The Vatican Tapes (2015)

Σκηνοθέτης: Mark Neveldine

Συγγραφείς: Chris Morgan, Christopher Borrelli

Παίζουν: Olivia Taylor Dudley, Michael Peña, Dougray Scott, Kathleen Robertson

Χώρα: HΠA

Budget: $13,000,000

Release: 2015

Runtime: 91 mins  

Καταλληλότητα: HΠΑ: 13, Γαλλία: 12, Βρεττανία: 15

Vatika. Η Νεάπολη Βοιών, στην Λακωνία. Πατρίδα των φημισμένων Βατικιώτικων κρεμμυδιών.
Tape. Ταινία, δηλαδή μαγνητοσκοπημένο υλικό, ή κολλητική ταινία.

Vatican Tapes κατά συνέπεια είναι η αρμαθιά Βατικιώτικων κρεμμυδιών. Πάμ παρακάτ.

PLOT

Ξεκινάμε την ταινία μας βλέποντας δυο Καρδινάλιους στο Βατικανό, να παρακολουθούν με προσοχή ένα βίντεο απο υλικό που κάποιος προφανώς τους έχει στείλει απο την Αμερική.
Απεικονίζει μια κοπέλα κατά την διάρκεια ψυχανάλυσης, να επιδεικνύει περίεργη συμπεριφορά.

Βλέπουμε καθαρά οτι ο Μήτρογλου ειναι Οφ Σάηνδ.

Ακόμα χειρότερα ο εις εκ των Καρδιναλίων, απομονώνει ένα καρρέ που απεικονίζει κάτι το τρομακτικόν...

Κάτι πρέπει να κάνουν για αυτό.
Είναι και οι δύο Θεματοφύλακες του αρχείου εξορκιστικών φαινομένων του Βατικανού, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, ασχέτως που ο ένας θυμίζει χίτμαν της Μαφίας και ο άλλος Νιγηριανό Μποντυμπιλντερα.


Φλάς μπάκ 3 μήνες πρίν τώρα!!!
H Αγγέλα Χώλμζ, είναι μια φυσιολογική 25χρονη κοπέλα που εορτάζει τα γενέθλιά της. Έχει βέβαια πατέρα Συνταγματάρχη πεζικού, ο οποίος δεν ξέρει καν τον γκόμενο της με τον οποίο συζεί. Κάπου εδώ, το φυσιολογικό πασταδγιάλα, αφού ο Πατήρ είναι και ένθερμος Κρίστιαν. όχι δεν το θεωρούμε εμείς κακό, ίσα ίσα, αλλά μάλλον θα το θεωρεί ο γκόμενος που τον φωνάζει για να κάνει σαπλάηζ στην κορούλα στα γενέθλια μιας και μένουν στου διάολα τογκόλο μεταξύ τους. Οκ μέχρι δώ. Η μικρή πάει να κόψει την τούρτα. (τρόπος του λέγειν το "μικρή" γιατί έχει κάτι βυζγιά ΝΑ με το συμπάθιο...), και Ω! κόβεται.
Άσχημα.
Με σπάτουλα τούρτας...
Οκ, το ξεπερνάμε.
Πάει νοσοκομείο για ράμματα, της κάνουν και τοπική, και της δίνουν και μια αντιβίωση.
Η μικρή όμως τα σιχαίνεται τα νοσοκομεία και δέν φέρεται σωστά όσο είναι εκεί μέσα.

Αν μαγαπάς φίλα σταυρό, και γω θα ψάξω και θα βρώ αν λες αλήθκχια.

Το θέμα μας είναι όμως, ότι από την στιγμή που πάει στο νοσοκομείο και έπειτα, αρχίζουν τα περίεργα. Η πληγή ξανανοίγει, την ξανατρέχουν. Δεν είναι ο εαυτός της, και φοβούνται παρενέργειες και μολύνσεις και την κρατάνε μέσα. Αποτέλεσμα? Πάει να πνίξει ένα μωρό που παίρνει από την θερμοκοιτίδα, την σταματάνε, ο μπάτσος που έρχεται εξ αιτίας του γεγονότος άξαφνα αποφασίζει να βρει δυο λάμπες και τα βγάλει τα μάτια του (κυριολεκτικά) και άλλα ευτράπελα. Κάτι τρέχει εδώ, και ο Παπάς υπηρεσίας του νοσοκομείου, (ναι, υπάρχει ένας παπάς που όλο εκεί είναι, Ενορία δέν έχει επιτέλους να παει?) ο οποίος έχει πιάσει κολλητηλίκια με τον Συνταγματάρχη πατήρ, έχει πειστεί, ότι η νεαρά με τα μεγάλα βυζγιά είναι δαιμονισμένη.
Enter ο Χίτμαν Μαφίας Καρδινάλιος της αρχής, που έρχεται ως βαρύ πυροβολικό να διευθετήσει το θέμα, γιατί τα Αμερικανάκια δέν ξέρουν απ αυτά.
Πλην όμως, δεν μιλάμε για έναν απλό καθημερινό δαιμονισμό από αυτούς που έχουμε όλοι, στο σπίτι, στο γραφείο, στην εξοχή...
Εδώ, τα πράματα είναι σοβαρά...

REVIEW

Από που να ξεκινήσω άραγε? Από τα καναδυό καλά ή από τα δεκάδες κακά? Ας το πάρουμε μάλλον ιστορικά πρώτα.
Οι Chris Morgan και Christopher Borrelli είχαν γράψει μια ιστορία, ή διήγημα, (μάλλον το πρώτο, δεν κατάφερα να βρω παραπάνω στοιχεία) το οποίο μετασχηματίστηκε σε σενάριο από τον δεύτερο και τον Michael C. Martin. Και να το σενάριο της ταινίας μας.

Φωτιά θα βάλω απόψε όλα να τα κάψω,και τη μορφή αυτου του κόσμου να αλλάξω...

Κλήθηκε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο η Olivia Taylor Dudley, γνωστή μας από τα Chernobyl Diaries (2012) και Transcendence (2014), την οποία την χαζεύεις όχι μόνο επειδή είναι κούκλα αλλά κυρίως επειδή είναι εξαιρετική στο ρόλο. Παραδόξως σε αυτόν εδώ τον εξορκισμό ΔΕΝ έχουμε άλλο ένα κακέκτυπο Ρέγκαν σε μεηκ απ. H δαιμονισμένη ΔΕΝ γίνεται ένα τέρας που ξερνάει πρασινίλες όπως κάνουν όλοι οι δαιμονισμένοι από το 1973 και δώθε. Οπότε πρέπει να παίξεις και λίγο για να φοβίσει η αληθινή σου φάτσα και όχι το μέηκ άπ. Η Νεαρά το καταφέρνει και με το παραπάνω.
Φέτος, από την πολλή πολυαναμενόμενη μούφα που χω φάει στη μάπα, αποφάσισα όπως πάρα πολλοί, να ξέρω όσο το δυνατόν λιγότερα για την ταινία πριν κάτσω να την δω. Ώστε να μην έχω παραπάνω απαιτήσεις, ευελπιστώντας να εκπλήσσομαι ευχάριστα όταν η ταινία βγαίνει καλύτερη του αναμενομένου.

Τέηλωρ Αριστερά, Νέβελντιν Δεξιά. Ο Δεξιάς φταίει.

Σε αυτήν την ταινία, διαρκώς μονολογούσα ότι ο σκηνοθέτης είναι μεγάλος τεχνίτης και ότι το κατέχει το άθλημα παντελώς.
Μια ματιά μετά το τέλος της ταινίας, μου αποκάλυψε ότι είναι ο Mark Neveldine, το μισό του γνωστού διδύμου Neveldine/Taylor, για τα αβαν γκάρντ Αξιον σουξέ Crank (2006),  Crank: High Voltage (2009), Gamer (2009), και Ghost Rider: Spirit of Vengeance (2011).
Τούτη δω είναι η πρώτη του ταινία μόνος. Και η δική του καθαρά δουλειά όχι μόνο είναι εξαιρετική και πρωτότυπη, αλλα και ένας από τους ελάχιστους λόγους για να θες να δεις την ταινία.
Γιατί όλη η υπόλοιποι, είναι βαράτε με κι ας κλαίω.
Αρχικά ξεκινάει με βαρυσήμαντες δηλώσεις:
"Το Βατικανό συλλέγει εδώ και 2000 χρόνια αποδείξεις της ανάμιξης του Σατανά"
Μπα? Υπήρχε το Βατικανό προ 2000 ετών? Η Μήπως ο Καθολικισμός είναι το μόνο παλαιό Χριστιανικό δόγμα???

Αγωνία και αναπάντητα ερωτήματα βασανίζουν την αθώα ψυχή της πιστής.

"Ο Πάπας Φραγκίσκος παραδέχτηκε επίσημα την Ύπαρξη του Σατανά"
Σοβαρά? Εγώ θεωρούσα από τα θρησκευτικά ότι η ύπαρξη του Σατανά είναι όσο Θεμέλιος Λίθος είναι και η ύπαρξη του Θεού του ίδιου για το Χριστιανισμό. Μάλλον δεν πρόσεχα σε εκείνο το μάθημα...
"Το πρόβλημα του Δαιμονισμού μεγάλωσε τόσο ώστε το Βατικάνό κάνει μαθήματα ώστε να γίνουν όλο και περισσότεροι Ιερείς Εξορκιστές"
Κάποια ταινία ήταν που μίλησε πρώτη για "σχολές" Εξορκιστών, και όλος ο πιστός κόσμος ή αυτοί που έχουν την παραμικρή ιδέα για την λειτουργία της Εκκλησίας, γελάνε ακόμα.
Οκ, σχολή εξορκισμών, πας εκεί μετά από τα Σεμινάρια Βάπτισης και πριν πάρεις το Δίπλωμα Ευχελαίου, μαζί με την επάρκεια Αγιασμού. Ελεος Χριστιανοί σεναριογράφοι! λυπηθείτε μας.

Ρε Μόρτη,  με αυτό το σενάριο, μου γύρισε το μάτι ανάποδα ναουμ...

Το σενάριο, προσπαθεί να σε μπλέξει αναίτια, για να δώσει και καμιά παραπάνω διάσταση στην υπόθεση, αλλλά αποτυγχάνει οικτρά.
Δηλαδή: Δεν σου λέει κανείς και ποτέ το πώς και το γιατί δαιμονίστηκε η νεαρά. Και όχι, βασικά δεν σε ενδιαφέρει καθόλου, αλλά αν ο συγγραφέας ΘΕΛΕΙ να ΜΗΝ σε ενδιαφέρει, το κάνει να γίνεται στα καλά καθούμενα ας πούμε. Όταν σου το τοποθετεί ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ στα 25 της γενέθλια και ΜΟΝΟ αφού επισκέφτηκε το Νοσοκομείο, περιμένεις ο μαλάκας θεατής να σου πεί και το γιατί το έγραψε έτσι.
Πλην όμως εις μάτην. Χεσμένο σε έχει ο Συγγραφέας.
Εδώ θα μου πεις έχει βάλει έναν παπά να κατοικοεδρεύει ουσιαστικά μέσα στο νοσοκομείο και να πηγαίνει στον φύλακα και να παρακολουθούν μαζί τα δωμάτια, αυτό θα σε πειράξει?
Και ξεπερνάμε το γεγονός ότι αυτό το νοσοκομείο πρέπει να είναι Χουντικό, καθότι, άμα φωνάξει κάποιος εκεί μέσα, πετάγονται σε 7 δευτερόλεπτα 10 σεκιουρητάδες με τα χέρια στα γκλόμπ. Νοσοκόμα ΠΟΤΕ. Μόνο σεκιουρητάδες.

Και είπεν ο κύριος ο Θεός... Θα γεννάς τα παιδιά σου με πόνους,
και θα κλάνεις φωταψίες εις το διηνεκές.

Αυτά βέβαια, στις κανονικές πτέρυγες. Γιατί όταν μετακομίζουμε στην ψυχιατρική πτέρυγα όπου παρακολουθούμε μεταξύ άλλων και τις ψυχαναλύσεις της μικρής με την Μιλφάρα ψυχολόγο, όσο και να φωνάζεις δεν έρχεται κανείς.
Πολλές φορές, αυτές οι σεναριακές ατέλειες, δεν σε ενδιαφέρουν, εφόσον η ατμόσφαιρα είναι σωστή. Και εδώ, σκηνοθετικά, η ατμόσφαιρα βγαίνει, και για μερικούς θεατές, η ταινία σώζεται. Ίσως καταφέρουν να παραβλέψουν το παντελώς ηλίθιο σενάριο.
Εγω δυστυχώς δεν τα κατάφερα παρά την εξαιρετική δουλειά του Neveldine, μαζί με την επίσης εξαιρετικότατη διεύθυνση φωτογραφίας.

Πάτερ ξεχάσατε αυτό το μαχαίρι ανάμεσα απο τα παΐδια μου.

Το φινάλε της ταινίας, στις τελευταίες σκηνές, υποτίθεται ότι επιχειρεί μια "ανατροπή". οχι την κλασσική του εξορκισμού και των σλάσερ που εκεί που νομίζεις οτι όλα τελείωσαν, ξαναρχίζουν για άλλη μια σκηνή μπάχαλου και ολικής καταστροφής της γειτονιάς, αλλά ανατροπής που επιχειρεί να σου πει ότι όχι μονο δέν τελείωσε τίποτα, αλλά και δέν σώνεσαι με τίποτα.
Η τελική έκβαση, θα ήταν καλή και έξυπνη, αν ΟΛΟ το υπόλοιπο σενάριο δεν είχε γραφτεί στο γόνατο, μονο και μονο για να φτάσεις εκεί.
Ως έχει τώρα, είναι και το φινάλε αδύναμο και άνευρο.
Από αυτήν την ταινία κρατάμε αυτά που αξίζουν.
Την ερμηνεία της Olivia Taylor Dudley, την σκηνοθεσία του Mark Neveldine, και την διεύθυνση φωτογραφίας του Gerardo Mateo Madrazo.

BOOBZ

Kathleen Robertson's Ass

Α! Εδώ τώρα, είναι τα πράματα κάπως. Δέν θα δείτε παρά μόνο μερικά πλάνα των ποδιών της Olivia στην ταινία, και μόνο το πρόσωπο της Kathleen Robertson, στο ρόλο της Μιλφάρας Ψυχολόγου με τα ένοχα μυστικά, αλλά όπως γίνεται στις ταινίες που δέν δείχνουν τίποτα, καλό είναι να ξέρεις ότι αυτές, έστω, υπάρχουν στην ταινία.

Olivia Boobz Dudley

Σας μάζεψα λοιπόν από καναδυο GIFάκια από την καθεμία, να έχετε να πορεύεστε τις κρύες νύχτες του χειμώνα που έρχονται, και θα θέλετε να βάλετε είτε μια ταινία τρόμου για να παγώσετε, είτε μια καλλιτεχνική ερωτική ταινία μικρού μήκους για να ζεσταθείτε.


Εμφανώς αυτό το κομμάτι του ρηβιού απευθύνεται σε άντρες, όλων των φύλων.

Kathleen Robertson's ass

Kathleen Robertson's Boobz

Olivia Boobz Dudley

OVERALL

Aν είστε φαν του Neveldine και θέλετε να δείτε την νέα του ταινία, ΔΕΙΤΕ ΤΟ.
Αν είστε φαν της Dudley, και θέλετε να δείτε την τελευταία της ερμηνεία, ΔΕΙΤΕ ΤΟ.
Αν είστε φαν της Dudley, και θέλετε να αισθανθείτε ξανά αυτό το γαργαλητό στο περίνεο που αισθάνεστε όταν την βλέπετε, ΔΕΙΤΕ ΤΟ.
Αν θέλετε να δείτε ταινία τρόμου, άστε το καλύτερα. Αν θέλετε να δείτε ταινία τρόμου που παρά την υπερβολή της σας ενόχλησε επειδή καταπιάνονταν με ένα "υπαρκτό" θέμα όπως οι Δαιμονισμός, άστε το. Αν θέλετε να τρομάξετε, άστε το. Γενικά άστε το.

Εξαποδώ με την κομπανία σου...
Πιάσε το "Βοτάνι του Διαβόλου" να ρίξω δυο στροφές να γουστάρουμε ναουμ.

Αν ήμουν ο Neveldine ή ο Madrazo, θα έκοβα επιλεκτικά κομμάτια της ταινίας για να βάλω στο βιογραφικό μου, και μετά θα προσπαθούσα να εξαφανιστεί από προσώπου γης.
Ειδικά ο Σκηνοθέτης δεν ξέρω τι σκεφτόταν όταν διάβαζε αυτό το σενάριο. Πίστεψε έστω και για μια στιγμή ότι θα μπορούσε να το σώσει? Προσπάθησε πάντως, του το αναγνωρίζω, αλλά δεν ήταν αρκετό.
Ένεκα όμως της -τεχνικά και αισθητικά- υπέροχης σκηνοθεσίας και Διεύθυνσης φωτογραφίας, όπως και λόγω της ερμηνείας της πρωταγωνίστριας, η ταινία γλυτώνει το απόλυτο μηδέν.
Όχι ότι σώζεται και πολύ βέβαια.
Από δω και πέρα, αν σας πουν για Βάτικα Τέηπζ, πηγαίνετε στο μανάβη, πάρτε μια αρμαθιά Κρόμμια Βατικιώτικα, γυρίστε σπίτι και κάντε τα καραμελωμένα για να τα έχετε για τα λουκάνικα. Η διαδικασία θα σας κρατήσει περίπου όσο η ταινία, και στο τέλος θα μείνετε με ένα προϊόν απείρως πιο ενδιαφέρον από αυτήν την ταινία.
Σας προειδοποίησα.

Και αν σας άρεσε η εικαστική μας επέμβαση στην αντικατάσταση των κλασσικών μας μαχαιριών με τα Βατικιώτικα κρεμμύδια, ή αν αγνοείτε παντελώς την ύπαρξή τους, μάθετε κάτι παραπάνω για αυτά. Αξίζουν τον κόπο.