Director: Fernando Barreda Luna
Writer: Fernando Barreda Luna
Stars: Cristian Valencia, Clara Moraleda, Chus Pereiro, Sergi Martin
Country: Spain, Mexico
Release: 2010
Πενταμελής οικογένεια και ένα σκυλί έξι, πάνε σε παλιό τους εξοχικό για να περάσουν ημέρες χαλάρωσης κοντά στη φύση.
Εκεί, τα δύο έφηβα παιδιά της οικογένειας, μαθαίνουν για τη Μελίντα, το διάσημο φάντασμα της περιοχής.
Όπως είναι αναμενόμενο, αποφασίζουν να εξερευνήσουν το κοντινό δάσος - λαβύρινθο όπου η Μελίντα κατοικοεδρεύει επιτελώντας χρέη GPS αφού ο θρύλος λέει ότι ξεπετιέται εκεί που δε το περιμένεις αν χαθείς και σου δείχνει το δρόμο.
Θα εξερευνήσω γιατί κανείς δεν έχει αξιωθεί να βάψει αυτά τα κάγκελα. |
Απαραίτητα εργαλεία 2 κάμερες τελευταίας τεχνολογίας που μπορούν να καταγράφουν μέρες χωρίς να πέσει η μπαταρία και ταυτόχρονα να φτιάχνουν και καπουτσίνο μέτριο με κανέλα.
Το υλικό διάρκειας 37 ωρών που τράβηξαν τα παιδιά θα βρεθεί μετά από μερικές ημέρες από την αστυνομία...
Την πρώτη φορά που άκουσα για τη ταινία, έτυχε να διαβάσω κριτικές που την χαρακτήριζαν σαν το Ισπανόφωνο Blair Witch Project.
Προσωπικά τα μόνο κοινό σημείο που βρήκα μετά τη προβολή της ήταν ότι και οι δυο ταινίες διαδραματίζονται σε δάσος ενώ η κουνημένη κάμερα δεν μπορεί να θεωρηθεί κοινό διότι αποτελεί στοιχείο της πλειοψηφίας των Found Footage ταινιών τρόμου.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η κάμερα που κουνιέται και ο θεατής διακρίνει μια τον Πειραιά και μια τα Τουρκοβούνια συνήθως δε με ενοχλεί. ΌΜΩΣ, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο δημιουργός το παρακάνει λιγάκι και το αποτέλεσμα είναι να μη καταλαβαίνεις τι βλέπεις σε ένα μεγάλο μέρος του φιλμ.
Είπαμε βρε Fernando found footage φτιάχνεις όχι ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει τη νέα κλινική μελέτη για τις αντοχές της ανθρώπινης όρασης.
Καταπληκτικό πλάνο, πάνω δεξιά αχνοφαίνεται και το Σούνιο. |
Ένα ακόμη πρόβλημα είναι ότι στο πρώτο μισό της ταινίας δε γίνεται απολύτως τίποτα συνταρακτικό.
Παρακολουθούμε την οικογένεια και τα δυο παιδιά που σουλατσάρουν μέσα και γύρω από το σπίτι και η μόνη αλλαγή μετά τη πρώτη μισή ώρα προβολής είναι ότι πλέον σουλατσάρουν ψάχνοντας το σκυλί που χάθηκε.
Στη συνέχεια όμως οι ρυθμοί ανεβαίνουν και τα πλάνα από το δάσος τη νύχτα αποζημιώνουν κάπως τον θεατή. Η ατμόσφαιρα απειλής, όχι από αυτό που βλέπεις αλλά από αυτό που φαντάζεσαι ότι γίνεται, αποτελεί χαρακτηριστικό των καλών low budget ταινιών και για να είμαστε δίκαιοι σε αυτό το κομμάτι το Atrocious τα πάει αρκετά καλά.
Δεν είμαι αλλήθωρη, ο τζερεμές ο σκηνοθέτης φταίει. |
Και εκεί που έχεις αρχίσει να αγωνιάς για τη τύχη των πρωταγωνιστών και νιώθεις τα πόδια σου να κουνιούνται ελαφρώς από την ένταση, έρχεται το πολύ σύντομο φινάλε (σ.σ. η ταινία διαρκεί μόνο 70 λεπτά) με μια τελείως ξεκάρφωτη ανατροπή που σου καταστρέφει οτιδήποτε θετικό πρόλαβες να βιώσεις.
Η ιδέα της συγκεκριμένης ανατροπής δεν είναι τόσο κακή αλλά φαίνεται τελείως παράταιρη αφού δε δικαιολογείται επαρκώς στη διάρκεια της ταινίας που έχεις παρακολουθήσει.
Δεν μπορώ να πω παραπάνω πράγματα γιατί θα κάνω spoiler, αυτοί που έχουν δει τη ταινία καταλαβαίνουν τι εννοώ ενώ αυτοί που δε την έχουν δει και έχουν την περιέργεια μπορούν ελεύθερα να το πράξουν αλλά με δική τους ευθύνη.
Το Atrocious δεν είναι μια πολύ κακή ταινία, έχουμε δει και χειρότερες αλλά δυστυχώς στο μεγαλύτερο μέρος της είναι αδιάφορη.
Αν δεν υπήρχε το καταστροφικό φινάλε το συνολικό αποτέλεσμα θα ήταν σίγουρα καλύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου