Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Project Almanac (2015)

Σκηνοθέτης: Dean Israelite
Συγγραφείς: Jason Pagan, Andrew Deutschman
Χώρα: ΗΠΑ
Budget: $12,000,000
Release: 2015
Runtime: 106 min

Γιατί η λέξη "Almanac"  μου θυμίζει πάντα την λέξη "Τσελεμεντές"?

Νέος, αξιόπιστος και ευγενικός, άριστος μαθητής, με ευγενική ψυχή και αισθήματα, πλην όμως νέρντουλας του κερατά, κάμει παρέα και πειράματα με άλλους δύο νέρντουλες, χαμηλοτέρας εμβέλειας.
Πειράματα για να κινήσει την περιέργεια του MIT στο οποίο θέλει να καταλήξει για σπουδές. H αποτυχία ενός εξ αυτών, τον φέρνει στην σκοτεινή και αραχνιασμένη σοφίτα, (όπως γίνεται συνήθως), μαζί με την μικρή του αδερφή, προς εύρεσιν κανενός παλαιού πρότζεκτ του πατέρα του, επιστημοναρά μεγάλης ολκής, που όμως δυστυχώς επέθανεν σε τροχαίο, πάνω στο πάρτυ των εβδόμων γενεθλίων του υιού. Και εκεί, ΤΣΑΑΑΑΚ τί βρίσκει? Οχι φάντασμα. Την παλιά πατρική βιντεοκάμερα, περιέχουσα ακομα, την κασσέτα, απο τα έβδομά προαναφερθέντα γενέθλια.
Χάπη μπέρθντέη του μήηηηηη....
Προσεκτικότερη μελέτη του Found Footage τούτου, αποκαλύπτει το εξής παράδοξο.
Ο δεκαεπτάχρονος νέος, βρίσκεται στα έβδομα γενέθλια του εαυτού του!!!

Η ερευνα συνεχίζεται, μετα αδερφής και νέρντουλων φίλων.
Καταλήγει στο υπόγειο του σπιτιού, μιας και ο προ δεκαετίας εαυτός του φαίνεται να απλώνει το χέρι του εκει που ειναι ο διακόπτης των φώτων του υπογείου. Εκεί, που ήτο κάποτε το αντρο του Επιστημοναρά Πατρός, το εργαστήρι του, ανακαλύπτουν σχέδια και μια μικρή συσκευή, που φαίνεται να παράγει ενα Ηλεκτρομαγνητικό πεδίο τέρας.
Ναί, είναι μια χρονομηχανή. Μένει μόνο να την βάλουν μπρός και να δουν πώς δουλεύει.

-Ρε, πού είναι το κατσαβίδι?
-Νομίζω στο 1978, πίσω απο το δίσκο των Boney-M
Πράγμα που μετά απο πειράματα γίνεται. Ανακατεύεται και το ερωτικό ενδιαφέρον του νέρντουλα πρωταγωνιστή μας μιας και οδηγεί ενα Prius. Ητοι, της κλέβουν το ρεύμα των μπαταριών του αυτοκινήτου για να δουλέψουν την συσκευή, τους παίρνει αυτή γραμμή, "ρε τί καμετε δώ?" του λέει, "Παω πίσω στο χρόνο να σου προτείνω να μου κάτσεις" της λεει, οπότε γίνεται και αυτή μέλος της παρέας.




Το μηχάνισμα απο τη μια μέρα πρίν που μπορεί να ταξιδέψει, εξελίσσεται, καθότι το ΜΙΤ είναι εφταμάλακας που έχασε τον εγκέφαλο του νέρντουλά μας. Το βελτιώνει συνεχώς και τα αλματάκια στο χτές και βάλε πληθαίνουν.

Λίγα είναι! Ούτε τρείς Φερράρι ο καθένας.
Αν προσαρμόσω μια καφετιέρα, θα μου φτιάξει ενα καφέ χτές να τον
εχω έτοιμο τώρα? Και αν ειναι κρύος να τον στείλω χτές να ζεσταθεί?
Νέρντουλες και δυο γκομενίτσες. Ο ενας θέλει λεφτά, ο άλλος να είναι δημοφιλής, ο δικός μας να του κάτσει η μικρή, η οποία θέλει απλα να περνάει καλά, και η αλλη μικρή που ως θύμα μπούληινγκ (σύγχρονο και επίκαιρο κοινωνικό σχόλιο) θέλει εκδίκηση υψίστης ψυχρότητος. Ολα γίνονται, ολοι περνάνε καλά, τα ταξιδάκια δίνουν και παίρνουν.
Όμως, κανείς τους δέν εχει συνυπολογίσει το τί αποτέλεσμα μπορεί να εχει η παρουσία τους (ξανά) στο παρελθόν.
Και οταν μετά απο κάμποσες επιστροφές, ανακαλύπτουν γεγονότα να έχουν ήδη γίνει, αλλα να ξέρουν οτι πρίν φύγουν ΔΕΝ είχαν γίνει, σά να λέμε, πρίν φύγουμε ολα ήταν καλά, αλλα τώρα που γυρίσαμε εχει πέσει προχτές ενα αεροπλάνο, καταλαβαίνουν οτι όλα, εστω και η παραμικρή αλλαγή που προξενείται με την παρουσία τους, έχουν ενα αποτέλεσμα, πάνω στο οποίο δέν εχουν κανέναν απολύτως έλεγχο.
Και ενώ, εχουν εξαρχής συμφωνήσει οτι οτι αλμα κάνουν, θα το κάνουν μαζί, όλοι μαζί και οι πέντε, ο δικός μας νέρντουλας, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, και να την στείλει πιθανότατα στην πλειστόκαινο.

Υπάρχουν τρείς τρόποι να αντιμετωπίσεις στην Επιστημονική Φαντασία το μεγάλο θέμα "Ταξίδι στο Χρόνο". Ο ένας είναι ο αυστηρά "επιστημονικός". Που θέλει αληθοφάνεια ανευ παραδόξων. Για παράδειγμα, για να δεχτείς οτι είναι ποτέ δυνατόν να συναντήσεις τον εαυτό σου, προϋποθέτει οτι θα πρεπει να υπάρχουν Δύο "εαυτοί" σου, και αυτό χρειάζεται ενα υπόβαθρο για να δικαιολογηθεί, καθότι αδύνατον με τα γνωστά δεδομένα.
Περίμενε... Αν παω τώρα και χώσω μια μπούφλα στον εαυτό μου,
θα πονέσω και γώ αυτόματα? Η θα αποκτήσω δεκαετή μελανιά?
Ο δεύτερος τρόπος είναι να μήν δώσεις δεκάρα, και να πείς οτι σου κατέβει, να πας πίσω και να παίξεις τάβλι με την πάρτη σου και μετά να πηδήξεις την "αλλη" γυναίκα σου, και να δείς αν η "κανονική" σου γυναίκα θα θεωρήσει οτι την απάτησες.
Ε, ο τρίτος τρόπος είναι κάτι ενδιάμεσο, οπου δημιουργείς μεν ενα υπόβαθρο επιστημονικοφανές, αλλα στην τελική χώνεις μέσα ολα τα εφφετζίδικα του να συναντάς τον εαυτό σου και τα τοιαύτα.
Καπως έτσι το πάμε και εδώ, οπως και στις περισσότερες ταινίες που καταπιάνονται με το θέμα. Και δέν κακό. Δέν καθόλου κακό. Ακομα και αν εισαι Hard Core Sci-Fi fan, της λογοτεχνίας και ουχί του κινηματογράφου, η οποία δέν σηκώνει και πολλά πολλά αδικαιολόγητα παράδοξα, δέν σημαίνει οτι δέν θα ευχαριστηθείς την ταινία. Στις ταινίες, απλά ψιλοκλείνουμε την βαλβίδα επιστημονικής κριτικής, γιατι αν δέν το κάνουμε, δέν πρόκειται να φχαριστηθούμε σχεδον κανένα έργο.
Η πτήση για το 2001 αναχωρεί με πάταγο απο το υπόγειο. Παρακαλούμε
δέστε τις τιράντες σας και σβήστε τα φόξ τερριέ σας.
Η Ταινία, ειναι καλή. Εχει πολύ ωραίο ρυθμό, που αυξάνεται γεωμετρικά όσο πάει, το σενάριο είναι αρκούντως ευρηματικό και για τους πιό απαιτητικούς (με κλειστη την προαναφερθείσα βαλβίδα βέβαια) οι ανατροπές στο δεύτερο μισό συνεχείς, πράγμα αναμενόμενο, αφου με κάθε ταξίδι τα δεδομένα αλλάζουν, και ξανα-αλλαζουν στην προσπάθεια διόρθωσης, και στο φινάλε... ΟΧΙ δέν έχει Σπώηλερ Αλέρτ, αλλα θα πω οτι ήταν πολύ ευχάριστο να δώ τέτοιου είδους φινάλε σε ταινία. ΠΟΛΥ καιρό ειχα να δώ τέτοιο.
Η Παραγωγή είναι μέση χρηματικά, αλλα μια χαρά ξοδεμένη, με τα εφφεδάκια της κουλουπού. Οι ερμηνείες σε τέτοιες ταινίες είναι σχεδόν πάντα δευτερεύουσες, έτσι και εδώ, παρόλα ταύτα απολύτως πιστευτές.
Ισως έτσι όπως τα λέω, να περιγράφω μια χρυσή μετριότητα, αλλα όχι ακριβώς.
Εχω μια σχετικώς δυσλειτουργούσα βαλβίδα Επιστημονικοφάνειας, αλλα σχεδόν νεκρώνεται σε ταινίες με θέμα χρονοτάξιδα. Eτσι κατάφερα να ευχαριστηθώ και το Predestination, αλλα και το διήγημα του Robert A. Henlein  "All You Zombies" στο οποίο είναι βασισμένο.
Βυζγιά θέτε σε ταινία με πρωταγωνιστές Μαθητές ρε? Ντροπή και αίσχος. Αμα όντως θέτε να δείτε μαθητικά Βυζγιά, θα σας κάνω την χάρη, αλλα δέν θελω να σας ξέρω μετά. Μην μου ξαναζητήσετε.
My boobz are sexy and they know it. I don't, but they do.
Αυτά είναι τα μόνα βυζγιά που θα δείτε σε αυτήν την ταινία. Και να είστε ευχαριστημένοι που δέν φωνάζω την ΔΗΕ παιδέρες.
ε και αυτό, αλλα διαρκεί 17 καρρε... Οποτε παρτε το μεγάλο, γιατι δέν εχουμε αλλο!
-Σου είπαν τί θέμα έχει η ταινία?
-Δέν ξερω, αλλα απ'ότι καταλαβαίνω απο το ντεκόρ, θα είναι για το  φθόριο στο νερό...
Η ταινία, είναι απο αυτές που με τα πήγαινε έλα στο χρόνο, θα μπερδέψει λίγο τους αμύητους στην Επιστημονική Φαντασία, αλλα τους μυημένους θα τους κάνει να χαμογελάσουν λίγο με την αφέλειά της. Και αυτό δέν ειναι καθόλου μα καθόλου κακό!
Μια καλή ταινία, που δέν θα πείς με την καμμία οτι έχασες το χρόνο σου, αλλα και χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις για τους κατέχοντες το θέμα, που όμως θα περάσει ευχάριστα την ώρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου