The Hallow AKA The Woods (2015)

Σκηνοθέτης: Corin Hardy

Συγγραφείς: Corin Hardy, Felipe Marino

Παίζουν: Joseph Mawle, Bojana Novakovic, Michael McElhatton

Χώρα: Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία

Release: 2015

Runtime: 97 mins  

Καταλληλότητα: Ηνωμένο Βασίλειο 15, Ιρλανδία 16

Τhe Ηallow   (make holy)        αγιοποιώ

              (consider holy)   σέβομαι ως άγιο, τιμώ ως άγιο

Ένα δάσος της Ιρλανδίας, είναι έτοιμο να αλλάξει ιδιοκτήτη, και να περάσει από το δημόσιο, σε ιδιωτικά χέρια.

Ο Άνταμ και η Κλαίρ, είναι ένα ζεύγος (μάλλον) Άγγλων, που έχει μετακομίσει σε ένα απομονωμένο σπίτι στις παρυφές του εν λόγω δάσους, με το μωρό τους, κομπλέ με τις φασκιές του, τα μπεημπηλίνα του και το διαρκές κλάμα του.

Ο Άνταμ, είναι επιστήμων. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι καθηγητής δεντρολογίας, ή αν είναι της κλαδικής, πάντως με τα δέντρα ασχολείται ολημερίς. Επιβλέπει την γενικότερη υγεία του δάσους, σημειώνει ποια δέντρα είναι για κόψιμο και λοιπά.

Ο πιο κοντινός τους γείτονας, είναι εμφανώς εχθρικός, εμφανιζόμενος από το πουθενά σε διάφορες στιγμές, βολικές ή μη, και προειδοποιώντας τους ότι δεν θα έπρεπε να πηγαίνουν στο δάσος, καθότι θεωρείται καταπάτηση, και κινδυνεύει και ο Άνταμ, και το μωρό. (Αλλά δεν τους λέει από ποιόν θεωρείται καταπάτηση...)

Γενέκα, τσάκο το τέκνο και πάμε για αλητείες στο δάσος.
Στο τσακίρ κέφι, χέζουμε και κάτω από καμμιά συκιά.

Η άμοιρη Κλαίρ, προσπαθεί να κάνει το ερείπιο πιο κατοικήσιμο, βγάζοντας για αρχή τα κάγκελα που υπάρχουν σε όλα τα παράθυρα. Ποιος θα τους κλέψει στη μέση του πουθενώς? Τα ξωτικά? (άμοιρη, ηλίθια Κλαίρ...)

Ο Άνταμ εντωμεταξύ, βρίσκει σε ένα πτώμα ενός δύστυχου ζώου, μια περίεργη ουσία, η οποία μετά από μελέτη στο μικροσκόπιο, αναγνωρίζεται ως μύκητας που επιτίθεται στα κύτταρα του ξενιστή του, καταλαμβάνοντας τα. (μύκητας κύριε μεταφραστή της ταινίας για σινεμά. Όχι μανιτάρι. Δεν μεταφράζεις τόρρεντ ερασιτέχνη μου. Ξεσκόνισε τα κουτοφράγκικά σου. Τα μανιτάρια είναι μύκητες -Fungi- όχι οι μύκητες μανιτάρια!!!)

Η ίδια ουσία όμως, εμφανίζεται στάζοντας και μέσα στο σπίτι, πάνω στην κούνια του μωρού, φαινομενικά προερχόμενη από την σοφίτα, η οποία όμως δεν φαίνεται να έχει τίποτα το περίεργο...

Πλένω, σφουγγαρίζω, καθαρίζω, ξεσκατίζω το μικρό, και έχω και τους
καλλικάτζαρους να μου κάμουν τον οίκο αιδοίον! Έλεος πια η γυναίκα.

Τζάμια αρχίζουν και σπάνε στη μέση της νύχτας. Ξαφνικά, το ζευγάρι, από απλά ανεπιθύμητο, αισθάνεται έχθρα. Η αστυνομία καλείται, η οποία δεν πολυδέχεται ότι ο "κακός" προειδοποιητής γείτονας είναι υπεύθυνος.

Το δάσος -τους λέει ο μη ντόπιος μπάτσος- σύμφωνα με τις δοξασίες των ντόπιων, ανήκει στα Ξωτικά. Νεράιδες, Ξουθιά, Πλέματα, Καλλικάτζαροι, χαρωπά πλασματάκια του δάσους που σου τρώνε το πάγκρεας, όπως θες πες τα, αλλά σε αυτά ανήκει, και δεν πολυγουστάρουν καταπατήσεις από ξένους. (και δη -μάλλον- Άγγλους προσθέτω εγώ)

Το ζεύγος φυσικά δεν πιστεύει σε τέτοια, και παρότι τα διάφορα αρχίζουν και κλιμακώνονται, θα πρέπει το όλο πράγμα να τραβηχτεί πολύ μακρυά για να πειστούν.

Αλλά και αυτό, σε λίγο θα γίνει!

Ιρλανδέζικα Δάση. Ιρλανδέζικοι Ντόπιοι. Ιρλανδέζικες διάλεκτοι που δεν πολυπιάνεις γρύ. Ιρλανδέζικα ξωτικά. Το γιατί με την ταινία δεν θα ταίριαζε ένα Ιρλανδέζικο Ουίσκι, π.χ ένα Jameson, δεν το βλέπω.

Άντε, μια Guinness στη χειρότερη

αν δεν είστε των υψηλά αλκοολούχων.

Και σαλαμάκι.

Και κανα παξιμαδάκι!

Και λουκάνικα.

Οκ ξέφυγα, επανέρχομαι.

Η Ταινία λοιπόν!!!

Δάση και ξωτικοειδή. Αυτό την συνοψίζει, και όχι δεν κάνω Spoiler, είναι εμφανές και από την περίληψη στο IMDb και από το τρέιλερ.

Η ταινία, άρχισε να κάνει την καθιερωμένη γύρα στα φεστιβάλ τον Ιανουάριο του 2015. Στα πλαίσια αυτής της γύρας, μας ήρθε και εδώ, στις 2 Οκτωβρίου στο Athens Film Festival, όπου την είδαμε και εμείς.

Η "κανονική" διανομή της στις αίθουσες, ξεκινάει 6 Νοεμβρίου σε (αναμενόμενα) περιορισμένες αίθουσες στις ΗΠΑ, και τις 13 του ιδίου μήνα στις δυο πατρίδες της. Βρεττανία και Ιρλανδία.

Καταταγείτε στην Ιρλανδία μας έλεγαν...

Ας ξεκινήσω λοιπόν από τα πολύ, μα ΠΟΛΥ καλά σημεία, που είναι κυρίως τεχνικά.

Η Διεύθυνση φωτογραφίας είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ. 

Λέγοντας αυτό, μην περιμένετε να δείτε κάτι που θα σας χτυπήσει στο μάτι, τίποτα μισοφωτισμένες ατμοσφαιρικές λήψεις κλπ, δεν υπάρχουν.

Αλλα το να κάνεις ταινία, κυρίως νύχτα και σε δάσος, και να έχεις φωτισμό ΜΗ εφετζίδικο, χωρίς τεράστιους προβολείς που να φωτίζουν σιλουέτες ας πούμε, και παρ όλα αυτά να καταφέρνεις να βλέπεις τα πάντα, είναι -πιστέψτε με- άθλος.

Οι ερμηνείες. Αναμενόμενα καλές, χωρίς να βλέπεις κάτι να ξεχωρίζει, αλλά πείθουν, και σε τραβάνε κοντά στους ρόλους.

Η Σκηνοθεσία. Τεχνικά ως λήψεις, γωνίες, και καδραρίσματα, επίσης αναμενόμενα καλή, στα ίδια πλαίσια. Δεν βλέπεις κάτι που να ανατριχιάσεις απο ην τέχνη του, αλλά δεν χάνεις και τίποτα επειδή δεν πρόλαβες να το δεις. Ο Corin Hardy είναι περιγραφικότατος, και σου δείχνει ότι θέλει να δεις, και όσο θέλει να το δεις. Ξέρει τι και πόσο θέλει να δείξει, και αυτό γίνεται εμφανές.

Το σενάριο είναι επίσης δικό του, και επειδή είναι αυτό που θα ασχοληθώ αμέσως μετά και θα το θάψω και λίγο, ας τον επαινέσω λίγο ακόμα. 

Ο Corin Hardy έχει μηδενική πείρα σε ταινίες μεγάλου μήκους. Αυτή είναι η πρώτη του. Έχει κάνει όμως μερικές μικρού και κάμποσα Video Clips με πιθανότατα γνωστότερο αυτό:

Το οποίο, μαζί με ένα πρώτο μοντάζ αυτής εδώ της ταινίας, εστάλησαν στους παραγωγούς του επερχόμενου ρημέηκ του The Crow, του πνευματικού τέκνου του Nick Cave, και του εξασφάλισαν την καρέκλα του σκηνοθέτη!!!

Σ-ουάααα-ταν Φ-ουάαααα-δερ.

Περνάμε όμως και στο σενάριο.

Θα προσπεράσω σχεδόν ασχολίαστες τις βαρύγδουπες δηλώσεις που είδα ψάχνοντας για πληροφορίες για την ταινία. 

Ότι δηλαδή, ο σκηνοθέτης ήθελε η ταινία να είναι ένα ενδιάμεσο ή μίξη του Alien με το Λαβύρινθο του Πάνα ας πούμε. 

Γιατί αν αυτό ήθελε, θα την χαρακτήριζα ως αποτυχία.

Πράγμα που δεν θα κάνω, γιατί η ταινία μου άρεσε παρά τα εμφανέστατα ελλατώματα του σεναρίου, που συμπαρέσυραν αναπόφευκτα και τη σκηνοθεσία.

ΟΧΙ ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΙΠΑ!!! ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΣΟΥ ΒΓΕΙ Τ'ΟΝΟΜΑ!!!

Όπως σε κάθε ταινία τρόμου, υπάρχουν αντιδράσεις που δεν δικαιολογούνται με τίποτα. Αυτές που κάνουν όλο το σινεμα να φωνάζει κάτι σαν: "ΠΙΣΩ ΣΟΥ, ΚΟΙΤΑ ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΜΑΛΑΚΑΑΑΑ" ή κάτι παρόμοιο. Αλλα δεν στέκομαι σε αυτά. Ούτε σε αντικείμενα που εμφανίζονται από το πουθενά, και σε κάνουν να αναρωτιέσαι που βρέθηκαν. Είναι πολύ εύκολο και το να ξεχαστεί να γυριστεί ενα πλανάκι, ή ακομα χειρότερα να καταστραφεί η λήψη, ακόμα και τώρα με τα ψηφιακά μέσα, ίσως και όλες οι λήψεις, οπότε εκεί, κάνεις το σταυρό σου και ελπίζεις να μην βρεθεί κανένας μαλάκας ρηβιούερ και να το τονίσει.

(πάντα υπάρχει όμως! χνιε χνιε)

Αυτό που δεν μου έκατσε ήταν ο σεναριακός ρυθμός. Γιατί και όσον αφορά αυτό βρήκα βαρύγδουπες δηλώσεις, ότι δηλαδή ο σκοπός ήταν να μπλεχτούν δυό τρία είδη στην ταινία, και να αρχίσει από κάτι σαν οικογενειακό δράμα, για να καταλήξει σε κάτι σαν σπλάττερ χώρρωρ εξτραβαγκάνζα.

Ε, αυτό ΔΕΝ το είδα.

Φλόξ, άσε κάτω τον θανατερό μύκητα. ΤΩΡΑ ΕΙΠΑ. Φλόξ, ΦΛΟΞ...

Αυτό που είδα, ήταν ότι υπήρχαν όντως διακριτά μέρη που θα χαρακτήριζαν την μεταστροφή από το ένα είδος στο άλλο, πλην όμως το κάθε μέρος δεν είχε το χρόνο να αναπτυχθεί, για να σε "τραβήξει" μέσα του, ώστε να σε "ξυπνήσει" μετά με την μεταστροφή της ταινίας, αλλά και ο ρυθμός γενικά έπασχε. Η Ταινία ήταν άρρυθμη, και θύμιζε κομμάτια συρραμμένα μεταξύ τους, παρά μια ολοκληρωμένη σεναριακά δουλειά.

Καθιστά αυτό λοιπόν την ταινία κακή?

Όχι! Καθόλου θα έλεγα. Απλά επειδή το είδα, είμαι και υποχρεωμένος να το πω ως ψεγάδι.

Αλλα πολλοί, ίσως και οι περισσότεροι να μην το δείτε καν. Και όχι επειδή δεν έχετε τις γνώσεις.

Αλλα επειδή, όλο μαζί το αποτέλεσμα, μπορεί να μην είναι μια ταινία που ανεβάζει την πήχη, αλλά είναι μια ταινία με πολλά καντάρια ατμόσφαιρας, με εξαιρετικές νυχτερινές λήψεις σε δάσος, με αρτιότατα εφφέ και μέηκ απ, που είναι με το παραπάνω ικανή να σε τραβήξει μέσα της, και να ξεχάσεις τα όποια ψεγάδια.

Oχι η ταινία δέν εχει ουτε σταγόνα! Αλλα είναι Ιρλανδέζικη συμπαραγωγή. Οπερ σημαίνει, οτι οταν μιλάς για Ιρλανδία, το μυαλό σου πάει κατευθείαν σε ροδοκοκκινισμένους ξανθοκοκκινοτρίχηδες, που τραγουδάνε O Danny Boy. Nα, ενα μονοφωτογραφικό αφιέρωμα στο καλυτερο προϊον της Ιρλανδίας. Ξεχαστε για λίγο Guinness, Murphy's και Jameson.

Πάρτε ΑΥΤΟ

Αποφασίσαμε να περιλαμβάνουμε και τον δείκτη καταλληλότητας στις ταινίες. Άλλα blog και sites, βαθμολογούν με δείκτη τρόμου ή gore.

Ο τρόμος όμως είναι πολύ υποκειμενικό πράγμα, και η ύπαρξη gore δεν κάνει από μόνη της μια ταινία καλή. Μια ταινία μπορεί να μην έχει σταγόνα αίμα, αλλά να έχει τόνους ατμόσφαιρας.

Είμαι σέξυ, κατάλληλος από 15 και όποιος αντέξει.

Και ανάποδα. Μπορεί να έχει τόνους αίματος, αλλά να είναι γελοία. Όμως, με τα τελευταία χώρρωρ μπλοκμπάστερ εξ Αμερικής να έχουν δείκτη καταλληλότητας 13 ή 15, και ξέροντας ότι οι Αμερικανοί  σε αυτόν τον τομέα είναι ΠΟΛΥ πιο αυστηροί από Ευρωπαίους ή Ασιάτες, ξέροντας τον δείκτη καταλληλότητας, παίρνεις μια πολύ καλή ιδέα του τι να περιμένεις.

Τούτη δω η ταινία λοιπόν, έχει δείκτη από 15 σε Βρεττανία και από 16 στην Ιρλανδία. Που σημαίνει ότι αυτό θα γίνει μάλλον R ή αλλιώς από 18 στην Αμερική. πράγμα που σας δίνει κάποια ιδέα του πόσο τρόμου είναι, είτε ως γκόρ, είτε ως ατμόσφαιρα.

Γενικά την προτείνουμε αν είστε φάν των δασών, των ξουθιών, της Ιρλανδίας, του Jameson ή της Guiness. και ξέρω ότι οι περισσότεροι, για να είστε εδώ, ή για να μας βρήκατε, φάν των δύο τελευταίων ή παρομοίων τους, είστε σίγουρα!!!