Τα Found Footage έδιναν πάντα αφορμή για ατελείωτες συζητήσεις στους κύκλους των horror fans γιατί άλλοι τα μισούν και άλλοι τα λατρεύουν.
Εμείς τα αγαπάμε διότι με τον συγκεκριμένο τρόπο κινηματογράφησης ενισχύεται ο ρεαλισμός και επιπλέον επειδή το μικρό τους budget, ανοίγει το δρόμο σε αρκετούς νέους δημιουργούς που ορισμένες φορές μας χαρίζουν διαμαντάκια!
Φυσικά κανείς δε κατηγορεί τους θεατές που απλά δεν αντέχουν την handheld cam.
Είδαμε στο πρώτο μέρος ποια είναι τα 7 από τα 14 καλύτερα Found Footage. Πάμε τώρα με βήμα ταχύ να δούμε και τα υπόλοιπα.
7.Troll Hunter (Trolljegeren) 2010
Τι είναι μεγάλο, ανθρωποφάγο, χαζό και κακομούτσουνο; Ένα troll φυσικά!
Αυτά τα χαριτωμένα πλασματάκια, πετρώνουν ή εκρήγνυνται με το φως του ήλιου, δε γουστάρουν τους Χριστιανούς και σε μυρίζουν από χιλιόμετρα, εκτός αν πασαλειφτείς με μια ορεκτικότατη γλίτσα.
Τρεις φοιτητές αποφασίζουν να φτιάξουν ένα ντοκιμαντέρ για το λαθραίο κυνήγι αρκούδων στην περιοχή τους. Η έρευνα τους οδηγεί στον Huns, έναν μυστηριώδη κυνηγό που δε φαίνεται να έχει και μεγάλη όρεξη για συνεντεύξεις. Αποφασισμένοι να ανακαλύψουν την αλήθεια, τον παρακολουθούν και καταφέρνουν να τον πιάσουν στα πράσα την ώρα που κυνηγάει. Μόνο που τα θηράματα του δεν είναι αρκούδες αλλά trolls (όχι τέτοια που ζουν στο ίντερνετ, τα άλλα που ζουν στα δάση).O Huns ανήκει στην υπηρεσία TSS (Troll Security Service) που είναι υπεύθυνη στο να περιορίζει τα trolls μακρυά από τις κατοικημένες περιοχές και φυσικά είναι μυστική, αφού η Νορβηγική κυβέρνηση αποκρύπτει την αλήθεια. Εργάζεται χρόνια αλλά τον τελευταίο καιρό έχει συγχυστεί γιατί δεν του πληρώνουν υπερωρίες και νυχτερινά. Τον πιάνει λοιπόν το συνδικαλιστικό και επιτρέπει στους νέους να τον ακολουθήσουν και να καταγράψουν τα πάντα σε βίντεο ώστε να έχει αποδείξεις όταν πάει στην επιθεώρηση εργασίας να βρει τα δίκια του. Το υλικό που κατέγραψαν θα ανακαλυφθεί μετά από λίγο καιρό όταν τα ίχνη των τριών νέων θα έχουν πλέον χαθεί.
 |
| Μέσα στο χαμόγελο αυτοί οι Νορβηγοί |
Δε περιμέναμε να δούμε στη μεγάλη οθόνη ταινία αφιερωμένη στη μυθολογία των trolls αλλά ο Νορβηγός σκηνοθέτης και σεναριογράφος André Øvredal είχε τελείως αντίθετη άποψη. Μάλιστα τα κατάφερε πολύ καλά αφού παρέδωσε ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα που διαθέτει πρωτότυπο σενάριο, καλή σκηνοθεσία, δυνατά εφέ και απολαυστικό χιούμορ.
Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι τα trolls και ο κυνηγός τους, αφού οι λοιποί χαρακτήρες είναι υποστηρικτικοί. Φυσικά η συγκεκριμένη επιλογή έχει και τις παγίδες της γιατί οι χαρακτήρες δεν ξεδιπλώνονται και ο θεατής δεν αγωνία καθόλου για την τύχη τους.
Aπό την άλλη όμως found footage βλέπεις όχι ψυχόδραμα, όποτε δε σε πολυνοιάζει από την στιγμή που τα υπόλοιπα στοιχεία της ταινίας λειτουργούν καλά. Εξάλλου εδώ υπάρχει και ο κωμικός Otto Jespersen, που καλύπτει κάθε κενό με την υποκριτική του, αφού με την μόνιμα ξινισμένη μούρη του, απογειώνει τον ρόλο του εκκεντρικού τρολλοκυνηγού.
Στα αρνητικά ο αργός σε σημεία ρυθμός, για τον οποίο οι Σκανδιναβικές παραγωγές φημίζονται, αλλά τουλάχιστον στη προκειμένη, εκεί που πας να βαρεθείς ξεπετιέται ένα troll και έρχεσαι στα ίσα σου.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσω ότι η ταινία δεν είναι καθόλου τρομακτική ούτε διαθέτει την ατμόσφαιρα του κλασσικού θρίλερ αφού ο σκοπός της δεν είναι να τρομάξει αλλά να διασκεδάσει. Οπότε σε αυτή την περίπτωση ξεχάστε τον τρόμο και προετοιμαστείτε για μια καλή ταινία φαντασίας.Πρόκειται για ένα απολαυστικό found footage που μπορούν να παρακολουθήσουν άνετα και όσοι δεν αρέσκονται σε ταινίες τρόμου.
Και να θυμάστε, don't feed the trolls!
Για εμάς που προλάβαμε την εποχή του V/H/S έστω και λίγο, η είδηση ότι θα βγει μια ταινία με τέτοιο τίτλο μας γέμισε νοσταλγία και προσμονή.
Όχι δε σκεφτήκαμε ότι είμαστε σκατόγερες, όπως θα συμπλήρωναν κάποιοι κακεντρεχείς (και μόνο). Σκεφτήκαμε την ωραία εποχή που πήγαινες στο video club και περιέγραφες στον υπάλληλο τι ταινία θες σαν να παραγγέλνεις βρώμικο από καντίνα ''θέλω μια ταινία τρόμου, με μπόλικο αίμα, λίγα φαντάσματα αλλά χωρίς happy end γιατί μου πέφτει βαρύ για βράδυ''. Αυτός με ύφος πυρηνικού επιστήμονα σου έδινε το πολύτιμο κουτάκι που το κράταγες σαν ράβδο χρυσού μέχρι να πας σπίτι.
Όταν δε μάθαμε, ότι πρόκειται για την πρώτη found footage ανθολογία τρόμου οι προσδοκίες μας μεγάλωσαν αρκετά και ευτυχώς το V/H/S όχι μόνο δεν μας απογοήτευσε αλλά μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις! Πρόκειται στην ουσία για μικρές ιστορίες που παρουσιάζονται μέσω μιας βασικής ιστορίας-κορμού, που και να μην υπήρχε δεν θα μας χάλαγε ιδιαιτέρως αφού ήταν η πιο αδύναμη. Οι υπόλοιπες ιστορίες είναι στο σύνολο αρκετά αποτελεσματικές και προσφέρουν ανατριχίλες, αγωνία και μερικές καλές ανατροπές. Προσοχή, η ταινία προορίζεται αποκλειστικά για τους φίλους των found footage γιατί έχει μπόλικα κουνημένα πλάνα ενώ η εικόνα σε ορισμένα σημεία δεν διαθέτει και την καλύτερη ευκρίνεια (vhs είναι όχι blu-ray). Πάμε να πάρουμε μια τζούρα από αυτά που είδαμε.
''Amateur Night''
Τρεις νέοι πάνε για μπαρότσαρκα μήπως και βρουν κανένα γκομενάκι. Αφού γίνουν ντίρλα, γυρνάνε στο ξενοδοχείο με δυο και ετοιμάζονται για πάρτι με ούζα και χταποδοκεφτέδες αλλά η νύχτα δεν θα εξελιχθεί όπως φαντάζονται... Την τύπισσα με το ''Ι like you'' απλά τη λάτρεψα!
''Second Honeymoon''
Βλέπουμε ένα ζευγάρι σε road trip να απολαμβάνει στιγμές χαλάρωσης.
Δεν είναι οποιοδήποτε ζευγάρι, είναι το πιο ξενέρωτο ζευγάρι που έχω δει στη ζωή μου και απορώ πως δεν τους έπαιρνε ο ύπνος κάθε φορά που μίλαγαν μεταξύ τους. Ευτυχώς έρχεται ένας απρόσκλητος επισκέπτης να τους ξυπνήσει απότομα..
 |
| Με πήρες μες τη νύχτα να μου πεις για το φάνταζμα; Που είναι τα βυζγιά; |
''Tuesday the 17th''
Νέοι πάνε εκδρομή σε λίμνη και πέφτουν μούρη με μούρη με δολοφόνο. Εδώ έχουμε καλό gore αλλά αδύναμη σχετικά ιστορία αφού διαθέτει αρκετά κλισέ του είδους.
''The Sick Thing That Happened to Emily When She Was Younger''
Μια ψυχικά ασταθής κοπέλα ονόματι Emily, συνομιλεί με τον φίλο της μέσω skype και προσπαθεί να τον πείσει ότι το σπίτι της είναι στοιχειωμένο. Πολύ καλή ιστορία με ανατρεπτικό φινάλε. Μάλιστα, αν δε κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά που είδαμε τη δράση να εκτυλίσσεται αποκλειστικά μέσω pc, ένα εύρημα που άνοιξε το δρόμο για ταινίες όπως τα Οpen windows, The den και το αναμενόμενο Cybernatural
"10/31/98"
Τρεις φίλοι πάνε σε πάρτι για να γιορτάσουν το Halloween αλλά βρίσκονται σε λάθος σπίτι και μάλιστα τη λάθος στιγμή. Τρελή ιστορία, με αναφορές σε αγαπημένες ταινίες τρόμου. Μπορεί τα χέρια που πετιόντουσαν απο τους τοίχους να μου έφεραν γέλια αλλά το καταδιασκέδασα!
Σίγουρα δεν ήταν όλες οι ιστορίες το ίδιο καλές όπως συμβαίνει σε κάθε ανθολογία τρόμου αλλά η γενική εντύπωση που μας άφησε η ταινία ήταν θετική. Ακολούθησε ένα πολύ καλό σικουελ που άρεσε σε πολλούς περισσότερο από το πρωτότυπο. Προσωπικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο γιατί από τη μία το δεύτερο ήταν πιο προσεγμένο και διέθετε την πολύ καλή ιστορία ''Safe Haven'', αλλά από την άλλη το πρώτο διέθετε τη δική του ακατέργαστη φρεσκάδα. Το τρίτο δυστυχώς ήταν πολύ κατώτερο των προσδοκιών και μόνο η δεύτερη ιστορία ξεχώρισε.
Και όμως η πρώτη ταινία της κατηγορίας ''βρέθηκε υλικό και αυτοί που το τράβηξαν πίνουν πλέον μοχιτο με τον άγιο Πέτρο'' δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 70 στην Ιταλία. Δεν πρόκειται για ένα αμιγώς found footage καθώς ξεκινάει σαν μια κανονική ταινία, αλλά πρέπει να μπει σε αυτή τη κατηγορία διότι αποτελεί σημείο αναφοράς για το είδος.
Το Cannibal Holocaust είναι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες όλων των εποχών που κατάφερε να προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων, ίσως τις περισσότερες στην ιστορία του σινεμά τρόμου.
Όχι αυτό δεν είναι ακόμα ένα διαφημιστικό κόλπο, το φιλμ απαγορεύτηκε σε 19 χώρες και λογοκρίθηκε τόσο ώστε σε κάποιες βερσιον να έχουν αφαιρεθεί μέχρι και 30 λεπτά! Στην Ελλάδα προβλήθηκε σε σκοτεινή αίθουσα για πρώτη φορά το 2007, αν και οι ενημερωμένοι το έψαχναν στα video club από την εποχή του vhs, όμως ήταν αρκετά δυσεύρετο.
Γιατί προκάλεσε τόσο ντόρο; Γιατί είναι ένα τόσο επιτυχημένο exploitation που ορισμένοι πίστεψαν ότι βλέπουν snuff (ταινία που παρουσιάζει πραγματικούς φόνους).
Ή ιστορία ξεκινάει με ένα συνεργείο που πάει στη ζούγκλα του Αμαζονίου για να καταγράψει τον τρόπο ζωής των Ιθαγενών αλλά δεν επιστρέφουν ποτέ. Μετά την εξαφάνιση τους, μια δεύτερη αποστολή με επικεφαλή τον καθηγητή ανθρωπολογίας Harold Monroe ξεκινά για την περιοχή ώστε να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβη.
Ο Monroe κερδίζει την εμπιστοσύνη των ιθαγενών και αυτοί του δίνουν ένα βίντεο με το υλικό που είχε τραβήξει το συνεργείο που χάθηκε, στο οποίο απεικονίζεται όλη ή αλήθεια που κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση τους.
Πίσω στην Αμερική ένα τηλεοπτικό κανάλι θέλει να δημοσιοποιήσει το βίντεο αλλά ο Monroe δεν συμφωνεί γιατί θεωρεί ότι είναι ακατάλληλο για προβολή και έχει απόλυτο δίκιο.
Ας αρχίσουμε από τα θετικά που είναι μπολικα.
Ή ταινία είναι εκπληκτικά ρεαλιστική, υπάρχει
αρκετό gore που έχει αποδοθεί άριστα, η μουσική ταιριάζει απόλυτα και τα εφέ είναι αξιόλογα για την εποχή. Μάλιστα ο σκηνοθέτης Ruggero Deodato αναγκάστηκε να αποδείξει οτι οι ηθοποιοί είναι ζωντανοί αφού υπήρξαν κατηγορίες ότι κάποιες δολοφονίες που παρουσιάζονται στη ταινία είναι αληθινές. Λέγεται επίσης ότι και οι σκηνές σεξ ήταν αληθινές αλλά που να ξέρεις αν δεν ήσουν μπροστά να παίρνεις μάτι. Το σενάριο είναι αρκετά καλό με κοινωνικές προεκτάσεις που παρουσιάζουν την αγριότητα των ανθρώπων, που μπορεί να είναι μεγάλη ανεξάρτητα από το πολιτισμικό υπόβαθρο.
 |
| -Σήμερα μου είπαν ότι είμαστε ηθοποιοί! -Μη γελάς ρε μπούφο. |
Στα αρνητικά τώρα ο ρυθμός έχει προβλήματα και ή πλειοψηφία των ηθοποιών έχουν τσακωθεί με την υποκριτική. Το μεγαλύτερο αρνητικό όμως είναι ότι πραγματοποιούνται on κάμερα πραγματικές δολοφονίες ζώων. Θα μου πείτε τώρα όταν σφάζονται αρνάκια και μετά τσακίζεις τα γκιούλμπασι είναι καλά; Δεν είναι το ίδιο θα απαντήσω γιατί μια πραγματική δολοφονία που απεικονίζεται στη μεγάλη οθόνη είναι όντως snuff, είναι άρρωστο και δε μπορούμε να το αναγάγουμε σε τέχνη. Από την παραγωγή είπαν, για να το σώσουν, ότι τα ζώα δόθηκαν στους ιθαγενείς για να τα φάνε αλλά η διάσωση δε πέτυχε αφού υπήρξαν πολλές αντιδράσεις.
Όμως δε μπορούμε να μη παραδεχτούμε ότι το Cannibal Holocaust είναι ένα cult ορόσημο του extreme cinema. Με την ενοχλητική του ατμόσφαιρα και τις ακραίες gore σκηνές, κατάφερε να προκαλέσει, να σοκάρει και να μείνει στην ιστορία. Εξάλλου αυτό ήταν και το όραμα του δημιουργού.
Μπορεί το Blair Witch Project να δημιούργησε το είδος των found footage αλλά το Paranormal Activity το καθιέρωσε.
Ο Oren Peli σκηνοθέτης του πρόσφατου Area 51, μάζεψε στο σπίτι της συμπεθέρας του δυο ηθοποιούς, μερικούς κομπάρσους και ένα φάντασμα και κατάφερε να δημιουργήσει ένα κινηματογραφικό φαινόμενο που απέφερε ένα αστρονομικό ποσό κερδών σε σχέση με το μικροσκοπικό του budget.
Φυσικά βοήθησε και ο δαίμων του μάρκετινγκ αφού η ταινία διαφημίστηκε ως η πιο τρομακτική της δεκαετίας, που θα σε αφήσει ξάγρυπνο για τις επόμενες μέρες και αν εξαιρέσουμε το ηλίθιο trailer με τους θεατές που σκιάζονται, η όλη διαφημιστική καμπάνια κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη.
Ήταν όμως το Paranormal Activity όντως τόσο τρομακτικό ώστε να προκαλεί αγρυπνία;
Όχι θα πω εγώ και θα το δικαιολογήσω ευθύς αμέσως. Ο τρόμος είναι απόλυτα συνυφασμένος με την ηλικία του θεατή, οπότε αν αν είσαι horror fan μεγαλώνοντας σου τελειώνουν οι ευκαιρίες να μείνεις ξάγρυπνος και ψάχνεις για άλλα στοιχεία όπως καλή σκηνοθεσία, ευρηματικό σενάριο, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, πετυχημένα jump scares κτλ. Μπορεί ένα καλό φιλμ να διαθέτει αρκετά από αυτά και όντως να σε τρομάξει άλλα όχι, τον ύπνο σου δεν τον χάνεις που να κοπανιέσαι.
Μάλιστα στην συγκεκριμένη περίπτωση υπήρξε ένα μέρος του κοινού που όχι μόνο δεν τον έχασε αλλά τον γλυκοπήρε κιόλας κατά την διάρκεια της προβολής και σε αυτό βοήθησε ο αργός ρυθμός στην αρχή σε συνδυασμό με το στατικό πλάνο του κρεβατιού, που όπως και να το κάνουμε μια χαλάρωση στη φέρνει. Αυτό είναι και το μόνο αρνητικό της ταινίας, το γεγονός δηλαδή ότι δε σε βάζει νωρίς στο κλίμα και η δράση αργεί να εμφανιστεί.
Το σενάριο πατάει σε ένα απλό ερώτημα που έχει σχέση με τις παιδικές μας φοβίες. Τι γίνεται άραγε την ώρα που κοιμόμαστε; Αυτό που γίνεται πάντως όταν η Katie και ο Micah κοιμούνται, δε το λες καλό. Η Katie τον τελευταίο καιρό αισθάνεται ότι υπάρχει μια οντότητα μέσα στο σπίτι οπότε ο Micah εξοπλίζεται με κάμερα και την τοποθετεί στην κρεβατοκάμαρα, ώστε να καταλάβουν με τι έχουν να κάνουν.
 |
| Κοιμήσου εσύ και η τύχη σου δουλεύει |
Ο ρεαλισμός είναι διάχυτος αφού η δράση τοποθετείται μέσα σε σπίτι και παρακολουθούμε τη ζωή ενός απλού ζευγαριού. Η ατμόσφαιρα χτίζεται σταδιακά και γίνεται ακόμα και ανατριχιαστική. Σε αυτό βοηθάει και το εύρημα που σε αναγκάζει να μένεις προσηλωμένος στην οθόνη για να μη χάσεις αυτό που θα ξεπεταχτεί κάθε φορά. Οι ερμηνείες βρίσκονται σε καλά επίπεδα, αν και η Katie Featherston είναι σαφώς ανώτερη από τον συμπρωταγωνιστή της Micah Sloat. Το δυνατό όμως χαρτί της ταινίας είναι τα τελευταία λεπτά και το φινάλε, ένα από τα τρία δηλαδή αφού η υπήρξε αρκετή επεξεργασία πριν την προβολή στους κινηματογράφους.
Οι παραγωγοί φυσικά δεν άφησαν την επιτυχία ανεκμετάλλευτη αφού μετράμε ήδη μέχρι το νούμερο τέσσερα ενώ αναμένεται και το πέντε. Είδαμε επίσης ένα spin off αλλά και το Παρανομαρου Ακουτιμπιτυ από την Ιαπωνία με αντίστοιχο ηλίθιο trailer. Από αυτά ξεχώρισε μόνο το νούμερο τρία που είναι prequel που προσφέρει αρκετές καλές στιγμές καθώς και απαντήσεις για την προέλευση του κακού.
Μπορεί τελικά το Paranormal Activity να μη μας έκοψε τον ύπνο αλλά στο σύνολο πρόκειται για ένα καλό φιλμ τρόμου που οδήγησε το είδος του found footage ένα βήμα παραπέρα.
3.The blair witch project (1999)
Λίγο πριν το τέλος της δεκαετίας του 90, δυο νέοι κινηματογραφιστές, αποφάσισαν να φτιάξουν ένα indie horror που έμελλε να προκαλέσει πάταγο και να δημιουργήσει ένα καινούριο subgenre στις ταινίες τρόμου. Πως τα κατάφεραν; Εξαιτίας του πολύ καλού μάρκετινγκ.
Απόδειξη ότι οι συντελεστές κατάφεραν να πείσουν μια πολύ μεγάλη μερίδα του κοινού ότι το B.W.P. δεν είναι ταινία άλλα ένα αληθινό βίντεο, τραβηγμένο από τρεις φοιτητές που εξαφανίστηκαν. Το σατανικό σχέδιο προωθήθηκε κυρίως μέσω ίντερνετ, ενώ έφτασαν σε σημείο να μοιράσουν και αφίσες με φωτογραφίες των πρωταγωνιστών που έγραφαν ''missing'', πριν από τη προβολή της ταινίας.
Φυσικά όσοι κατάλαβαν εκ των υστέρων ότι πιάστηκαν κότσοι δε το χάρηκαν ιδιαιτέρως, αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο, οι δημιουργοί δεν έκαναν κάτι άλλο από το να χρησιμοποιήσουν ένα βασικό εργαλείο του μάρκετινγκ. Συγκεκριμένα κατάφεραν να δώσουν στην ''αγορά στόχο'' (βλέπε horror fans) αυτό που πραγματικά ήθελε (βλέπε αληθινός τρόμος).
Μάλιστα ήταν τόσο μεγάλη η απήχηση που εκτός από την ''αγορά στόχο'' την ταινία είδε και ή ''αγορά στόκος'' αφού υπήρχαν κάποιοι που πίστευαν, για αρκετά χρόνια μετά, ότι το βίντεο είναι αληθινό και τα ονόματα των συντελεστών στο τέλος είδαν φως και μπήκαν.
Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μια τεράστια φήμη που οδήγησε σε μια ανέλπιστη εισπρακτική επιτυχία. Κάποιοι αγάπησαν την ταινία και τη θεώρησαν αριστούργημα και κάποιοι την μίσησαν και τη θεώρησαν σκουπίδι. Η αλήθεια όπως τις περισσότερες φορές βρίσκεται κάπου στη μέση.
Καταρχάς έχουμε μια ταινία τρόμου, που απευθύνεται σε άτομα άνω των οχτώ ετών και έχει θέμα μια κακιά μάγισσα σε ένα δάσος. Το στόρι είναι απλό και κλεμμένο από τους αδελφούς Grimm. Τρεις φοιτητές της σχολής κινηματογράφου (δυο Χάνσελ και μια Γκρέτελ) πάνε στο σκοτεινό δάσος για να γυρίσουν ένα ντοκιμαντέρ για την φημισμένη μάγισσα της περιοχής. Σε κάποια στιγμή συνειδητοποιούν ότι χάθηκαν (η σκηνή που πετάνε ψίχουλα και τα τρώνε τα σπουργίτια λογικά κόπηκε στο μοντάζ) και σαν να μην έφτανε αυτό αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα γεγονότα που τους τρομοκρατούν. Οι τρεις νέοι καταγράφουν τα πάντα σε βίντεο το οποίο υποτίθεται ότι βρέθηκε ένα χρόνο μετά την εξαφάνιση τους.
 |
| ...ενενήντα-ενενήντα πέντε-εκατό. Φτου και βγαίνω. |
Το σημαντικότερο όλων είναι ότι η ταινία είναι πολύ ρεαλιστική και φυσικά σε αυτό βοηθάει η found footage τεχνική. Μπορεί σε ένα έμπειρο μάτι να μη κάνει πλέον καμία εντύπωση, αλλά δε πρέπει να ξεχνάμε ότι την εποχή προβλήθηκε, ήταν η πρώτη φορά που το μεγαλύτερο μέρος του κοινού έβλεπε κάτι τέτοιο. Επιπλέον, οι δυο σκηνοθέτες κατάφεραν να χτίσουν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα, με μηδενικά εφέ, αξιοποιώντας ως επί το πλείστον τις σκιές του δάσους και την ασπρόμαυρη εικόνα.
Η υποκριτική και ο ρυθμός βρίσκονται σε καλά επίπεδα, ενώ η αγωνία που κλιμακώνεται καταφέρνει να κρατήσει την προσοχή του θεατή μέχρι το πολύ καλό φινάλε, που αφήνει πολλά στην φαντασία και γι αυτό ακριβώς κρίνεται επιτυχημένο. Το ''κακό'' δεν εμφανίζεται πουθενά και πολύ καλά κάνει γιατί αν έσκαγε μύτη σε κάποια φάση η μάγισσα με το σκουπόξυλο μόνο τρόμο δε θα προκαλούσε.
Ίσως το B.W.P. να έλαβε μεγαλύτερη αναγνώριση απ' όση τελικά άξιζε αλλά αυτό δε σημαίνει ότι στο σύνολο είναι μια κακή ταινία. Διαθέτει αρκετά καλά στοιχεία αλλά το σημαντικότερο είναι ότι κατάφερε να δημιουργήσει ένα νέο είδος που έδωσε μια ανάσα στο κουρασμένο σινεμά τρόμου εκείνης της εποχής.
Εντάξει το Cloverfield δεν είναι ταινία τρόμου. Είναι από εκείνες τις περιπέτειες επιστημονικής φαντασίας, αυτές μωρέ που οι περισσότεροι σινεφίλ τις αναφέρουν ως ανάξιες λόγου και μετά στο σινεμά γίνεται της πόρνης. Φυσικά κανείς δε πάει να τις δει επειδή όντως του αρέσουν αλλά έτυχε να βρεθεί σε μια παρέα και τον πίεσαν, οι γκόμενες έκαναν το χατίρι του γκόμενου που μπορεί να βλέπει μπούρδες αλλά κατά άλλα είναι καλό παιδί και τελικά ο κινηματογράφος γεμίζει ασφυκτικά επειδή οι περισσότεροι θεατές πέρναγαν από εκεί γιατί έχουν έναν κουμπάρο στον Μαραθώνα.
O Rob ετοιμάζεται να ξενιτευτεί στην Ιαπωνία λόγω δουλειάς και οι φίλοι του ετοιμάζουν αποχαιρετιστήριο πάρτι που τα έχει όλα, κόσμο, ποτά, την πρώην γκόμενα του και φυσικά τον αδελφό του Jason να τραβάει με κάμερα. Ξαφνικά γίνεται σεισμός και ακούγεται ένας εκκωφαντικός θόρυβος με αποτέλεσμα να τρέξουν όλοι πανικόβλητοι στην ταράτσα του κτηρίου για να δουν τι συμβαίνει. Οι εικόνες καταστροφής που θα αντικρίσουν ξεπερνούν κάθε φαντασία και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ξεχυθούν στους δρόμους, προσπαθώντας να ξεφύγουν από μια απειλή που είναι όμως πολύ μεγαλύτερη από αυτούς...
Το επιτυχημένο διαφημιστικό concept με τα teaser που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο εξάπτοντας την περιέργεια του κοινού, σε συνδυασμό με το όνομα του J.J. Abrams πίσω από την παραγωγή, ανέδειξαν από νωρίς το Cloverfield σε απόλυτο must see.
Πράγματι, το σχετικά μικρό budget για το είδος, ακολούθησε μια μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και μάλιστα εδώ έχουμε μια από τις περιπτώσεις, που παρά την αποτελεσματική διαφήμιση η ταινία το άξιζε.
 |
| Το πως μπορεί να γυρίζει τη πλάτη στο campari αποτελεί μυστήριο |
Το Cloverfield απλά ΤΑ-ΣΠΑ-ΕΙ! Η δράση είναι καταιγιστική, μετά τα πρώτα 20 λεπτά η ταινία δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα με τις ρεαλιστικές εικόνες καταστροφής να ξεπηδούν μπροστά σου και το σασπένς να χτυπάει κόκκινο. Σκηνοθεσία, μοντάζ, εφέ, φωτογραφία, σε αξιοπρεπέστατα επίπεδα, συνθέτουν μια ολοκληρωμένη και πάνω απ' όλα διασκεδαστική κινηματογραφική εμπειρία. Το τέρας αποκαλύπτεται σταδιακά, μικρό budget είπαμε, αλλά το γεγονός σου εξάπτει ακόμα πιο πολύ την περιέργεια μέχρι να έρθει το φινάλε και να σου ξεπεταχτεί φόρα φάτσα σε όλο του το μεγαλείο.
Κλισέ φυσικά υπάρχουν αλλά σε σύγκριση με κάποιες ταινίες καταστροφής που αποτελούν μάλιστα και διαχρονικές επιτυχίες, εδώ είδαμε λιγότερα. Οι ηθοποιοί, περισσότεροι άγνωστοι εκείνη την εποχή, κάνουν πολύ καλή δουλειά, αν και οι ρόλοι τους δεν είναι ιδιαιτέρως απαιτητικοί αφού οι χαρακτήρες αναλύονται ελάχιστα. Αυτό φυσικά είναι επόμενο αφού μιλάμε για μια ταινία καταστροφής με γεγονότα που διαδραματίζονται σε πραγματικό χρόνο. Θα ήταν τουλάχιστον αστείο οι ήρωες να σταματούσαν να βγάλουν τα εσώψυχα τους την ώρα που η πόλη καταστρέφεται από ένα γιγάντιο τέρας, αν και το έχουμε δει ουκ ολίγες φορές.
1.[Rec] 2007
Φτάσαμε λοιπόν στο νούμερο ένα που δεν είναι μόνο ένα καλό found footage αλλά και μια από τις κορυφαίες ταινίες τρόμου των 00s.
Το ισπανικό Rec είναι ένα άρτιο τεχνικά φιλμ που προσφέρει πραγματική ένταση, συνδυασμός που αναζητείται συνήθως σαν ψύλλος σε αχυρώνα, ενώ κάπου άκουσα ότι δίνεται και αμοιβή. Χωρίς κάποια ιδιαίτερη διαφημιστική καμπάνια η ταινία αγαπήθηκε γρήγορα από τους horror fans, γεγονός που αποτελεί απόδειξη ότι το καλό ''προϊόν'' πουλάει από μόνο του!
Μια νεαρή δημοσιογράφος και ένας καμεραμαν, κάνουν ένα ρεπορτάζ για τις συνθήκες εργασίας των πυροσβεστών της νυχτερινής βάρδιας. Η νύχτα φαίνεται πιο βαρετή και από ταινία του Αγγελόπουλου, ώσπου αποφασίζουν να ακολουθήσουν τους πυροσβέστες σε μια κλήση ρουτίνας για απεγκλωβισμό μιας ηλικιωμένης από το διαμέρισμα της. Η καλή γιαγιούλα όμως αντί να τους ευχαριστήσει και να τους δώσει την ευχή της τους επιτίθεται και τότε παίρνουν γραμμή ότι κάτι περίεργο συμβαίνει σε αυτή τη πολυκατοικία.
 |
| Η γριά κότα έχει το ζουμί. |
Τα πράγματα μπορούν πάντα να γίνουν χειρότερα και θα γίνουν, αλλιώς ο Μέρφι θα έσκιζε τα πτυχία του. Το κτήριο θα μπει ξαφνικά σε καραντίνα, θα εγκλωβιστούν όλοι μέσα και θα αρχίσει μια απεγνωσμένη προσπάθεια επιβίωσης.
Ένας ιός που μετατρέπει τους ανθρώπους σε ζόμπια δεν είναι και πρωτότυπο σενάριο αλλά το φιλμ διαθέτει εξαιρετικό ρυθμό που μετά τα πρώτα αναγνωριστικά λεπτά καταφέρνει να καθηλώσει. Η σκηνοθεσία έχει αποδώσει τόσο δεξιοτεχνικά την ασφυκτική ατμόσφαιρα που νομίζεις ότι είσαι ένας από τους ήρωες και όπου να ναι θα ξεπεταχτεί ένα ζόμπι από το σύνθετο.
Αξιοπρεπέστατα εφέ συνδυάζονται με ιερμηνείας που στηρίζονται ως επί το πλείστον στον αυτοσχεδιασμό, ενώ η Manuela Velasco υποδύεται την νεαρή δημοσιογράφο με απόλυτη φυσικότητα.
Η χρήση της κάμερας είναι σωστή σε όλη τη διάρκεια, με ρεαλιστική κίνηση ενώ δεν υπάρχει κανένα αδικαιολόγητο πλάνο. Η ασταμάτητη δράση καταλήγει σε ένα ευρηματικό φινάλε, που σίγουρα του αξίζει μια θέση στα καλύτερα όλων των εποχών.
Ακολούθησε ένα επιτυχημένο franchise με ένα πολύ καλό [Rec]2, ένα μέτριο [Rec]3 που ενώ είχε κάποια καλά στοιχεία σου πέταγε έναν ατυχή κατά την γνώμη μου συσχετισμό με τη θρησκεία και τέλος το πρόσφατο αλλά εξίσου μέτριο [Rec]4
Το Αμερικάνικο ριμέικ Quarantine, ακολούθησε πιστά το πρωτότυπο και ήταν αξιοπρεπές. Δε μπορώ να πω δυστυχώς το ίδιο για το Quarantine 2 που εσκεμμένα έχω διαγράψει από τη μνήμη μου.
Αυτά ήταν κατά την γνώμη μας καλύτερα found footage.
Σίγουρα θα έχετε υπόψιν σας ορισμένα που δεν είδατε στη λίστα μας και ίσως κάποιοι από εσάς να τα τοποθετούσατε με διαφορετική σειρά.
Εξάλλου οι ταινίες τρόμου προσφέρουν πάντα έδαφος για συζήτηση.
Μμμ! Άψογα όλα! Μόνο το Troll Hunter δεν έχω δει ακόμα. Το Cannibal Holocaust δεν θυμάμαι αν το έχω δει (έχω χάσει και τη μπάλα). Θυμάμαι ένα με ανθρωποφάγους, αλλά παίζει να ήταν κάνα πιο καινούργιο. Επίσης, υπάρχει και το Green Inferno με παρόμοιο θέμα, του Eli Roth, το οποίο είναι τρελή σπλατεριά και δεν έχω καταφέρει να το βρω πουθενά. Δεν είχε διανομή στα σινεμά νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Troll Hunter να το δεις, δεν είναι τρόμου αλλά σίγουρα είναι κάτι διαφορετικό. Το Green Inferno είχε αρκετά προβλήματα με τη διανομή και δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα, κάπου διάβασα ότι αναμένεται το Σεπτέμβριο!
Διαγραφή