The Green Inferno (2015)

Σκηνοθέτης: Eli Roth

Συγγραφέας: Eli Roth, Guillermo Amoedo

Παίζουν: Lorenza Izzo, Ariel Levy, Aaron Burns

Χώρα: HΠA

Budget: $5,000,000

Release: 2015

Runtime: 100 mins  

Καταλληλότητα:

Σχεδόν παντού: 18, 

Φιλιππίνες:13 (3 LOL και OMG)

The Green Inferno. Ελληνιστί: "Κανίβαλλοι" Τίτλος σπώηλερ.

Τί να πούμε? Τί? Τι να τραγουδήσουμε??
Η υπόθεση πέραν του οτι είναι υπέρ του Δέοντος απλή, είναι και τόσο χιλιοσυζητημένη και γνωστη, που το κεφάλαιο δέν εχει κανένα ρόλο. Αλλα οκ ας πούμε δυο λόγια. Η Γιουστήν (Justine), πρωτοετής του κολλεγίου, εισέρχεται στις τάξεις μιας ομάδας ακτιβιστών της οποίας ηγείται ο Αλεχάδρο (Alejandro). Η ομάς αποφασίζει να ακτιβίσει κάπου στον Αμαζόνιο, σε μιά προσπάθεια να σταματήσει την αλύπητον προέλασιν των μπουλντοζώνε, που κάμουν τη ζούγκλα λωρίδες, και ξεκληρίζουν σόγια ιθαγενών μόνο δια το κέρδος.

Γίνεται η ενέργεια, πετυχημένα το κατά δύναμιν κιόλας, και στην επιστροφή, κάτι δέν παει καλά. Το αεροπλάνο που μεταφέρει την ομάδα πέφτει.
Πω πωωωω πέσαμε -λένε- τώρα τι θα κάνουμε?
Ε, τώρα -λένε οι άλλοι- είναι ώρα για φαΐ.
Α, ωραία -λένε οι πρώτοι- Να φάμε.
Όχι όχι δέν κατάλαβες -λένε κάτι φωνές από το δάσος- ΔΕΝ ΘΑ ΦΑΤΕ ΕΣΕΙΣ.
The rest is History.

Πάμε αρχικά για δυό προτάσεις ιστορίας, επειδή βλέπω πολλοί να αναρωτιούνται γιατί το IMDb έχει καταχωρημένη την ταινία στο 2013. Η ταινία τότε γυρίστηκε και ξεκίνησε το καθιερωμένο πανηγύρι στα φεστιβάλ το 2014, ολοκληρωμένη. Από τότε που ανακοινώθηκε η πρόθεση του Eli Roth να την γυρίσει, το 2012, είχε ανακοινώσει και η Worldview Entertaintment ότι αναλαμβάνει την παραγωγή. Όπερ και εγένετο, πλην όμως μετά το πέρας της παραγωγής, αντιμετώπισε πολλαπλά οικονομικά προβλήματα, και η ταινία έμεινε στο ράφι. Γύρισε σε ότι φεστιβάλ υπήρχε, και πάλεψε με νύχια και με δόντια το να διαρρεύσει ολοκληρωμένη κόπια στο Ίντερνετ, και μάλιστα πολύ επιτυχημένα.

Αααχ Περού... με τις Πυραμίδες σου με τον πύργο του Άιφελ...

Αλλά τώρα πια ήρθε η ώρα να την δούμε, από 25 Σεπτεμβρίου που ήταν η πρεμιέρα στις ΗΠΑ, και 8 Οκτωβρίου που ήταν η πρεμιέρα στις Ελληνικές αίθουσες.
Η ταινία λοιπόν, είχε 2 γεμάτα χρόνια να διαφημιστεί.
Και το έκανε.
Αποτέλεσμα? Διφορούμενο. Γιατί από την μία, η πολλή διαφήμιση εγγυάται εισιτήρια στις αίθουσες. Και απο κόσμο που καμία σχέση δέν έχει με ταινίες τρόμου, αλλα γουστάρει να δει κανίβαλους. Αυτοί, θα συζητάνε την αποτρόπαιη και τεράστια γκοριά της ταινίας για χρόνια, γιατί δέν έχουν να την συγκρίνουν με τίποτα.
Από την άλλη όμως, με την πολλή διαφήμιση ανεβαίνουν κατακόρυφα οι προσδοκίες του φανατικού κοινού των ταινιών τρόμου που ΕΧΕΙ απαιτήσεις.
Και κάτι εσωτερικό: Είχαμε διαφωνία ως προς την τελική βαθμολογία της ταινίας με τις κυρίες του Blog, και διαφωνίες και ως προς το ποιος θα το γράψει.
Εν τέλει, χτύπησα το χέρι στο τραπέζι και απαίτησα να το γράψω εγώ.
Το ξεκάρφωσα, εντάξει, πονάει λίγο, αλλά τελικά με αφήσανε.

-Δώστους κάτι να φύγουν -Τί Χάντρες? -Οχι, κανα σκώτι...

Συνεχίζω.
Δέν θα επεκταθώ στο θέμα "Σύγκριση με το Cannibal Holocaust" γιατί το θεωρώ ανούσιο.
ο Ρώθ δέν έκρυψε ποτέ ότι η ταινία του είναι ευθέως επηρεασμένη και από κέινην και από άλλες του είδους της εποχής. Και αυτό δέν έχει τίποτα κακό. Δέν είναι remake εξάλλου. Ούτε θα τολμούσα να πω ότι "αντιγράφει" οτιδήποτε. Ίσα ίσα. Διάσπαρτα στην ταινία, υπάρχουν πλάνα που θυμίζουν υπερβολικά την Ιταλική ταινία και είναι εκεί ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ επίτηδες, και ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ξεχωρίζουν, και ελαφρά τη καρδία τα ονομάζω αριστοτεχνικότατα.

Μου τραβάνε τις κοτσίδες. Τους αρέσω.
Αλλα για γκόμενα ή για δείπνο?

Δέν μου αρέσει ο Eli Roth. Για πολλούς λόγους που θα φανούν και παρακάτω. ΑΛΛΑ, ο τύπος στην κίνηση της κάμερας και στο πλανάρισμα είναι ΑΡΙΣΤΟΣ. Και στο Knock Knock ακόμα, που ειναι ενα σπίτι και ενας χώρος, ήταν αριστοτεχνικός. Το αν αρκεί όμως αυτό από μόνο του για να είναι μια ταινία καλή, είναι το θέμα. Και δέν αρκεί δυστυχώς.
Τι περίμενα? Σύμφωνα με την διαφήμιση, την γκοριά της δεκαετίας. (Για χώρρωρ φάνς)
Τι είδα? Τη γκοριά της χρονιάς (για γενικό κοινό)
Εμένα προσωπικά δέν μου αρκεί. Θα την αντιμετώπιζα διαφορετικά αν ΔΕΝ είχε γίνει ΤΟΣΗ διαφήμιση. Κατά λάθος νόμισα ότι η διαφήμιση απευθύνονταν σε χώρρωρ φάνς. Αλλά όχι. Απευθύνονταν σε εκείνους που εφόσον δέν έχουν δει κάτι παρόμοιο, θα δώσουν τα ωραία τους λεφτάκια στο ταμείο, και θα την συζητάνε (δικαίως για αυτούς) για χρόνια.
Οσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές είτε έχετε ήδη δει την ταινία είτε έχετε σίγουρα ήδη ακούσει πολλά γι αυτήν.

Κομπαρσος εισαγωγής.
Ημ Λήξης: 1 μηνας μετά τη σφαγή.

Οπότε: Τα καλά και τα κακά.
Καλά: Γενικά το πλανάρισμα και η σκηνοθετική τεχνική του Ρώθ. Λάτρεψα τα πλάνα "αναφορά" στο Holocaust, η σκηνή του πεσίματος του αεροπλάνου αν και μικρούλα ήταν εξαιρετική και με άψογο μοντάζ. Οι γωνίες του είναι πάντα σωστές, τα κάδρα του πάντα ζυγισμένα σωστά. Η Αισθητική του μ'αρέσει.
Το μέηκ απ, μεηκ Απ εφφέ κλπ. Τα αίματα ρε παιδάκι μου!!!
Επίσης πολύ καλά, αν και θα είχα καναδυό ενστάσεις σε αισθητική βάση αλλά άνευ ουσίας. Αλλά δυστυχώς, εκεί που ζεσταίνεσαι και λες θα δώ κι άλλο, τους τελείωσαν τα λεφτά, και μένεις με την Blood Pudding που πήρες ειδικά για την ταινία στο χέρι.
Κακά: Το εγγενές ελλάτωμα του Ρώθ. ΜΗΔΕΝΙΚΗ διδασκαλία Ηθοποιών. Κάνει μπαμ ότι σε αυτόν τον τομέα είναι όπως ο Μακαρίτης ο δικός μας ο Γιάννης Δαλιανίδης, που όταν τον ρωτάγανε οι ηθοποιοί "πώς να το πούν" τους έλεγε: "Ε, ηθοποιοί είστε, εγώ θα σας πω?"
Αλλά άλλο να κάνεις μιούζικαλ άνευ ιδιαιτέρων ερμηνευτικών απαιτήσεων και άλλο ταινία που ΚΑΙ οι ερμηνείες πρέπει να σου δημιουργήσουν ατμόσφαιρα και ενίοτε ένταση.

Ξάπλωσε, χαλάρωσε. Θα δείς που σε λίγο να "ξαλαφρώσεις"...

Όσοι το είδατε θυμηθείτε την πρώτη "καλή" σκηνή του έργου. (με πιάνετε ε?) και οσοι το δείτε θα καταλάβετε για ποιά λεω όταν την δείτε.
Οι αντιδράσεις των παρευρισκομένων που παρακολουθούν είναι ξεκάρφωτες και υποτονικές. Είναι σαν να κάνω σκηνή που εμφανίζεται ο πρίγκηπας του σκότους και είναι 4 μέτρα ψηλός, κόκκινος και με κέρατα, και η αντίδραση αυτού που τον βλέπει είναι σαν να βλέπει τον Χουζούρη από τους 7 νάνους.
Σεναριακά και σκηνοθετικά, ο Ρυθμός της ταινίας είναι άψογος. Αρχίζει και γρηγορεύει εκεί που πρέπει, χαλαρώνει πάλι εκεί ακριβώς που πρέπει, και ξαναγρηγορεύει και πάλι εκεί που πρέπει κλπ! Και σε αυτό ο Ρώθ είναι άριστος.

Ναί! Το μαντέψατε. Είναι Σασίμι!!! Φρεσκότατο.

Το σενάριο το ίδιο όμως, έχει κενάκια και αδικαιολόγητες πράξεις, υπερβολές κλπ! Σε μιά τέτοια ταινία όμως δέν απασχολούν και τόσο. Δεν στέκομαι εκεί.
Tο σενάριο όμως, επι τη ευκαιρία, είναι γραμμένο απο τον ίδιο το Ρώθ και απο τον Guillermo Amoedo που τον γνωρίσαμε πέρσι ως σκηνοθέτη και σεναριογράφο του αμφιλεγόμενου The Stranger.
Στέκομαι στην ατμόσφαιρα όμως, που κατ'εμέ ΔΕΝ υπήρχε.
Να το πω κάπως αλλιώς. Όταν έχεις κάτι τύπους σε κλουβί που γίνονται σιγά σιγά γεύμα, αυτό είναι ο ορισμός του exploitation. ΠΡΕΠΕΙ να δίνεται στο θεατή η αίσθηση του ότι δέν ξεφεύγεις από πουθενά, ΠΡΕΠΕΙ η κατάστασή τους να σου κάθεται στο σβέρκο και να σου προκαλεί αυτομάτως αυχενικό! ΠΡΕΠΕΙ να τρέχεις να ψάχνεις τα ζαντάκ για να ξεκομπιαστεί το στομάχι σου. Και εμένα αυτό, δέν μου το έβγαλε η ταινία σε κανένα απολύτως σημείο. Και για αυτό φταίει και το οτι η σχέση θεατή-πρωταγωνιστών είναι μηδαμινή. Δεν σε μπάζει κοντά τους να συμπάσχεις. Και παρότι προσωπικά δέν το θεωρώ απαραίτητο σε μια ταινία, αν υπάρχουν άλλα πράγματα, εδώ χρειαζόταν.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ!!!

Τελικά το μεγαλύτερο ξενέρωμα όμως στο κεφάλαιο ατμόσφαιρα είναι η μουσική.
Ένα έπικ Κεντροαμερικανικο συνονθύλευμα που προσπαθεί να σου δώσει κάποια ενταση με τα συνεχόμενα τούμπανα, αλλά το μόνο που κάνει είναι και να σε ενοχλεί, και να σε ξενερώνει, και εν τέλει να σε ανακατεύει, γιατί είναι εκεί, σε ποσότητες πολεμικού Αμερικάνικου σήριαλ. Πάρτε τρομπέτες πατριώτες να συγκινηθείτε από το φαντάρο ένα πράμα.
Ακούω επίσης να συζητιέται και το θέμα του "νοήματος" της ταινίας, και το ότι είναι μια "δήλωση" κάποιου είδους, για τους καλούς ή κακούς ιθαγενείς, ή για τους καλούς ή κακούς επενδυτές ξεκληριστές του Αμαζονίου και διάφορα συναφή. Όλα είναι ανοιχτά σε συζήτηση, αλλά προσωπικά στην συγκεκριμένη ταινία με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Δέν έχω κανένα θέμα να συζητήσω το συγκεκριμένο θέμα, αλλά εγώ ήρθα να δω ταινία τρόμου.

Παρε σύ τον καρίτζαφλα και θα πάρω γώ τον κώλο.

Και ό,τι και αν λένε διάφοροι ΚΑΝΕΙΣ δέν θα πάει να δει την ταινία ΓΙΑ ΑΥΤΟ το θέμα και νόημα. Οπότε απλά τα προσπερνάω. Στέκομαι όμως και συμφωνώ με τον Ρώθ που κατακρινόμενος επειδή έδειξε μια φυλή ως κανιβάλλους κλπ, απάντησε -φυσικά- ότι είναι απλά ηλίθιο να θεωρείς ότι μια ταινία μπορεί να βλάψει την εικόνα των φυλών του Αμαζονίου εν γένει, και διότι η φυλή είναι τυχαία και φανταστική, και επειδή -πάλι φυσικά- το απτότατο πρόβλημα δέν είναι μια ταινία για την όποια φυλή, αλλά οι επενδυτές που αποψιλώνουν Συνέχεια τον Αμαζόνιο και τους ξεσπιτώνουν κάθε τρεις και πέντε.
Είναι εν τέλει τόσο κακό όσο μας λές? Ακούω να ρωτάτε από το υπόγειο, εκεί που κλέβετε τα κρασιά της Virginia D'Aiquiri.
Εξαρτάται από το πόσο βαθειά είστε χωμένοι στο θέμα "Ταινίες τρόμου" και από το τι απαιτήσεις έχετε. Άλλοι θα το ευχαριστηθούν, άλλους θα τους σοκάρει, και άλλοι θα το βρουν ανούσιο! Αλλά αυτό ισχύει για οποιαδήποτε ταινία.

Εδώ, θα κάνω και μια ειδική μνεία στην καταλληλότητα που όσοι την είδατε πάνω πάνω θα γελάσατε. Δέν γίνεται παντού 18 και στις Φιλιππίνες 13!!! ΤΙΠΟΤΑ δέν τους σοκάρει εκεί? Έλεος. Ε, δέν είναι ακριβώς έτσι. Η ταινία κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις, η μία με καταλληλότητα 18 όπως παντού, και η άλλη με 13. Η τελευταία, έχει περίπου 5 λεπτά κομμένα από την δράση της. Οπότε ευκόλως καταλαβαίνει κάποιος άτι έχουν φύγει όλες οι γκοριές. Αλλά καταλαβαίνει και κάτι άλλο. Υπάρχουν ταινίες με τόσο ατμόσφαιρα που παίρνουν 18 ακόμα και χωρίς σταγόνα αίμα. Λόγω ατμόσφαιρας και αγωνίας. Εδώ, για να μπορεί να πάρει 13 με μόνο 5 λεπτά κομμένα σύνολο, καταλαβαίνουμε πολλά ,ΚΑΙ για την συνολική ποσότητα γκοριάς της ταινίας, αλλά και για την όποια αγωνία και ατμόσφαιρα που έχει.

Μόρομου αν πάει καλά η ταινία εσύ θα κάνεις κείνο το Boob Job για
να έχεις μεγαλύτερα βυζγια για τον Κιάνου, και θα
καταφέρουμε επιτέλους να κάνουμε εκείνη την πισίνα στον κήπο.

Η ταινία κόστισε 5,000,000 δολλάρια, και μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει βγάλει 8,000,000 στο ταμείο. και έπεται συνέχεια. Τα λεφτά της τα έβγαλε, αλλά δεν το λες και σουξέ. Μέχρι στιγμής έστω. Αλλά κατ εμέ, τον σκοπό της τον έχει επιτύχει, που ΄θεωρώ ότι ήταν το να συζητιέται για χρόνια. Και θα το πετύχει γιατί απευθύνθηκε σε γενικό κοινό, ακριβώς όπως είχε κάνει και ο Εξορκιστής οταν βγήκε. Με αποτέλεσμα να το δεί ΟΛΟΣ ο κόσμος, και να φοβάται μέχρι σήμερα. (όχι δέν ήταν σύγκριση ποιότητας η αναφορά στον Εξορκιστή)

Αποτέλεσμα? Δείτε την. Γιατί θα την δείτε έτσι κι αλλιώς γιατί έχετε ακούσει χιλιάδες υπέρ και κατά και θέλετε να έχετε άποψη.

Και επειδή όλοι θα την δούμε ή την είδαμε ήδη, και επειδή άσχετα με την προσωπική μου γνώμη οι απόψεις διίστανται ακόμα και μεταξύ πολύ σχετικών ατόμων στο είδος, και εν τέλει επειδή με δείρανε, θα της βάλω την βάση ως ένα καλό μέσο όρο των βαθμολογιών της συντακτικής μας Ομάδας.