Insidious: Chapter 3 (2015)

Director: Leigh Whannell
Writer: Leigh Whannell
Stars: Dermot Mulroney, Stefanie Scott, Lin Shaye,
Angus Sampson, Leigh Whannell, Tate Berney
Country: Canada | USA
Release: 2015
Runtime: 97 min

Το πιο τρομακτικό κεφάλαιο πάει πίσω στην αρχή...και έπρεπε να μείνει εκεί.

H Quinn  είναι μια νεαρή κοπέλα που ζει με το πατέρα της και τον αδελφό της, αφού έχασε πρόσφατα τη μητέρα της.
Λόγω της θλίψης, νιώθει την ανάγκη να επικοινωνήσει μαζί της και γι' αυτό αποφασίζει να επισκεφτεί την Elise, ένα μέντιουμ με πολύ καλές κριτικές.

Καλημέρα. Μου είπαν ότι εδώ έχει ένα καλό μέντιουμ
και στο δίπλα στενό ένα καλό φαναρτζίδικο.

Η Elise έχει την ικανότητα να πηγαινοέρχεται στο κόσμο των νεκρών σαν να κάνει διαδρομή
Σύνταγμα - Μοναστηράκι με μετρό, όμως στην αρχή διστάζει να βοηθήσει γιατί το χει κόψει το επάγγελμα.
Τελικά πείθεται γιατί είναι και καλή Σαμαρείτισσα, αλλά τα πράγματα θα πάνε στραβά αφού καλούν τη μητέρα της νεαράς και αντί αυτής έρχεται μια δαιμονική παρουσία.
Η Elise θα το καταλάβει αμέσως, τι τα χει εξάλλου τα πτυχία και θα συμβουλεύσει την κοπέλα να μη προσπαθήσει να επικοινωνήσει ξανά με τη μητέρα της. Μάλιστα θα μοιραστεί μαζί της ένα μεγάλο μυστικό, που έχει μάθει από τη θεία της τη τσιγγάνα που λέει πολύ κάλο φλιτζάνι.
Θα της αποκαλύψει ότι ''αν καλέσεις κάποιον από τους νεκρούς μπορούν να σε ακούσουν όλοι τους'' Φανταστείτε τώρα τι χαλασμένο τηλέφωνο πέφτει στη νεκρο-ζωντανή επικοινωνία, ούτε ο ΟΤΕ της δεκαετίας του 50 τέτοιο χάλι.

-Elise: Καλώ το πνεύμα του παππού μου του Αποστόλη
-Adolf Hitler: Kann ich dir helfen?

Όμως τις επόμενες ημέρες θα αρχίσουν να συμβαίνουν παράξενα γεγονότα που αναστατώνουν την Quinn και σαν να μην έφτανε αυτό, θα πέσει θύμα τροχαίου και θα αναγκαστεί να μείνει καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι. Τώρα πλέον είναι αβοήθητη και πρέπει να αντιμετωπίσει τα διαβολικά φαντάσματα που έχουν κατσικωθεί στο δωμάτιο, της στέλνουν μηνύματα στο κινητό και αφήνουν τις πατημασιές τους παντού.
Η τελευταία της ελπίδα είναι η Elise και οι δυο κυνηγοί φαντασμάτων που βρήκε ο αδελφός της από το ίντερνετ(;)

Έφτασε λοιπόν το τρίτο μέρος του Insidious, που αποτελεί την πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Leigh Whannell  που έγραψε το σενάριο και υποδύεται τον χαρακτήρα του Specs, όπως και στα προηγούμενα δυο κεφάλαια. Μεταξύ των παραγωγών βρίσκουμε τον James Wan, που μετά τα πρόσφατα Demonic και Annabelle μας έκανε σαφές ότι το έχει βρει σκοινί κορδόνι να αναλαμβάνει παραγωγές σε mainstream θριλεράκια, αφού το όνομα του πουλάει.

Ξύπνα μωρή να σε τρομάξω και δε πληρώνουν
 υπερωρίες στα φαντάσματα

Insidious: Chapter 3 διαβάζεις λοιπόν και ξέρεις εκ' των προτέρων ότι δε θα δεις καμιά ιδιαίτερη πρωτοτυπία αλλά κάτι απλό  που προσφέρεται για θερινό σινεμά. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό γιατί μπορείς να καταναλώσεις άφθονο ποπ-κορν, να κάνεις λίγο χαβαλέ και να περάσει ευχάριστα η ώρα, αρκεί φυσικά η ταινία να βλέπεται.
Σίγουρα είναι αρκετά δύσκολο το τρίτο μέρος ενός franchise, να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με το πρώτο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να είναι και προχειροδουλειά.

Δυστυχώς η προχειρότητα εδώ φαίνεται ακόμα και από την αφίσα, αλλά επειδή ο σοφός λαός λέει ότι  δε πρέπει να κρίνεις κάτι από το περιτύλιγμα, πάμε να δούμε και το περιεχόμενο.

Μη μου βγάζεις γλώσσα εμένα, έχω μάτια και στη πλάτη

Οι ερμηνείες βρίσκονται σε καλά επίπεδα, κάτι μάλλον αναμενόμενο αφού οι ρόλοι δεν είναι ιδιαιτέρως απαιτητικοί. Η Lin Shaye που υποδύεται την Elise είναι αγαπημένη μορφή, ενώ η παρουσία των γκαφατζήδων ghostbusters δίνει μια ανάσα φρεσκάδας, αν και θα θέλαμε να τους βλέπαμε περισσότερη ώρα επι σκηνής.
Υπάρχουν κάποια jump scares, απαραίτητο συστατικό για να ουρλιάξουν οι γκομενίτσες στη τρίτη σειρά, αλλά δεν είναι όλα το ίδιο επιτυχημένα, αφού σε κάποιες περιπτώσεις η απουσία μουσικής και η αλλαγή της ατμόσφαιρας σε προϊδεάζει να τα περιμένεις.
Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα της ταινίας βρίσκεται στο σενάριο που είναι απλά ανύπαρκτο. Είναι μια στοιχειωμένη τύπισσα και ένα μέντιουμ τη βοηθάει. Αυτό. Δεν υπάρχει καμία βασική ιστορία που μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον και καταλήγεις να κοιτάς την οθόνη μόνο γα να προβλέψεις πότε θα ξεπεταχτεί το επόμενο φάντασμα. Υπάρχουν κάποιες δόσεις χιούμορ που σπάνε λίγο τη μονοτονία αλλά και ορισμένες φάσεις που βγάζουν γέλιο χωρίς να είναι αυτός ο σκοπός τους. Ένα παράδειγμα είναι η στιγμή που η Elise προκαλεί τη γριά αρχι-φάντασμα να παλέψουν, μόνο το soundtrack του Rocky έλειπε για να απογειωθεί η σκηνή.

Τρέμετε φαντάσματα, είχα μαύρη ζώνη όταν ήμουν στις Ουρσουλίνες 

Επιπλέον υπάρχουν αρκετά πρόσωπα που εμφανίζονται, λένε μερικές ατάκες χωρίς λόγο και αιτία, μόνο και μόνο για να ροκανιστεί λίγη παραπάνω ώρα αφού όπως προανέφερα σενάριο δεν υπάρχει.

Σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται μια προσπάθεια σύνδεσης με τα υπόλοιπα κεφάλαια, αφού υποτίθεται ότι αυτό εδώ εκτυλίσσεται πριν το πρώτο Isidious και σύμφωνα με τους δημιουργούς φωτίζει σε αρκετά σημεία την υπόθεση.
Πέραν όμως από κάποιους ήρωες και ελάχιστα στοιχεία για τις ζωές τους, δεν υπάρχει ιδιαίτερη σύνδεση που να δικαιολογεί τον όρο ''prequel'' και η ταινία μπορεί να θεωρηθεί άνετα και αυτόνομη.
Σε αυτό το σημείο θέλω να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στους δημιουργούς που έπεισαν το κοινό ότι πρόκειται για prequel. Σύμφωνα με τη κίνηση σε γνωστά torrents sites, αρκετοί έσπευσαν να ξαναδούν τα δυο πρώτα για να καταλάβουν καλύτερα τον τρόπο που θα φωτίζονταν η ιστορία.
Ομολογώ ότι ήταν σπουδαίο trolling!
Αλλά και για το φινάλε της ταινίας αξίζουν συγχαρητήρια. Δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα να καταφέρεις να  χωρέσεις τόσα κλισέ μέσα σε τόσα λίγα λεπτά!

Εμφανώς χειρότερο από τα δυο προηγούμενα, το Insidious: Chapter 3 έχει αρκετά προβλήματα που δυστυχώς βγάζουν μάτι. Υπάρχουν μερικές στιγμές που είναι καλές αλλά δεν επαρκούν για να ξεπεράσει η ταινία τη μετριότητα.
Σίγουρα αν επιλέξετε να το δείτε στο σινεμά, μπορεί να περάσετε καλά αφού το πιο πιθανόν είναι σε να γελάσετε, όχι όμως από το χιούμορ που διαθέτει.
Για να μην είμαστε άδικοι, το φιλμ  μπορεί να ικανοποιήσει το κοινό που δε βλέπει συχνά ταινίες τρόμου ή βρίσκεται σε μικρή ηλικία και κάνει στην ουσία τώρα τα πρώτα του βήματα στο συγκεκριμένο είδος.
Έχω αρχίσει να ανησυχώ λίγο για το 2015 όσον αφορά τον κινηματογράφο τρόμου αλλά παρηγορούμαι γιατί είναι νωρίς ακόμα. Άντε να δούμε!