Final Girl (2015)

Σκηνοθέτης: Tyler Shields

Συγγραφείς: Adam Prince, Stephen Scarlata, Alejandro Seri, Johnny Silver

Παίζουν: Abigail Breslin, Wes Bentley, Logan Huffman

Χώρα: Καναδάς, ΗΠΑ

Release: 2015

Runtime: 90 mins

Final Girl. The Babylonian whore!!!

Σκηνή 1. Εσωτερικό, νύχτα, χώρος ανάκρισης. Ρόλοι: Βερόνικα, μικρό κορίτσι περίπου 7-8 ετών. Κρατάει μια κούκλα. Γουίλλιαμ. Αντρας, περίπου 35, με κοντό μούσι, και αποφασιστικό πρόσωπο. Οι γονείς της Βερόνικα εχουν μόλις πεθάνει, μας το λέει άμεσα, και γι αυτό βρίσκεται εκεί.
Ο Γουίλλιαμ, της βάζει μερικά τεστάκια, όπως ενα λαβύρινθο, να δεί σε πόση ώρα θα τον καταφέρει, την ρωτάει αν θυμάται το πρώτο σπίτι που έμεινε, αποδεικνύεται οτι η μικρή εχει εξαιρετική μνήμη και οτι είναι πολύ μα πολύ έξυπνη. Οπότε την προσκαλεί να γίνει μέλος μιας ομάδας, που αποδίδει δικαιοσύνη σε κακούς αθρωπες. Αποκαλύπτει επίσης, οτι αυτός είναι εθελοντής στην Ομάδα αυτή, γιατι κάποιος κάπου κάποτε, του σκότωσε γυναίκα και κόρη. (Κρατήστε το αυτό) Θα την εκπαιδεύσει λέει, θα της μάθει διάφορα, θα την κάνει λήθαν χουέπων ναούμ, και θα καθαρίσουν τον τόπο απο τα καθήκια.
Η μικρή επιβεβαιώνει οτι μπορει να εχει όσο παγωτό θέλει, και δέχεται αβλεπί. (τρού στόρι)

Σένιο γκομενάκι ακομα και με αίματα, δικά της ή τυχαίων περαστικών.

Φλάς Φόργουωρντ 12 χρόνια μετά.
Η Μικρή εχει μεγαλώσει, εχει γίνει σένιο γκομενάκι, και ο Γουίλλιαμ, εχει ξανανιώσει και φαίνεται καμμια δεκαριά χρόνια μικρότερος.
Εκπαίδευση: Περπάτα ξυπόλητη στα βράχια, γιατι μπορεί να σου τύχει να σε κυνηγάνε στα δάση και στους λόγγους και στις ρεματιές, και μάθε να δέρνεις, και να σπάς χέρια και πόδια και λοιπά τιμαλφή.

Χρρμμφφ ετσ..μμμναί..μεχρι να ποθάννν....χχρρρμφτ

Μάθε να πνίγεις. Ιδιαίτερα χρήσιμο οταν θες να αφοπλίσεις καποιον! Τον πνίγεις πρώτα και μετά τον αφοπλίζεις.
Βλέπουμε και κάτι σαν πρώτη αποστολή, σε ενα μπαρ, που δέν πολυκαταλαβαίνουμε τι έγινε, καθότι η μικρή την πέφτει σε εναν τύπο και του κλείνει το ματάκιον, λέγοντάς του οτι πάει στον καμπινέ, ο άμοιρος ακολουθεί, αυτή τον αφοπλίζει με τον προαναφερθέντα τρόπο, ο Γουίλλιαμ παρακολουθεί, και τον παρατάνε και φεύγουνε.
Και είμαστε μόνο στα πρώτα 10 λεπτά ταινίας.

Ασχετη αφίσα της ταινίας ωστε να μας δελεάσει
σεξουαλικώς. Είναι απατεώνες σας λέω.

Παμε και σε ενα πείραμα στην εκπαίδευση οπου της χορηγείται ενα μίγμα Ορού της Αλήθειας και LSD, για να βλέπει δράκους, αλλα να μας το λέει, να μη μας δουλεύει. Ή μάλλον ντάξ, για να αντιμετωπίσει τους χειρότερους φόβους της. Γιατι? Ακούω να ρωτάτε εσείς οι μουσάτοι απο το βάθος... Γιατι, -εξηγεί ο Γουίλλιαμ- θα αντιμετωπίσει κακούς αθρωπες κάποτε που θα εχουν καταναλώσει αυτό ακριβώς το κοκτέηλ.
Εν τω μεταξύ εχουμε γνωρίσει και κάτι τυπάκους σε ενα Diner. Καλοντυμένοι νεανίες, ετοιμοι για εξοδο και χορό στην πόλη απ οτι φαίνεται. Εις εξ αυτών εχει ραντεβουδάκι, με ξανθό γκομενάκι με κάτασπρο μακρύ φόρεμα λες και πηγαίνει στο Prom Night. Οι αλλοι με σμοκινιές. Και ναί, η γκομενίτσα με το ασπρο φορεμα φεύγει μαζί και με τους πέντε φίλους. Χμ... σεξουαλικά υποννοούμενα? Παρτούζες με επίσημο ένδυμα?
Οχι.

ΜΗ, λεκές απο αίμα δε βγαίνει με ΤΙΠΟΤΑ.

Κυνηγητό στο δάσος και εκτέλεση γκομενίτσας με αμβλύ όργανον. (μεταλλικο)
Εμφανές πλέον οτι οι καλοντυμένοι νεανίες είναι οι στόχοι της Βερόνικας και του Γουίλλιαμ.
Η πρώτη επαφή γίνεται πάνω απο ενα μιλκ σέικ βανίλια, το ραντεβού κλείνεται, οι νεανίες κουστουμαρίζονται πάλι, η Βερόνικα φοράει τα καλά της, και φεύγει στο δάσος με τους τυπάκους.
Εκεί όμως τα πράγματα, δέν θα πάνε έτσι όπως τα υπολόγιζαν οι πέντε φίλοι...

Εκανα μια καθιερωμένη έρευνα στον σκηνοθετη, καθότι πρώτη φορά άκουγα το όνομά του.  Tyler Shields. Ποιός είναι ο κύριος? Καμμια προϋπηρεσία στο σινεμά? Τίποτα. Πρώην βοηθός σκηνοθέτη? Διευθυντής φωτογραφίας? Μοντέρ? Τίποτα. Ηθοποιός? Μπα... Ε τι?
Πρώην Inline Skater. Επαγγελματίας. Που είχε λάβει μέρος στα X games του 99 και 2000, και είχε συμμετέχει στα τούρ του Tony Hawk το 2003.
Μετά, τον κέρδισε η φωτογραφία. Και τα εικαστικά γενικότερα, με πάρα πολλές εκθέσεις διεθνώς σε πολλές χώρες εκτοτε.

Φωτογραφία όταν λέμε, εννοούμε καλλιτεχνική και οχι Fashion Photography. Ητοι, αυτή που δίνει βάση στην σκηνοθεσία της εικόνας παρά στην εικόνα την ίδια. Φωτογραφία που λέει ιστορία ας πούμε! Και είναι πάρα πολύ καλός σε αυτό.

Οι φωτογραφίες του, πάρα μα πάρα πολλές φορές ανακατεύονται με αίματα, ή/και βία, με διάφορους τρόπους. Η Αισθητική του είναι ιδιαίτερη, ντοκυμαινταρίστικη, οι φωτισμοί του πολλές φορές υπερφωτεινοί, ωστε να μην σου κρύβουν τίποτα, αλλες φορές μισοί, σκοτεινοί σαν να θενε να κανουν το αντίθετο. Εξαιρετικός φωτογράφος, που πολλοί ως εικαστικό τον έχουν -στα 33 του- ως διάδοχο του Warhol. 

Οπότε με τέτοιες περγαμηνές, -αν τις ξέρεις- θα περίμενες μια ταινία, με πολύ ιδιαίτερη αισθητική, και περίεργο ρυθμό, αλλα πάνω απ όλα, εικαστικά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

Το κατάφερε λοιπόν?

Δεν υπάρχει ευγενικός τρόπος να το θέσω..

Οχι.

Γιατί? Ακούω που ρωτάει ο κύριος με τα γυαλιά και το εμπριμέ φουλάρι, που κρατάει το χέρι ενός 22χρονου νταβραντισμένου νεαρού δίπλα του.

Ας το πάρουμε απο την αρχή.    Η εισαγωγή, με έκανε να νομίζω οτι βλέπω πρήκουελ του Νikita. Η Μάλλον, όχι αυτού, του La Femme Nikita. (αγαπημένη σειρά.. Αχ... Peta Wilson πού είσαι τώρα?). Και αυτό λόγω της σχέσης του εκπαιδευτή και του εκπαιδευόμενου. Με μια διαρκή ερωτική ατμόσφαιρα, που κάποτε κιόλας εκδηλώνεται απο μεριάς της Βερόνικα.

Οπότε θα ρωτήσετε εχει και Λαβ στόρι? Αμ δε.

Το σενάριο μας πετάει ενα κοκκαλάκι, και μετά μας αφήνει να το μασουλάμε σα μαλάκες μεχρι να καταλάβουμε στο φινάλε οτι δέν ειχε κρέας επάνω.

-Νικίτα μου.. -Βερόνικα με Λένε.. -Σκσ. Εγώ Νικίτα θα σε λέω.
- Μη θες να με λές και Νικήτα Τσακίρογλου?

Εν ολίγοις, ξεκινώντας η ταινία, και ξεκινάει γρήγορα, με πολλά πράγματα να γίνονται σε πολύ λιγο χρόνο, σα να θελει να τα περάσει τσάκα τσάκα για να μπεί στο κυρίως θέμα. Οπότε μένεις με μια αίσθηση οτι κατα λάθος βλεπεις το 4ο ας πούμε επεισόδιο μιας σειράς που συ εχει εξηγήσει ήδη ολα τα προκαταρκτικά και τώρα τα βλεπεις σε περίληψη προηγουμένου. Αλλα δεν ειναι ετσι. Θα ΕΠΡΕΠΕ να τα δείς αναλυτικότερα, ή να μην τα δείς καθόλου.

Δέν ειναι σεναριακά κενά. Είναι εμφανές οτι είναι επίτηδες γραμμένο έτσι.

Ωραία! Τώρα που βάλαμε σμόκιν και τουαλέτες, πάμε να κυλιστούμε στις λάσπες.

Αλλα κατα την αποψή μου δέν ειναι σωστά φτιαγμένο. Υπάρχει πάντα μια χρυσή τομή του πόσο δείχνεις κάτι. Αν την ξεπεράσεις, πρεπει να εξηγήσεις. Αν είσαι απο την άλλη, πολύ κάτω της, είναι αχρηστη η πληροφορία. Εδω, είμαστε πολύ πάνω όμως. Εχεις δείξει τόσα, που ΟΦΕΙΛΕΙΣ να εξηγήσεις κάποια πράγματα. Δεν εχουμε ιδέαν για ποιον δουλεύει η Βερόνικα ή ο Γουίλλιαμ, δέν βλεπουμε κανεναν αλλον συμμετέχοντα σε αυτήν την ομάδα, ακουμε στην αρχή για την νεκρή γυναίκα και την κόρη του Γουίλλιαμ, (θυμάστε που σας είπα να το κρατήσετε αυτό) αλλα φεύ, δεν ξανακούμε ποτέ τίποτα αλλο. Βλέπουμε μία και μόνη  "αποστολή" της Βερόνικα και δέν ξερουμε καν γιατι επελέχθησαν αυτά τα "θύματα/θυτες". 

Θα μπορούσε να μην μας νοιάξει καθόλου. Να μην δώσουμε δεκάρα. Αρκεί τα υπολοιπα που απαρτίζουν μια ταινία να μας αποσπάσουν την προσοχή.

Οπως η φωτογραφία ας πούμε.

Διεύθυνση φωτογραφίας, έκανε ενας τύπος που εχει κανει μόνο ντοκυμανταίρ για ΟΥΦΟ.

Ολο το έργο σχεδόν είναι νυχτερινό. Πάνω απο τη μισή ταινία διαδραματίζεται σε ενα δάσος οπου λαμβάνει χώρα το κυνηγι. Οι φωτισμοί? Σαν να βλέπεις το The Fog του John Carpenter. Πολυ ατμοσφαιρικοί, με κοντρες φώτα που αφήνουν σιλλουέτες που τρέχουν να διαγράφονται, και αφήνουν τους ηθοποιούς να ερμηνεύουν με τις κινήσεις τους παρά με τα πρόσωπά τους. Καλό έ?

Μπα. Οι φωτισμοί αυτοί, που μαθαίνοντας για το σκηνοθέτη καταλαβαίνω οτι είναι επιμελημένοι απο τον ίδιο, δείχνουν ψεύτικοι στον κινηματογράφο, ενω θα φαινόταν υπέροχοι για φωτογραφία. Μια φωτογραφία με τέτοιους φωτισμούς εχει κίνηση απο μόνη της, αλλα στον κινηματογράφο, γίνεται το αντίθετο. Δείχνει παγερά ακίνητη ενω δέν θα πρεπε.

Η τελική τελικά ποιά καταλήγει να είναι τελικά?

-Θες να σε κυνηγήσω με ενα αμβλύ όργανο?
-Αχ τί ωραία που τα ρίχνεις τα υποννοούμενα...

Οτι η ταινία προσπαθησε σθεναρά να είναι κυρίως εικαστική. Τόσο ωστε τα σεναριακά "κενά" που επίτηδες αφέθηκαν έτσι, να μην σε νοιάζουν, και να επικεντρώνεσαι στα υπόλοιπα. Εμφανές αυτό σε διάφορα Cut Scenes των ηρώων της παρέας των κυριλοφονιάδων, η αισθητική του σκηνοθέτη έτσι οπως μου εγινε εμφανής μετά, απο τις φωτογραφίες του, είναι διάχυτη. Αλλα και αν δεν τον είχα ψάξει, και πάλι εκεί θα στεκόμουν και θα τον θαύμαζα.

-Κάτσε να σου χώσω το αμβλύ μου όργανο
-Αχ.. πού καλέ?
-Μεταξύ συκωτιού και χοληδόχου κύστης

Αλλα δέν κατάφερε το εικαστηκιλίκι ελλείψει τεχνικής. Και η τεχνική αυτή θελει εμπειρία. Το προσπάθησε εμφανώς, εδωσε μια ατμόσφαιρα κόμιξ, ωστε η μη εξηγούμενη ιστορία να περάσει στο ντουκου και να σου δώσει την αίσθηση της συνέχειας, αλλα δεν το κατάφερε τελείως. Βλέποντας όμως τις φωτογραφίες και γενικότερα τη δουλειά του Tyler Shields, μου δίνεται η αίσθηση οτι το να κάνει ταινία, ήταν πρόταση που του έγινε, και όχι κάτι που κυνηγησε ο ίδιος. Οπότε δέν ηταν ενα δικό του αμιγώς πρότζεκτ που να εχει μελετήσει τις λεπτομέρειες, αλλα ενα σύνολο οπου ο καθένας είχε το ρόλο του αλλα εκείνος είχε την ελλειψη εμπειρίας για να συνδέσει όλα σε ενα αρμονικό αποτέλεσμα.

Με την δεύτερή του ταινία στα σκαριά, ελπίζω να καταπιώ οτι κακό εγραψα για την πρώτη, και να μας εκπλήξει ευχάριστα με κάτι πολύ πιο ολοκληρωμένο, έτσι όπως είμαι σίγουρος οτι έχει τη δυνατότητα να κάνει.

Προσωπικά, κρίνω εκ του αποτελέσματος και πάνω απ όλα ως σύνολο. οπότε ήμουν προετοιμασμένος να βάλω ενα 2/5 γιατι συνολικά η ταινία ενω έδειχνε να εχει τα φόντα για κάτι πολύ καλύτερο, απέτυχε να το παραδώσει. Αλλα θα το ανεβάσω κατα τί στο 2,5/5. Που είναι παραπάνω απ όσο εχει μέχρι στιγμής στο  ΙΜDb. Και αυτό γιατι έτσι όπως γίνεται συνήθως, οι θεατές έχουν αλλες προτεραιότητες μεταξύ τους και η προσοχή τους στρέφεται προς διαφορετικά πράγματα.

                                                    Οπερ σημαίνει οτι αλλοι θα το βρούν βαρετό, αλλοι προβλέψιμο, αλλοι όπμως θα ενθουσιαστούν με την φωτογραφία, ή την αισθητική των κάδρων, και θα παραβλέψουν αλλα ελλατώματα. Η δική μου κατακλείδα, που δέν θα πω οτι το έργο με ικανοποίησε, είναι οτι η ταινία επ ουδενί δέν ειναι χάσιμο χρόνου, αξίζει να την δείς, έστω για την διαφορετική σκηνοθετική προσέγγιση. Ή έστω να την δείς χαλαρότερα, χωρίς να περιμένεις κανενα αριστούργημα. Οπότε, ως ανθρωπος που δέν έχω διστάσει να βάλω 1/5 σε ταινία ή και 0/5, με 2,5 στα 5 σας λέω, δείτε την. Απλά μην περιμένετε παραπάνω απο τόσο.