Extinction ΑΚΑ Welcome to Harmony (2015)

Σκηνοθέτης: Miguel Ángel Vivas

Συγγραφείς: Alberto Marini, Miguel Ángel Vivas, Juan de Dios Garduño

Παίζουν:  Matthew Fox, Jeffrey Donovan, Quinn McColgan, Valeria Vereau

Χώρα: Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ουγγαρία 

Release: 2015

Runtime: 110 mins

extinction n      (process of dying out)    εξάλειψη, εξαφάνιση ουσ θηλ

                                                                 αφανισμός ουσ αρσ

Οκτώ περίπου χρόνια μετά το ξέσπασμα του ιού που μετέτρεψε ένα σωρό κόσμο σε Ζόμπι. Τα οποία φάγανε τους εναπομείναντες ανθρώπους. Και μετά ψόφησαν από την πείνα. Κλασσικό σκηνικό. Είναι χειμώνας, απ ότι καταλαβαίνουμε μόνιμος και βρισκόμαστε σε μια χιονισμένη κοιλάδα, εκεί που κάποτε υπήρχε η πόλη Harmony. Δύο σπίτια, το ένα απέναντι απο το άλλο, στο ένα κατοικεί ο Πάτρικ με το Σκύλο του, ίσως το τελευταίο σκυλί πάνω στη γη, και στο άλλο, ο Τζάκ με την κόρη του την Λού, ίσως την τελευταία κόρη πάνω στη γη.
Ο Πάτρικ, κάθε βράδυ τα τελευταία χρόνια προσπαθεί, πάντα μάταια να επικοινωνήσει μέσω ασυρμάτου με οποιονδήποτε επιζώντα εκει έξω.

Τζάκ και Πάτρικ δέν μιλιούνται και εκ των συμφραζομένων μισιούνται θανάσιμα. Ή μάλλον, ο Τζάκ μισεί τον Πάτρικ θανάσιμα.

Το γιατί μας αποκαλύπτεται σιγά σιγά, κομμάτι κομμάτι απο συνεχή φλας μπακ. Η ταινία πάει μπρος πίσω, απο κάποια στιγμή του ξεσπάσματος και το τι συνέβη μεταξύ Τζάκ και Πάτρικ, μέχρι το τώρα, στο χιονισμένο Χάρμονυ, τις προσπάθειες της μικρής Λού να αποκτήσει κάποια επικοινωνία με τον Πάτρικ, παρά την απαγόρευση του πατέρα της και της νέας απειλής.

ΗΡΘΑ. ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΣΤΑ ΚΑΜΑΡΙΝΙΑ ΣΑΣ.

Ένας μολυσμένος, ήτοι ένα Ζόμπι, μεταλλαγμένο εμφανίζεται απο το πουθενά, παρότι και οι τρεις εναπομείναντες, θεωρούσαν οτι έχουν εκλείψει λόγω γενικού κρύου. Η μικρή ποτέ δεν εχει δεί κανένα απο τα τέρατα, και είχε αρχίσει να αμφιβάλλει οτι υπήρξαν ποτέ, θεωρώντας οτι δέν υπάρχει λόγος πλέον να είναι κλεισμένη στο σπίτι και να είναι εκείνο ο μοναδικός της κόσμος.
Προχωρώντας συνέχεια στην υπόθεση μαθαίνουμε και τα πρίν και τα τώρα, και αρχίζει και δικαιολογείται σιγά σιγά η περίεργη συμπεριφορά των δύο αντρών μεταξύ τους, περίεργη, ακόμα και όταν αναγκαστικά, λόγω της νέας απειλής πρέπει να συμπράξουν για να την αντιμετωπίσουν.
Απρόσμενα, εμφανίζεται και ο πρώτος άνθρωπος που βλέπουν εδώ και 9 χρόνια. Η οποία άνθρωπος, όχι μονο τους πληροφορεί οτι υπήρχαν -έστω- και αλλοι επιζώντες, άλλα το κυριότερο, ότι έχει δεί και αυτή τα νέα μεταλλαγμένα ζόμπι και οτι πρέπει να ετοιμαστούν γιατί είναι ΠΟΛΛΑ, και ετοιμάζουν ντού.

Η ταινία διαφημίστηκε ως ταινία με Ζόμπι., αλλά δέν θα λέγαμε οτι είναι.

Ναι, οκ, το σκηνικο είναι μετα-αποκαλυπτικό, οι τελευταίοι άνθρωποι πάνω στη γη κλπ, και ναι, υπάρχουν και ζόμπι. Αλλά όχι, η ταινία, είναι ένα ψυχολογικό δράμα, βασισμένο στο μυθιστόρημα του  Juan de Dios Garduño "Y pese a todo ",

Το θέμα μας δεν είναι το Ζομπικό σκηνικό, αλλά η σχέση των δύο αντρών, μεταξύ τους και με τη μικρή Λού. Και το πώς σιγά σιγά μας αποκαλύπτεται το τι τους ενώνει και τι τους χωρίζει.
Ψυχολογικό δράμα λοιπόν, με μετα αποκαλυπτικό σκηνικό και Ζόμπια.

Ακούω κανέναν να φωνάζει Maggie?
Oχι?
Κακώς.
Το Maggie τι ήταν δηλαδή?
Ήταν ακριβώς το ίδιο, και δέν θα είχε κόψει τα εισιτήρια που έκοψε αν δεν είχε εγγύηση την πληθωρική παρουσία του Arlold.
Και ήταν καλή ταινία, άλλα και εκείνη πολλοί πήγαν να την δουν για να δουν τον Αρνι να καθαρίζει Ζόμπια και απογοητεύτηκαν.

Τι ειναι? Ζομπι? Τρακτέρ? Αεροπλάνο? Ο ΠΑΤΡΙΚ? ΚΡΥΨΟΥ.

Και εδώ λοιπόν, αν περιμένετε δράση, ξεχάστε το.
Υπάρχει δράση ως κρεσσέντο, αλλά δεν ειναι το θέμα της ταινίας.

Το Θέμα της είναι οι σχέσεις των πρωταγωνιστών, και η θριλλερική αποκάλυψη σιγά σιγά του παρελθόντος που τους οδήγησε στην σημερινή τους σχέση.

Οπότε ξεκάθαρα:

ΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΔΡΑΣΗ ΜΕ ΖΟΜΠΓΙΑ ΞΕΧΑΣΤΕ ΤΟ ΜΑΓΚΕΣ

Αν όμως πάτε να την δείτε με επίγνωση του τι θα δείτε δέν θα σας απογοητεύσει καθόλου.

Οι ερμηνείες, είναι εξαιρετικότατες, και προσεγμένες με "Ευρωπαϊκό" τρόπο.
Και με αυτό εννοώ, ότι οι δράσεις και οι αντιδράσεις σου δίνουν την ερμηνεία, και ΟΧΙ μόνο το σενάριο και οι διάλογοι όπως συνήθως γίνεται στο Αμερικάνικο σινεμά.

Γιατί η παραγωγή εδώ, παρότι οι ηθοποιοί είναι σχεδόν όλοι Αμερικανοί, είναι Ευρωπαϊκή. Ισπανική κατά κύριο λόγο, όπως και ο σκηνοθέτης Miguel Ángel Vivas που έχουμε γνωρίσει από το Secuestrados του 2010.

Νάνι ομορφούλι μου, νάνι...

Αν ψάχνετε λοιπόν ένα δράμα, με περίεργο και ασυνήθιστο σκηνικό, αυτή είναι η ταινία σας, ειδικά αν σας άρεσε και το Maggie, και δέν απογοητευτήκατε απο την έλλειψη γκοριάς.

Το θριλλερικο μπρός πίσω, θα κρατήσει το ενδιαφέρον και σε μη οπαδούς του δράματος, μέχρι να μαθουμε το τι διάολο παίζει επιτέλους με αυτούς τους δύο τύπους.

Ελαττώματα? Υπάρχουν.

Η παρτε με μαζί να με ξεπαγώσετε ή σπάστε με
και βάλτε με στα τζίν Αντόνικ σας!

Και επικεντρώνονται κυρίως σε αυτό το θριλλερικό μπρος πίσω, το οποίο ανά σημεία σε μπερδεύει, σε αλλά σημεία είναι κάπως ασαφές, και δεν σου δίνει να καταλάβεις επακριβώς το τί συνέβη, εγώ έχω ακόμα μερικά κενά, αλλα απο την άλλη δέν είμαι και τόσο τσακμάκι ναουμ. Την έχω τη μαλακία μου, αλλα έπρεπε να με έχει συνυπολογίσει ο σεναριογράφος. Απο την παράλλη βέβαια, το θριλλερικό αυτό στοιχείο, έχει και τις ανατροπές του, και στις φυλάει για τις τελευταίες σκηνές οπου εξηγούνται διάφορα, πάντα για τις σχέσεις των πρωταγωνιστών.
Η παραγωγή σχετικά φτηνή, αλλα χωρίς ελλατώματα, απλά είναι περιορισμένοι οι χώροι γυρίσματος. Τα άτομα λίγα, αλλα η ατμόσφαιρα εξαιρετική.
Ο Σκηνοθέτης δείχνει στο στοιχείο του, η απειλή υπάρχει παντού, παρότι κανείς τους δέν την περιμένει πλέον, απλα φυλάνε τα ρούχα τους. 
Πλάνα σκηνές και ρυθμός πάρα πολύ όμορφα, κρύβουν τις ατέλειες και την όποια φτήνια της παραγωγής. Η μονη μου ενσταση είναι σεναριακή και σκηνοθετική σε αυτό που ανέφερα περι θριλλερικού στοιχείου. Το σενάριο δέν το βοηθάει να είναι απόλυτα ξεκάθαρο το θέμα μερικές φορές, αλλα και ο σκηνοθέτης δέν εμμενει όσο πρεπει για να το καταλαβει και ο τελευταίος.

Αν ξέρεις τι πας να δεις, δεν θα απογοητευτείς. Γιατί αν ξέρεις και πάλι πας να το δεις,  όπως και το Maggie, θα σου δώσει περισσότερα απ ότι περίμενες. Αν πας να δεις ταινία με Ζόμπια βέβαια, θα βγείς με φάτσα απορίας για το που πήγαν τα λεφτά σου.
Έρευνα αγοράς λοιπόν, και ελπίζω αγαπητέ θεατή της ταινίας να διαβάζεις αυτό το ρηβιού ΠΡΙΝ δείς την ταινία και όχι μετά.

Επιζήσας και μή επιζήσαντες, σε ψυγείο, πρώην σπίτι.

Αν ήθελα να δώ Ζόμπι, και εβλεπα το Extinction θα κατέληγε με 1/5. Aλλα ήξερα τι πάω να δώ οπότε θα καταλήξει με 3/5, γιατι με ικανοποίησαν ολες οι ερμηνείες, και σεναριακά, δέν μου έδειξε κανενας απο τους ηθοποιούς να μην εχει κατανοήσει τον ρόλο του, κανεις τους δέν μου φάνηκε να υπερβάλλει, που σημαίνει οτι υπήρχε σαφής  και ισχυρή καθοδήγηση απο τον σκηνοθέτη, πράγμα που εκτιμώ πάντα.
Μετά το Maggie λοιπόν, το Extinction, (που ο αρχικος του τίτλος Welcome to Harmony, θα του ταίριαζε περισσότερο και δεν θα φαινόταν "παραπλανητικός") όπως και μερικά ακόμα έργα που περιμένουμε φέτος και του χρόνου.
Με κοινό στοιχείο όλων, το δράμα σε μετά αποκαλυπτικό σκηνικό.
Οπότε έχει μάλλον ξεκινήσει ένα νέο τρέντ, που προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου.