Devil (2010)

Σκηνοθέτης: John Erick Dowdle

Συγγραφέας: Brian Nelson,  M. Night Shyamalan (story)

Παίζουν: Chris Messina, Caroline Dhavernas, Bokeem Woodbine, Jenny O'Hara, Logan Marshall-Green, Bojana Novakovic, Geoffrey Arend

Χώρα: ΗΠΑ

Budget: $10,000,000

Release: 2010

Runtime: 80 min

The Devil is in the detail...

Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ. Α' Επιστολή Πέτρου 5,8. 

Με αυτό ξεκινά η ταινία. Αναμένεις να δείς το Διάολα, ως Λιοντάρι Ωρυόμενο να καταβροχδίζει ορδές αθώων στο διάβα του. Ε, δέν θα γίνει ακριβώς έτσι, αλλα θα περιπατήσει ανάμεσά μας πάντως.

Μια κανονική μέρα σε μιά κανονική πόλη, σε ενα κανονικό κτήριο, και μερικοί κανονικοί αθρωπες. Που πανε στις δουλειές τους ή οπου έχουν τέλος πάντων να πάνε. Ενας κουστουμάτος πωλητής, μια ταγιεροφορούσα ποιοσξέρειτί, Ενας λαϊκάτζας κατιτίς, Μια γριοραμολί, και ένας προσωρινός σικιουριτάς. Αυτοι οι πέντε μπαίνουν στο ίδιο ασανσέρ, το οποίο εξάφνως θα μείνει στανάμεσο τωνορόφωνε.

Ποιός ειναι ο Διάολας? Α-μπε-μπα-μπλόμ...

Θα γίνουν προσπάθειες απο την ασφάλεια να τους βγάλουν, θα επέμβει το τεχνικό τμήμα του κτηρίου για να τους απεγκλωβίσει, αλλα αυτό θα πάρει κάποια ώρα.

Θα κοπεί αναμενόμενα και το ρεύμα...

Και θα αρχίσουν να γίνονται αρχικά μικροεπιθέσεις στα σκοτάδια απο τον ένα στον άλλο. Ενα σπρωξιματάκι, που θα γίνει μια κλωτσιά μετά μπουνιά και πάει λέγοντας, μεχρι που το πράγμα θα χοντρύνει όσο δέν παει άλλο, και θα γίνει εμφανές οτι κάτι το μεταφυσικό τρέχει.

Ο Λέων ο Ωρυόμενος, πιθανοτάτως είναι εκεί, μέσα στο ασανσέρ.

Αλλα ποιός απ'όλους είναι?

Η πλοκή ηταν πολύ αυτονόητη και δέν εχεις πολλά να πείς. Αλλα εχεις κάπως περισσότερα να αναφέρεις για την γενικότερη ατμόσφαιρα.! Λοιπον! Ο Σκηνοθέτης. John Erick Dowdle, που μας έχει δώσει και τα The Poughkeepsie Tapes, το Quarantine, και As Above, So Below. Άριστες περγαμηνές.
Η ιστορία (όχι το σενάριο) ανήκει στον διεθνώς γνωστό και συνήθως αντιπαθή M. Night Shyamalan, που μας έχει δώσει πάρα πολλά, αλλα μετά το Sixth Sense, και το Unbreakable,  το χάος.
Ο κύριος Shyamalan εχει ένα συνήθειο στις ιστορίες και τα σενάριά του, να τα περιστρέφει γύρω απο τους πρωταγωνιστές, αλλα χωρίς να εμβαθύνει ιδιαίτερα στους χαρακτήρες. Δέν σου δίνει πολλά σεναριακά στοιχεία για τους χαρακτήρες, αλλα σε συνδέει μαζί τους με την συμπεριφορά τους και τις αντιδράσεις τους.

-Ποιός κερδίζει ρε?   -Η Γριά, 1-0 στο 17'

Και εδώ γίνεται ακριβώς το ίδιο, αλλα εδώ κολλάει, γιατι δέν εχεις καν το χρόνο να εμβαθύνεις σε κανέναν, αλλα και να τον είχες, δέν θες καν, μιας και όλοι τους ειναι ύποπτοι για μασκαράτα Πρίγκηπα Σκότους.
Εχουμε εδώ μια ταινία σε ενα χώρο με πέντε άτομα, που όμως δέν θα γίνει βαρετή, γιατι υπάρχουν πλάνα και απο τις προσπάθειες απεγκλωβισμου, συζητήσεις με την ασφάλεια στους κάτω ορόφους κλπ.
Παρ'όλα αυτά, δέν ειναι ταινία για αυτούς που δέν σηκώνουν τους λίγους και στενούς χώρους. Οχι απο αποψη κλειστοφοβίας, αλλα απο άποψη βαρεμάρας. οχι οτι η ταινία είναι βαρετή, αλλα όπως και να το κάνουμε, οταν κανεις ταινία μεσα σε ένα ασανσέρ, δέν περιμένεις και το απαύγασμα της δράσης.

...ρε παιδιά, τους φακούς επαφής μου τους είδε κανείς?

Ομως, η δράση, ακομα και περιορισμένου χώρου, ξεκινάει αρκετά νωρίς, συνεχίζει ακάθεκτη καθ όλη τη διάρκεια, ενόσω εμπλέκονται αστυνομία και πυροσβεστική, εφόσον καθε φορά που σβήνουν φώτα εχουμε και απο μια επίθεση/τραυματισμό ή και χειρότερα.

Το μεταφυσικό στοιχείο σκαρφαλώνει συνέχεια και μας κουνάει το σάπιο του χεράκι απο το φεγγίτη, όσο μαζευόμαστε στο κάθισμά μας ψάχνοντας την κουβέρτα. (εκτός αν είναι Αυγουστος. Τότε ψάχνουμε το καρπούζι) Αλλα σίριουσλι, δέν ειναι ταινία με jump scares που θα σε κάνει να πιάσεις γωνία για ασφάλεια, παρά το μεταφυσικό στοιχείο, είναι θριλλερική η δράση της, αλλα δέν σε αφήνει και σε ησυχία.

Σίγουρα ο Πνευματικός σου σου είπε οτι τα σέλφι διώχνουν το κακό?

Μπαίνεις σε μια διαδικασία Αγκαθακριστική, ψάχνεις να βρείς συνέχεια τον ένοχο, και το σενάριο δέν σε αφήνει  για πολύ στην απόφαση που πήρες, και στην ανατρέπει.
Μεχρι να φτάσεις στο φινάλε και να δείς ποιός τελικά φταίει. Γιατι θα το δείς.
Για αλλους, θα είναι προβλέψιμο, για αλλους εκπληξη, αλλα αυτό συμβαίνει σε όλα τα έργα. Ανάλογα την εμπειρία του κάθε θεατή.

Εύσημα θα δοθουν όμως ιδιαίτερα στον σκηνοθέτη. Γιατι είναι υπερβολικά δύσκολο να βρείς γωνίες λήψης σε ενα ασανσέρ, και να μην σου βγεί η ταινία επαναλαμβανόμενη και σκηνοθετικά βαρετή. Βλέποντάς την, δέν θα καταλάβεις το πόση δουλειά εχει πέσει σε αυτόν τον τομέα, και ακριβώς επειδή δέν θα το καταλάβεις, και θα σου κυλάει ομαλά, είναι και επιτυχημένη. Το μή επαγγελματικό μάτι δέν το ξέρει, αλλα οσο δέν υπάρχει κατι που να μην του πηγαίνει καλά, τόσο σωστότερη και η σκηνοθεσία.

Η ταινία είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας The Night Chronicles σύμφωνα με τον Sgyamalan, η οποία ακόμα να δεί δεύτερο μέρος. Θα το δεί αραγε  ποτέ? Το δεύτερο μέρος, αναφέρεται ως στα σταδια προπαραγωγής εδω και τρία χρόνια, οπότε μαλλον ειναι χλωμότατον.

Η ταινία δέν ειναι καινούρια. Ούτε είναι κλασσική. Ούτε απο αυτές που σου μένουν ιδιαίτερα με την τρελλή τους πρωτοτυπία. Αλλα ένεκα δικής μου αδυναμίας σε ταινίες με λίγους χώρους και άτομα, και επειδή θεωρούμε οτι μάλλον δέν εχει πάρει τα εύσημα που της έπρεπαν, κάνουμε το ρηβιού. Είναι μια καλή ταινία, μετρημένη, καθόλου βαρετή παρά τις πρώτες εντυπώσεις διαβάζοντας την πλοκή της, και ενω δέν θα σου προσφέρει τρόμο, ή υπέρογκες δόσεις μεταφυσικού, αν την δείς ως ενα σχετικώς μεταφυσικό Θρίλλερ, δέν πρόκειται να σε απογοητεύσει.

Κατεβάστε την απο εδώ

Ελληνικοί υπότιτλοι απο εδω

Δείτε την online εδώ