The Whisperer in Darkness (2011)

Σκηνοθέτης: Sean Branney

Συγγραφείς: H.P. Lovecraft, Sean Branney, Andrew Leman

Παίζουν: Matt Foyer, Autumn Wendel, Stephen Blackehart, Barry Lynch

Χώρα: ΗΠΑ

Release: 2011

Runtime: 104 mins  

H.P. Lovecraft's The Whisperer in Darkness

Ο Καθηγητής Γουίλμαρθ, διδάσκει Λαογραφία στο φανταστικό Πανεπιστήμιο του Μισκατόνικ, στο επίσης φανταστικό Άρκαμ. Η περιέργειά του για αστικούς μύθους και θρύλους, εξάπτεται από τα τελευταία γεγονότα. Πλημμύρες στο Βερμόντ, εικάζεται ότι έχουν φέρει στην επιφάνεια περίεργα πτώματα ζώων (?).
Η Λαϊκή φαντασία οργιάζει, και ξεθάβονται παλαιοί μύθοι και θρύλοι για περίεργα πλάσματα που κατοικούν απόμερα και απομονωμένα στα βουνά  και τις σπηλιές του Βερμόντ.
Ο Γουίλμαρθ οπλισμένος με τα έγγραφα και τις σημειώσεις ενός εκλιπόντα παλαιού συναδέλφου του, βλέπει ότι οι ίδιες δοξασίες για μια απομονωμένη φυλή, που κατοικεί σε εκείνα τα μέρη υπήρχαν και πάνω από 100 χρόνια πριν.

-Κύριε καθηγητά, συγχωρήστε την απρέπειά μου να σας ενοχλώ
στο δρόμο τέτοια ώρα, πλήν όμως έχω σημαντικά στοιχεία,
τα οποία χρήζουν της επαγγελματικής σας απόψεως.
-Μα φυσικά νεαρέ μου. Αδημωνω στην ιδέαν της θέασης
των νέων στοιχείων τα οποία μόλις προανάφερες.
Στην σημερινή γλώσσα: -Ρε μαλακα, εχω πράμα. -Οκ ρε, φέρε

Η αλληλογραφία του όμως με έναν γαιοκτήμονα της περιοχής, τον Χένρι Έϊκλι, ο οποίος με τον γιο του στέλνει φωτογραφίες πατημασιών και θεάσεων, σύν μια φωτογραφία που μετά από εξέταση αποδεικνύει ότι απεικονίζει ένα από τα πλάσματα, τον βάζει σε σκέψεις.
Στα χέρια του φτάνει και ένας κύλινδρος γραμμοφώνου, με μια ηχογράφηση που έκανε ο ίδιος ο Χένρι, κάποιων σε κάποιου είδους τελετή/επίκληση κάποιων που ονομάζουν "Κθούλου", "Νυαρλαθοτέπ" και "Σουμπ Νιγκουράθ"

VIEW MASTER. Δείτε απίθανες τρισδιάστατες εικονες χωρίς να
χρειαστεί να αλλάξετε ύφος ούτε για μιά στιγμή.

Την τελική του απόφαση, να επισκεφθεί τον τόπο του "μυστηρίου", την παίρνει όταν ο Χένρι, ξαφνικά αλλάζει ρότα, και από έντρομος υπερασπιστής του τόπου του ενάντια σε αυτά τα πλάσματα που επιμένει ότι είναι αληθινά, γίνεται ένθερμος υποστηρικτής τους απ 'ότι γράφει στον Γουίλμαρθ, και επιμένει ο τελευταίος να τον επισκεφθεί, φέρνοντας μαζί του όλη τους την αλληλογραφία και όλα του τα στοιχεία.
Παίρνει το τραίνο από τη Μασσαχουσέτη, και πηγαίνει στο Βέρμοντ, όπου τον υποδέχεται κάποιος κύριος Νόης, (μια πολύ γνωστή φωνή) καθότι ο Χένρι είναι δυστυχώς άρρωστος και αδυνατεί να μετακινηθεί.
Συναντά τον Χένρι τελικά, και εκεί βλέπει, ότι τα πράγματα όχι μόνο είναι μάλλον πραγματικά, αλλά και πολύ μα πολύ επικίνδυνα, όχι μόνο για τον ίδιον, αλλά και για όλον τον κόσμο...

Η ΤΑΙΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ.
Οκ, το ξεκαθαρίσαμε αυτό. Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις ή για να μην νομίζετε ότι χάλασε η οθόνη σας. Λίγο περίεργο να γυρίζεται ασπρόμαυρη ταινία την σήμερον ημέρα, αλλά τα περίεργα συνεχίζονται...

Είμαστε οι H. P. Lovecraft Historical Society, και σαζγαμούμόλους

Είναι γυρισμένη ΑΚΡΙΒΩΣ στο στυλ των ταινιών μυστηρίου του 30-40. Κομπλέ με τα μισοφωτισμένα σκηνικά γεμάτα σιλουέτες, τα ιδιαιτέρως κοντινά πλάνα με διαφορετικούς τελείως φακούς, μέχρι και στους διαλόγους και τον τρόπο παιξίματος.
Είναι βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του Λάβκραφτ που γράφτηκε το 1930 και θεωρείται λίγο παραλλαγή απο την μυθολογία Κθούλου καθότι συνδυάζει για πρώτη φορά και Επιστημονική Φαντασία. Η παραγωγή είναι της H. P. Lovecraft Historical Society, που όσο τους έψαξα φαίνονται να είναι μια λέσχη υπερκολλημένων με τον Λάβκραφτ, αλλα με πολύ καλή έννοια.
Ητοι, δεν μιλάμε για κουλτουριάρηδες που μαζεύονται για να συζητήσουν για τις κοινωνικές προεκτάσεις και τα μηνύματα που περνάει η μυθολογία Κθούλου, αλλά για μια μεγάλη παρέα φανατικών που εκτός από εκθέσεις, ταινίες και διάφορα event, κυκλοφορούν και κολεγιακά μπλουζάκια του Πανεπιστημίου Miskatonic.

Sean Branney, σκηνοθέτης και ομιλούσα μορφή σε ντουλάπι.

Tο πρότζεκτ στα χαρτιά προφανώς ήταν απλό.
-Δεν κάνουμε ρε παιδιά μια ταινία σαν να είχε γυριστεί την εποχή περίπου που είχε βγει το διήγημα? (είπε ο Andrew Leman)
-Ναι ρε καλή ιδέα. Εγώ θα σκηνοθετήσω (είπε ο Sean Branney)
-Οκ, (είπε ξανά ο Andrew Leman) πάμε να το γράψουμε μαζί. Θα κάνω και τον παραγωγό. Αλλά να βάλουμε δυο ρολάκια και για μας ε?
Όπερ και εγένετο.
Αποτέλεσμα?

Andrew Leman. Σεναριογράφος και μουστακαλής.

Μια ταινία που αν δέν ξέρεις, νομίζεις ότι είναι του 1930 με 1935.
Μουσική σχεδόν συνεχόμενη, με έντονα και συχνά κρεσέντο, και ερμηνείες που χουν ξεπηδήσει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας. (και δέν εννοώ κακές. Απλά τότε αλλιώς ήταν τα πράγματα και οι ερμηνείες.)

Αν από την άλλη ξέρεις, θα δεις καναδυό πλάνα που βγάζουν μάτι, καθότι είναι γυρισμένα με γερανό που τότε δέν ήταν ούτε εύκολο να βρεις ούτε φτηνό.

Επίσης θα παρατηρήσεις ότι πάρα πολλά περιγραφικά πλάνα, είναι τράβελλινγκ, ήτοι η κάμερα είναι πάνω σε ράγες, που ναι μεν γινόταν, αλλά όχι σε παραγωγές σαν αυτή που πάει να "μιμηθεί" η συγκεκριμένη ταινία.
Τα προσέχει αυτά όμως κανείς? ΟΧΙ.

Η ταινία είναι σαν ρέπλικα αυτοκινήτου του 1930.
Αν δέν ανοίξεις το καπώ να δεις τον σύγχρονο κινητήρα, νομίζεις ότι βλέπεις ένα άριστα διατηρημένο αυτοκίνητο του 1935 ας πούμε.

Όσκαρ μη αλλαγής ύφους!!!

Καλά όλα αυτά θα μου πείτε. Κρατήματα έχει? Γκαζώνει καθόλου ή είναι μπουρούχα που θα μας σκοτώσει στην πρώτη στροφή?

Εδώ τώρα είναι διφορούμενο το θέμα.
Ξέροντας τι είναι αυτή η ταινία, πρέπει να το έχεις στο μυαλό σου όταν αποφασίζεις να την δεις.
Και επίσης πρέπει να σου αρέσουν και κάπως οι ταινίες της εποχής ειδάλλως θα την πετάξεις στο πεντάλεπτο.

Σπέσηω Εφέκτς, ο Ταμίας της Λέσχης που τυγχάνει Μελισσοκόμος.

Γιατί όταν λέμε ότι ακολουθεί ΠΙΣΤΑ τον ρυθμό και το στύλ μιας ταινίας του τότε, ΤΟ ΕΝΝΟΟΥΜΕ. Σαν διάρθρωση, σαν σενάριο, σαν διάλογοι, σαν σκηνοθεσία, ακόμα και σαν εφφέ. (τα τελευταία είναι η ευχάριστη έκπληξη, γιατί αν ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τότε θα ήταν παντελώς μούφα κι ας είναι ελάχιστα, ενω τώρα κρατάνε τελείως το πνεύμα και το στύλ της εποχής αλλά είναι πολύ καλύτερα. Οχι όμως τόσο εξώφθαλμα που να σε ξενίζει).
Την ταινία θα την δεις, ως φόρο τιμής στον Λάβκραφτ και στους τρελλούς που την έφταξαν.
Θα δεις μια "αυθεντική" βερσιών του διηγήματος ακριβώς όπως θα γινόταν τότε.
Σημαίνει αυτό ότι είναι μουσειακό είδος και δέν θα την ευχαριστηθείς ως ταινία?
Το αντίθετο, αλλά ξανατονίζω ότι πρεπει να περιμένεις το τι θα δεις.
Ας το πάμε κάπου αλλού τώρα. Στην "Λαβκραφτική ατμόσφαιρα" που πολλοί διατείνονται ότι πέτυχαν, και άλλοι τόσοι προσπαθούν να πετύχουν.
Εδώ την ταινία την έκαναν φανατικοί ειδήμονες.
Την πέτυχαν λοιπόν?

Σκηνοθετικές οδηγίες απο το υπερπέραν.

Νομίζω ότι δέν το προσπάθησαν καν. Γιατι ήξεραν ότι αν ήθελαν να ακολουθήσουν τους όρους και κανόνες της δεκαετίας του 30, δέν θα την πετύχαιναν ποτέ.
Η συνεχής κλισέ μουσική των ταινιών του 30, δέν συνάδει με τίποτα με την Λαβκραφτική σκοτεινή ατμόσφαιρα, και εδώ προσπάθησαν περισσότερο να είναι πιστοί στην εποχή, παρά να αναπαραστήσουν το ιδεώδες της ατμόσφαιρας κατά αυτούς.
Επίσης κάμποσοι θα ξυνίσουν με το παραστράτημα του σεναρίου.
Παραδόξως, στο δεύτερο μισό, το σενάριο εχει παρεκκλίνει αρκετά.
Ομως κατα τα λόγια των ίδιων των παραγωγών και φανατικών του Λάβκραφτ, ο Χ.Φ.Λ ήταν πολύ καλύτερος στο στρώσιμο της πλοκής και στα διαδικαστικά της παρά στην τελική έκβαση και την κορύφωση. Οπότε η τελευταία αλλάχτηκε για να γίνει η ταινία πιο ενδιαφέρουσα.
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον της όλης παραγωγής τώρα.
Όσο και αν έψαξα, δέν κατάφερα να βρω συμμετοχές σε άλλες ταινίες των συμμετεχόντων σε αυτήν εδώ. Και μάλιστα είναι η δεύτερη ταινία του ίδιου τήμ σε παραγωγή της H. P. Lovecraft Historical Society. Η πρώτη ήταν το 2005, και ήταν η μεταφορά σε ταινία του πασίγνωστου Call of Cthulhu.
Το διήγημα ήταν γραμμένο το 1926 και εκδόθηκε το 1928. Το 1928 επίσης κάνει την εμφάνισή του πολύ δειλά και ο Ομιλών κινηματογράφος.
Οπότε τι είναι η πρώτη τους ταινία λοιπόν?
Ακριβώς. ΒΟΥΒΗ. (η εμμονή στην λεπτομέρεια αυτών των τύπων αγγίζει την παράνοια)
Οπότε εδώ έχουμε ίσως δυο πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες, όχι νέους όμως.
Αλλά με τεράστια γνώση στο θέμα και τεράστια εμμονή στην λεπτομέρεια της εποχής, που κατάφεραν και έκαναν δυο ταινίες σχεδόν για την πλάκα τους.
Δεν έχουν εμφανιστεί σε αίθουσες, έχουν κυκλοφορήσει μόνο σε DVD και Blu Ray, όπως και σε φεστιβάλ, αναμενόμενα σαρώνοντας βραβεία!!!

Είναι Λάβκραφτ, ναι, αλλά δέν είναι ταινία τρόμου. Δέν πρόκειται να την δεις για να τρομάξεις. Δεν πρόκειται να τρομάξεις όπως δέν τρόμαξες και όταν είδες το "Νοσφεράτου" εκτός αν το είδες στα 5 σου. Αλλά αυτό δέν σημαίνει ότι δέν θα την ευχαριστηθείς. Δέν είναι μουσειακή η ταινία, δέν είναι μια στατική ρέπλικα του αυτοκινήτου του 30 που λέγαμε, αλλά έχει σύγχρονα κρατήματα, σύγχρονο μοτέρ, σύγχρονα φρένα, και άνεση. Αλλά όπου και αν κοιτάξεις βλέπεις το παλιό στυλ.
Εφόσον το ξέρεις, και δέν κάτσεις να δεις μια πιστή Λαφκραφτική μεταφορά, θα την ευχαριστηθείς τα μάλα.
Ο βαθμός που παίρνει είναι ο μισός για την ταινία ως μεταφορά του διηγήματος, και ο άλλος μισός και ίσως παραπάνω, για την ταινία ως επίτευγμα, ειδικά από έναν πιθανά ερασιτέχνη.
Γιατι είναι άλλο να αντιγράψεις τα σέβεντις και έητις, και άλλο τα θέρτις. Και παρόλα αυτά να καταφέρεις να κάνει την ταινία και ενδιαφέρουσα και καλή.

Το τρέιλερ, κομπλέ με "ΠΡΟΣΕΧΩΣ, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1931"

Και επειδή σας σκεφτόμαστε, όσοι είστε αγγλομαθείς,

πάρτε και μια ανάγνωση του ορίτζιναλ διηγήματος