Modus Anomali aka Ritual (2012)

Σκηνοθέτης: Joko Anwar

Συγγραφέας: Joko Anwar

Παίζουν: Rio Dewanto, Hannah Al Rashid, Izzi Isman

Χώρα: Indonesia

Budget: $200,000

Release: 2012

Runtime: 87 min

Είναι τελείως Anomali αυτοί οι Ινδονήσιοι...

A man must save his two children when they disappear during a holiday in the woods.

Αυτή είναι η περιγραφή του Imdb. Κάπως Λακωνική ε? Μου φαίνεται δέν είδαν την ταινία. οχι πως η δική μου περιγραφή θα εχει και τρελλές διαφορές. Αλλα ειναι οι λεπτομέρειες που το διαχωρίζουν.

Τυπάκος ξυπνάει ημιθαμμένος στο χώμα, στο δάσος. (πού αλλού? Το δάσος συνήθως δέν θελει λεφτά για να παίξει σε ταινία) 

Ανακαλύπτει οτι τούλαχε το κλάσηκ τρίπτυχο, -Δέν ξερω ποιος είμαι, Δέν ξερω πού είμαι, δέν θυμάμαι την συνταγή για σάλτσα Ολλανταίζ-, και αρχίζει να περιφέρεται τρομαγμένος ως άδική Quatarα, μπας και βρεί την στάση του τρόλλεϊ.

Φτάνει σε δασικόν Μπάνγκαλόου, (Η κλισεδιά συνεχίζεται) και μπαίνοντας μέσα αντικρύζει ακαταστασία, σκόνες, και μια κάμερα, με ενα αυτοκολλητάκι που γράφει "Play me".

E, τί να κάμει ο καψερός, το πατεί, και βλεπει καρρέ καρρέ, την δολοφονία μιας γυναίκας, εκεί, στον ίδιο χώρο. Που είναι ακόμα νωπό το αίμα.

Δέν εχω περίοδο....Οπότε....ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.

Αρχίζει και πάλι η δασική τρεχάλα.

Περπατώ εις το δάσος όταν ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το Μακάλοχ πάνω σε γκρέϊντερ δέν ειναι δώ...

Σύντομα, (σας απαλάσσω απο κάμποσο δασικο τρεχαλητό) καταλαβαίνει, οτι είναι το παίγνιο παρανοϊκού (προφανώς) δολοφόνου, ο οποίος δολοφόνησε γυναιξί, και τέκνοις ξαμόλησε, τα οποία ψάχνουν να σωθούν καπου εκεί γύρω, τα παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα, οσο ψάχνει να τα βρεί και αυτός. Κυνηγητό, χωρίς να ξερει απο τι ακριβώς προσπαθεί να ξεφύγει, παγίδες στο δάσος, περίεργες κατασκευές, the full monty.

Και προχωρούμε έτσι για τα δύο τρίτα της ταινίας περίπου, και βλέπουμε μεν μια αρκετά καλοφτιαγμένη ταινία, αλλα ρε παιδάκι μου, δάσος/δολοφόνος/αμνησία? Δεν εκανες και τη διαφορά ρε μόρτη σεναριογράφε.

Οπότε καπου εκεί ο τελευταίος μας ακούει, πετάει τις υπόλοιπες σελίδες, και μας χώνει στη μάπα μια ανατροπούλα, που μας αφήνει με κάμποσο WTF να στάζει απο το ανοιχτό μας στόμα, μαζί με υπολλείματα απο πεππερόνι, και τσίπς με γεύση Πίτσα Μεξικάνα.

Α! Και φουντούνια.

Θα ειμαι σύντομος διοτι ξέρω οτι θέλετε να επιστρέψετε στους/στις συζύγους σας και να ακονίσετε τους μπαλντάδες σας.

Ειναι μια φτηνή ταινία, στα δεντράκια που δέν ζητάνε ενοίκιο, με πολύ λιγα ατομα, βασικα δυο τρία στο μεγαλυτερο μέρος του έργου, και χωρίς cgi και λοιπά εφφέ. Περιμένεις ανατροπές, σε τόσο φτωχή ταινία, και δέν απογοητεύεσαι καθόλου.  Κάθεσαι αναπαυτικά και συμπάσχεις με τον πρωταγωνιστή που τρέχει πέρα δώθε στα δάση, ανακαλύπτοντας συνέχεια κομμάτια ενός πάζλ που έχει στήσει ενας παντελώς διεστραμμένος νούς. Αναρωτιέσαι το γιατί και το γιατί αυτόν πάνω απ όλα.

Είναι βίτσιο? Ετυχε όλη η οικογένεια σε λάθος τόπο λάθος ώρα? Πληρώνουν αμαρτίες γονέων? Αγνωστο. Διάλλειμα! Ευκαιρία για μια ολιγοπροτασική ανάλυση.

Λίγο τα πλάγια πάρε μου, μήν πειράξεις τα πάνω, είναι ρακόρ.

Στα έργα με τους κυνηγημενος ασχετούμπες στα δάση, ή σε παρόμοια ντεκόρ, υπάρχουν παρανοϊκοι δολοφόνοι, σε ποικιλία απο Τζέησων, έως ξεκάρφωτους γιδοπηδήχτες βλάχους.

Αλλες φορές τους βλεπεις και μαθαίνεις για αυτούς και το τί ρόλο βαράνε. Αλλες όχι.

ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ όμως είναι ενα έργο, που αν στους δείχνει και σου μιλάει για αυτούς, σε αφήνει χωρίς απορίες και κενά, ή αν δέν στους δείχνει ή δεν σου μιλαει για αυτούς, το κάνει έτσι, ωστε να μην σου δημιουργούνται ερωτήματα που δέν προκειται να απαντηθουν, και μείνεις με την απορία. Και αυτό το τελευταίο, αντίθετα με το πρώτο, ΔΕΝ είναι σεναριακή μαγκιά, αλλα σκηνοθετική. Tρία τέσσερα παραπάνω ή πιο περιγραφικά πλάνα του δολοφόνου, ή του κυνηγού, ή του ό,τι είναι τελος πάντων, και σου χουν καρφωθεί απορίες για τις οποίες θές απαντήσεις.

Εδώ εχουμε μια ελαφρά διαφορετική προσέγιση. Δέν βλεπουμε τον τυραννιστή του τυπάκου, στα 3/4 περίπου του έργου. 

Δέν λεω πολλά επίτηδες. Ειναι πολύ καλυτερα να το δείτε -πιστέψτε με- χωρίς περιττές πληροφορίες.

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ. Όλο φωνάζω, Δώστε και λίγο διάλογο.

Το έργο είναι Ινδονησιακό, με Ινδονήσιους ηθοποιούς που μιλάνε Αγγλικά.

Προφανής στόχος η διεθνής αγορά, ή μάλλον η Αμερικάνικη και απανταχού Αγγλόφωνη, μιας και ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι, απαξ και κατέχουμε γραφή και ανάγνωση, έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε υπότιτλους. Μόνο οι Αγγλόφωνοι δεν κατέχουν αυτήν την τέχνη. (Δευτερευόντως και οι Ιάπωνες, λόγω τεράστιας παραγωγής)

Για ταινία με τόσο λίγο κόσμο και ντεκόρ, τόσο φτηνή, και με τόσο λίγα μέσα, θα έλεγα οτι αξίσει υπερβολικα και θα την σύστηνα.

Ομως θα την συστήσω και εναντι ταινιών με πολύ περισσότερα μέσα και λεφτά και ντεκόρ και κόσμο. Ενα ΠΟΛΥ καλοστημένο θρίλλερ, με σωστές δόσεις απο τα πάντα, απο αγωνία μεχρι δράση και απορία. (ειδικά την τελευταία, που δέν σε αφήνει όμως να θές εξηγήσεις).

Ψάχνω ήδη εναγωνίως και άλλα ργα του Σκηνοθέτη, που χει και το βίτσιο απ οτι είδα να γράφει μονος του τα σενάρια. Ελπίζω να μην απογοητευτώ. Θα επανέλθω.