Haze (2005)

Σκηνοθέτης: Shin'ya Tsukamoto

Συγγραφέας: Shin'ya Tsukamoto

Παίζουν: Shin'ya Tsukamoto, Kaori Fujii

Χώρα: Nippon

Release: 2005

Runtime: 25 mins, 49 mins

Haze. Claustrophobia Galore.

Κλειστοφοβία.
Ειναι το μονο που μετράει στην υποθεση αυτής της μικρού μήκους ταινίας, αρχικά φτιαγμένης για φεστβάλ, αλλα που γνώρισε και release σε DVD με επιτυχία.



Ενας τυπάκος, με τα σώβρακα, ξυπνάει. Είναι σε κάτι σαν κουτί η τούννελ, ή φέρετρο. Μετα βίας μπορει να κουνηθεί. Δεν θυμαται ούτε το όνομά του, δέν ξερει που είναι και φυσικά δέν ξέρει και γιατί.

Οπα... είτε είμαι αθροπας και αυτό είναι φέρετρο, είτε είναι κουτί πίτσας και είμαι πεπερόνι.

Κάπου πέφτει, και τον βλέπουμε να τραυματίζεται.
Με πολύ προσπάθεια τον βλέπουμε να κινείται σε απροσδιόριστους σκοτεινότατους χώρους, που κανονικά ΔΕΝ τον χωράνε.

Αα κααφέω να ω αω δω έσα θα ο γαήω ο εναϊογάφο

Κάποτε φτάνει σε ένα ανοιγμα με δυσκολία, οπου τον περιμένει η σπλατεργιά απλωμένη στα πατώματα, και μια τύπισσα νεγκλιζέ, οπου αρχίζουν τα ποιητικά περι κοινωνίας, ανθρώπου, ζωής σύμπαντος και των πάντων...

Γειά σου κούκλε. Απο δώ το χέρι του πρώην μου, πιο πίσω το σκώτι του κουνιάδου μου, πιο πέρα το πάγκρεας του θείου Τανάκα...

Παρότι η ταινία ειναι μικρού μήκους, (25 λεπτά στο πρώτο μοντάς για προβολή στα φεστιβάλ, και μεγαλωμένη στα 49 για το σινεμα και DVD) μην περιμενετε να δείτε μια ευκολη, ευπεπτη ταινία. Είναι μια ταινία που για πρώτη φορά τα ντεκόρ είναι στημένα πάνω σε τραπέζια.

Ο τύπος δέν ξερει ποιος είναι, που πάει, γιατι είναι εκεί.
Και φυσικά δεν ξερουμε ούτε μείς. Αρχίζεις και μηχανεύεσαι όπως και αυτός. Τον βαλανε εκει καποιοι ως τιμωρία? Κοιμαται και ονειρεύεται? Ειναι σε κώμα? Είναι νεκρός και ο Δάντης γράφει καινουριες παραγράφους στο καθαρτήριο? Έχει παραφάει και βαρυστομάχιασε? Τον εκλεισε εκει η πρώην του? Ο πρώην του? Είναιο Θεός αλλα εχασε στο τάβλι απο το Διάολα?

Το οτι βρίσκει την τύπισσα σε κάποια στιγή δεν βοηθάει, ούτε αυτή εχει ιδέα.
Το βασικο του ολου εγχειρήματος ειναι η ατμοσφαιρα. Οι ταινιες τρόμου, τείνουν να σου εναλάσσουν ηρεμία, με απότομα ξυπνήματα, για να σε τρομάξουν. Τα θρίλλερ, τείνουν να σου ρίχνουν απανωτή δράση. Εδώ, δεν το λές δράση το να προσπαθει να συρθεί σε ενα διαδρομο 20 εκατοστών δαγκάνοντας μια σωλήνα για να χωρέσει, αλλα η αίσθηση που αποκομίζεις απο ολη την κλειστοφοβία, είναι σαν να κάνεις ελευθερη πτώση και να σου εχει πάει το στομάχι τρία μέτρα πίσω απο την πλάτη σου. Και να μήν εχεις κλειστοφοβία, αποκτάς.

Επίσης υπάρχει και αλλο ενα κατά.
Οι Ιαπωνες περνάνε την φάση που περναγανε οι Ευρωπαίοι σκηνοθέτες το 60.
Ητοι, όσο πιο ακαταλαβίστικο, τόσο πιο τέχνη. Μην περιμενετε ενα ευπεπτο και ευκρινές φινάλε.
Εχω δεί ρηβιού, να μιλανε για συμβολισμούς, την αποξένωση της σύγχρονης μεγαλούπολης, το χάσμα των γενεών, των φύλων, και για εναν πακιστανό ντελιβερά με ενα γαρδουμπάκι.
Αλλα παρότι που είμαι ανθρωπος που υποστηρίζει οτι αν ΔΕΝ θελις να πεις κατι ευκρινώς, προφανώς δεν θελεις να το μάθει κανεις, και αν δε θες, ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΡΕ ΜΟΡΤΗ?, δεν με ενόχλησε το μη ευκρινές φινάλε καθόλου.
Και οταν λέμε μη ευκρινές, δεν εννοούμε οτι εκει που ειναι ο τύπος μεσα στα υπόγεια, ξαφνικα ενας οδοκαθαριστής με στολή ναυάρχου κάνει πατίνι μεσα στο Σμιθσόνιαν.
Απλα δεν στο δίνει στο πιάτο.

Αξίζει να το δείτε, αν το βρείτε πουθενά. Βάζω απο κάτω λίνκ στο YouTube απο ολη την ταινία με αγγλικους υπότιτλους, αλλα δυστυχώς σε αναλυση 360p, που δεν αρκεί αν το δείτε σε μαγάλη οθόνη. Το εργο ειναι θεοσκότεινο.

Τρέϊλερ

Δείτε όλη την ταινία εδώ