Deathgasm (2015)

Σκηνοθέτης: Jason Lei Howden

Συγγραφείς: Jason Lei Howden

Παίζουν: Milo Cawthorne, James Blake, Kimberley Crossman

Χώρα: Νέα Ζηλανδία

Budget: ΝΖ$200,000

Release: 2015

Runtime: 86 mins  

Καταλληλότητα:

Αυστραλία: 18

Κορέα: 18

Βρεττανία: 15

Ένα μήνα πριν, σας είχαμε δώσει την είδηση και το Τρέιλερ του Deathgasm. Πάρτε τώρα και το  ρηβιού.

PLOT

O Mπρόντι, είναι ένα τέκνο διαλυμένης οικογενείας. Της μάνας του της ήρθε μια έκτακτη ακατανίκητη ανάγκη να κάνει τα μυαλά της πουρέ με Crystal Meth, αλλά την πήραν γραμμή, και την έστειλαν στον αγύριστο ενός ψυχιατρείου. Πατήρ δεν είδαμε να υπάρχει, ίσως ήταν περαστικός κουρευτής προβάτωνε, σε μια νύχτα ξέφρενου σεξ.

Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Μπρόντης, στέλνεται από τις αρχές να μείνει με τον Χριστιανότατο Θείο του στο κωλοχώρι που κατοικοεδρεύει. Πράγμα που δέν θα ήταν τόσο κακό, αν ο Μπρόντης δέν ήταν οπαδός και ακροατής αυτού του είδους "ΡΟΚ" μουσικής που διαλύει τα παιδικά μυαλά, και τα στρέφει προς την λατρεία του Εκσαποδό. Το...

Ναι κυρίες και κύριοι, αυτή η ταινία, είναι μια ενδελεχής ματιά στο σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο της κιμαδοποίησης των παιδικών μυαλών, από αυτήν την Μουσική του Σατανά!!!
Ο Μπρόντης λοιπόν, είναι ένας παρίας. Εκτός του ορθού κοινωνικού συνόλου, δέν τον αγαπάει κανείς, ειδικά το οικιακό και σχολικό του περιβάλλον. Οι παρέες του γίνονται  άλλοι κοινωνικοί παρίες που κανείς δέν θέλει κοντά του. Σε κάποια στιγμή, συναντάει και τον Ζάκκ, άλλος Παριάρας από κει, και κάμουν συγκρότημα.

Deathgasm. Στα Kiwi προφέρεται Ντιέεθγκέασμ.

Τίποτα το περίεργο μέχρι στιγμής, είχα και εγώ συγκρότημα νέος στην ηλικία τους, αν και τότε τα μόνα όργανα που είχαμε ήταν Μελόντικες και φλογέρες, και παίζαμε τα σουξέ της εποχής όπως αυτό:

Αχχ... ωραίες ξέγνοιαστες εποχές... Πάμ'παρακάτου.

TUTUM GOFRETUM SOKOLATUM
(όποιος το θυμάται είναι γέρος)

Για να παραλείπουμε τα διαδικαστικά και να φτάσουμε στο ζουμί, πέφτει στα χέρια της μπάντας ,μετά από έρευνα σε ένα (σχεδόν) εγκατελλειμένο σπίτι στις παρυφές του χωριού, ένα σετάκι παρτιτούρωνε με περίεργα σύμβολα επάνω και Λατινικά.

Βλέπουν κύκλους...

Η πρώτη απόπειρα να παίξουν το κομμάτι καταλήγει σε διακοπές ρεύματος και κατατονικό σοκ.
Κανείς δεν καταλαβαίνει Χριστό (και που να καταλάβουν αφού είναι Του Χέηβη Μένταλ που είναι του Σατανά) και το αφήνουν στην άκρη μέχρι νεωτέρας.

Στίχοι: Βελ Ζεβούλης - Μουσική: Σ. Α. Τανάς 

Τρεις βδομάδες Ν° 1 στο τσάρτ της Πέρα Μεργιάς Καρδίτσης.

Ο κοινωνικός αποκλεισμός όμως του Μπρόντη, μαζί με το ερωτικό του ενδιαφέρον για την κοπέλα του μαλάκα ξαδέρφου του (φίνο γκομενάκιον, ξανθιά με κάτι... ας μην παρασύρομαι...) τον κάμει να μεταφράσει τα Λατινικά της παρτιτούρας και να ανακαλύψει ότι εν τέλει είναι κάτι σαν επίκληση στον "Τυφλό" (The Blind One) ή άλλως "Γκάβακλα", μια δαιμονικής οντότητος, που έχει στήσει καραούλι και περιμένει να τον φωνάξουνε για νά ρθει και να μας ανασυστήσει όλους με τα εσωτερικά μας όργανα σε άλλες θέσεις, ή στον κάδο.

Ε, Τον Παίζουν. (τον παρτιτούρο).

Και μαντέψτε τί γίνεται...

REVIEW

Προσωπικά, είχα τεράστιες αντιρρήσεις να κάμω ρηβιού αυτήν την ταινία, γιατί ξέρω πόσο αυτό το "Χεηβη Μένταλ" διαφθείρει τα νεανικά μυαλά. Αλλά καθότι δέν είμαι πλέον τόσο Νέος, με έπεισαν οι δύο κυρίες του Μπλόγκ να το επιχειρήσω. Μετά από την ανάρρωση και με τακτικό εκκλησιασμό, επιτέλους το είδα.

Τι έχουμε δώ λοιπόν?

Χαίρε Σατέν.
Η ανορθογραφία δέν είναι Ελληνικό φαινόμενο..

Έχουμε μια ταινία από την Νέα Ζηλανδία, εξ ου και η εορταστική απουσία των τυπικών μαχαιριών από τις επικεφαλίδες προς χάριν του καλυτέρου προϊόντος της συγκεκριμένης Χώρας. 

Το 2012 και το 2013 έγινε στην Νέα Ζηλανδία ένας διαγωνισμός ονομαζόμενος Make My Horror Movie.

Υπέβαλλες σενάριο, ιδέα, αφίσσες, οσα περισσότερα μπορούσες να φτιάξεις πλήν της ταινίας της ίδιας, για να είσαι υποψήφιος για NZ$200,000, για να την γυρίσεις.
Δυστυχώς δέν μπόρεσα να βρώ στοιχεία του γιατί ΔΕΝ ξαναέγινε έκτοτε. Και είναι κρίμα αν είναι να βγαίνουν τέτοιες ταινίες.

Έ, το Deathgasm νίκησε το 2013. Και να το τώρα, για να διαφθείρει τα νεανικά ευκόλως επηρεαζόμενα μυαλά.

Hail Satin, help mi to feeneesh dis muvi.

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Jason Lei Howden, είναι και αυτός βυθισμένος στην αμαρτία του Χέηβη Μένταλ απ ότι φαίνεται, και δήλωσε ότι ήθελε πάντα να κάνει μια ταινία που να επανενώνει τα δύο είδη, που μετά την δεκαετία του 80 -λέει- χώρισαν τα τσανάκια τους.

Δέν είμαι ειδικός βέβαια στο είδος, καθότι τα δικά μου μουσικά γούστα είναι πιο εκλεπτυσμένα, αλλά σκεφτείτε το λίγο, όσο εγώ ακούω ένα κομμάτι σοβαρής μουσικής.

Ας ξανασοβαρευτούμε τώρα.

Εχετε χιούμορ? Θα σας αρέσει.

ΔΕΝ έχετε χιούμορ αλλά σας αρέσουν οι κωμωδίες? Θα σας αρέσει.

Ασχέτως χιούμορ, σας αρέσουν οι Γκοριές? Θα σας αρέσει.

Σας αρέσει το Heavy Metal? Θα σας αρέσει.

Σας αρέσουν τα αίματα ειδικά σε επίτηδες φτηνιάρικα εφφέ? Θα σας αρέσει.

Ειλικρινά ο μόνος λόγος που μπορεί να ΜΗΝ σας αρέσει, είναι να έχει ένα σκουπόξυλο στον κώλο του το σκουπόξυλο που χετε στον κώλο σας, και να αντιμετωπίζετε και τις κωμωδίες ακόμα σαν τον Νίνο Φενέκ Μικελίδη, που αν μια σκηνή δέν έχει πολυεπίπεδα κρυμμένα μηνύματα την θεωρεί έχρηστη. ΞΕΚΟΛΛΑΤΕ ΡΕ. ΚΩΜΩΔΙΑ ΕΙΝΑΙ. (με αίμα. ΠΟΛΥ αίμα)

Εμα-τιμύ.

Συνήθως αντιμετωπίζω τις κωμωδίες τρόμου ολίγον σκεπτιστικιστικά. (νέα λέξη, την κατοχυρώνω) Τις περισσότερες φορές, είναι κάπως αργές, με τα καλαμπούρια ατάκτως εριμμένα στο σενάριο και απλωμένα να φτάσουν μέχρι τέλους, και συνήθως επίσης, η γκοριά είναι λίγη.

ΟΧΙ ΕΔΩ

Εδώ, έχουμε μιά ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΗ κωμωδία, με τα καλαμπούρια να δίνουν και να παίρνουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ (έτσι όπως θάπρεπε να είναι μια κωμωδία) και η γκοριά να έρχεται με κουβάδες (έτσι όπως θα έπρεπε να έρχεται σε μια γκοριά).

Υλικά για το κοκορετσάκι που θα πέσει σε λίγο.

Death by Dildo

Η αλήθεια είναι ότι η γκοριά, βρίσκεται στο δεύτερο μισό του έργου, αφού έχει εξελιχθεί η υπόθεση, αλλα αυτό είναι και αναμενόμενο, γιατί τα σεναριακά καλαμπούρια κοστίζουν μόνο μερικά δακτυλικά αποτυπώματα στο πληκτρολόγιο, ενώ το ψεύτικο αίμα είναι και ακριβό! Μην ξεχνάμε το πόσο κόστισε η ταινία. NZ$200,000 είναι μόλις €118,000 ή για όσους έχουν συνηθίσει σε USD, 134,000. Δηλαδή ψίχουλα, μην γελιόμαστε.

Death by Vobrator

Αυτό βέβαια ώθησε τον σκηνοθέτη να κάνει τα εφφέ του απολύτως υπερβολικά και ψεύτικα, ακριβώς όπως θα έπρεπε να είναι σε μια κωμωδία τρόμου, και να γελάς ΚΑΙ με αυτά.
Ας κάμωμε όμως ένα μουσικό διάλειμμα παιδάκια.
Έβαλα στο γκούγκλ "Αυτοί οι μαλλιάδες που δίνουν κώλο στον εξαποδώ" και μου έβγαλε αποτέλεσμα αυτό:

Δείτε το να δείτε σε τι εκτίθεται η νεολαία μας σήμερα.

Κατά τύχη, η ταινία είναι ακριβώς σαν αυτό το κλίπ, μόνο που είναι απλωμένη στα 86 λεπτά, και κομπλέ με καλαμπούρια, και ένα φίνο ξανθό γκομενάκι επίσης κομπλέ με ματωμένο τσεκούρι. Δέν ξέρω τί άλλο να ζητήσει ένας -σερνικός έστω- χώρρωρ φαν!!!

Back to the point.
Η Νέα Ζηλανδία είναι παραδοσιακά μια χώρα που τα τρόφιμα (ήτοι αρνάκι Νέας Ζηλανδίας) καλύπτουν το 55% των εξαγωγών της. (Όχι δηλαδή, πείτε μου σε ποιο άλλο Χώρρωρ σάϊτ θα μαθαίνατε τέτοια πράματα)
Τελευταία όμως αρχίζει και εξάγει και τρόμο. Και όχι απλό οπως άλλες χώρες. Εξάγει κυρίως γκοριά, και κυρίως Κωμωδία.
Για κάντε ένα κλικ σε τούτα δω τα δείγματα από τα τελευταία χρόνια, με το πρώτο να εχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά (και το στομάχι) μου γιατί ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ εκτός Νέας Ζηλανδίας δέν θα σκεφτόταν να κάνει μια ταινία για Ζόμπι Πρόβατα!!!

Black Sheep (2006), Fresh Meat (2012), Housebound (2014), What We Do in the Shadows (2014)

ΒΟΟΒΖ

Παρότι με τόσο αίμα η ταινία είχε την καταλληλότητα 18 στο τσεπάκι, δέν θα δείτε και βυζγιά σε καμία τραγική ποσότητα.

Ζητώ να μου χαρίσουν παπούτσια

Σκίστε μου τα μεταλλοβάρδουλα.

Τα βυζγιά σου έχουν πιτυρίδα το ξέρεις?

Κάτι πλάνα από δω και από κει υπάρχουν, κολλάνε και στην υπόθεση, αλλά μην φανταστείτε και τίποτα τρελλά πράματα. Από την άλλη, η παρουσία της Kimberley Crossman, ηθοποιού, χορεύτριας και cheerleader, μπορεί να θεωρηθεί ένα θετικό στοιχείο για την μερίδα του φιλοθεάμωνος κοινού που θεωρεί απαραίτητον την προσθήκην τέτοιων παρουσιών σε μια ταινία.

Όπως και να έχει, δεδομένου του είδους που υπηρετεί η ταινία, δέν απογοητεύει σε αυτόν τον τομέα, απ ότι βλέπετε και στα επισυναπτόμενα ενσταντανέ.

Satan Father, make my tits glow in the dark...

OVERALL

Το Deathgasm τα εχει όλα. Ντάξ, όχι όλα, δέν εχει πραγματικό τρόμο ας πούμε, αλλά αν βλέπεις γκοριές, δέν τις βλέπεις για να τρομάξεις, τις βλέπεις για να αναπηδάς γελώντας με την μπύρα στο χέρι και να λερώνεις τον καναπέ φτύνοντας κομμάτια πίτσας την ώρα που ακούγονται ιαχές τύπου "ΟΟΟΟΑΑΑΑΑΑ ΡΕΜΑΛΑΚΑ ΕΙΔΕΣ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΤΟ ΚΡΑΝΙΟΟΟΟΟ" και λοιπά συναφή. Με λίγα λόγια γελάσαμε πολύ.

Κανείς δε μ'αγαπάει. Δεν με κάνουν παρέα... Να φταίει η κακοσμία?

Χαρήκαμε με τα αίματα, αναφωνήσαμε χαρωπά ενθαρρυντικά μηνύματα όταν οι πρωταγωνιστές έπαιρναν στα χέρια τους αλυσοπρίονα ή θαμνοκοπτικές μηχανές (ναί, σοβαρά το λέω) χτυπήσαμε παλαμάκια χαράς όταν βλέπαμε κρανία να κόβονται στη μέση με μια τσεκουριά, (ναι, σοβαρά το λέω) φωνάξαμε σαν 14χρονα ΟΟΟΟΜΑΛΑΚΑΑΑΑΑ οταν βλέπαμε Βυζγιά, (ακόμα και οι γυναίκες ανάμεσά μας, σε συνεπαίρνει η ατμόσφαιρα),

Βυζγιά και Μέταλ. Πάνε μαζί όπως το Νίτρο και η Γλυκερίνη.

κάναμε χαρούλες όταν σκοτώνονταν απέθαντος από δονητή (ναι σοβαρά το λέω) και γενικά το χαρήκαμε και το φχαριστηθήκαμε και δέν βλέπουμε την ώρα να το ξαναδούμε για να ξαναγελάσουμε. Αυτό το ρηβιού δέν ήταν και πολύ αναλυτικό, το ξέρω, απλά πολυλογάδικο, αλλά προφανώς με εχει συνεπάρει η ταινία  και ενδεχομένως χρειάζομαι εξορκισμό.
Κατά συνέπεια, βάζω και ένα μουσικό κομμάτι που καταπραΰνει τα πνεύματα, και προχωρώ σε βαθμολογία και τρέιλερ.

Καθότι Νέα Ζηλανδία, και η βαθμολογία αντικατοπτρίζει αγαπημένα προϊόντα.