Turbo Kid (2015)

Σκηνοθέτες: François Simard, Αnouk Whissell, Yoann-Karl Whissell

Συγγραφείς: François Simard, Αnouk Whissell, Yoann-Karl Whissell

Παίζουν: Munro Chambers, Laurence Leboeuf, Michael Ironside

Χώρα: Καναδάς, Νέα Ζηλανδία

Release: 2015

Runtime: 93 mins

KID Γαλλιστί: Λ'ανφάν Τεγμπώ. "Τεγμπώ". Πάντα μάρεσε να το λέω Γαλλικά.

Χρόνος: Το κοντινό μέλλον. 1997!!! Ντεκόρ: Δυστοπία. Εγκαταλειμμένο νταμάρι. Αλάνα με ακατοίκητο εργοστάσιο! Κάτι τέτοιο. Ο Μικρός ήρωας μας: Ένας ρακοσυλλέκτης που όπως πολλοι μετά την καταστροφή, χρόνια πριν, μαζεύουν ότι μπορούν, απ όπου μπορούν, και τα πουλάνε για ένα τεμάχιο άρτου. Η μάλλον, για ένα ποτήρι νερό, μιας και αυτό είναι το σπάνιο πλέον.

Το τσαρδί, το κυβερνεί ο Δίας, ενας αυτοανακυρηγμένος ηγέτης, με την βοήθεια της σιδηράς γροθιάς του τσιρακίου του, του Σκέλετρων.

Καταδικάζεσαι σε τεμαχισμο και ρίψη στα σκυλιά. Gore Galore.

Απο την μεργιά των "καλών" ο Φρέντερικ, ενας Νεοζηλανδός καμπόης, με χόμπυ το Μπρά Ντε φέρ. Ο Μικρός ήρως μας, μια μέρα, κυνηγημένος απο έναν άλλον ρακοσυλλέκτη, πέφτει σε μια οπή, που αποδεικνύεται το αντρο κάποιου στρατιώτη/κατασκόπου, απο πρίν την καταστροφή που επέλθη οταν (προφανώς) αι μηχαναί εξεσηκώθησαν και κάμανε τους άθρωπες ντονερ κεμπαπ. Βρίσκει κομπλέ σκελετό ψόφιο κομπλέ με στολή ερυθρά και 80λίστικη, και περίεργον γάνδι, που σε δοκιμές, φαίνεται να στοχεύεις και να κάμει μπούμ τον αντίπαλο, για να το θέσω επιστημονικά.
Οπότε, ο Μικρός ήρως μας γίνεται ο

Enter 

Γουάου, κοίτα, ενας μπλέ ουρανός, αμαν, ενα ρόζ συννεφάκι!
Αγαπω τη ζωή...

Η  , είναι η ομορφούλα γαλαζοφορούσα χαμογελαστή σύντροφος του Ανφάν Τεγμπώ. Tον βρήκε μια μέρα πού ψαχνε για νέο σύντροφο, καθότι ο παλιός της ψόφησε.
Eίναι ευχάριστη, με δίψα για μάθηση, ενθουσιάζεται υπερβολικά με κάθε τι νέο που βλέπει, χαμογελάει πάντα, ειναι υπερκολλητσίδα, και δέν βάζει γλώσσα μέσα.

Εν ολίγοις, είναι αυτή εδώ, αλλα με Βυζγιά.

Είμαι Καμπώης και κόβω κιμά. 1,200 να ταφήσω?

Οκ, φτάνει με την παρουσίαση! Υπόθεση τώρα.
Ο Φρέντερικ Ο Καμπώης, εχει μια ατυχή συνεύρεση Με τον Ζιούς (Δία) και τον εχει αχτι.
Το αυτό και ο Ανφάν Τεγμπώ απο τα μικράτα του.
Η Απλ, είναι στον κόσμο της.
Εξαπολύονται λοιπόν, σε ενα ανελέητο κυνήγι ανατροπής της τυρρανίας του Ζιούς, που καταλήγει σε γκοριά υψηλοτάτου επιπέδου, και χαμηλοτάτης ποιότητος.

Το 2011 που λέτε, γυρίστηκε μια ταινία. Βασικά γυρίστηκαν πολλές ταινίες αλλα μόνο μια μας ενδιαφέρει τώρα. ABC's of Death. Εκείνη η πολύ εξυπνη ιδέα που έπαιρνε ενα ένα τα γραμματα του Λατινικού αλφαβήτου, και γυριζόταν μια ταινιούλα μικρού μήκους με τίτλο ανάλογο του κάθε γράμματος.

Οι François Simard, Anouk Whissell, Yoann-Karl Whissell, τότε, γύρισαν 

το T is for Turbo  (δείτε το λίνκ για παρουσίαση με ολόκληρο το ταινιάκι) και το υπεβαλλαν για έγκριση. Η Οποία όμως δέν ήρθε ποτέ, και ξαμόλησαν το ταινιάκι στα Ίντερνετς, με μεγάλο σουξέ. Τό δαν και κάτι παράφρονες Νεοζηλανδοί παραγωγοί ή ίσως Αμνοεριφιοβοσκοί, και τσάααακ, εγεννήθη παραγωγή μεγάλου μήκους. ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΗΝ ΠΑΡΕΤΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ. Οκ, ξεμπερδέψαμε και με τις νομικές προειδοποιήσεις. Είναι κωμωδία. και αυτό φαίνεται απο την εισαγωγική κάρτα ήδη, που σου θέτει το χρόνο στο 1997. Οποτε περιμένεις ενα γκαλόρ εητίλας, και δέν απογοητεύεσαι. Ρε μάν, τι χαγκώβερ είν' τούτο? Δε νοιώθω το κορμί μου μιλαμε ρε... Το στομάχι μου γύρναγε σε περίεργες γωνίες σε κάθε νότα του σάουντρακ απο το Commodore. (Ισως και Amiga). Παρ' το δισκοπίργιονό μου στη μάπα μωρή αρρώστια. Και ενώ οι σκηνοθέτες δέν φαίνεται να μελέτησαν, ή έστω να θέλησαν να αντιγράψουν ιδιαιτέρως την 80'ς σκηνοθεσία, η συνολική εικόνα, η διάρθρωση και η υπόθεση, ειναι παντελώς της τότε δεκαετίας. Για την μουσική δέν το συζητώ. Απαξ και το δείτε θα το κατανοήσετε απο τις πρώτες νότες. Και είναι ολόσωστη, χωρίς να είναι απλά μια οχταμπιτίλας. Εχει και ασματα, του ρόκ με αφέλειες, χαίτη και λιπ γκλός της εποχής, και τα πάντα όλα. Βάζουμε το δυόσμο και την τεκίλα στο μπλέντερ, προσθέτουμε πολύ φρέσκο ΑΒ+ και χτυπάμε για 5 λεπτά. Σερβίρουμε σε κρανίο. Αλλα δεν το βλεπεις γι αυτό!  Το βλεπεις για την πλάκα, και την γκοριά. Και η δεύτερη δέν απογοητεύει. Αρκετά μεγάλες ποσότητες αίματος, που πετάγεται σε περιεργες γωνίες και αρκετά μεγάλη απόσταση, ικανοποιουν την πλειονότητα του ανωμαλιάρη θεατή, που μπουκωμενος με πίτσα, και την μπύρα στο χέρι, τινάζεται γελώντας στον καναπέ βρέχοντάς τον με μπύρα,  φωνάζοντας "ΟΟΟΕΕΕΕ ΡΕΜΑΛΑΚΑΑΑΑ ΧΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ" και λοιπά τέτοια επιφωνήματα και φράσεις χαράς.

Ο Michael Ironside, στον ρόλο του Ζιούς, είναι το αναμενόμενο! Ητοι, ο ρόλος που παίζει πάντα, χωρίς παρεκλίσσεις εδώ και 40 χρόνια. Και εξελίσσεται στα γεράματα μαζί με τον Lance Henriksen, ως ο μπαλλαντέρ που όχι μονο δέν τα παρατάει, αλλα κοιτάει να προσθέσει κάτι στην σύνταξή του η οποία μάλλον δέ φτάνει ούτε για τα καύσιμα της μηχανής του γκαζόν.

Είμαι σκληρός, και χωρίς φρένα. Μονο με την κόντρα.

Καύσιμα είπα! Εδω εχουμε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση.
Φυσικά, για να μείνουμε στο δυστοπικό προφίλ, καύσιμα ΔΕΝ υπάρχουν. Αλλα εδώ οι δημιουργοί δέν κανανε το λάθος που κάνανε σε εκείνα τα εργάκια τα Μαντμάκς πως τα λεγανε, οπου ναι μεν δεν υπάρχουν καύσιμα αλλα ολοι οδηγούν κάτι τέρατα 5 τόνων το μικρότερο με 7207 κυβικά και κομπρέσσορα και μέση κατανάλωση ταξιδίου 288 λίτρα στα 10 χιλιόμετρα.

Οχι.

Καύσιμα ΔΕΝ υπάρχουν λέμε. (Ασχέτως του οτι ο Καμπώης αναβει το πουράκι του με Ζίππο. Τι καιει ο Ζίππος? Κάτουρο?)
Οπότε ολοι κυκλοφορούν με ποδήλατα.

Και ΟΛΑ τους είναι ΒΜΧ.

Ούτε ένα ΜΤΒ  ξερω γω κατι με 26" ας πουμε ή 28" για αλλαγή! Οοοοοοχι καριολάκι, δέμπαναπουλάς μούρη?  BMX θα παρεις. (μέχρι και με καλάθι).
Την γκομενίτσα την Λένε Απλ. Ναι! Apple. Στις συστάσεις, την ρωτεί ο τυπάκος πως είναι το ονομά της, απαντάει αυτή Apple, και αυτός λεει: "Of Course it is" Δεν το πιασα είναι η αλήθεια. Εμφανές το πού παει το αστείον, αλλα επακριβώς δέν τό πιασα, παρότι Μακάκιας απο το 2003.

Πώς σε λένε? Πόσων χρωνων είσαι? σαρέσουν τα γατάκια? Εχεις ενα
κατοστάρικο? Ο Αϊνστάιν τί ήταν? Θέλω ενα ρόζ κινητό. Αν σε δαγκώσω
θα κλάψεις? Μαγαπάς? Πεινάω. Θές ενα χαρτομάντηλο? Εχω μια μπρίζα.

Η Άπλ πάντως. κλέβει την παράσταση. Είναι ενα υπερευχάριστο και καλά πλάσμα, με ορθάνοιχτά μάτια που εκπλήσσεται και ενθουσιάζεται με οτιδήποτε νέο βλέπει, και τα ΠΑΝΤΑ της φαίνονται νέα. Δέν βάζει γλώσσα μέσα οπως έγραψα και πιο πάνω, και ο υπερενθουσιασμός της, σε βαράει στο δοξαπατρί.


Οπερ σημαίνει οτι αυτό το υπερευχάριστο, όμορφο και γελαστό πλάσμα, ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΠΑΖΑΡΧΙΔΙΖΜΟΥ.

Αλλα την λατρέψαμε και ως ρόλο, και ως ερμηνεία, ειδικά τον τρόπο που τρέχει. Οταν το δείτε θα καταλάβετε!!!
Ενα αλλο ωραίο τρίβιο, είναι το κουτίμε τα δημητριακά που του σερβίρει για πρωινό σε κάποια στιγμή. Το κουτί γράφει Soleil Vert. Και το αστειάκι είναι οτι Soleil Vert ήταν ο Γαλλικός τίτλος του κλασσικοτάτου Soylent Green του 1973. Αλλα για μας τους Έλληνες έχει και άλλη σημασία, καθότι Soleil Vert σημαίνει και Πράσινος Ήλιος.
Η κυκλοφορία της ταινίας σε προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα είναι τυχαία λοιπόν? Η μήπως πρέπει να εξετάσουμε μια πιθανή συνομωσία που στοχεύει στο ψηφοφορικό μας υποσυνείδητο????

Καμμιά Σχέση με ΠΑΣΟΚ. Εϊναι απλά διακοσμητικό σχέδιο. Καλο γκομενάκι η Φώφη ε? ΝΑΙ πες, ΝΑΙ.

Ντάξ, η ταινία δέν εχει ούτε υποψία γυμνού ή κάτι τέτοιο, αλλα όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, παραθέτουμε φωτό πρωταγωνίστριας, υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, για να αποφασίσει μόνο του το φιλοθεάμων κοινό, αν εκείνη (η πρωταγωνίστρια) είναι ενας απο τους λόγους για τους οποίους θα ήθελε να δεί το συγκεκριμένο κινηματογραφικό πόνημα.

Laurence Leboeuf ® Τέχνη και σώβρακα.

Laurence Leboeuf λοιπόν, ετών 29, εκ Μόντρεαλ Καναδά. 

Tης αρέσουν οι αντρες που κάνουν πεντικιούρ, εχει συλλογή απο γυάλινα βαζάκια κάπαρης και της αρέσουν τα ντολμαδάκια.

Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με το κέντημα, το κομπλάν, και την γλυπτική απο βουβαλίσια κοπριά.

Θα ήθελε να κάνει κάποτε οικογένεια με 4 παιδιά, 2 κορίτσια και ενα Μπούλ Τερριέ. 

Θα την βρείτε τετάρτη 7 Μαΐου 2016 να πίνει καφέ στη Ρου Ντε Μαρσέϊγ του Μοντρεαλ, και να περιμενει το τέλειο Σερνικό! Οσοι πιστοί προσέλθετε.

Δράση, Αγωνία, Μονόκεροι.

Θα ήθελα η ταινία να είχε περισσότερα καλαμπούρια, γιατι η απόλυτη αλήθεια ειναι οτι κυλούσε κάπως αργά.

The Wild Bunch of the Wastelands.

Θα ήθελα να ειχε ακομα περισσότερη γκοριά, παρότι ήταν αρκετή, και ήταν ιδιαιτέρως εητίλας, ήτοι κάκιστη του κερατά, αλλα εμφανώς επίτηδες. Δεν ειναι η καλύτερη Gore κωμωδία που έχω δεί, αλλα την προτείνω ανεπιφύλακτα. Στην καλυτερη θα γελάσετε με την καρδιά σας με τα επίτηδες κάκιστα μεηκ απ εφφέ, και θα σας φεύγουν ψίχουλα πίτσας απο το στόμα απο τα γέλια όταν πέφτουν γκοριές.
Στην χειρότερη, θα είναι κάτι σαν το ανθρακούχο νερό που πίνεις για να καθαρίσεις την γεύση σου σε μια δοκιμη κρασιού. Ένα καλό διάλλειμα μεταξύ δύο "σοβαρών" και "βαρύτερων" ταινιών.
Οπως και νάχει, τον χρόνο σας δέν θα τον χάσετε, ίσα ισα, θα τον περάσετε πολύ ευχάριστα.

Λ'Ανφάν Τεγμπώ. Σούν ην ε θήατερ νήερ γιου.