The Visit (2015)

Director: M. Night Shyamalan
Writer: M. Night Shyamalan
Stars: Olivia DeJonge, Ed Oxenbould, Deanna Dunagan, Peter McRobbie, Kathryn Hahn
Country: USA
Runtime: 94 min
Budget: $5.000.000
Parents Guide: PG-13

Οι παππούδες κακομαθαίνουν τα εγγόνια...

Η 15χρονη Becca και ο 13χρονος αδελφός της Tyler, αποφασίζουν να επισκεφθούν για λίγες ημέρες τους παππούδες τους που ζουν στην επαρχιακή πόλη Masonville. Θα είναι η πρώτη φορά που θα τους συναντήσουν καθώς η μητέρα τους Paula έχει πάρα πολύ καιρό να δει τους γονείς της.

Δεν αντέχω μακρυά σας αλλά κλείνω γιατί με φωνάζει ο γκόμενος. 

Οι σχέσεις τους ψυχράθηκαν όταν εγκατέλειψε το πατρικό της για να φύγει με έναν μεγαλύτερο της άντρα, τον πατέρα τους.
Οι γονείς της όπως ήταν φυσικό δε χάρηκαν και πολύ με αυτή την απόφαση, έγινε πανικός και η Paula δεν τους ξαναμίλησε από τότε.
Σαν να μην έφτανε αυτό, μετά από λίγα χρόνια την παράτησε και ο άντρας της, οπότε έμεινε μόνη και καταφρονεμένη.
Τώρα προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της και ετοιμάζεται να πάει διακοπές με τον νέο της σύντροφο, άρα είναι μια καλή ευκαιρία για τα παιδιά να γνωρίσουν επιτέλους τους παππούδες τους. Βρήκε γκόμενο με λίγα λόγια και θυμήθηκε τους γέρους για να τους στείλει τα παιδιά πεσκέσι, η μουλάρα.

Από δω η γιαγιά μου, πάει σετάκι με το τάπερ 

Το ταξίδι αρχίζει λοιπόν για τα δυο αδέλφια και η Becca που ονειρεύεται να γίνει σκηνοθέτης, καταγράφει τις εμπειρίες της με κάμερα ώστε να φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ για την μητέρα της. Φτάνοντας, οι παππούδες περιμένουν στον σταθμό και η πρώτη εντύπωση είναι ότι πρόκειται για ένα συμπαθές ζευγάρι ηλικιωμένων.
Η γιαγιά Doris είναι μια καλή νοικοκυρά που φτιάχνει συνεχώς γλυκά, ο παππούς John καταπιάνεται με διάφορες ξυλουργικές εργασίες ενώ στον ελεύθερο χρόνο τους, προσφέρουν εθελοντική εργασία σε ένα νοσοκομείο της περιοχής. Μένουν σε μια απομονωμένη αγροικία και όλα δείχνουν ότι τα παιδιά θα περάσουν μερικές ήρεμες οικογενειακές στιγμές. Η μήπως όχι;

Παίζουμε το παιχνίδι ''σε κόβω παϊδάκια;''
Αρχίζω πρώτος και μετά η σειρά σου. 

Αρχικά ο παππούς τους ανακοινώνει ότι στο σπίτι υπάρχει μόνο ένας κανόνας.
Η ώρα ύπνου είναι στις 9:30 το βράδυ και απαγορεύεται να βγαίνουν μετά από το δωμάτιο τους! Τα παιδιά θεωρούν ότι επειδή είναι ηλικιωμένοι κοιμούνται νωρίς και δεν θέλουν να τους ενοχλούν, όμως τις επόμενες ημέρες η συμπεριφορά των παππούδων γίνεται ολοένα και πιο παράξενη.
Η Doris φέρεται αλλοπρόσαλλα και ειδικά το βράδυ, ενώ ο John παρουσιάζει έντονες μεταπτώσεις στην διάθεση του και φαίνεται ότι τους κρύβει κάτι...

Η Becca και ο Tyler ανησυχούν και επικοινωνούν με την μητέρα τους, όμως εκείνη τους καθησυχάζει και αποδίδει το γεγονός στις ιδιαιτερότητες της τρίτης ηλικίας. Πράγματι η γεροντική άνοια ταλαιπωρεί πολλούς ηλικιωμένους και δυσχεραίνει την συναναστροφή μαζί τους.
Είναι όμως πράγματι έτσι ή μήπως τα παιδιά βρίσκονται σε κίνδυνο;

 Όλοι θυμόμαστε την ανατριχίλα που μας είχε χαρίσει o M. Night Shyamalan με την Έκτη Αίσθηση και η αλήθεια είναι ότι όταν ένας πρωτοεμφανιζόμενος δημιουργός κάνει μια τόσο μεγάλη επιτυχία, είναι αρκετά δύσκολο να αντεπεξέλθει στις μετέπειτα προσδοκίες του κοινού.
Έτσι ακολούθησαν κάποιες απλά ικανοποιητικές δουλειές, αλλά τα τελευταία χρόνια οι επιλογές του σκηνοθέτη απογοήτευσαν αρκετά το κοινό του.
Ώσπου αποφάσισε εν έτη 2015 να κάνει ξανά μια ''επίσκεψη'' στο είδος που τον έκανε διάσημο και σύμφωνα με το αποτέλεσμα έπραξε πολύ καλά.

Μπορείς να μπεις στον φούρνο να τον καθαρίσεις; Για να είσαι άνετα κάτσε μέσα στο ταψί με τις πατάτες.

Tο Visit είναι ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά που διαθέτει χιούμορ και κάποια στοιχεία τρόμου.
Μάλιστα υπάρχουν ορισμένες αναφορές στην ιστορία του Χάνσελ και της Γκρέτελ!
Ανήκει στο είδος των Mocumentaries, βλέπουμε δηλαδή ένα ντοκιμαντέρ που αποτελείται από το μονταρισμένο υλικό που τράβηξαν τα δυο παιδιά. Έχουμε ξαναπεί ότι αυτός ο τρόπος κινηματογράφησης ενισχύει τον ρεαλισμό, όμως εδώ δεν ταιριάζει τόσο πολύ.

Δεν σου είπα να τρως για να παχύνεις; Το παϊδάκι θέλει και λίγο λίπος 

Σε ένα ''παραμύθι'' το σημαντικό είναι το χτίσιμο της ατμόσφαιρας μέσω της εικόνας και του ήχου, ενώ ο ρεαλισμός έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ως αποτέλεσμα, η επιλογή της found footage τεχνικής στην συγκεκριμένη περίπτωση, αφαιρεί πόντους αντί να προσθέτει αφού δεν επιτρέπει στον δημιουργό να συμπεριλάβει περισσότερα καλοστημένα πλάνα ή ένα ταιριαστό soundtrack. Όμως δε μπορούμε να σταθούμε τόσο στο γεγονός γιατί μιλάμε για παραγωγή χαμηλού budget, αυτοχρηματοδοτούμενη από τον σκηνοθέτη.
Σε τέτοιες περιπτώσεις η ''κάμερα στο χέρι'' λύνει πολλά οικονομικά προβλήματα.

Σήκω χόρεψε κουκλί μουουου να σε δω να σε χαρώωωωω

Όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι η ταινία είναι αρκετά προσεγμένη.
Η θέση της κάμερας είναι σωστή και ακολουθεί τις κινήσεις του σώματος ενώ δεν είδαμε κάποιο αδικαιολόγητο πλάνο που να βγάζει μάτι. Φυσικά συναντήσαμε και εδώ τη βασική αδυναμία όλων των ταινιών του είδους γιατί όπως και να το κάνουμε, αν βρίσκεσαι σε κίνδυνο αφήνεις την ΡΗΜΑΔΟΚΑΜΕΡΑ κάτω και τρέχεις.
Όμως όταν είσαι προετοιμασμένος ότι θα παρακολουθήσεις found footage και αντιληφθείς ΜΟΝΟ αυτή την αστοχία, λες δόξα τον πανάγαθο και αρχίζεις τις επικλήσεις.

Οι ερμηνείες από τα δυο παιδιά Olivia DeJonge και Ed Oxenbould είναι απολύτως φυσικές και ειδικά ο μικρός που ραπάρει συνεχώς δίνει μια πολύ ευχάριστη νότα. Καλοί είναι και οι Deanna Dunagan και Peter McRobbie που υποδύονται το ηλικιωμένο ζευγάρι, δυο αρκετά ενδιαφέρουσες προσωπικότητες...

Γίνεται όμως ένα παραμύθι να είναι τρομακτικό;
Φυσικά και όχι, οπότε μη περιμένετε έντονες τρομάρες.
Εξάλλου καταλαβαίνεις από το trailer και από το δείκτη καταλληλότητας άνω των 13 ετών το τι πρόκειται να παρακολουθήσεις. Σίγουρα θα θέλαμε πολύ περισσότερο τρόμο αλλά ευτυχώς υπήρξαν μερικές creepy στιγμές, που μπορεί να μην ήταν τόσο σκιαχτηκές αλλά ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες.

Έμαθα να βγάζω selfie

Το βασικό στοιχείο που κρατάει τον θεατή σε εγρήγορση είναι το μυστήριο σχετικά με το τι ρόλο βαρούν οι δυο ηλικιωμένοι.

Το αίνιγμα λύνεται λίγο μετά τα μέσα της ταινίας που έρχεται το πολυπόθητο twist.
Ο Shyamalan μας έχει συνηθίσει σε ανατροπές οπότε το περιμέναμε αλλά ταυτόχρονα θα θέλαμε να δούμε κάτι πιο ευφάνταστο από αυτόν. Όχι ότι ήταν κακό, απλώς ήταν κάπως αναμενόμενο γιατί δεν σου έδινε από πριν αρκετά στοιχεία, ικανά να σε αποσυντονίσουν και να αμφιβάλλεις περισσότερο.
Τουλάχιστον η αποκάλυψη έγινε με σωστό τρόπο και στο κατάλληλο σημείο της ταινίας ώστε να αυξηθεί η αγωνία.

Παίζει αρκετό φαΐ αφού η γιαγιά μαγειρεύει συνεχώς.
Και φτιάχνει λαχταριστά γλυκά....
Τώρα σίγουρα θα σκέφτεστε ότι θα θέλατε να έχετε μια γιαγιά σαν αυτή αλλά δείτε πρώτα τη ταινία και ελάτε να το ξανασυζητήσουμε...

Παραθείο. Το αλεύρι που φουσκώνει μόνο του. 

Δεν θα κρίνουμε τη ταινία αυστηρά επειδή ο σκηνοθέτης μας έχει απογοητεύσει στο παρελθόν αλλά ούτε θα είμαστε και ελαστικοί επειδή είναι η καλύτερη δουλειά που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια.
Θα θέλαμε περισσότερο τρόμο. Θα θέλαμε περισσότερη ένταση. Δε θα θέλαμε λιγότερο φαΐ.
Όμως το Visit βλέπεται ευχάριστα και παρά τις ελλείψεις του δεν είναι κακή ταινία.
Αρκεί να μην έχεις προσδοκίες για κάτι πολύ τρομακτικό ή για κάτι πολύ αστείο, αφού το αποτέλεσμα βρίσκεται κάπου στη μέση.
Εννοείται ότι ο M. Night Shyamalan μπορεί και καλύτερα.