Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

As Above, So Below (2014)

Σκηνοθέτης: John Erick Dowdle
Συγγραφείς: John Erick Dowdle, Drew Dowdle
Χώρα: ΗΠΑ
Release: 2010
Runtime: 93 min

As above, So below. The only way out is down.

Σκάρλετ. Αρχαιολόγος και επίδοξη Ιντιάνα Τζόουνς, με φάτσα που έχει ξεπηδήσει κατευθείαν απο νουβέλλα της Τζέην Ώστιν.
Δεν κωλύεται να μπεί παράνομα στο Ιράν μόνο και μόνο για να δεί ενα υπόγειο εύρημα με κίνδυνο να την θαψουν ζωντανή στην άμμο αν την πιάσουν, με βαρίδι πάνω στο κεφάλι μια μπουλντόζα. Ή κάτι τέτοιο.
Εδω ειναι τα απόκρυφα: "Τρείς μεσαίες μελιτζάνες,
μισό κιλό κιμά ταράνδου, δυο σκόρδα, αίμα..."
Τί ψάχνει? Την φιλοσοφική λίθο, και λοιπά απόκρυφα μυστικά των παλαιών αλχημιστών, που πήραν μαζί τους στους τάφους τους. Οπότε ψάχνει και τους τάφους τους. Ψάχνει γενικώς για πράγματα που θα ταιριάζανε περισσότερο στο Χάρρυ Πόττερ πλέον. Δυσανασχετούμε ελαφρά, αλλα συνεχίζουμε, γιατι σκεφτόμαστε οτι δέν ειναι ιδιαίτερα πιο αληθοφανές να ψάχνεις για μάγισσες στα δασάκια.
"Abandon all hope ye who enter here" Δάντης.
Μετά εγραψε "Το Παλιό μου παλτό"
Οι έρευνες γενικώς, θα οδηγήσουν εις Παρισίους, ομάς θα συντεθεί απο την προαναφερθείσα επίδοξη μαστιγιοφέρουσα, τον πάντα απαραίτητο οπερατέρ, τον πρώην γκόμενο επίσης αποκρυφατζή αρχαιολόγο, με βαθειά γνώση του θέματος παρότι δέν φαίνεται πάνω απο 28, και δυο πιτσιρίκια ακόμα μικρότερα που ξέρουν το ντεκόρ, γιατι οι κατακόμβες του Παρισιού είναι ο τόπος ερεύνης.

Και δή παρανόμως, καθότι κάμποσοι ερασιτέχνες εξερευνητές εχουν σύρει τα ποδαράκια τους μέχρι εκεί, μόνο και μόνο για να τα αφήσουν μέσα. Ναι, μαζί με τα υπόλοιπα σωματά τους.
Αυτό συμπεριλαμβάνει και ενα κολλητάρι των πιτσιρικάδων οδηγών, των Papillion και Siouxie, τον "La Taupe" ήτοι τυφλοπόντικα, που μετράει καμμια διετία χαμένος στις κατακόμβες.
Εχουμε εδώ ενα μπλέξιμο με ερευνες αλχημιστών, την φιλοσοφική λίθο, τον Δάντη και το καθαρτήριό του, την πύλη της κόλασης κλπ, αλλα συνεχίζουμε ακάθεκτοι γιατι τί σκατά, γιατι είναι πιό αληθοφανές να σου ρχεται ο Διάολας στην κρεββατοκάμαρά σου, αλλα δέν είναι το να θές να πα να τον βρείς εσύ? Ε?
Αντρες... Ολες οι τρύπες τους φαίνονται ίδιες και χάσαμε το δρόμο...
Μπαίνουν στις κατακόμβες και γρήγορα, περνάνε τις τουριστικές περιοχές με τα κοκκαλα κλπ.
Απο ένα "κρυφό" σημείο, θα περάσουν -φυσικά- σε αχαρτογράφητη περιοχή των κατακομβών. Απο κεί και πέρα όλα αλλάζουν. Αρχίζουν τα περίεργα και τα μεταφυσικά, τα οποία όμως αντιμετωπίζονται σχεδόν χαλαρά, και αυτό περνάει όμορφα, σαν να βρίσκεσαι κάπου όπου περιμένεις τα πάντα, και τίποτα δέν σου κάνει εντύπωση.
Σύντομα είναι σαν να βρίσκονται όλοι σε εναν πελώριο λαβύρινθο απο τον οποίο δέν μπορούν να δραπετεύσουν. 
Ακολουθώντας τον δρόμο απο τον οποίο ήρθαν, καταλήγουν πάλι στο ίδιο μέρος, οπότε πρέπει να βρεθεί αλλος δρόμος.
Ο μόνος τρόπος που φαίνεται να οδηγεί σε νέα μέρη, είναι το κάτω.
Χέστηκα για το πως βρέθηκε το πιάνο εδώ. Ρίξε μια Πάολα να γουστέρνουμε.

Ανοίγοντας καταπακτές και σπάζοντας πέτρες, και προχωρώντας συνέχεια προς τα κάτω βγαίνουν σε νέα μέρη, που είναι και τα μόνα στα οποία εχουν πρόσβαση χωρίς να καταλήγουν στο ίδιο σημείο.
Εφτά δίπιτους γύρους και δέκα μπύρες είπαμε?


Η δράση καταιγιστικότατη, ολοι φαίνεται να αντιμετωπίζουν το παρελθόν τους προχωρώντας, με σκηνές και αντικείμενα που δέν εχουν θέση εκει μέσα, πχ ενα πιάνο, ενα αμάξι κομπλέ με ψόφιο εδώ και δέκα χρόνια αδερφό μέσα, ένα τηλέφωνο απο το πουθενά που χτυπάει, κανείς δέν ξερει (ούτε και εμείς) αν εχουν ομαδικές παραισθήσεις ή αν όσα βλέπουν είναι πραγματικά, η απειλή ανασαίνει βαρύτατα στο σβέρκο τους συνέχεια, και ο μόνος δρόμος είναι πάντα το κάτω...


Η ταινία είναι γραμμένη και σκηνοθετημένη απο τον John Erick Dowdle, που μας έδωσε τα The Poughkeepsie Tapes, το Quarantine, και το Devil. Αυτό για άλλους είναι καλός λόγος να δούν την ταινία, για άλλους να την αποφύγουν. Περι ορέξεως... Αλλα πρέπει να παραδεχτούμε οτι ο τύπος εχει αρχίσει να αποδεικνύει μια ειδίκευση στα Found Footage. Και Αρχίζει να δείχνει οτι θα είναι ο επόμενος μεγάλος μάστορας του είδους.
οκ, θα πάω πρώτη, αλλα μην κοιτάς τον κώλο μου ε?
Εδώ, πέραν καποιων συνεντεύξεων στην αρχή, και στο τέλος μονταρισμένα, έχουμε καθαρό το υλικό, αλλα απο πάνω απο μία κάμερες, καθότι σχεδόν όλοι όσο είναι στις κατακόμβες, φοράνε στο κεφάλι ενα σετάκι απο φώς και μικροκάμερα.
Αυτό σημαίνει βέβαια οτι αυτό το συγκεκριμένο πράμα που βλέπεις, είναι φυσικά μοπνταρισμένο καθότι αλλαζουμε γωνίες κλπ, αλλα αυτό δέν αφαιρεί τιποτα απολύτως απο την ταινία. Ισα ίσα, εχεις μια ταινία found Footage που δέν ειναι βαρετή του κερατά. Το ποιός το μοντάρισε, πότε και γιατί, είναι μόνο για αυτούς που βλέπουν ταινίες τρόμου και μετά γκρινιάζουν για την ελλειψη αληθοφάνειας. Δηλαδή για τους μαλάκες. Πάμ' παρακάτ'.
Ετσι όπως είμαστε παίζουμε μπουκάλα?
Τρείς αντρες δυο γυναίκες, καλά θα ναι.
Στα πρώτα εικοσιπέντε λεπτά της ταινίας, εχουμε ολη την ερευνα για να καταλήξουμε στις κατακόμβες. Μετά κατεβαίνουμε κάτου, και αρχίζει το κυνήγι...
Γραμμικότατα κλιμακώνεται η τρεχάλα, η ατμόσφαιρα ειναι βαρύτατη, και συνέχεια σκοντάφτεις σε ανεξήγητα. Οπως πχ, μια ομάδα κουκουλοφόρων που ψέλνουν γύρω απο μια φωτιά.
Σκιάζεσαι, γιατι δέν ξερεις τι ειναι αυτοί, θα σου πεταχτεί ο Παζούζου απο τη γωνία, ή είναι απλά νορμάλ καθημερινοί Σατανολάτρες, όπως αυτοί που έχουμε όλοι στις γειτονιές μας?
Θα το βρούμε ρε, ή θα πρεπει να γυρίσουμε στην πρώτη πίστα?

H όλη δράση και το θριλερικό στοιχείο είναι τύπου Adventure Game όπου πρεπει να βρείς το πετράδι για να το βάλεις στο σημείο στον τοίχο για να ανοιξει μια πόρτα και λοιπά. 

Αυτό για κάποιους πάλι είναι κακό για άλλους καλό. Πάντα εξαρτάται ομως απο την χρυσή τομή.

Σημείο μελέτης...
Υπάρχει μια χρυσή τομή στον τρόπο και την ποσότητα που δείχνεις κάτι που δέν θα εξηγήσεις σε μιά ταινία.
Αν το δείξεις πολύ λίγο, ειναι ανευ ουσίας, αν το δείξεις πολύ όμως, αν δώσεις παραπάνω βάση, αφήνεις το θεατή με την όρεξη να μάθει περισσότερα γι αυτό. Κάπου υπάρχει μια χρυσή τομή στο πόσο πρέπει να δείξεις κάτι, και παρότι ακούγεται εύκολο, η λίστα των ταινιών που απο καλές ή έστω ενδιαφέρουσες μας μείνανε ως κακές για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι ΠΟΛΥ μεγάλη.
Ο Dowdle δείχνει οτι τόχει, και εδώ και τό χει ξαναδείξει ιδιαίτερα στο Poughkeepsie Tapes.
Ρίξε φώς στα Βυζγιά μπας και φανούν μεγαλύτερα. Μπααα...

Μπορούμε να σταθούμε στο θέμα της ταινίας αν θέλουμε και να την απορρίψουμε όπως προφανώς εκαναν διάφοροι κριτικοί. Αλλα δέν βλέπω το λόγο.
Προσωπικά, μου είναι εξίσου αληθοφανής η ύπαρξη του προαναφερθέντος Παζούζου, όσο και η έρευνα για τη φιλοσοφική λίθο και η κάθοδος στην κόλαση.

Ήτοι καθόλου.

Οπότε κάθομαι και διασκεδάζω με την ταινία, παρά να ψάχνω να βρώ λόγο να με φοβίσει το ίδιο το θέμα, καθότι όσο με φοβίζει ο Κθούλου ή ο Μπαμπαντουκ, με φοβίζει και η πιθανή μούχλα πάνω στο κασέρι.

Παιδιά συγγνώμη.. Μηπως εχει κανείς πάνω του μια σερβιέττα?
Η ατμόσφαιρα εχει μια διαρκή απειλή, ψάχνεσαι σε κάθε γωνία για το τί μπορει να σου πεταχτεί, και ενώ δέν ειναι ο τρόμος που θα σε συνεπάρει, είναι το αγχος που σου προσδίδει το κυνηγητό.
Το Imdb εχει καταχωρήσεις Horror, Mystery, Thriller στην ταινία. Εγώ θα έβαζα και ένα Action απο δίπλα, λόγω της ταχύτητας, του κυνηγητού και της τρεχάλας που πέφτει.
Είναι ταινία που θα δεί και ο άσχετος με τις ταινίες τρόμου, αλλα θα ευχαριστηθεί.

Αν είστε, και μόνο αν είστε οπαδός των ταινιών Found Footage, θα το φχαριστηθείτε. Αν δέν είστε, και είστε απο αυτούς που μας γκρινιάζουν για τα κουνημένα πλάνα και τις τρεχάλες με την κάμερα στο χέρι, αποφύγετέ την. Είναι σαφές οτι αν σας ζάλισε το Blair, εδω θα τα βγάλετε στην δεύτερη σκηνη στις κατακόμβες. Με τέσσερις πέντε κάμερες οι οποίες εκτός μιάς είναι καρφωμένες στα κεφάλια των συμμετεχόντων, το κούνημα είναι απολύτως εγγυημένο.
Εμάς που μας αρέσουν τα found Footage δέν μας πειράζει, έχουμε καταπιεί φίλτρο εξομάλυνσης πλάνων!
-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
-Τί? Τί? Ο Παζούζου? Ο Κθούλου? Ο Γιογκ Σοθόθ? Ο Νυαρλαθοτέπ?
-Οχι, ενα μαμούνι.

Ως δράση και σενάριο απο κεί και πέρα, είναι ικανοποιητικότατη η ταινία. Είναι πρωτότυπη, εχει γυριστεί όντως εξ ολοκλήρου στις πραγματικές κατακόμβες και όχι σε ντεκόρ, πράγμα που για κάποιους προσθέτει στην πρωτοτυπία, και η δράση είναι τόση και τέτοια, που θα ικανοποιήσει και τον οπαδό των Χώρρωρ μούβις, και τον Οπαδό του Βαν Ντάμ ακόμα.
Συστήνεται ανεπιφύλακτα με συνοδεία ποτακίου, όχι μπύρας, και αλλαντικών, όχι σουβλακίων. Σε προκαλεί να καρφωθείς στην οθόνη, και το σουβλάκι, πώς να το κάμωμε, πάντα σου αποσπά την προσοχήν...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου