Feast (2005)

Σκηνοθέτης: John Gulager

Συγγραφείς: Marcus Dunstan, Patrick Melton

Παίζουν: Krista Allen, Navi Rawat, Balthazar Getty, Henry Rollins

Χώρα: USA

Budget: $3,200,000

Release: 2005

Runtime: 95 min

Πσίτ, για ρίχτε μιά ματιά στους Executive Producers του Feast στην αφίσα...

Ετερόκλητο πλήθος εργαζομένων και πελατών, σε μοναχικό μπάρ, στην ακρη της εθνικής ενα πράμα, στη μέση του πουθενού, σά να λέμε, ενας πιτσιρικάς σακάτης, ο χαζός του χωριού, ο χοντρογούρουνος σίχαμας ιδιοκτήτης που τον μπήγει στην ταλαιπωρημένη μεν, γκομενάρα δέ σίνγκωλ Μάμ γκαρσόνα,
η αλλη γκαρσόνα που ξεβυζώνεται μπας και βρεί διερχόμενο πρίγκηπα σε άσπρο άτι, ενας τυπος που φαίνεται σαν πρίγκηπας σε άσπρο άτι, ο Πουλ Μουρ της περιοχής και κάτι άλλοι,  δέχονται επίσκεψη έξαφνη απο ενοπλο τύπο μεσα στα αίματα που τους λέει οτι σε μισή ώρα θα ερθει ο Μαύρος Τζάκ. Ή κάτι παρόμοιο.

Μώνστερζ έρχονται να σας φάνε τα παγκρέατα. Σκαχτείτε, ταραχτείτε, πεταχτείτε, οχυρωθείτε.

Τέρατα, ναί! Πράματα με δόντια σε μέγεθος αγγουριού, -τουλάχιστον- και θένε να στα χώσουν εκεί που χώνονται συνήθως τα αγγγούρια.

Στο στομάχι, ναι. Αλλα απέξω.

Το ετερόκλητο πλήθον, πρεπει να οργανωθεί ρε παιδιά, γιατι εχει φάει τρείς και δεν εχει ρίξει κανέναν, και ξεκινεί ο Πόλεμος.

Με υπολογιζόμενο κόστος 3.200.000$, ο έργος ειναι Μπί μούβης. Σαφώς.

Συγκεκριμένα οι Εξέκιουτιβ Προντγιούσερζ, αν κράταγαν τα φιλοδωρήματα που δίνουν στα στάρμπακς για ενα μήνα, την εκαναν την ταινία μονοι τους.

Don't let that fool you!!!

Τό χω πει πολλές φορές και στη Βουλή, και θα το επαναλάβω και τώρα:

Με την ελευση των ψηφιακών φορμά, το κόστος εχει πέσει τραγικά, με αποτέλεσμα τα μπί μουβιζ πλέον, να μην ξεχωρίζουν μεταξύ αλλων απο την απαράδεκτη ποιότητα εικόνας και ήχου. Οποτε εχουν τα φραγκάκια, να τα ρίξουν σε κανα μεηκ άπ, κανα εφφεδάκι, κανα ρομποτικόν ταίραν, κατι ρε παιδάκι μου προς τέρψιν του φιλοθεάμωνος κοινού.

Ετσι κι εδώ, ενας χώρος, περιορισμενα ατομα, και τσάκ, αν εχεις ενα καλο σενάριο, και καλές προμήθειες ψεύτικου αίματος, κανεις καλή ταινία.

Αίμα? Ναι εχουν πολύ. πρεπει να κέρδισαν καμμια λοτταρία του συλλόγου Μακιγιέρ κινηματογράφου με προμήθειες ενός έτους.

Σενάριο? Ω ΝΑΙ. και παρότι καποιοι θα πούν οτι το σενάριο και το στυλάκι Ταραντινίζει επικινδύνως, (που είναι αλήθεια) θα πρεπει να δεχτούμε και οτι αυτό είναι καλό, και οτι ο Ταραντίνος Δέν ανακάλυψε την Αμερική. Την Ιαπωνία ανακάλυψε πρίν την ανακαλύψουν οι υπόλοιποι Αμερικάνοι απλά, ενεκα εγγενούς αντιπάθειας στους υπότιτλους.

Η Ταινία, εχει ΠΟΛΥ αίμα, έχει ΠΟΛΥ γέλιο, έχει σημαντικά υψηλό WTF? factor, εχει ΠΟΛΛΗ δράση, εχει εξαιρετικό μοντάζ, εξαιρετική σκηνοθεσία, και αν το κρίνουμε με αυστηρά κριτήρια, σα να μαστε σε σχολή κινηματογράφου ενα πράμα, μηδενικό σενάριο.

Τύποι: Μέσα.

Τέρατα: Εξω.

Το εξω θελει να μπει μέσα, και οι Μέσα θενε να βγουν εξω. Αποτέλεσμα? Αιματα. 

Δη εντ.

Ε και? Ποιος χέστηκε? Μπύρες, πίτσες, παρέα, χάβαλο, και το occasional "ΠΟΡΕΜΑΛΑΚΑ ΤΟΔΕΣΑΦΤΟΤΟΒΙΖΙ?" Όταν πέφτουν σφήνες τέτοιου τύπου:

Κοίτα τα Βυζγιά μου...

ΚΟΙΤΑ ΤΑ!!!

Σε Μπάρ είναι ρε φιλάρα. Τι ήθελες να μην πίνανε? Να τη βγάζανε με τήλιο? Συνέχεια πίνουνε, τόσο, που εναι ανάξιο περαιτέρω αναφοράς.

"Το ερωτικό στοιχείο, είναι διάχυτο καθ'όλη την διαρκεια της ταινίας, απο την αρχή και την εκ των όπισθεν συνεύρεση της εργαζόμενης Τάφη, με το γλοιώδες χοντρό αφεντικό, συμβολίζοντας την σοσιαλιστική υποταγή στο καπιταλισμό, πλην όμως με την αδιαφορία της διαφαίνεται σαφώς η επερχόμενη επανάσταση."
Νίνος Φενέκ Μικελίδης

Πάρτα κουμμούνι της λάσπης.

Γυμνό δέν έχουμε, έχουμε όμως διάσπαρτα βυζγιά.

  

Και έντονη, πλήν καλυμμένη σεξουαλική δραστηριότητα, interracial, interspecies.

 

Εξάλλου πρωταγωνιστεί η Krista Allen. Σας θυμίζει το όνομα κάτι? 90κάτι? Εμμανουέλα?

Λίγα λόγια και σταράτα, γιατι το παραχέσαμε στην ανάλυση.

Απο τις καλυτερες Σπλαττεροκωμωδίες που εχουν γυριστεί ποτέ. Και καθότι προσωπικά δεν βρίσκω ιδιαίτερο ενδιαφέρον στα Ζόμπγια, μια ευχάριστη αλλαγή, καθότι 9 στις 10 κωμωδίες τρόμου είναι με νεκροζώντανους.

Στέκομαι λίγο και στην εμφάνιση του Henry Rollins που χαίρομαι κάθε φορά που τον βλέπω οπουδήποτε. Υπάρχει ανάμεσά μας κανας γέρος πρώην πάνκης που θυμάται τους Black Flag? Ναί, ΑΥΤΟΣ o Henry Rollins.