Preservation (2014)

Σκηνοθέτης: Christopher Denham

Συγγραφέας: Christopher Denham

Παίζουν: Wrenn Schmidt, Pablo Schreiber, Aaron Staton

Χώρα: USA

Release: 2014

Runtime: 90 min

Preservation, η ταινία που θα σας αφήσει άναυδους.

Η υπόθεση διακρίνεται απο μια πρωτοτυπία που ΠΟΛΥ σπάνια την βλέπεις σε ταινίες του είδους.
Ναι μεν είναι κάποιοι που πανε για πεζοπορία/κάμπινγκ/επιστροφηστηφύση/σέξ στις περικοκλάδες/κυνήγι στο δάσος, ναι μεν το βρίσκουν για άγνωστους λόγους εγκατελλειμένο, ναι μεν αρχίζουν να τους κυνηγάνε αγνωστοι/αγνωστος με θανάσιμο κίνδυνο, ναι μεν ξεκληρίζονται σόγια, κλαίνε μανούλες, γίνονται μάνες δίχως γιούς, γυναίκες δίχως αντρες, ναι μεν δεν περιμενεις να γλυτώσει άνω του ενός, το πολύ, κάτι σε 1/3 σου φαίνεται πιό πιθανό, ναι μεν, εφόσον υπάρχει γυναίκα στο έργο περιμένεις εκείνη ως συνήθως να γλυτώσει, και αν είχε ξέκωλη φίλη θα πήγαινε εκείνη πρώτη άκλαφτη, ναι μεν υπάρχει το απολύτως αναμενόμενο πλάνο που μετά απο σκάψιμο/σκαρφάλωμα/πέσιμο/χέσιμο κάποιος κανει μια έτσι το νύχι του και το βγάζει, ΑΛΛΑ η παρέα ΔΕΝ αποτελείται απο κολλεγιόπαιδες, ΔΕΝ ειναι δυο ζευγάρια και ενα μπακούρι που ειναι είτε αδερφίτσα είτε ξεκωλομπαζόλα, και πανω απ όλα ΔΕΝ ΣΥΝΑΝΤΑΝΕ ΓΕΡΟ ΒΕΝΖΙΝΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΕ ΚΑΤΑ ΚΕΙ.

Ξεπερνάς το σόκ, και βλεπεις την παρέα, που αποτελείται απο ενα ζεύγος, στέλεχος σύζυγο, με το Αει φών ανα χείρας, αλλα με παρελθόν προσκόπου, την Σύζυγο, οικολόγα λιγομίλητη και γενικα ψιλοδυσκοίλια με τον σύζυγο, παρότι αυτά μας τα λέει αλλα ξεχνάει ο συγγραφεύς να τα αναπτύξει περαιτέρω, οποτε αναρωτιέσαι ΄τι σκατά σου τά πε εξ αρχής, και τον αδερφό του συζύγου, με ύφος καλού παιδιού, παρελθόν βετερανιζέ, και με ατμόσφαιρα που περιμενεις ποτε θα κάνει κερατά τον αδερφό του με την γυναίκα του.

Πάνε, αράζουν, στήνουν τσαντίρια, και ξυπνάνε το πρωί, με τα σώβρακα, τα πράγματά τους λειπουν, μαζί με τα τσαντίρια και τα όπλα,  και με ενα Χ ο καθένας στο μέτωπο.

Κρατάω ένα τεράστιο anal bead, και εχω ενα Χ στο κούτελο.... Πόση στοχοποίηση πχιά?

Για τα υπόλοιπα, βλέπε την πρώτη παράγραφο.

Kλισέ θέμα. Ε και? Αυτό δέν κακό, ακούω απο τη γαλαρία, και συμφωνώ καθ ολοκληρίαν. Give this guy a cookie.
Εχουμε δεί παμπολλα με πανομοιότυπο θέμα, αλλα καλά, αλλα κακά.


Πού είναι συνήθως η διαφορά του καλού με το κακό τέτοιο κλισεδιλίκι? Στο μέτρο.
Εχεις μερικους χαρακτήρες απο την απο δώ μεριά. Εχεις και μερικούς ή και έναν απο την άλλη. Η θα πρεπει να εμβαθύνεις στους χαρακτήρες κάπως, και να παρακολουθείς πόσο, ή να μην σε απασχολήσει καθόλου, και να πλακωθείς στο αναμενόμενο κυνήγι.
Στην συγκεκριμένη, μας ξεκινάει προσπαθώντας να μας αναπτύξει κάπως τους χαρακτήρες.

Ντάρλινκ? Ποιο ματι μου πες να κλεισω?

Καθ οδόν όμως, αποφασίζει να αρχίσει το κυνήγι, και να αναλωθεί με το ποιός/ποιοί είναι οι κυνηγοί, (που φοράνε μάσκες) οποτε οτι μάθατε, μάθατε. Τζάμπα προσπάθησες μεγάλε να μας ενώσεις με τους ήρωες, αμα αρχίζεις κάτι να το τελειώνεις κιόλας.

Οπότε η ταινία γίνεται κυνηγίδι, ατελείωτο, και περιμενεις κατι σε ανατροπούλα στο περι ταυτότητας κυνηγών.

Ομως δεν σου χει δώσει τιποτα στοιχεία για να αναρωτηθείς αν είναι γνωστοί ή κατι παρόμοιο, και απο την αλλη επιμενει στην πάρτη τους τόσο, που ΘΕΣ να μαθεις κατι για αυτούς. Φάουλ ενα δύο και τρία καπάκι, και κόκκινη κάρτα, και ΟΧΙ δεν πήραμε μία απο το Μαρινάκη.

Ρε καμάρι μου, αμα δείχνεις καποιον επισταμένως, ή θα μας πείς ποιος είναι, ή δεν επρεπε να τον δείχνεις τόσο ή έτσι. Συγκεκριμενα οι καλυτερες ταινίες του είδους, σου αφήνουν την ταυτότητα του κυνηγού για τα μπάζα.

Δεν σου λένε τίποτα, αλλα εχουν εντεχνα καλλιεργήσει τις συνθήκες ωστε να μήν σε ενδιαφέρει καθόλου. Σαν να τους κυνηγάει αρκούδα ας πουμε. Χέστηκες να μαθεις αν η αρκουδα εχει λόγο. Τι λόγο νά χει? Τους περασε για εκπροσώπους του Μέλι Αττική και φοβάται οτι θα της κλέψουν τις προμήθειες?

Εδω λοιπόν, η ταυτότητα αποκαλύπτεται.

Δεν εχει σπώηλερ αλέρτ, δεν θα σας πώ, αλλα εκεινο το σημείο, σε συνδυασμό με το πώς εχει δείξει τους κυνηγους μεχρι στιγμής, είναι το σημείο που λες: "Ωϊμε, γιατι, μα γιατί εχασα το χρόνο μου?" και φεύγεις χοροπηδηχτά κάνοντας τοκοτόκ-τοκοτόκ, ανοίγοντας την πόρτα χλιμιντρίζοντας.

Αμα δείς το Σαμαρά, ρίξ του στο δόξα πατρί.

Ο Σκηνοθέτης είχε δείξει ΠΟΛΥ καλυτερα δείγματα γραφής στο Home Movie του 2008.
Αυτή ηταν η δευτερη προσπάθειά του, και ενώ δέν εχει εξαντλήσει το σκηνοθετικό του ταλέντο, η ταινία είναι σκηνοθετικά καλή, ο ρυθμός πολύ καλός, ο χειρισμός καμερας και ηθοποιών μια χαρά, εχει μαλλον εξαντλήσει το συγγραφικό του, γιατι το πρώτο του έργο ήταν πάρα πολύ καλό και αυτό εδώ ΠΟΛΥ κάτω του μετρίου.

Καθήκι Τρύφωνα Σαμαρά πως με έκανες... Επρεπε να σου ρίξω, καλα μου τα λέγανε...

Προσπεράστε το κοιτώντας απο την άλλη, εστω και αν απο την αλλη το μόνο που υπάρχει είναι σέξ σώπ με υπερμεγέθεις δονητές.