Σκηνοθέτης: Nacho Vigalondo
Συγγραφέας: Nacho Vigalondo
Παίζουν: Sasha Grey, Elijah Wood, Neil Maskell
Χώρα: Ισπανία, ΗΠΑ
Release: 2014
Runtime: 100 min
Open Windows, όπως θα λέγαμε Open OSX, ή Open Linux, Open Unix κλπ. Αλλα μονο το Windows είναι απλή λέξη για να μην πρεπει να πληρώσουν δικαιώματα. Με το Open Source δεν βγαίνει ο λογοπαίγνιος.
Ο κος Nick Chambers είναι κοψοφλέβης φάν της γνωστής ηθοποιού κας Jill Goddard, και ιδιοκτήτης του γνωστότερου μπλόγκ αφιερωμένου σε αυτήν. (Νέρντουλας του κερατά δηλαδή, πλήν χωρίς γυαλιά με μονωτική)Εχει κερδίσει εναν ονλάην διαγωνισμόν, με επαθλον ενα δείπνον με το ινδαλμά του. Κάθεται και περιμένει ήσυχα, στο ξενοδοχείο του, να τελειώσει η συνέντευξη τύπου της νέας της ταινίας, το προμόσιον της οποίας περιλαμβάνει και τον διαγωνισμόν τον οποίον κέρδισε. Τϋπος εμφανίζεται ονλάην απο την εταιρία παραγωγής, τον μπλέκει ενα κουβάρι
επειδή και καλα δέν ειδοποιήθηκε η τύπισσα για το φαΐ, πο ρε μόρτη τι ζημιά σου κάμαμε, τσάπα κουβαλήθηκες κλπ, κατσε για να επανορθώσω να σου δώνω κανα κωδικό, για να πετύχεις την έτσι στο κατούρημα ξερω γώ, η να την δείς απο το κινητό και να ελπίζεις οτι θα το βάλει στογκόλοτης κλπ.
My skypename is: Ibreakforpussy1984@munodulos.com |
Το έργον, δέν έχει την υπέρτατη πλοκή, το τέλειο σενάριο, τις πιο απρόσμενες ανατροπές. Δέν εχει το καλυτερο κάστ ή τον πιο μετρημένο ρυθμό. Εχει όμως δύο λόγους για να το παρακολουθήσεις, ανάλογα με το τί είδους θεατής είσαι. Ο πρώτος σε αυτό το σκέλος, ο άλλος στο επόμενο.
Ο εξυπηρετικός υπάλληλος της παραγωγής, αποδεικνύεται σκίλφουλ χακεράς, και εκει που απλά βλεπαμε στην αρχή τι βλεπει ο ήρως, ανοίγουν παραθύρια κατα το δοκούν, ο τυπάκος το δουλεέυει απο κάποια σκαηπιτζίδική εφαρμογή οποτε βλέπουμε και την πρωταγωνιστική φάτσα, και γενικά γίνεται τόσο της πουτάνας επι της οθόνης που θελει 26πύρηνο επεξεργαστη με 389,1GB RAM για να δουλέψει αυτό το πράμα.
Αλλα τα ΠΑΝΤΑ είναι επι της οθόνης, καθότι είναι και ο τρόπος για να δεί ο πρωταγωνιστής το τί πρέπει να κανει, αλλα και για να ξερει ο χακεράς αν έγιναν.
Η δικαιολόγηση αυτού ισχυρή λοιπόν.
Τα εναλασσόμενα παράθυρα, δέν σε αφήνουν να το βαρεθείς, το συγκρίνω με ενα αλλο είδος με δύο υποείδη. Τα Found Footage, γιατι θα μπορουσε να ενταχθεί και σε αυτά, ως Found Webcam Footage.
Υπαρχουν ταινίες, βλ Blair Witch Project, ή Cloverfield, που ειναι αποκλειστικά απο μια καμερα στο χέρι ή οχι, με συνεχόμενα πλάνα ή οχι, αλλα ΜΙΑ καμερα. Ή έχεις κάτι σαν το Paranormal Activity, ή το Grave Encounters, απο πολλαπλές κάμερες, που ναι μεν "χάνει" στον τομέα οτι αυτό που βλέπεις είναι μονταρισμένο, και θέλει την μαγκιά του ο σκηνοθέτης για να μην ρωτήσεις: "Κατσ ρε Μόρτη ναουμ.... Και Ποιος το μοπταρε αυτό ρέϊ?", αλλα κανουν το έργο πολυ λιγότερο βαρετό. (και με πιο σταθερά πλανα)
Ετσι κι εδώ, εχεις μια συνεχή δράση, σου δίνεται η αίσθηση με διάφορα ζουμ ιν και αουτ στην οθόνη οτι αλλαζεις γωνίες και δράσεις, αναλογα με το τι φαίνεται εκείνη την στιγμή, εχει ο σκηνοθέτης την ευκαιρία να εχει καί παράλληλη δράση πραγμάτων, χωρίς να χαλάει το στυλάκι του όλου, και να καθορίζει το ρυθμό του χωρίς να γίνεται βαρετός.
Σαν ρυθμό λοιπόν, το έχει καταφέρει απόλυτα, σε κρατάει, αλλα το χάνει λιγάκι αλλου.
Βγάλε τη μασκάρα μανάρη ,και μείνε με τα σφραγίσματα...μμΜΜμμμμΜΜμΜ... |
Είναι λίγο εμφανές, καθότι είναι γραμμένο και σκηνοθετημένο απο τον ίδιο, οτι αρχικά είχε την ιδέα μιας ταινίας όλης απο οθονη υπολογιστή, και μετά εγραψε το σενάριο, βρίσκοντας ενα θέμα, σχεδόν ότι νάναι, και αλλαζοντας και προσαρμόζοντας σημεία, για να μπορέσει να μείνει 100 λεπτά εντος οθόνης.
Αλλου το καταφέρνει, αλλου όχι. Μερικά φαίνονται τραβηγμένα, σα να λέμε για παράδειγμα, οτι ο τάδε εχει την ευκαιρία να σηκωθεί να φύγει οταν αυτός που τον επειλεί με οπλο του γυρνάει την πλάτη, αλλα δέν το κάνει, επειδή ο σκηνοθέτης ήθελε να βγάλει μια καλή γωνία με μια αμόρσα. Ε δέν το τρώμε ρε φίλε.
Aλλα είπαμε σε αυτό τα παει καλα.
Εκει που δέν τα πάει καλα, ειναι το γενικό σενάριο. Σουπερχακεράς που δέν του αντιστέκεται απο το σάιν της CIA μεχρι το μπλόγκ των οπαδων του Φλωρινώτη (και αυτό λεει πολλά). Ψιλοέλεος δηλαδή, αμα είναι να βάλεις μασκοφόρους σουπερκακούς, πρεπει να βάλεις και μασκοφόρο σουπερήρωα με υπερδύναμη να μπορει να τρώει ανετα 68 κιλά λουκάνικα σε 34 λεπτά. Εκει να δείς ταινία.
Windows 9,1 Bourdelo edition |
Λέγοντας αυτό όμως, η ταινία εχει μια δράση που δέν σε αφήνει να το σκεφτείς και πολύ.
Ουσιαστικά καταιγιστική, και ας μην είναι με πιστολίδια και βρωμόξυλο, την βλεπεις ανετα και ευχάριστα.
Ντάξ δέν της δίνεις και όσκαρ σεναρίου, αλλα το όλο εγχείρημα όσο το σκέφτεσαι είναι ΠΟΛΥ δύσκολο.
Πάμε τώρα στον άλλο λόγο που καποιοι θα επιλέξουν να δούν την ταινία, που ακούει στο όνομα, "Πσίτ, Μωρή" ή "Μάνάρι ναουμ" ή "ΜμμμΜμ έτσι" ή Sasha Grey'.
H Σάσα, μετά απο απονεύρωση, με γάζες στο στόμα. |
Η εφορία... μου πήραν και τα σώβρακα... |
Κρύο...Καιρός για εικοσοδύο... |
Πλέον, κανονική ηθοποιός, κανονικών ταινιών. Αλλα ενδεχομένως, κάτι μου λέει οτι ακόμα την παίρνουν για τα βυζγιά της. Ε, τι να κάνει κι αυτή? τα δείχνει.
Προσέξτε το ύφος του τυπάκου κάτω δεξά. |
Είμαι μια σοβαρή ηθοποιά. Δέν πηρα το ρόλο επειδή δεν κωλύωμαι να τα πετάξω. |
Σύνολο 16, όλα είναι ντάξει, δέν εχω λάθος, μα ας τα ξαναδώ....
Δράση? ΝΑΙ, Αγωνία? ΝΑΙ (δέ σκίζεσαι, αλλα καλή) Πρωτοτυπία? ΝΑΙ, κιλά. Βυζγιά? ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙ.
Πρόταση μας, πίτσες και μπύρες, και αφήστε την κουλτούρα για αυριο. Το εργο παρά την πρωτοτυπία του, που ενδεχομένως να ξεκινήσει τρέντ, δεν ειναι τιποτα τρελλων αξιώσεων, αλλα θα σας περάσει ενα ευχάριστο βραδάκι με χαβαλέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου