Green Room (2015)

Director: Jeremy Saulnier
Writer: Jeremy Saulnier
Stars: Anton Yelchin, Alia Shawkat, Joe Cole, Callum Turner,
Patrick Stewart, Macon Blair, Imogen Poots
Country: USA
Release: 2015
Runtime: 94 min

Οι Ain't Rights είναι μια τετραμελής punk μπάντα. Επιτυχημένους δε τους λες. Περιοδεύουν με ένα φορτηγό σαραβαλάκι μήπως και βγάλουν κανένα φράγκο για το ρύζι του μήνα. Στο δρόμο κλέβουν βενζίνη, κάνουν χαβαλέ, μποέμ φάση με λίγα λόγια.

Τραγούδα μωρή και έχω να φάω τρεις μέρες. 

Όμως μια προγραμματισμένη εμφάνιση ακυρώνεται και μαζί εξανεμίζονται τα όνειρα τους για το ρύζι και τη βενζίνη της επιστροφής. Ο τύπος που τους είχε καλέσει, τους προτείνει σαν εναλλακτική να εμφανιστούν σε ένα μπαρ στη μέση του δάσους. Τι πειράζει λίγη ροματζάδα εξάλλου. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το μπαρ είναι άνδρο νεοναζί, λιβάδι σκίνχεντ, πεδιάδα αυγοκέφαλων με κόκκινα κορδόνια.
Στην αρχή κόβουν λίγο λάσπη αλλά μετά σκέφτονται ότι κάθε εμπόδια για καλό και ότι μπορεί να βγάλουν λεφτά ακόμα και για πατάτες. Και πάνε. Φυσικά παίρνουν πολύ κακή απόφαση....

Αγαπώ τον Χίτλερ και τα μπιφτέκια. 

Το μαγαζί φίσκα, ο κόσμος του κατηχητικού. Γλιτώνουν στο παρά τσακ το ξύλο και τη βγάζουν καθαρή μόνο με ιπτάμενα μπουκάλια. Η αιτία; Επιλέγουν για πρώτο τραγούδι μια διασκευή του Nazi Punks Fuck Off!
Τελικά δόξα τον Γιαραμπή, καταφέρνουν να τελειώσουν το πρόγραμμα αρτιμελείς, πληρώνονται και ετοιμάζονται να φύγουν. Όμως μια κοπέλα από το γκρουπ ξεχνάει το κινητό της στο green room στα παρασκήνια και γυρίζουν να το πάρουν. Το αποτέλεσμα είναι να βρεθούν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή αφού γίνονται μάρτυρες....φόνου.
Εννοείται ότι οι νεοναζί υπεύθυνοι του μπαρ δε τους αφήνουν να φύγουν και τους κλειδώνουν στο green room, μαζί με τη φίλη της κοπέλας που δολοφονήθηκε και ένα τύπο έξτρα κυβικών με συνοδεία όπλου.
Είναι πλέον φανερό ότι δε θα είναι εύκολο να φύγουν όρθιοι από κει και πρέπει να σκεφτούν γρήγορα ένα τρόπο για να δραπετεύσουν.
Πώς όμως;

O Jeremy Saulnier είναι ο δημιουργός του ψυχολογικού θρίλερ Blue Ruin του 2013, που άφησε σε κοινό και κριτικούς πολύ καλές εντυπώσεις. Εκεί, μας παρουσίασε έναν μοναχικό αντιήρωα που προσπαθούσε να πάρει εκδίκηση από τον δολοφόνο των γονιών του, μόνο που ήταν τελείως ακατάλληλος γι΄αυτή τη δουλειά. Το φιλμ ήταν αρκετά μελαγχολικό, με αργό ρυθμό και έμφαση στους χαρακτήρες.

Με το Green Room αλλάζει σελίδα και αυτή τη φορά επιχειρεί να δώσει ένα καθαρόαιμο genre με πολύ περισσότερο gore και ένταση. Σε γενικές γραμμές τα κατάφερε, όμως μετά τη προβολή είχαμε την αίσθηση ότι κάτι έλειπε...

Το φιλμ ακολουθεί τη λογική των home invasion και στην ουσία βλέπουμε μια μονομαχία μεταξύ δύο στρατοπέδων.
Από τη μία, οι αφελείς νέοι που είναι εγκλωβισμένοι και προσπαθούν να βρουν τρόπο διαφυγής.
Από την άλλη, ο γενικός-γαμάω ιδιοκτήτης του μπαρ με μια ομάδα ανεγκέφαλους νεοναζί που τον υπακούν τυφλά.
Το κάθε μέρος σχεδιάζει τη στρατηγική του και ετοιμάζεται για τη μάχη. Αναμενόμενο είναι ότι όπως σε κάθε πόλεμο έτσι και εδώ, θα υπάρξουν απώλειες.

Ρε πως δουλεύει αυτό, έχει κανείς το manual; 

O Saulnier δεν αγαπά τις πολύπλοκες ιστορίες, γεγονός που απέδειξε και στη προηγούμενη δουλειά του. Αν και το φαινόμενο του ναζισμού προσφέρεται για μια εκ βαθέων ανάλυση, εδώ επιλέγεται μια απλή παρουσίαση των γεγονότων.
Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και οι χαρακτήρες του οπότε κανείς δεν διαθέτει κάτι πολυδιάστατο ώστε να ξεχωρίσει. Οι μεν ''καλοί'' είναι μια ομάδα από συμπαθείς νέους που πρέπει ξαφνικά να γίνουν ήρωες για να επιβιώσουν. Οι δε ''κακοί'' είναι ένας ομοιόμορφος στρατός που εκτελεί εντολές.

Αν είναι να αποθάνω, ας αποθάνω τουλάχιστον δίπλα στο ψυγείο. 

Ακόμα και ο Darcy, o ιδιοκτήτης του μπαρ που κινεί τα νήματα, δε ξεχωρίζει από το σύνολο και παρουσιάζεται σε αρκετές περιπτώσεις να δρα υποτονικά.
Δεν βλέπουμε κάποια σοβαρή έκρηξη απ' αυτόν ακόμα και όταν αντιλαμβάνεται ότι ένα από τα ''τσιράκια'' του λιποτάκτησε.
Εδώ έχουμε μια διαφωνία γιατί περιμέναμε να δοθεί περισσότερη βαρύτητα στον ηγέτη της οργάνωσης, όταν μάλιστα τον υποδύεται ένας ηθοποιός σαν τον Patrick Stewart.

Σεναριακά λοιπόν, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες εκπλήξεις, όμως αυτή η απλότητα έχει και τα θετικά της αφού ενισχύει τον ρεαλισμό.

Η δράση είναι έντονη, εμφανίζεται γρήγορα και φυσικά κορυφώνεται όταν το μακελειό ξεκινήσει.
Ο σκηνοθέτης ξεπαστρεύει αδιακρίτως τους ήρωες με μια μεγάλη ομολογουμένως ποικιλία όπλων.
Πιστόλια, μαχαίρια, σουγιάδες, pitbulls, οτιδήποτε γενικά μπορεί να σκοτώσει.
Πολύ καλή δουλειά κάνει και η διεύθυνση φωτογραφίας, ενώ το πολυπληθείς καστ είναι στο σύνολο του εξαιρετικό και δεν υπήρξε ερμηνεία που να μην άφησε θετικές εντυπώσεις.

Καλησπέρα, ήρθαμε για τον θερμοσίφωνα 

Το gore είναι υπαρκτό, προσεγμένο και εναλλάσσεται με επιτυχημένο black χιούμορ που δημιουργεί αποσυμφόρηση όπου είναι απαραίτητο.

Ο θεατής που δεν έχει συνηθίσει να παρακολουθεί τέτοιου είδους ταινίες θα θεωρήσει το φιλμ αρκετά βίαιο, αλλά οι οπαδοί θα βρουν το gore κάπως περιορισμένο.
Θα έπρεπε να ήταν περισσότερο για να μιλούσαμε για μια επιτυχημένη ταινία του είδους, όμως και έτσι υπάρχουν καλές στιγμές που επειδή ακριβώς είναι ρεαλιστικές, προκαλούν την πολυπόθητη ένταση.

Όμως οι περισσότεροι πόντοι χάνονται επειδή κάποιες συμπεριφορές είναι εκνευριστικά αδικαιολόγητες.
Είναι διαφορετικό να έχουμε ήρωες που δε παίρνουν έξυπνες αποφάσεις από το να έχουμε ήρωες που παίρνουν άκυρες αποφάσεις.
Ίσως θα έπρεπε να είχε δοθεί μεγαλύτερο σεναριακό βάθος σε ορισμένα σημεία και να γίνονταν μια καλύτερη ανάλυση των χαρακτήρων.
Το φαινόμενο εντείνεται προς το φινάλε και αφορά και τα δυο μαχόμενα ''στρατόπεδα''.
Για να λέμε όμως και του στραβού το δίκιο, υπήρχε ένα σκυλί που πήρε μια πολύ λογική απόφαση...


To Green Room είναι ένα καλογυρισμένο φιλμ επιβίωσης με δράση, καλό ρυθμό και επιτυχημένο χιούμορ.
Θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο αν είχε γίνει πιο ολοκληρωμένη δουλειά με σενάριο και χαρακτήρες αλλά και έτσι, βλέπεται ευχάριστα.
Τεχνικά είναι προσεγμένο, αλλά δε διαθέτει κάποιο στοιχείο που να το ξεχωρίζει από τα συνηθισμένα. Σίγουρα όμως ο Jeremy Saulnier είναι ένας χαρισματικός δημιουργός που αναμένεται να μας απασχολήσει αρκετά στο μέλλον.
Θα υπάρξει μια τελευταία προβολή στα πλαίσια του Athens International Film Festival την Πέμπτη 1/10. Προλαβαίνετε!

Διαθέσιμο trailer δεν υπάρχει οπότε πάρτε ένα clip