Amityville: The Awakening (2017)

Director: Franck Khalfoun
Writer: Franck Khalfoun
Stars: Bella Thorne, Jennifer Jason Leigh, Cameron Monaghan, Mckenna Grace
Country: USA
Release: 2017
Runtime: 85 min
Parents Guide: PG-13

Η Joan είναι χήρα με τρία παιδιά.
Την έφηβη Belle, τον James που βρίσκεται σε κώμα και ζει με μηχανική υποστήριξη και τη μικρότερη Juliet. Μια ωραία πρωία της έρχεται η φαεινή ιδέα, να μετακομίσουν για να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Και ποιο μέρος διαλέγει ώστε να ηρεμήσει η οικογένεια, να συσφίξουν τις σχέσεις τους και να πάει καλύτερα η υγεία του James; Ένα σπίτι στο Amityville και συγκεκριμένα, ένα από τα πιο διάσημα στοιχειωμένα σπίτια της Αμερικής!
Λογικότατο ε;

Η μεγαλύτερη κόρη Belle δεν καλοβλέπει τη μετακόμιση.
Άφησε σχολείο, φίλους, γκόμενους για να πάει σε ένα άσχετο μέρος, μόνο και μόνο επειδή το ήθελε η μάνα της.
Στο νέο σχολείο οι συμμαθητές της την φωνάζουν φρικιό, γιατί φοράει μαύρο κραγιόν (;) και μένει στο διαβολόσπιτο. Βέβαια η ίδια, δεν γνωρίζει τίποτα για το παρελθόν του σπιτιού, πράγμα απολύτως φυσιολογικό αν σκεφτεί κανείς ότι για το Amityville house, έχει ακουστά μέχρι και ο κυρ Παντελής που έχει το μανάβικο στο Σοφικό Κορινθίας.

Ποιο Amityville Horror;
Ποιος DeFeo;
Εγώ μόνο My Style Rocks βλέπω. 

Αλλά η Belle προφανώς δεν βλέπει ταινίες τρόμου, δεν διαβάζει βιβλία, δεν έχει ίντερνετ, τηλεόραση, απέχει από κάθε συζήτηση για στυγερές δολοφονίες που συντάραξαν την Αμερική και γενικά έχει επιλέξει να περνάει τον χρόνο της μέσα σε ένα ροζ κουβούκλιο στον αστεροειδή Β612.
Η συνέχεια αναμενόμενη.
Πόρτες αρχίζουν να τρίζουν, το σκυλί της οικογένειας γαβγίζει, οι πόρτες ξανατρίζουν, το σκυλί ξαναγαβγίζει. Κάτι διαβολικό περιπλανιέται στα δωμάτια του σπιτιού και φαίνεται ότι έχει βάλει στόχο τον James.
Η Belle το αντιλαμβάνεται και προσπαθεί να πείσει τη μάνα της να την κάνουν από κει.
Θα τα καταφέρει όμως;

Εμείς οι διάσημοι κριτικοί κινηματογράφου, με περγαμηνές που πιάνουν όλο το τραπέζι του σαλονιού και συνεχίζουν μέχρι και το σκαμπό στη γωνία, έχουμε ένα κοινό μυστικό.
Υπάρχουν ταινίες που βλέπουμε και θέλουμε κατευθείαν να περιγράψουμε, ασχέτως αν μας άρεσαν ή όχι.
Υπάρχουν όμως και εκείνες που δε μας προκάλεσαν κανένα ενδιαφέρον.
Έτσι όταν αποφασίζουμε να γράψουμε το review, καταλήγουμε να σκεφτόμαστε ότι ακρίβυναν οι μπάμιες και ταυτόχρονα να κοιτάμε με περισσή αφοσίωση, τη μύγα που περπατά στον απέναντι τοίχο.

- Γιατρέ πείτε μου, θα γίνει καλά ο γιος μου;
- Μισό να το γκουγκλάρω 

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς φαντασία για να καταλάβει σε ποια κατηγορία ανήκει το Amityville: The Awakening του Franck Khalfoun. Και είναι πραγματικά κρίμα γιατί οι προηγούμενες δουλειές του (P2 και το ριμέικ του Maniac) ήταν σαφέστατα ανώτερες.

Βέβαια δεν φταίει πάντα μόνο ο σκηνοθέτης γιατί οι παραγωγοί βάζουν τα φράγκα και έχουν τον τελευταίο λόγο.

Το Amityville: The Awakening είναι κλασσικό παράδειγμα, αφού πέρασε από 40 κύματα για να να βρει το δρόμο για τις αίθουσες. (σ.σ. τελικά βγήκε σε ελάχιστες ενώ στην Αμερική κυκλοφόρησε αρχικά δωρεάν από το google play)
Για την ιστορία, σύμφωνα με το πρώτο project, η ταινία θα ήταν found-footage με τίτλο Amityville: The Lost Tapes.
 Έπειτα το σχέδιο ναυάγησε, το σενάριο άλλαξε, κόπηκαν - ράφτηκαν σκηνές και η καταλληλότητα μετατράπηκε από R σε PG-13, ώστε να γεμίσει το σινεμά με πιτσιρίκια και να μη πάνε χαμένα τα εισιτήρια.

Εντωμεταξύ η μια αναβολή για τη πρεμιέρα έφερνε την άλλη, τα χρόνια πέρασαν, ήρθε ο Σύριζα, βγήκαμε από τη κρίση και φτάσαμε αισίως στο 2017.
Θα μου πείτε τι είναι μερικά χρονάκια μπροστά στην αιωνιότητα;
Τίποτα, αν βλέπαμε τελικά κάτι καλό ή αν στο μεσοδιάστημα κερδίζαμε το τζόκερ.
Αλλά δεν έγινε ούτε το ένα ούτε το άλλο και ερωτώ:
Για ποιο λόγο να υπάρχει μια προσθήκη σε ένα ήδη ταλαιπωρημένο franchise;

Σίγουρα το Amityville Horror του 1979 δημιούργησε κάποια αίσθηση γιατί ήταν εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα. Από τότε έχουμε δει άπειρες-ταλαίπωρες οικογένειες να μετακομίζουν σε σπίτια που κατοικούν δαίμονες, φαντάσματα και όλα τα συναφή.
Για να ξεχωρίσει πλέον ένα τέτοιο φιλμ, πρέπει να μπορεί να διαφοροποιηθεί σεναριακά ή σκηνοθετικά.
Το Amityville: The Awakening, δεν έχει τίποτα το καινούριο να επιδείξει.

Η ιδέα του κακού που απειλεί έναν άνθρωπο που είναι αδύναμος να αντιδράσει, θα μπορούσε να προσφέρει το κάτι παραπάνω αν είχε αξιοποιηθεί σωστά. Αντί αυτού, δίνεται έμφαση στο δραματικό στοιχείο και το πρώτο μισό της ταινίας αναλώνεται στα προβλήματα που περνάει η οικογένεια.
Πας δηλαδή όλο χαρά να δεις ταινία τρόμου και καταλήγεις να βλέπεις κάτι που μοιάζει με επεισόδιο από τις Οικογενειακές Ιστορίες.

Σας ξορκίζω να μη δείτε τη ταινία

Ευτυχώς οι ερμηνείες δεν συγκρίνονται με την τιτανομέγιστη σειρά του Alpha.
Είναι ικανοποιητικές, συνυπολογίζοντας όμως το γεγονός ότι οι ηθοποιοί δεν είχαν και δύσκολο έργο, αφού οι χαρακτήρες που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν ήταν εντελώς μονοδιάστατοι.
Ο πιο απαιτητικός ρόλος, που ο Cameron Monaghan απέδωσε πολύ καλά, ήταν του γιου της οικογένειας και τελικά ήταν ο μόνος που ξεχώρισε.

Που είναι αυτός που έγραψε το σενάριο;;;

Και πάμε στο κεφάλαιο τρόμος που υποτίθεται ότι έρχεται στο δεύτερο μισό και προσωπικά τον περιμένω ακόμα.
Η οποιαδήποτε προσπάθεια για να τρομάξει ο θεατής είναι τίγκα στα κλισέ, ενώ τα λίγα jump scares είναι τόσο προβλέψιμα που σου κλείνουν μάτι από μακρυά.
Αλλά το χειρότερο είναι η απουσία ατμόσφαιρας.
Ούτε το χιλιοειπωμένο σενάριο ούτε η έλλειψη τρόμου θα ενοχλούσαν τόσο, αν υπήρχε η κατάλληλη ατμόσφαιρα. Αυτό είναι το στοιχείο που ψάχνουμε όσοι έχουμε φάει τις ταινίες του είδους με το κουτάλι και αυτό είναι που μας κάνει να συγχωρούμε τα ελαττώματα.

Όπως ανέφερα και στην αρχή, έχω την αίσθηση ότι εδώ δεν ευθύνεται αποκλειστικά ο σκηνοθέτης.
Θεωρώ ότι η μεγάλη επεξεργασία που έφαγε η ταινία της στοίχισε τελικά τη συνοχή της.

Έχει κάτι το διαφορετικό; Δεν έχει.
Πρωτότυπο σενάριο; Δεν έχει.
Τρόμο; Δεν έχει.
Ατμόσφαιρα; Δεν έχει.
Τι έχει; Τίποτα.
Μπορεί να μην είναι ότι χειρότερο έχουμε δει αλλά ξεχνιέται στο δευτερόλεπτο.
Να τη δείτε; Αν βαριέστε οικτρά ή αν βλέπετε ότι ταινία τρόμου κυκλοφορεί.
Αλλιώς δείτε καλύτερα τις Οικογενειακές Ιστορίες.
Τουλάχιστον οι ερμηνείες εκεί βγάζουν περισσότερο τρόμο.