All Hallows' Eve 2 (2015)

Σκηνοθέτης: Jesse Baget, Bryan Norton, Antonio Padovan, Ryan Patch, Marc Roussel, James Kondelik, Jon Kondelik, Jay Holben, Elias Benavidez, Andrés Borghi

Συγγραφείς: Jesse Baget, Elias Benavidez, Andrés Borghi, Mark Byers, Jay Holben,   Mike Kochansky, Michael Koehler, James Kondelik, Jon Kondelik, Bryan Norton, Antonio Padovan, Christopher Probst, Marc Roussel, Mark Thibodeau

Παίζουν: Landon Ackerman, April Adamson, Ali Adatia

Χώρα: HΠΑ

Release: 2015

Runtime: 91 mins

Καταλληλότητα:

Κατευθείαν σε DVD

Don't answer the door... it's All Hallows' Eve

Υπόθεση θέλετε έ? Αλλα σας προειδοποιώ, είναι 8 διαφορετικές υποθέσεις. Και μια η κεντρική που δένει τα υπόλοιπα, 9. Θα βγει λίστα ένα πράμα. Διαβάζοντας κάντε και τη λίστα για την Λαϊκή. Θα σας δίνω κι από ένα ζαρζαβατικό κριτικής στο τέλος της κάθε υπόθεσης. πάμε λοιπόν:

1)  Η κεντρική ιστορία δεσίματος, του Jesse Baget.
Μια νεαρά καψούρα, παίζει με την Ουίγια της (όλοι δεν έχουμε μια στο σπίτι εξάλλου?) όταν χτυπεί ο κουδούνης, και ανοίγοντας την πόρτα, βρίσκει μια παλιά και διαλυμένη VHS κασσέτα. Φυσικά και έχει ακόμα VHS Player, τι ρωτάτε? Προσπερνά βέβαια χωρίς φόβο το γεγονός οτι ένας τύπος με μάσκα και μαχαίρι είναι στο τέρμα της σκάλας. Βάζει λοιπόν, να δει την κασσέτα.


2)  Jack Attack των Bryan Norton και Antonio Padovan.
Μια μπέημπη σίττερ, με το περίπου δεκάχρονο μπέημπη αγοράκι που προσέχει, αποφασίζουν να φτιάξουν την καθιερωμένη κολοκύθα του Χάλλοουήν.
Την Λεγόμενην Jack O Lantern (Τσακολάτεν Ελληνιστί).
Καθ οδόν όμως ανακαλύπτουν ότι ενδεχομένως η κολοκύθα δέν συμφωνούσε απόλυτα με το να την ανοίξουν και να την ξαντεριάσουν, και απεφάσισε για αντίποινα...





3)  Descent του Jay Holben. 

Μια συνάδελφος, γίνεται κατά λάθος μάρτυρας της δολοφονίας μιας συναδέλφου, χωρίς να το γνωρίζει ο δολοφόνος. 
Την σκαπουλέρνει παρ' όλα αυτά, αλλά έξι μήνες αργότερα, το άγχος και ο πανικός της αποδεικνύουν ότι ο δολοφόνος καραδοκεί!!!

4)  M Is for Masochist των James και Jon Kondelik. Λούνα πάρκ. Τσίρκο. Ατελείωτη εφηβική  διασκέδαση με κιτς παιχνίδια που δεν λειτουργούν σωστά, και είναι ξεβαμμένα και ταλαιπωρημένα σαν 55χρονη πουτάνα του λιμανιού στις 5:30 το πρωί.
Ενα εξ αυτών, ο Μαζοχιστής. Χτυπήστε το Μαζοχιστή που περιστρέφεται δεμένος. Κάντε τον να ματώσει... Αλλα... μια στιγμή... κάπου τον ξέρω αυτόν...
5)  The Offering του Ryan Patch. Γεροπατέρας και Νεογιός, κάπου πάνε στο αρίστης πχιότητος και καλοσυντηρημένο μπουρδελημιφορτηγό τους. Είναι 11:55 και προλαβαίνουν δέν προλαβαίνουν. Θα προλάβουν να πάνε την προσφορά? Θα "του" αρέσει? ΑΜΑΝ1 Ξεχάσανε το κρέας. Τί θα γίνει? Πάνικ και ανξάηετη στο Φόρντ του κώλου...

6)  The Last Halloween του Marc Roussel. 
Τα παιδάκια ξενυχτάνε μ'ένα μυστικό Ο-ο-ο και τρικοτριτιάζουν ανυποψιάστο και υποψιασμένο κόσμο της γειτονιάς. Βλέπουμε όλοι να το πηγαίνουν το γράμμα, να τους δίνουν διάφορα, όπως ξύλα, πέτρες, κονσέρβες, ραδιενεργά ισότοπα κλπ, αλλα ένα σπίτι αρνείται να τους δεχτεί παρότι επιμένουν σε σημείο κουβά με ακουαφόρτε στα μούτρα και ξαμολύματος των σκυλιών. Οι ιδιοκτήτες ταμπουρωμένοι, με σανίδια στα παραθύρια έχουν αποκοπεί από τον έξω κόσμο.
Αλλα σε λίγο ανακαλύπτουν ότι μερικά πλάσματα, πάντα περνάνε μέσα, ότι και να κάνεις.
7)  Mr. Tricker's Treat του Mike Kochansky. 
Ας ετοιμάσω την διακόσμηση του κήπου για το Χάλλοουήν... Μερικά ψεύτικα κόκαλα εδώ, κανα δυο ψεύτικοι τάφοι εκεί, ψεύτικες αράχνες εδώ, ψεύτικο αίμα εκεί, ψεύτικα έντομα παραπέρα, μια ψεύτικη μάγισσα κεί...
Αλλά... φαίνεται ψεύτικο ρε γαμώτο. Τι να βάλω? Μερικά αληθινά πτώματα θα σώζανε την κατάσταση. Ευτυχώς που έχω διαρκή παρακαταθήκη στο σπίτι!!!
8)  A Boy's Life του Elias Benavidez.
Τέρατα. Υπάρχουν. Εχουν λαμπυρίζοντα μάτια, τεράστια δόντια, νύχια γαμψά, φολίδες ή λέπια, τρέφονται αποκλειστικά με παιδιά, και φυσικά ζουν στις ντουλάπες των εν δυνάμει θυμάτων τους.
Ή κάτω από τα κρεββάτια τους. Τί κάνει ένα αγοράκι όταν φοβάται τα τέρατα? Φωνάζει "ΜΑΜΑ" και τρέχει στην αγκαλιά της. Και η μαμά ποτέ δέν τον πιστεύει ότι υπάρχουν τέρατα. Εχουν όμως οι μεγάλοι πάντα δίκιο?

9)  Alexia του Andrés Borghi.
Πάει η Αλέξια... Πάει...
Το μόνο  που του έμεινε να του την θυμίζει είναι το προφίλ της στο φέησμπουκ. Ευτυχώς ξανάφτιαξε την ζωή του, βρήκε μια κοπέλα να μοιραστεί την μίζερη ύπαρξή του μαζί της και να ξεχάσει την Αλέξια...
Σήμερα θα ήταν τα γενέθλια της Αλέξια... αλλά εκείνη δεν είναι πλέον εδώ...
Ουπς... μισό λεπτό. Δεν είναι?
Και ποια στέλνει μηνύματα από το προφίλ της? Αμάν!!!

Αυτές είναι λοιπόν οι ιστορίες, όχι με την σειρά που είναι στην ταινία, εκτός της πρώτης και της τελευταίας. Γεράματα βλέπετε...
Πάμε τώρα να δούμε τι ρόλο βαρεί η ταινία ως σύνολον.

Η ταινία όπως μαρτυρά και το Ν°2 στον τίτλο της για τους πιο παρατηρητικούς, είναι το Νούμερο Δύο. Πρίν απο αυτήν προηγήθηκε -το μαντέψατε- το νούμερο ένα.
Αυτό ήταν το 2013, και ήταν ταινία που έγινε κυκλοφόρησε σε DVD και μας έφερε εναν νέο κλόουν στο κουρμπέτι που απέκτησε και φανατικό κοινό, παρά τις σχετικά χαμηλές βαθμολογίες των εγκρίτων μέσων.

Χάπι Χάλογουήν ναουμ. ΜΠΟΥ.

Εδώ όμως, αντί να συνεχίζεται η ιστορία και ο κλόουν του πρώτου να ξαναπαίρνει σάρκα και οστά, έχουμε πάλι μια συλλογή ταινιών μικρού μήκους, αλλά 8 αντί για 3 του πρώτου, και ΔΕΝ έχουμε τον κλόουν.
Αυτό προφανώς συνέβη, γιατί ο κύριος κλόουν αποκτά δική του ταινία, το  Terrifier για το 2016. Ο τίτλος, ίδιος με τον τίτλο της μίας εκ των 3 μικρού μήκους που απάρτιζαν την πρώτη ταινία. Οπότε, το μόνο κοινό με την πρώτη ταινία, είναι ο τίτλος και μόνο.
Πάμε από τα κακά.
Οπως σε σχεδόν όλες τις ταινίες/ανθολογίες το πρόβλημα του ελλειπούς δεσίματος των ιστοριών παραμένει. Το να βάλεις απλά μια γκομενίτσα να βλέπει αυτά που βλέπεις, δέν αρκεί για να δέσει τις ιστορίες και να τους δώσει το απαραίτητο "διαλειμμα" μεταξύ τους.
Ειδικά εδώ που είναι απλά ηλίθιο μια 25χρονη να ξέρει καν τι είναι το VHS.

Ωωω...τι χαριτωμένη ψεύτικη αγχόνη...
Ουπς, κουνιέται ακόμα ο κρεμάσμενος.

Ώς συνήθως άλλες ιστορίες είναι καλές και άλλες μέτριες, και άλλες και κακές.
Αλλα εδώ είδα και καναδυοτρείς που ενω ΗΤΑΝ καλές, είχαν πανηλίθιο ή σκηνοθετικά τραβηγμένο φινάλε. Αλλα πιθανότατα, για τους περισσότερους αυτό είναι ψιλά γράμματα.
Σας προλαβαίνω όμως και σε κάτι για μια συγκεκριμένη ιστορία.
Το Alexia που είναι η τελευταία.
Οσοι το δείτε και έχετε δει και το Unfriended, ενδεχομένως να σκίσετε τις δαντέλες σας με την κλοπή της γενικής ιδέας. Της ΓΕΝΙΚΗΣ ιδέας ξαναλέω.

-Μού κανε αίτημα φίλίας.
-Και τη δέχτηκες?
-Οχι ρε. Είναι ψόφια ναουμ...

Αλλα όχι. Δέν έκλεψε κανένας κανέναν. Οι μικρού μήκους που περιλαμβάνονται στην ταινία προϋπήρχαν. Οι περισσότερες είναι παραγωγές από το 2010 μέχρι το 2013, με φωτεινή εξαίρεση το Descent που είναι του 2004. Έτσι, το Alexia του Αργεντινού Andrés Borghi, γυρίστηκε το 2013, ένα χρόνο πριν το Unfriended.
Και κάτι το σχετικά αξιοπερίεργο τώρα σε σχέση με την βαθμολογία του στο υπερέγκυρο και πολυαγαπημένο μας IMDb.
ΟΛΕΣ οι μικρού μήκους ταινίες που απαρτίζουν την ταινία, έχουν εξαιρετικές βαθμολογίες για ταινίες τρόμου. Δέν βλέπεις κάθε μέρα 6ρια και 6μισάρια.
Όμως παραδόξως και ενώ ο μέσος όρος των βαθμολογιών των μερών της ταινίας είναι κάπου στο 6, η ταινία δεν το ακουμπάει.
Η είδε άλλο κοινό τις μικρού και άλλο την μεγάλου μήκους ταινία, ή υπήρχαν ΠΟΛΥ διαφορετικές απαιτήσεις. Δέν το κατανοώ πλήρως.

Και τώρα. Μια απαραίτητη μίνι σύγκριση με το Tales of Halloween.
Είναι και οι δύο ταινίες-ανθολογίες απαρτιζόμενες από μικρού μήκους ταινίες.

Και οι δύο είναι φετινές. Σε τούτο δω όμως δεν ξέρουμε κανέναν, ενώ το άλλο ήταν πηγμένο στα γκεσταριλίκια.
 Ετούτο δω όμως, έχει γυριστεί με ένα κλάσμα του κόστους του άλλου.
Το άλλο πήρε μιά κανονικότατη μεγάλη διανομή σε σινεμά ενώ αυτό βγήκε σε VOD μόνο.
Τελικά θα τους βάλω και τον ίδιο βαθμό, αλλά σε τούτο δώ, αυτός ο ίδιος βαθμός, όσο νά' ναι αξίζει κάτι περισσότερο. Είναι μια ευχάριστη ταινία, αρκεί να ξέρεις εξ αρχής ότι δεν θα πήξεις στο αίμα, και ότι είναι σχετικώς "ελαφρύτερη" καθότι αποτελείται από μικρού μήκους ταινίες που ΔΕΝ γυρίστηκαν επί τούτου.