Digging Up the Marrow (2015)

Σκηνοθέτης: Adam Green

Συγγραφείς: Adam Green

Παίζουν: Ray Wise, Adam Green, Will Barratt,  

Σχεδιαστής Τεράτων: Alex Pardee
Χώρα: ΗΠΑ

Release: 2015

Runtime: 98 min

Digging Up the Marrow, an absolutely true story.

ArieScope Pictures. Η εταιρία του Σκηνοθέτη Adam Green και του Κινηματογραφιστή Will Barratt, που βρίσκεται πίσω απο όλες τους τις επιτυχίες όπως η σειρά Hatchet, το Frozen, και άλλα.

Οι παραπάνω συντελεστές, ως επαγγελματίες του είδους, δέν εχουν κανένα απολύτως κόλλημα να απορρίψουν τα τέρατα, τα φαντάσματα κλπ, ως αποκυήματα της φανατικής φαντασίας των φανατικών. Στο συγκεκριμένο πρότζεκτ όμως υπάρχει φαίνεται ενδιαφέρον.

Μάζεφτα κρέατά σου και φύγε μωρή γαλότσα.Ή θα σε βρίσω.

Με βάση την θεωρία ορισμένων, κυρίως καλλιτεχνών του είδους, οτι τα τέρατα (γενικώς) υπάρχουν, και με εναυσμα τις σημειώσεις κάποιου κυρίου William Dekker, πρώην Αστυνομικού, απο την παρακολούθηση των σημείων ανα την επικράτεια απ όπου τα εν λόγω τέρατα μπαινοβγαίνουν στον κόσμο μας πρίν επιστρέψουν στον δικό τους υπόγειο κόσμο, ξεκινάει η παραγωγή του Digging up the Marrow. Ενός ντοκυμανταίρ, για τα τέρατα που περιγράφει ο κος Dekker, απο τον Adam και τον Will σκέτους με μια κάμερα, ανευ αλλου συνεργείου και μέσων, και κυρίως, μην πιστέυοντας λέξη απο τις προαναφερθείσες σημειώσεις του κου Dekker, ο οποίος είναι ενας ξυνός γέρκουλας, έτοιμος να σου ρίξει Χριστοπαναγίες με την πρώτη ευκαιρία.
Οι σημειώσεις είναι πλήρεις, εχουν χρονολογική σειρά, εισόδους και εξόδους τεράτων, τα ονόματα που τους έχει δώσει, τοποθεσίες οπου βρίσκονται οι είσοδοι/έξοδοι, μέχρι και σκίτσα των τεράτων που έχουν κάνει καλλιτέχνες που ο κος Dekker εχει προσλάβει, και τους εχει περιγράψει αυτά που βλέπει.

Αυτόν τον φωνάζω Γκαβλιτζέκη. Ερχεται τα πρωϊνά και τον ταΐζω βίδες.

Ολα αυτά κινούν το ενδιαφέρον του Adam, και σιγά σιγα, εν μέσω αλλων πρότζεκτ και υποχρεώσεων, τραβιούνται τα πλάνα και οι σκηνές που βλέπουμε στο ντοκυμανταίρ.
Το θέμα ειναι οτι αυτό που ξεκινάει σαν πάρεργο σε νεκρή περίοδο, καταλήγει να είναι η κύρια ασχολία του Adam, να τον εχει συνεπάρει τελείως, ειδικά, μετά απο ενδείξεις οτι τα λεγόμενα του κου Dekker τελικά δέν ειναι τόσο εξωφρενικά όσο στην αρχή ακούγονται. 

Mockumentary λέγεται το είδος, και είναι οπως λεει και η λέξις, ένα μούφα Ντοκυμανταίρ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ειναι λίγο συγκεχυμένο το πράμα. Ο Adam Green, αποφάσισε να το κάνει πολύ πιο αληθοφανές απο οτι συνήθως, βάζοντας μέσα οικογένειες, φίλους, ασχετους, περαστικούς απο το στούντιο, παλιούς και νέους συνεργάτες κλπ.

(... λές να τον αναγνωρίσει κανείς και να γίνω ρόμπα?)

Απο την άλλη, βάζει πρωταγωνιστή, στον ρόλο του Κου William Dekker τον Ray Wise, που όχι μόνο είναι γενικά γνωστή φάτσα, αλλα και ειδικά στους φάν του είδους. 
Οπότε είναι εξ αρχής γνωστό στο θεατή, οτι δέν προσπαθεί να σε δουλέψει με ενα και καλά "αληθινό" ντοκυμανταίρ.
Απο κεί και πέρα, ειναι εμφανές οτι ο καθένας λεει οτι θέλει, στα σημεία που υπάρχουν συνεντεύξεις κλπ, για να διασφαλιστεί η φυσικότητα της όποιας ερμηνείας. Τεχνικά, η ίδια φυσικότητα διασφαλίζεται με την παρουσία ενός εμπειρου και καθιερωμένου κινηματογραφιστή, που δέν θα πεταγε την καμερα να φύγει στην θέα του πρώτου τέρατος.

ρε, θα το φάει κανείς ή θα γιουνούμε ξεκούμπωτη?

Το θέμα "Ηθοποιός" οταν κανεις mockumentary είναι τεράστιο.
Ισως όχι για το μέσο θεατή, αλλα στο πεπειραμένο μάτι, ο ηθοποιός που "παίζει" ενω υποδύεται εναν κοινό θνητό, κάνει μπάμ ως ολμοβόλο στον τράχηλο.

Αγαπούλα, θές ενα τερατάκι μαζί με το μπέηκων σου?

Οι ηθοποιοί συνήθως  ΔΕΝ μπορούν να ΜΗΝ παίξουν. Ενω σε κάτι τέτοιο ΔΕΝ πρεπει. Είναι παντελώς διαφορετικός καποιος που απλά κατι λέει στην κάμερα απο την ερμηνεία ενός ηθοποιού. Οπότε εδώ, βγάζουμε το καπέλλο στον Ray Wise, που πατάει την λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τα δύο, εντεχνα και με περισσή ισορροπία.
Η ταινία τώρα, δέν στο "σοβαρεύει" πουθενά. Αφου ξέρει εξαρχής οτι δέν πάει να περαστεί για αληθινή, έχει σκηνές με τον Ανταμ να παίρνει το πρωινο του συν γυναιξί, σκηνες ψιλοάσχετες που του βάζουν χέρι στο γραφείο γιατι το χει παραχέσει με το ντοκυμανταίρ, και εχουν μείνει αλλα πίσω, κλπ.

Μπέημπη, ασε το σκυλάκι και το τερατάκι, περιμένει το γατάκι.

Η δράση προχωράει γραμμικά, οι πρώτες αποτυχημένες προσπάθειες εύρεσης τέρατος δίνουν τη θέση τους σε επιτυχημένες, δη πλώτ θίκενς, ψάχνουμε να βρούμε σε κάποια στιγμή τον κο Ντέκκερ, και ολα αυτά σχεδόν -και καλά- αμοντάριστα, με τα περιεργα κοιτάγματα στην κάμερα του Ανταμ σα να λεει "μας δουλεύει τούτος?" που θα επρεπε να βγούν στο τελικό μοντάζ, αλλα δέν βγήκαν ποτέ, μιας και απο ντοκυμανταίρ για τα τέρατα του Κου Ντέκκερ η ταινία κατέληξε να είναι το χρονικό του γυρίσματος του ντοκυμανταίρ για τα τέρατα του κου Ντέκκερ.
Θα πω την αμαρτία μου. Μου άρεσε ΠΟΛΥ το Frozen, του Adam Green, αλλα τίποτα αλλο. Τα Hatchet τα βρήκα προεφηβικά και χωρίς πλάκα. Ικανά μονο για απογευμα.
Αλλα τούτο δώ, παρά την τρελλή ικανοποίηση της On Screen Ψωνάρας του Adam Green, μου άρεσε.

Νουτέλλα Ομπρέλλα

Tα τέρατα. Ο Alex Pardee που τα σχεδίασε, ευθύνεται εν μέρει και για το θέμα της ταινίας.

Ο Πλευρώτους αριστερά, και ο Καλαμάρης δεξά.

Καλά τα φτιαξα. Παίζει και
να μην με δέρνουν πιά στο
προαύλιο τα άλλα παιζάκια.

Μια δική του ιδέα, (αυτή οπου κάποιος προσλαμβάνει ενα σκιτσογράφο να ζωγραφίσει τα τέρατα που βλέπει) μαζί με μια ιστορία του Adam Green (προερχόμενη απο ενα email που είχε λαβει απο εναν fan με την "αληθινή" ιστορία του τέρατος του Hatchet, για την οποία ήθελε να πάρει συνεντευξη απο τον συντάκτη αλλα δέν τον άφησαν απο την εταιρία παραγωγής να αρχίσει τα διάφορα) έφτιαξαν το σενάριο του Digging Up The Marrow.


Aποτέλεσμα? Μνημονεύεται και στο πόστερ της ταινίας. Και καθότι τα τέρατα της ταινίας, (στην οποία δέν φαίνονται και πάρα πολύ) κυκλοφόρησαν και σε αλμπουμ, περιμενουμε να τα δούμε δερματοστιγμένα σε μπράτσα, πλάτες, φάτσες, και οπίσθια πολλών οπαδών.

Αρτέμης Κουκουλοφόρος

Καβούρης Πλές

Ραγκντόλης Πλοκαμοφόρος

Διασκεδαστικότατο και υπερευχάριστο. Υποτίθεται οτι έχει γυριστεί σιγά σιγά σε μεγάλο χρονικό διαστημα καθώς υπήρχαν εξελίξεις και φαίνεται, γιατι έτσι ακριβώς έγινε. Το γύρισμα εγινε σιγά σιγά σε μια περίοδο σχεδόν τεσσάρων χρόνων.

-Θα χεστούμε στο τάλλαρο.
-Αρκεί να μη φάμε ξύλο.
-Εχω Μικρόφωνο. Πεινάει κανείς?

Χιούμορ σήμα κατατεθέν του Adam Green, αυτή τη φορά δουλεύει έτσι όπως ακριβώς θα έπρεπε, και ελαφραίνει την ταινία εκει που πρέπει, ενω η ίδια ταινία "βαραίνει" και σε βάζει σε αγωνία και ατμόσφαιρα αναμονής εκεί που πρεπει και εκεί που θέλει, παρότι ξέρεις εξαρχής οτι είναι μια μούφα ντοκυμανταίρ.
Με λίγα λόγια, θα την ευχαριστηθουν όλοι, και το γενικότερο κοινό ακόμα, παρότι δέν θα μείνει στην ιστορία για την πρωτοτυπία της. Αλλα είναι ταινία που έχει πλάκα. Οπότε αυτό δέν εχει καμμιά σημασία.

Κατεβάστε το απο εδώ

Αγγλικοί υπότιτλοι απο εδώ

Δείτε την online εδώ