράς. Μια νύχτα που βρίσκονται σε έναν έρημο αυτοκινητόδρομο, το αμάξι τους παθαίνει βλάβη. Η μόνη λύση είναι να διανυκτερεύσουν σε ένα παρακμιακό μοτέλ που βρίσκεται εκεί κοντά. Λίγο πριν κοιμηθούν, βρίσκουν μερικές παλιές βιντεοκασέτες που δείχνουν δολοφονίες που δε μοιάζουν τόσο με ταινία... και το χειρότερο; Έχουν γυριστεί στο δωμάτιο που μένουν! Πλέον δεν τσακώνονται μεταξύ τους αφού όταν παλεύεις για τη ζωή σου δεν έχεις χρόνο για καυγάδες!
Θρίλερ επιβίωσης από τον Ουγγρικής καταγωγής σκηνοθέτη Nimród Antal που κάποιοι μπορεί να γνωρίζετε από το πολύ καλό Kontroll. Τις περισσότερες φορές που ένας Ευρωπαίος σκηνοθέτης δοκιμάζει τη τύχη του στην Αμερική, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δε μπορούμε να πούμε το ίδιο. Η κεντρική ιδέα της ταινίας είναι σχετικά απλή αλλά ο επιδέξιος χειρισμός της κάμερας εντείνει συνεχώς την αγωνία και δημιουργεί επιτυχημένη ατμόσφαιρα. Οι ερμηνείες είναι ικανοποιητικές αν και περιμέναμε λίγο καλύτερη χημεία από το πρωταγωνιστικό δίδυμο Kate Beckinsale και Luke Wilson. Δεν είναι εύκολο να μπείτε στη θέση των ηρώων και να αναρωτηθείτε τι θα κάνατε εσείς σε μια τέτοια περίπτωση. Το Pinewood είναι τόσο άθλιο μοτέλ που λογικά δε θα περνάγατε ούτε απ' έξω!

12. Ono Kanko Hotel (Rinne 2005)

Ένας σκηνοθέτης ταινιών τρόμου αποφασίζει να γυρίσει ένα φιλμ αφιερωμένο στο τραγικό συμβάν της μαζικής δολοφονίας 11 ανθρώπων, που συνέβη τη δεκαετία του 70 σε ένα ξενοδοχείο. Δράστης, ένας καθηγητής πανεπιστημίου που παραθέριζε εκεί με την οικογένεια, που μάλιστα βιντεοσκόπησε όλες τις δολοφονίες και έπειτα αυτοκτόνησε. Ανάμεσα στα θύματα ήταν και η οικογένεια του. Η νεαρή ηθοποιός Yuka αναλαμβάνει το ρόλο της μικρής κόρης του καθηγητή και είναι πολύ ευτυχισμένη που της δίνεται η ευκαιρία να αποδείξει το ταλέντο της. Όμως κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αρχίζει να βασανίζεται από εφιάλτες και έχει έντονες αναμνήσεις από τα τραγικά γεγονότα σαν να τα έζησε η ίδια.
Στοιχειωμένο ξενοδοχείο από τον σκηνοθέτη του Ju-on,Takashi Shimizu. Έχει πολλές επιρροές από ταινίες της δυτικής σχολής αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν πολύ καλές στιγμές όπως η παρουσίαση του ανατριχιαστικού βίντεο των δολοφονιών! Όπως οι περισσότερες Ιαπωνικές ταινίες, δεν χαρακτηρίζεται από βατή αφήγηση ενώ ο ρόλος κάποιων χαρακτήρων δεν αποσαφηνίζεται από την αρχή, Όμως τα πάντα ξεκαθαρίζουν στο φινάλε σε ικανοποιητικό βαθμό και δε μένουν ιδιαίτερες απορίες. Η κεντρική ιδέα είναι η μετεμψύχωση και συγκεκριμένα το τρόπος που οι πράξεις της προηγούμενης ζωής μπορούν να επηρεάσουν την επόμενη. Δείτε λοιπόν την ταινία και ευχηθείτε να μην έχετε ανοιχτούς λογαριασμούς!

11. Jotunheimen Hotel (Cold Prey 2006)

Πέντε νέοι αποφασίζουν να περάσουν ξέγνοιαστες στιγμές κάνοντας snowboard στα Νορβηγικά βουνά.
Ξαφνικά ο ένας εξ' αυτών τραυματίζεται σοβαρά στο πόδι και επειδή η απόσταση έως το αυτοκίνητο είναι αρκετά μεγάλη, είναι πολύ δύσκολο να τον μεταφέρουν.
Μη έχοντας άλλη επιλογή, βρίσκουν καταφύγιο σε ένα ξενοδοχείο που παραμένει κλειστό από τη δεκαετία του 70. Μπαίνουν μέσα σπάζοντας ένα τζάμι, βολεύονται, ανάβουν τζάκι, βρίσκουν αλκοόλ και όλα δείχνουν ότι η περιπέτεια τους θα τελειώσει σύντομα.
Δυστυχώς λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο...
Slasher από τη Νορβηγία που γνώρισε μεγάλη επιτυχία εντός και εκτός Ευρώπης. Συνοδεύεται απ' όλα τα κλισέ του συγκεκριμένου είδους αλλά η καλή σκηνοθεσία σε συνδυασμό με το μαγευτικό χιονισμένο τοπίο δημιουργούν ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Θα θέλαμε περισσότερο gore αφού εξαιτίας του χαμηλού budget υπάρχουν αρκετές δολοφονίες εκτός κάμερας. Ευτυχώς στο σασπένς τα πάει καλά και δημιουργεί την απαραίτητη ένταση. Αν λοιπόν σας αρέσουν οι ταινίες τρόμου στα χιόνια, το Cold Prey είναι μια από τις καλύτερες επιλογές για ένα χειμωνιάτικο απόγευμα με συνοδεία ζεστής σοκολάτας ή ενός μπουκαλιού κονιάκ ή και των δυο σε συνδυασμό. Ακολούθησε ένα ικανοποιητικό sequel και ένα πιο αδύναμο prequel.

10. Slovakia Hostel (Hostel 2005)

Τρεις νεαροί φοιτητές κάνουν διακοπές στην Ευρώπη με τα σακίδια ανά χείρας. Όχι φυσικά για να δουν τα αξιοθέατα αλλά για να βρουν σεξ και να κάνουν μπαρότσαρκες.
Ο δρόμος θα τους βγάλει σε ένα πανδοχείο που βρίσκεται σε μια μικρή πόλη της Σλοβακίας, όπου σύμφωνα με πληροφορίες είναι γεμάτο γκόμενες. Πράγματι με το που φθάνουν εκεί νομίζουν ότι βρίσκονται στον παράδεισο αλλά στην πορεία θα συνειδητοποιήσουν ότι τελικά αυτή είναι η κόλαση..
Tαινία του Eli Roth σε παραγωγή μεταξύ άλλων του Quentin Tarantino. Όπως και σε όλες ταινίες του σκηνοθέτη, οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι μέτριες αλλά τα πλάνα του είναι σωστά και μελετημένα. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η δράση αργεί και από ένα τέτοιο φιλμ περιμένεις να δεις gore και όχι μερικούς χαρωπούς νέους να χαζολογάνε. Όταν βέβαια εμφανίζεται τη κάνει τη δουλειά της όμως το παράπονο μου θα το πω. Ήθελα λίγο παραπάνω gore γιατί σύμφωνα με αυτά που είχα διαβάσει περίμενα τη γκοριά του αιώνα και τελικά είδα ένα απλό splatter.  Καθόλου κακό αλλά λίγο. Όσο γι' αυτούς που πιστεύουν ότι το συγκεκριμένο φιλμ είναι η απόλυτη κινηματογραφική διαστροφή, τους προτείνω να ανάψουν κεριά, να παραγγείλουν πίτσα, να πάρουν αγκαλιά το ταίρι τους και να δούνε το Grotesque!

9. Ravens Inn (Horror Hotel -The City of the Dead 1960)

Μια νεαρή φοιτήτρια, γοητευμένη από τις διαλέξεις του καθηγητή της για τη μαγεία, αποφασίζει να αφιερωθεί στην έρευνα ώστε να ολοκληρώσει την εργασία της. Εκείνος της συνιστά να επισκεφθεί ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Whitewood, όπου κάηκε ζωντανή η διάσημη μάγισσα Elizabeth Selwyn και συγκεκριμένα να μείνει στο πανδοχείο Ravens Inn που διευθύνει η κυρία Newless.
Φθάνοντας εκεί η αφελής κοπέλα, συνειδητοποιεί ότι οι κάτοικοι του χωριού συμπεριφέρονται παράξενα αλλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στον τρόμο που θα βιώσει στο πανδοχείο όταν πέσει η νύχτα...
Μάγισσες και κατάρες με την σκηνοθετική σφραγίδα του John Moxey, ο οποίος έχει συνδέσει το όνομα του με αρκετές επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές. Ο προϋπολογισμός ήταν ιδιαιτέρως χαμηλός και το σενάριο προορίζονταν αρχικά για την τηλεόραση, αλλά παρ'όλα αυτά η ταινία βλέπεται πολυ ευχάριστα.
Η ιστορία παρουσιάζει κάποια κενά ενώ γενικά υπάρχουν σεναριακές ευκολίες αλλά στον αντίποδα ο ρυθμός είναι γρήγορος και η ατμόσφαιρα εξαιρετικά επιτυχημένη. Το καστ κάνει καλή δουλειά ενώ η παρουσία του αξέχαστου Christopher Lee, μπορεί να είναι μικρή αλλά αρκεί για να προσδώσει μια έξτρα creepy νότα. Συστήνεται ιδιαιτέρως στους φίλους του γοτθικού τρόμου.

8. Ostend Hotel (Daughters of Darkness 1971)

Ένα νιόπαντρο ζευγάρι, η Valerie και ο Stefan, φθάνουν σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο στο Βέλγιο. Έχουν σκοπό να μείνουν για λίγο καιρό και μετά να πάνε στην Αγγλία για να γνωρίσει ο Stefan τη Valerie στη μητέρα του.
Το ξενοδοχείο βρίσκεται σε low season και οι μόνοι πελάτες είναι εκείνοι και η μυστηριώδης κόμισσα Elizabeth Báthory με τη βοηθό της.
Η κόμισσα δείχνει μια υπέρμετρη συμπάθεια προς το ζευγάρι και φαίνεται να έχει ''ιδιαίτερα'' σχέδια γι' αυτούς. Παράλληλα αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορες δολοφονίες στη γύρω περιοχή και ένας αστυνομικός προσπαθεί να διαλευκάνει το μυστήριο.
Συμπαραγωγή Βελγίου - Γαλλίας - Γερμανίας, σε σκηνοθεσία Harry Kümel. Το σενάριο αντλεί έμπνευση από την ιστορία της ''ματωμένης'' κόμισσας Báthory, που σκότωνε νεαρές γυναίκες και έπινε το αίμα τους γιατί πίστευε ότι έτσι θα δείχνει ομορφότερη. Πρόκειται για μια μίξη sexploitation και vampire horror, με έντονο το ερωτικό στοιχείο που συνοδεύεται από αρκετές φετιχιστικές αναφορές. Η δράση και ο τρόμος παραγκωνίζονται σε αρκετά σημεία αφού τα γεγονότα παρουσιάζονται με μια πιο ''ντελικάτη'' οπτική, αλλά η άκρως υποβλητική ατμόσφαιρα και η εξαιρετική ερμηνεία της Delphine Seyrig ως σαγηνευτική κόμισσα, αρκούν για να μαγνητίσουν το βλέμμα. Ενδιαφέρον προκαλεί ότι δεν έχει γίνει ντουμπλαζ όπως συνηθίζονταν τότε στις ευρωπαϊκές παραγωγές και εκεί οφείλεται η ασυνήθιστη Αγγλική προφορά ορισμένων ηθοποιών. Έχουμε λοιπόν ξενοδοχείο και κόμισσα-βαμπίρ... μήπως σας έρχεται στο μυαλό κάποια γνωστή τηλεοπτική σειρά;

7.The Dolphin Hotel (1408 2007)

Ο Mike Enslin είναι ένας διάσημος συγγραφέας που ειδικεύεται στην απομυθοποίηση παραφυσικών φαινομένων. Στα πλαίσια του νέου του βιβλίου, επισκέπτεται το πολυτελές ξενοδοχείο Dolphin με σκοπό να διανυκτερεύσει στο δωμάτιο με τον αριθμό 1408.
Η εν λόγω σουίτα θεωρείται στοιχειωμένη γιατί όσοι ένοικοι έχουν μείνει εκεί έχουν βρεθεί την επόμενη ημέρα νεκροί... Ο διευθυντής του ξενοδοχείου προσπαθεί να τον μεταπείσει αλλά εκείνος είναι ανένδοτος και απειλώντας ότι θα προχωρήσει σε μήνυση καταφέρνει να πάρει το πολυπόθητο κλειδί. Αλλά δε μπορεί να φανταστεί πόσο μεγάλη και τρομακτική θα είναι η διανυκτέρευση του εκεί...
Mainstream παραγωγή σε σκηνοθεσία του Σουηδού Mikael Håfström και σενάριο βασισμένο σε ομώνυμη ιστορία του Stephen King. Ο John Cusack στον πρωταγωνιστικό ρόλο δίνει μια αξιοπρεπέστατη ερμηνεία και σηκώνει στην ουσία όλη τη ταινία στις πλάτες του. Επιτυχημένη είναι και η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα του δωματίου καθώς και το χτίσιμο του σασπένς για την τύχη του ήρωα. Ένας εγωιστής και δύσπιστος άνθρωπος που περνάει τη μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής του παλεύοντας με κάτι εντελώς άγνωστο, καθώς οι παραισθήσεις και η πραγματικότητα μπερδεύονται ολοένα και περισσότερο. Στα αρνητικά το γεγονός ότι οι ρυθμοί πέφτουν απότομα σε κάποια σημεία με αποτέλεσμα να υπάρχουν κάποιες κοιλίτσες, αλλά τουλάχιστον δεν είναι παραφουσκωμένες! Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια καλογυρισμένη ταινία και μάλιστα ανήκει στις περιπτώσεις που η ένδειξη PG-13 δεν οδήγησε σε ολική καταστροφή.

6. Bartel's Inn (Calvaire 2004)

O Marc είναι ένας τραγουδιστής που κάνει παραστάσεις στην επαρχία. Μια νύχτα του χαλάει το αυτοκίνητο μέσα στην ερημιά και αποφασίζει να μείνει σε κάποιο πανδοχείο που βρίσκεται σε ένα κοντινό χωριό.
Ο χήρος ιδιοκτήτης του πανδοχείου Bartel, αρχικά φαίνεται ευγενικός και προθυμοποιείται μάλιστα να τον βοηθήσει να βρει συνεργείο για το αυτοκίνητο. Σύντομα όμως  θα δείξει τις πραγματικές του προθέσεις που είναι αρκετά ''ιδιαίτερες''...
Μια ξεχωριστή ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Βέλγου Fabrice Du Welz.

Έχει ελάχιστο gore αλλά γίνεται ενοχλητική και ανατριχιαστική εξαιτίας της παράνοιας που στολίζει μοναδικά το κάθε πλάνο. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά και προϊδεάζει από την αρχή γι' αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει αλλά ακόμα και να αντιληφθείτε το τι θα γίνει στη συνέχεια, ο τρόπος που τα εξελίσσονται γεγονότα και οι σουρεαλιστικές εικόνες θα σας απορροφήσουν. Σίγουρα δεν απευθύνεται σε όλο το κοινό του τρόμου αλλά οι φίλοι του exploitation θα το εκτιμήσουν δεόντως. Δράμα, τρόμος, black humor και μια ματιά στην σχιζοφρένεια που βρίσκεται εκεί έξω και περιμένει τους ανυποψίαστους περαστικούς.
 Άντε να αποφασίσεις να πας εκδρομή στην Ευρώπη μετά!

5. Dachville Motel (Frontier(s) 2007)

Μια ομάδα νέων διαπράττει ληστεία αλλά για κακή του τύχη η επιχείρηση δεν έχει αίσιο τέλος και ο ένας εξ αυτών θα τραυματιστεί.
Δύο από την ομάδα καταφέρνουν να ξεφύγουν με τα λεφτά και βρίσκουν καταφύγιο σε ένα φαινομενικά ήσυχο πανδοχείο κοντά στα σύνορα.Τα προβλήματα που είχαν όμως μέχρι τώρα δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που πρόκειται να αντιμετωπίσουν γιατί το πανδοχείο ανήκει σε μια οικογένεια διεστραμμένων νεοναζί. Η συνέχεια θα είναι οδυνηρή και γι αυτούς και για τους φίλους τους που σύντομα θα τους αναζητήσουν...
Γαλλικό extreme cinema από τον Xavier Gens που κατά την ταπεινή μου άποψη υπερέχει σε αρκετά σημεία σε σύγκριση με το hostel. Οι ταινίες αυτού του είδους έχουν κατηγορηθεί πολλάκις ως ''άρρωστα ωμές'' αλλά από την άλλη εμείς οι horror fans τις γουστάρουμε γι' αυτόν ακριβώς το λόγο!
Το φιλμ χαρίζει ακριβώς αυτά που υπόσχεται, έχει γρήγορο ρυθμό, μπόλικο και καλοφτιαγμένο gore, ενώ δε λείπουν και τα πολιτικά μηνύματα ως κερασάκι στη τούρτα. Σίγουρα υπάρχουν ορισμένα ελαττώματα όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι αντιπαθείς και ηλίθιοι, όμως δεν είναι τόσο σημαντικά ώστε να χαλάσουν την συνολική εμπειρία. Προτείνεται αποκλειστικά στους λάτρεις του gore.

4. Motel (Identity 2003)

Είναι νύχτα και εν μέσω μιας μεγάλης καταιγίδας, δέκα άσχετοι μεταξύ τους άνθρωποι βρίσκουν καταφύγιο σε ένα απομονωμένο μοτέλ. Ο καθένας βρέθηκε εκεί εξαιτίας κάποιου παιχνιδιού της μοίρας και πλέον πρέπει να περάσουν τη νύχτα μαζί αφού οι δρόμοι έχουν πλημμυρίσει και δε μπορούν να φύγουν.
Όμως ο δολοφόνος τους περιμένει στη γωνία και αρχίζει να τους ξεπαστρεύει με σειρά προτεραιότητας.
Αυτοί που έχουν απομείνει προσπαθούν να επιβιώσουν και να ανακαλύψουν τι συμβαίνει. Υπάρχει άραγε κάποιος σχιζοφρενής δολοφόνος που κυκλοφορεί ελεύθερος ή ο δράστης βρίσκεται ανάμεσα τους; Τίποτα όμως δεν είναι όπως φαίνεται...

Ένα ψυχολογικό θρίλερ με πολλές ανατροπές και έντονο σασπένς! Το μυστήριο για την ταυτότητα του δολοφόνου εντείνετε συνεχώς, καθώς έρχονται στο φως νέα στοιχεία που ανατρέπουν τις αρχικές προβλέψεις. Ο σκηνοθέτης James Mangold παίζει με την αντίληψη του θεατή και παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο, το αρκετά έξυπνο σενάριο του Michael Cooney. Το καστ κάνει στο σύνολο καλή δουλειά αν και όπως είναι φυσιολογικό δεν ήταν όλες οι ερμηνείες το ίδιο ικανοποιητικές. Θέλω να σταθώ λίγο στη κατάληξη της ιστορίας που δίχασε αρκετά το κοινό αφού το φιλμ προς το φινάλε παίρνει εντελώς διαφορετική τροπή. Είναι μια ταινία-γρίφος, που απευθύνεται αποκλειστικά σε θεατές που εκτιμούν τις ιδιαίτερες και ξεχωριστές ιδέες. Γι΄αυτό αν ψάχνετε για μια συμβατική ταινία με δολοφόνο, μείνετε μακρυά από το συγκεκριμένο μοτέλ. 

3. Seven Doors Hotel (The Beyond 1981)

Έχει περάσει μισός αιώνας περίπου από τότε που το εξαγριωμένο πλήθος σκότωσε έναν μάγο μέσα στο ξενοδοχείο Seven Doors που βρίσκεται στη Λουιζιάνα. Μια νεαρή γυναίκα η Liza, κληρονομεί το ξενοδοχείο χωρίς να γνωρίζει τίποτα για το φρικιαστικό παρελθόν του. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα ''ατυχήματα'' με αποτέλεσμα κάποιοι άνθρωποι να βρουν τραγικό θάνατο. Εντωμεταξύ, μια μυστηριώδης τυφλή γυναίκα προειδοποιεί τη Liza και την συμβουλεύει να φύγει αμέσως από την περιοχή. Το ξενοδοχείο είναι χτισμένο πάνω σε μια από τις 7 πύλες της κολάσεως και σύντομα η πόρτα θα ανοίξει...
Η δεύτερη ταινία και πιο αγαπημένη μου, από την άτυπη τριλογία ''Gates of Hell'' του μάστερ Lucio Fulci. Επειδή πρέπει να αναφέρω και τα αρνητικά θα πω ότι υπάρχουν προβλήματα στο σενάριο και στις ερμηνείες.  Όταν όμως η δοσμένη με εκπληκτικά εφέ για την εποχή σπλατεριά χαρίζεται απλόχερα, τα λιωμένα πρόσωπα από οξύ πλημμυρίζουν την οθόνη και οι αράχνες κατασπαράζουν ανελέητα αθώο κοσμάκη, παραβλέπεις τις όποιες αδυναμίες και απλά απολαμβάνεις. Είναι μια γιορτή για τα μάτια του κάθε horror οπαδού που ψάχνει καθαρόαιμο gore και μπορεί τα εφέ να φαίνονται ξεπερασμένα αλλά καταφέρνουν ακόμα να προκαλούν την πολυπόθητη φρίκη. Το σενάριο δε βγάζει ιδιαίτερο νόημα και αυτός ο έκδηλος σουρεαλισμός ίσως να ενοχλήσει κάποιους θεατές, αλλά το σίγουρο είναι ότι η έξτρα ανατριχιαστική ατμόσφαιρα αποζημιώνει και με το παραπάνω. Όλα αυτά συνοδεύονται από ένα απόλυτα ταιριαστό soundtrack ενώ το φινάλε είναι απλά εξαιρετικό. Η κόλαση του Fulci
είναι σκοτεινή, βρώμικη, ανατριχιαστική και τόσο μοναδική που δεν ξεχνιέται ποτέ.

2. The Overlook Hotel (The Shining 1980)

Ο Jack με την γυναίκα του Wendy και τον μικρό τους γιο Danny, μετακομίζουν στο πολυτελές ξενοδοχείο Overlook. Ο Jack προσλήφθηκε ως επιστάτης και θα μείνουν εκεί για όλη την χειμερινή περίοδο οπού το ξενοδοχείο απομονώνεται λόγω καιρικών συνθηκών.
Είναι μια ευκαιρία γι΄αυτόν να αφιερωθεί στο συγγραφικό του έργο και να βρει την ηρεμία και την οικογενειακή γαλήνη. Όμως το ξενοδοχείο έχει σκοτεινό παρελθόν και φαίνεται ότι επηρεάζει τα μέλη της οικογένειας και πιο πολύ τον Jack που παρασύρεται όλο και περισσότερο στα μονοπάτια της τρέλας....
Δυο αξιόλογοι καλλιτέχνες ο Stanley Kubrick και ο Stephen King, ενώνουν τις δυνάμεις τους και το αποτέλεσμα είναι μια από τις πιο θρυλικές ταινίες τρόμου που έχει γνωρίσει ο κινηματογράφος. Είναι γνωστό ότι αρχικά υπήρξε μια διαμάχη μεταξύ τους, καθώς ο King επιθυμούσε μια αυτούσια μεταφορά του μυθιστορήματος του, ενώ ο Kubrick οραματίζονταν να αφήσει το δικό του στίγμα κρατώντας μόνο τη κεντρική ιδέα. Το αποτέλεσμα δεν ικανοποίησε τον King και παρόλο που η ταινία σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία έλαβε αρχικά αρνητικές κριτικές. Όσο περίεργο και αν ακούγεται είναι λογικό αφού η ''Λάμψη'' είναι ένα πολυεπίπεδο φιλμ που αρχικά μπέρδεψε τους θεατές και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η μεγάλη αξία του αναγνωρίστηκε με τη πάροδο του χρόνου.

Η σκηνοθεσία του Kubrick διδάσκεται και αυτό τα λέει όλα. Οραματιστής με πάθος για τη λεπτομέρεια, μπορούσε να γυρίσει την ίδια σκηνή άπειρες φορές μέχρι να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα και οι περισσότεροι συνεργάτες του τον μισούσαν γι' αυτό τον λόγο. Δεν είναι τυχαίο ότι στη ''Λάμψη'' χρησιμοποιήθηκε με εξαιρετικό τρόπο, η πρόσφατη τότε εφεύρεση της steadicam και μάλιστα επιστρατεύτηκε ο εφευρέτης της Garrett Brown για να την χειριστεί. Οι ερμηνείες εξαιρετικές και φυσικά ξεχώρισε ο Jack Nicholson που μπορεί να μην ήταν η καλύτερη επιλογή για τον King αλλά απέδωσε συγκλονιστικά τον κατήφορο του ήρωα στην παράνοια ενώ το τρελαμένο μάτι του χαράχτηκε στη μνήμη των θεατών.

Η ταινία λατρεύτηκε και αναλύθηκε όσο καμία άλλη για τα υποσυνείδητα μηνύματα και τους συμβολισμούς που περιέχει και το παράξενο είναι, ότι κάθε φορά που τη βλέπεις ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο.
Ο προσανατολισμός σε πολλά σημεία αλλάζει, αντικείμενα βρίσκονται σε διαφορετική θέση, οι ήρωες σε ορισμένες φάσεις περπατούν ανάποδα, υπάρχουν πολλές αναφορές στους Ινδιάνους και γενικά στον ρατσισμό και πολλά άλλα στοιχεία που έχουν αναλυθεί κατά καιρούς από τους ένθερμους οπαδούς το σκηνοθέτη. Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο ντοκιμαντέρ  Room 237 που παρουσιάζει διάφορες ερμηνείες και μπορεί κάποιες από αυτές να είναι υπερβολικές αλλά το όλο εγχείρημα έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Για το φινάλε  μπορούν να δοθούν διαφορετικές ερμηνείες. Ο Jack επισκέφθηκε για πρώτη φορά το ξενοδοχείο ή δεν έφυγε ποτέ από εκεί; Το μέρος στοιχειώνει τους επισκέπτες του χρησιμοποιώντας τις αδυναμίες τους ή μήπως είναι το ίδιο ένα δημιούργημα που ''έχτισε'' η σατανική τους φύση; Το σίγουρο είναι ότι το Overlook Hotel, είναι ένας λαβύρινθος που μπορείς έυκολα να μπεις αλλά δε θα καταφέρεις να βγεις ποτέ.

1. Bates Motel (Psycho 1960)

Η Marion που εργάζεται ως γραμματέας, κλέβει από τον εργοδότη της 40.000 δολάρια μετρητά και το σκάει με το αυτοκίνητο της από την πόλη. Μετά από μια μέρα εξαντλητικής οδήγησης, αποφασίζει να σταματήσει σε ένα απομονωμένο μοτέλ που βρίσκει τυχαία στο δρόμο για να περάσει τη νύχτα.
Την υποδέχεται ο ιδιοκτήτης Norman Bates, ένας ήσυχος και γοητευτικός νεαρός. Είναι τόσο εξυπηρετικός που την καλεί σε δείπνο παρά τις αντιρρήσεις της καταπιεστικής μητέρας του.
Η Marion δέχεται την πρόταση του αλλά όταν τη νύχτα επιστρέψει στο δωμάτιο για να κοιμηθεί θα την περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη...
Φυσικά στη πρώτη θέση δε θα μπορούσε να μην ήταν το ''Ψυχώ'', το απόλυτο αριστούργημα του Alfred Hitchcock. Του σκηνοθέτη που άφησε τη σφραγίδα του στον κλασσικό κινηματογράφο αφού τα έργα του έμειναν στην ιστορία και επηρέασαν πολλούς μεταγενέστερους δημιουργούς.
Χαρισματικός καλλιτέχνης με επιμονή στη τελειότητα και πηγαίο ταλέντο. Κάποια από τα βασικά του χαρακτηριστικά ήταν η αγάπη του στις ξανθιές πρωταγωνίστριες και οι cameo εμφανίσεις που έκανε στις περισσότερες ταινίες του, ένα παιχνίδι με το κοινό που κάθε φορά προσπαθούσε να τον ανακαλύψει.

 Όμως ο μετρ της αγωνίας δεν ήταν μόνο ανεπανάληπτος σκηνοθέτης. Αυτό που τον καθιέρωσε είναι το γεγονός ότι δε δίσταζε να πειραματιστεί σε νέα μονοπάτια και να πρωτοπορήσει με καινούριες μεθόδους κινηματογράφησης. Έτσι και στο ''Ψυχώ'' χρησιμοποιεί ένα τολμηρό για την εποχή σενάριο βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Robert Bloch και για πρώτη φορά δοκιμάζεται σε ένα καθαρόαιμο slasher.
Με πείσμα εναντία στο στούντιο που αρνήθηκε να τον στηρίξει, χρηματοδοτεί μόνος του τη ταινία και μάλιστα επιλέγει την ξεπερασμένη για την εποχή ασπρόμαυρη φωτογραφία ώστε να εντείνει την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα. Και όλα αυτά σε μια εποχή που μεσουρανούσαν οι έγχρωμες υπερπαραγωγές του Χόλιγουντ.

Το gore ήταν μεν συγκαλυμμένο για να αποφευχθεί η λογοκρισία από την πουριτανική κοινωνία, αλλά ήταν αριστοτεχνικά δοσμένο και αρκετό για να παγώσει το αίμα του κοινού που είχε τη τύχη να παρακολουθήσει τη ταινία στους κινηματογράφους. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την σκηνή στο ντούζ που προκάλεσε υστερία και είναι μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες στιγμές στην ιστορία του κινηματογράφου;
O Hitchcock χάρισε στο κοινό απανωτά σοκ σκοτώνοντας από νωρίς την πρωταγωνίστρια του και δημιουργώντας συνεχείς ανατροπές με αποκορύφωμα το απρόσμενο φινάλε. Λέγεται, ότι για να μη διαρρεύσει η κατάληξη της ιστορίας, ο σκηνοθέτης έσπευσε να αγοράσει κάθε αντίτυπο του βιβλίου του Bloch ενώ έβαλε όλους τους συντελεστές της ταινίας να ορκιστούν απόλυτη μυστικότητα.
Φανταστείτε πόση αίσθηση έκανε ο χαρακτήρας του Norman Bates για την εποχή του, ένας ρόλος που απογειώθηκε από τον Anthony Perkins.
Το πιο ανατριχιαστικό ''παιδί της μαμάς'' με διφορούμενη σεξουαλικότητα, που έγινε εφιάλτης εκατομμυρίων γυναικών, μόνο με τη σκέψη ότι μπορεί να συναντήσουν κάτι ανάλογο...
Έχουμε πει πολλές φορές ότι ο τρόμος δεν προϋποθέτει μεγάλο budget και το Ψυχώ είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Ταλέντο, σιρόπι σοκολάτας που εκτελούσε χρέη αίματος και πολύ μεράκι γέννησαν μια αξεπέραστη ταινία τρόμου. Σίγουρα για να διαβάζετε αυτό το blog θα το έχετε δει τουλάχιστον μια φορά αλλά το Bates Motel αξίζει κάθε επίσκεψη σας. Μόνο που αφού το δείτε, δεν θα αποφασίσετε εύκολα να μπείτε στο μπάνιο...

Τα horror hotels σας περιμένουν με ανοιχτές τις πύλες για να σας φιλοξενήσουν και να σας κάνουν να αισθανθείτε τόσο οικεία που δε θα θέλετε να φύγετε ή μάλλον δε θα μπορείτε...

Φυσικά τα συγκεκριμένα ξενοδοχεία είναι κινηματογραφικά αλλά ποτέ δε ξέρεις που θα βρεθείς και τι πρόκειται να συναντήσεις μπροστά σου!
Ποιος είπαμε ότι κανονίζει να πάει διακοπές;