Lemon Tree Passage (2014)

Σκηνοθέτης: David Campbell

Συγγραφείς:  Erica Brien, David Campbell

Παίζουν: Jessica Tovey, Nicholas Gunn, Pippa Black

Χώρα: Αυστραλία

Release: 2014

Runtime: 84 mins

Το Lemon Tree Passage είναι στη Νέα Νότια Ουαλλία. Πραγματικό μέρος, και οι παραγωγοί ισχυρίζονται και πραγματική ιστορία. Να τους πιστέψουμε?

Η Ταινία αρχίζει με έναν τυπάκο που μόνος σε ένα σπίτι/γκαράζ/αποθήκη, ακούει θορύβους και θεωρεί ότι κάποιος τον κυνηγάει. Γεμίζει το όπλο του, και πηγαίνει να δει. Αυτό που έντρομος βλέπει, τον τρομάζει τόσο που προσπαθεί να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα με το όπλο που μόλις γέμισε.
Πλην όμως αυτό, αποδεικνύεται άδειο...
Συνεχίζουμε σε άλλο στυλ από κει και πέρα.

Δυό γκομενίτσες Αμερικής, αλλά από τις νορμάλ, όχι αυτές τις τούμπανες με τα βυζγιά, (δυστυχώς) και ο αδερφός της μιας εξ αυτών, βρίσκονται σε διακοπές στην Αυστραλία. (Το από πότε οι Αμερικανοί πάνε διακοπές στην Αυστραλία αν ΔΕΝ είναι σέρφερς, το προσπερνάμε). Εκεί, και ενόσω λιάζονται εις παραλίαν, γνωρίζονται με δυο ντόπιους νεαρούς, ο εις εκ των οποίων, είναι το μικρό αδερφάκι του αποτυχημένα αυτόχειρα της πρώτης σκηνής, που τους λένε για το φημισμένο Lemon Tree Passage. (Του Μουνουπάτ' ΤσιΛιμουνιάς) που είναι ένας (υπαρκτός) "μύθος" για ένα δρόμο, όπου καραδοκεί φάντασμα με φακό , ή άλλη φωτιστική πηγή (ενδεχομένως και αυτόφωτο, φάντασμα είναι) που τα παίρνει κράνα όταν περνάνε έφηβοι ή νεαροί.

Ακούστε μια ιστορία τρόμου... Ήταν λοιπόν το φάντασμα του Τοτού...

Αποτέλεσμα? Οι έφηβοι ή νεαροί, κάνουν ντου και οδηγούν στο δρόμο γαμιώντας (συγχωρήστε την γλώττα μου) για να τσαντίσουν το προαναφερθέν φάντασμα, που τα παίρνει και τους κυνηγάει για κάμποσο μέχρι που βγαίνουν από την περιοχή ευθύνης του.
Οπότε, όπως είναι φυσικό, πάνε να δοκιμάσουν τη θεωρία.
Το πείραμα πετυχαίνει, φως εμφανίζεται και τους κυνηγάει, κλάνουν μέντες, γκαζώνουν, φεύγουν, ηρεμούν παραπέρα και μπαλαμουτιάζονται. Την αράζουν και λίγο στο σπίτι του ενός ντόπιου όπου γνωρίζονται και με τον παραλίγο αυτόχειρα.
Το επόμενο πείραμα, περιλαμβάνει τον χοντρούλη Αυστραλό κωμικίδη να περιμένει με γουώκη τώκη εκεί που είδαν να πρωτοεμφανίζεται το φως, για να δει τι ακριβώς ήταν τελικά αυτό. (Άπιστοι Θωμάδες)
Και φυσικά, εκεί αρχίζουν τα πράματα να πηγαίνουν λάθος, και αρχίζει να γίνεται εμφανές ότι και προφανώς το μυστήριο είναι υπαρκτό και όχι κανα φυσικό φαινόμενο ή φάρσα, και ότι όποιος ή ότι το προκαλεί, έχει πολύ σαφείς στόχους...

Αυστραλιανή Ταινία. Και η Αυστραλία μας έχει δώσει ΠΟΛΛΈΣ καλές ταινίες τρόμου. Τις οποίες δεν θα κάτσω να απαριθμήσω, γιατί είναι πολλές και καλές. Συνεχίζει λοιπόν Του Μουνουπάτ' ΤσιΛιμουνιάς αυτήν την ένδοξη παράδοση?
Κατηγορηματικά ΌΧΙ.
Το σπάω σε λιανά για ευκολότερη κατάποση. Ξεκινούμε από τα καλά.
Ερμηνείες. Πείθουν. Οκ, τίποτα το ιδιαίτερο όμως.
Δ/ση Φωτογραφίας. Με το περισσότερο έργο νύχτα, οι φωτισμοί λίγο κλισέ, δεν είναι τέχνη, αλλά είναι καλή δουλειά που έπρεπε να αναφερθεί.
Σκηνοθεσία. Επίσης Οκ, δείχνει ό,τι έπρεπε να δείξει, όταν έπρεπε να το δείξει, δεν προσφέρει τίποτα νέο, ή μια συγκεκριμένη εικαστική άποψη.
ΑΛΛΆ

-Είδες το φάντασμα?
-Ναί, είναι το φάντασμα νταλίκας που 'ρχεται με ταχύτητα πάνω σου.

Έχει να δουλέψει με ένα σενάριο που είναι τόσο διάτρητο όσο το εσώρουχο της Τίνας Σπάθη μετά από ένα βράδυ με τον Γκουσγκούνη και τον Τέλη Σταλονε.
Η Ταινία ξεκινάει δίνοντάς σου ένα στοιχείο υποτίθεται, το οποίο όμως θα το δεις να χρησιμοποιείται πλέον, στην υποτιθέμενη κορύφωση προς το τέλος. Και αυτό δεν θα ήταν κακό αν δεν το είχες ξεχάσει ήδη.
Και το έχεις ξεχάσει, γιατί παρότι ξεκινάει το πράμα με ένα (σημαντικό) στοιχείο, για να γίνει οτιδήποτε άλλο και να μπες στην υπόθεση, έχει ήδη περάσει ένα μισάωρο και 20 σκηνές.
Μετά, περιμένεις να δεις μια κλάσικ υπόθεση απ' ότι φαίνεται, με ένα εκδικητικό φάντασμα ή κάτι τέτοιο. Και το θέμα δεν είναι ότι ΔΕΝ την βλέπεις, το θέμα είναι το ΠΩΣ την βλέπεις.
Αποσπασματικά, με τεράστια κενά και αδικαιολόγητες πράξεις. με λίγα λόγια, το σενάριο προσπαθεί να σε αποπροσανατολίσει και να θεωρήσεις ότι ας πούμε η εξήγηση είναι άλλη από τη αυτονόητη, αλλά το κάνει με σκηνές και πλάνα που δεν δικαιολογούνται πουθενά και σε αφήνουν απλά μπλεγμένο αναίτια, και χωρίς να δίνει καμιά εξήγηση.
Και όλα αυτά, δεν θα ενοχλούσαν τόσο πολύ, αν υπήρχε κάτι άλλο να κρατήσει την ταινία όρθια. Αλλά δέν υπάρχει.

Come to Ghost Hunt in Australia. It's the new trend.

Τα πάντα είναι μια μετριότητα, που σε κανένα σημείο δεν έχουν μια έξαρση, μια αναλαμπή, ένα κάτι που θα σε κρατήσει.
Με λίγα λόγια, η ταινία σου δείχνει μεν πράγματα, αλλά εσύ είσαι απασχολημένος να αποκωδικοποιήσεις ακόμα την προηγούμενη σκηνή που δεν είχε καμία θέση στην υπόθεση.
Η αναρωτιέσαι που πήγε αυτός που μόλις είδες και θα πρεπε να είναι τώρα ΕΚΕΙ αλλά δεν είναι, και η σκηνή τελειώνει και ακόμα αναρωτιέσαι. Και ακόμα χειρότερα, δεν σου δίνεται ΠΟΤΕ καμία εξήγηση.
Γιατί όλα αυτά? Γιατί από ότι βλέπω, η ταινία πήρε PG 15 στην Αυστραλία. Και οι πρωταγωνιστές είναι στα 18-21.
Οπότε είναι πλέον εμφανές το σε ποιο κοινό απευθύνεται η ταινία.
Οπότε κοίτα που θα κοιτάμε την ταινία στο IMDb, και θα κοιτάμε την καταλληλότητα για να αποφασίσουμε αν θα την δούμε.
Οπότε αυτό εξηγεί και την απότομη άνοδο του βαθμού της ταινίας, που όταν πρωτοβγήκε, (όπου προφανώς την είδε το κοινό των ταινιών τρόμου που παραμονεύει για τις καινούριες) απέσπασε ένα μετά βίας 3.8, αλλά μετά, όταν ακόμα προφανέστερα την πήρε γραμμή και το εφηβικό πραγματικό κοινό-στόχος της ταινίας, σκαρφάλωσε στο 6, όπου παραμένει.
Η Ταινία γυρίστηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος το 2012, με συμπληρωματικά και εισαγωγή ενός νέου χαρακτήρα το 2014.
Βγήκε πρώτα στην πατρίδα της σε DVD το Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, και σε αίθουσες στον κόσμο το 2015.

Συλλογή πτωμάτων, φαντασμάτων, και ενός Volvo του 78.

Το Lemon Tree Passage, New South Wales  υπάρχει. Η ταινία λέει ότι είναι "Inspired from actual events" ήτοι "Εμπνευσμένη" από πραγματικά γεγονότα. Σε αυτήν την περίπτωση το πραγματικό γεγονός, είναι η ύπαρξη αυτού του δρόμου στο Port Stephens, και ο πράγματι υπαρκτός αστικός μύθος που τον συνοδεύει περί ύπαρξης φαντάσματος, ή έστω ανεξήγητου φαινομένου. Το θέμα είχε πάρει διαστάσεις και έγινε γνωστό σε όλο το νησί, όταν προβλήθηκε και από το Today Tonight το 2010, μια από τις γνωστότερες εκπομπές επικαίρων της Αυστραλίας. 
Του Μουνουπάτ' ΤσιΛιμουνιάς είναι καμιά διακοσαριά χιλιόμετρα βόρεια του Σίντνεϋ για όποιον θέλει να δοκιμάσει την τύχη του.

Αναίμακτος τρόμος για εφήβους.
Άπαξ και αρχίσαμε να κάνουμε τους εφήβους πελάτες με τα Twilight και τα Divergent και τα Hunger Games, η επέκταση στον βαμβακερό αναίμακτο τρόμο ήταν αναπόφευκτη. Οπότε εδώ έχουμε ένα γνήσιο τέκνο του είδους, που εντυπωσιάζει με την έλλειψη αίματος και τρόμου, όπως κάνει ας πούμε και το The Gallows. Πράγμα που μας οδηγεί, κοιτώντας την υπόθεση μιας ταινίας στο IMDb, να κοιτάμε μεν τον βαθμό, όπως κάναμε πάντα, αλλά ΚΑΙ την καταλληλότητα της ταινίας.
Και όπου βλέπουμε 15 και 14, να φεύγουμε μακρυά, γιατί ο βαθμός δόθηκε από 16χρονους που πήραν την γκομενίτσα στο σινεμά, εκείνη τρόμαξε, και μέσα στην σύγχυση, κατάφεραν να της πιάσουν λίγο το βυζί, με αποτέλεσμα η ταινία να τους φαντάζει αριστούργημα.
Συμπέρασμα? Δώστε Βυζγιά στους 16χρονους για να ξαναρχίσουμε να πιστεύουμε τις βαθμολογίες του IMDb.
Η δική μας βαθμολογία, αντικατοπτρίζει την αξία της ταινίας, γιατί με τα Βυζγιά ΔΕΝ έχουμε θέματα!!!