Countdown (2012)

Σκηνοθέτης: Nattawut Poonpiriya

Συγγραφέας: Nattawut Poonpiriya

Παίζουν: David Asavanond, Pachara Chirathivat, Jarinporn Joonkiat, Pattarasaya Kreuasuwansri

Χώρα: Thailand

Release: 2012

Runtime: 90 min

Countdown to New year. Are you ready to be horrified?

Συνήθης παρέα τριών. Εν αντιθέσει με την συνήθη παρέα τεσσάρων που αποτελείται απο μια σοβαρή και ηθική κοπέλα (πλήν με ωραίο κώλο) την ξέκωλη φίλη της, τον σουπερ γκομενο της πρώτης (πλήν έξυπνο και αξιόπιστο) και ενα νέρντ που δέν ξερεις γιατι τον κάνουν παρέα, εδώ έχουμε την σοβαρή και ψιλομονόχνωτη, την παντελώς ξέκωλη, και το μάλακα.
Και είναι και συγκάτοικοι, εις Νέαν Υόρκην, Ταϋλανδοί όλοι, αναμένοντας εναγωνίως την ελευση του σωτηρίου έτους 2013, αργοτέρως εντός της ημέρας.
Παράπλευρος χαρακτήρ, υψηλής σημασίας, ο επίσης Ταϋλανδός γείτων, πρώην τροφοδότης φούντας, μπάφων, και συναφών ουσιών στο μάλακα, που μετακομίζει, καθαρός πλέον, πίσω στο χωριό του, να αρμέγει καλάμάρια.

Πού θα βρεί τώρα παράνομες ναρκωτικές ουσίες ο νέος μας? Ο γείτων αρνείται να προμηθεύσει και το ονομα του δικού του προμηθευτή, μιας και ξεκινά μια νέα ζωή, με ονειρα να γυρίσει πίσω και να γίνει πλούσιος και να αγοράσει και την Καμπότζη.
Μια μικρή έρευνα όμως στα πράγματα που αφήνει πίσω, οδηγεί στην ανακάλυψη κατασκισμένης κάρτας, με σαφές περιεχόμενο, αλλα με μείον ενα νουμερο απο το τηλέφωνο.

Ω Τζίζαζ... τί καμνει ο κόσμος στο όνομά σου...

Ντάξ, 10 προσπάθειες, θα το βρείς που θα πάει? Και το βρίσκει με την πρώτη.

-Jesus?

-He-zus genius.

Nτάξ. Κλεινεται ραντεβού για τις 9 το βράδυ να φέρει το πράμα του να το απλώσει στο τραπέζι να δουνε αν ειναι ωραίο.

Ωραίος τύπος ο Χεζούζ, πολύ γέλιο, χαβαλές, αρχίζουν τα πιώματα ποσίμων και μή.

Μέσα στο χαβαλέ, τσαααακ, βγάζει ο χεζούς το μπάφο χειροβομβίς, το πυραυλικό σύστημα Ζωνιανών, τον εστρακόσα της μπαφίλας.

Και τα πράματα παίρνουν άλλη τροπή. Ο Χεζούς, μάλλον αλλα εχει στο μυαλό του για τους οικοδεσπότες του απο την απλή τους εξυπηρέτηση ή τις απλές εμπορικές συναλλαγές.

Σιγά σιγά αρχίζει να γίνεται απο εκφοβιστικός, βίαιος, εως απόλυτα παρανοϊκος, εμφανώς εχοντας αλλους σκοπους και ίσως λόγους για όλο αυτό.

Είναι κάτι δικαιολογημένο? Εχει κανεις τίποτα να κρύψει? Υπάρχει λόγος? Ή απλα είναι ενας νορμάλ παρανοϊκός δολοφόνος και η τριπλέτα Ταϋλάνδης οι γκαντέμηδες που θα ψοφήσουν 13922.59 χιλιόμετρα απο το σπίτι? (τόσο είναι, το μέτρησα.)

David Asavanond. Να το θυμάστε. Δέν ειναι πιτσιρικάς, σαραντάρισε, αλλα ελπίζω να τον ξαναδουμε σε τόσο καλο ρόλο. Ολο το έργο περιφέρεται γύρω απο αυτόν. Τον Χεζούς. Ο χαβαλές εμπορας, που σιγά σιγά γίνεται το αντικείμενο του φόβου. Ολα αυτά σε ενα μικρό διαμερισματάκι, με ΠΟΛΛΗ σκηνοθετική μαστοριά, απο σκηνοθέτη στην πρώτη του ταινία.

Η ταινία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι θεατρικό, κάτι σαν τις "Ακρότητες" ας πούμε.

Και ενώ δέν παίζει καμμιά σπλαττεριά, ούτε καν ιδιαίτερη βία, εχεις μπεί σε μια ατμόσφαιρα αγχους λες και βλέπεις πολλαπλό βιασμό ανήμπορου θύματος, και αγωνίας, που ψάχνεις να βρείς πάπλωμα να το φέρεις μεχρι τα μάτια.

Βάλε κι άλλο. Να τον κρατήσουμε φρέσκο.

Δέν εχεις να πείς περισσότερα για την υπόθεση χωρίς να την προδώσεις, αλλα σου σερβίρεται μια πλοκή, που σε πάει αρκετά περα δώθε μεχρι τελικής λύσης που και πάλι σε αφήνει απορημένο (με την καλή έννοια).

Οι ερμηνείες όλων εκαιρετικές αλλα του David Asavanond ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ, τόσο που δέν θα με εξέπληττε να μάθαινα οτι εχει γραφτεί πάνω του. Αλλα και έτσι να μην έγινε, είναι σαφές οτι έχει φέρει στο ρόλο άλλη πνοή, τον έχει πάρει πάνω του με τον καλυτερο τρόπο, ταπώνοντας μεν τους άλλους δραματουργικά, αλλα αφήνοντάς τους να συμπληρώσουν με τον καλυτερο τρόπο τη δράση.

Αλλοιθωρίζω λίγο, το ξέρω, αλλα αν εκανε καρριέρα ο Peter Falk με ένα μάτι, μπορώ κι εγώ αλλοιθωρίζοντας.

Ο Σκηνοθέτης επίσης μάστορας, με μή επαναλαμβανόμενο πλανάρισμα που δέν σε αφήνει να βαρεθείς τον μικρό χώρο σε τόσο μεγάλη διάρκεια.

Ατμοσφαιρα, που μεταλάσσεται όσο μεταλάσσεται και ο ήρωας, και ακολουθεί τις μεταπτώσεις του και τις απορίες μας.

Επίσημη συμμετοχή της Ταϋλάνδης για το Όσκαρ καλυτερης ξένης ταινίας το 2014.

"Θα σας πιάσει απο το σκώτι, και θα σας ταρακουνήσει"

N.Y Times.

"Εκπληκτικό. Μας θύμισε Roller Coaster χωρίς ρόδες, με ξυράφια στις ράγες"

Ελευθεροτυπία

"Το μένος του σύγχρονου ανθρώπου μπρός στο άγχος της εξαρτημένης απο το συναίσθημα μιας μη επιλεγόμενης βίας, πράξης, που αντιδιαμετρικά συνοψίζει την ταξική πάλη στα στενά πλαίσια μιας a priori λάθους επιλογής, ενός de jure συστήματος που τρώει τις σάρκες του όπως ο Βικτωριανός καπιταλισμός"

Νίνος Φενέκ Μικελίδης

"Ακρίβυνε το σουβλάκι"

Στόχος