Paranormal Activity: The Ghost Dimension (2015)

Σκηνοθέτης: Gregory Plotkin

Συγγραφείς:  Jason Pagan, Andrew Deutschman

Παίζουν: Chris J. Murray, Brit Shaw, Ivy George, Olivia Taylor Dudley, Dan Gill

Χώρα: HΠΑ

Budget: $10,000,000

Release: 2015

Runtime: 88 mins

Καταλληλότητα:

ΗΠΑ: R

Φιλιππίνες: 13

Αυστρία: 14 

 For the first time, you will see the Paranormal Activity

Μιά οικογένεια, μετακομίζει σε νέο σπίτι. Ο Μπαμπάς, η Μαμά, η Θεία (αδελφή μαμάς) που όλο μέσα στα πόδια τους είναι, και ο Θείος (αδελφός μπαμπά) που μόλις χώρισε και χρήζει στοργής και προδέρμ, έρχεται επίσης να μείνει καναδυό βδομάδες. Κερασάκι, η οκτάχρονη μικρή τους κόρη. (Πάντα υπάρχει και ένα παιδί ε?)
Μέσα στην όλη τακτοποίηση του νέου σπιτιού, ανακαλύπτεται κούτα με οπτικοακουστικόν υλικόν, ήτοι κασσέτες VHS (Βεχασέ στα Τούρκικα) αλλά και μια περίεργη παλιά κατα τα φαινόμενα μεγέθους, επαγγελματική κάμερα. Δράττομαι εδώ της ευκαιρίας να δείξω και ποια ήταν, μιας και όταν την είδα κάτι μου θύμισε.

Η εποχή που το να είσαι Οπερατέρ, ήταν "αντρική" δουλειά.
Όχι σαν τώρα με τα καμκόρντερ και τις κάρτες μνήμης.
Μήν βροντοχτυπάς τις κάρτες, η δουλειά κάνει τους άντρες,
το τριπόδι, το U-matic, η μηχανή.

Ikegami ITC-730. 

Για να θυμούνται οι παλιοί, και να μαθαίνουν οι νέοι. 

Και φυσικά με το "παλιοί" εννοώ τους κωλόγερες και δη επαγγελματίες του χώρου, που θυμούνται την εποχή που οι κάμερες ήταν 7 κιλά και το βίντεο άλλα 15 στην πλάτη με σακκίδιο. 

Σύν τις μπαταρίες...

Άχ... τι εποχές... 

Προχωρούμε!!!

Ο Μπαμπάς της οικογενείας, είναι -φυσικά- ψωνισμένος με τα οπτικοακουστικά. Πώς αλλιώς άλλωστε θα γινόταν Found Footage ταινία, όπου ο άλλος παίρνει την κάμερα και στο χέσιμο?

Μάστορα, έχει καεί η λυχνία και από -58bd S/N ratio μου βγάζει
τούτα δω ακόμα και στα 0db. (διά γνώστες) 

Η Νέα κάμερα λοιπόν, εξακολουθεί και δουλεύει. Και είναι "περίεργη". Μια σύντομη δοκιμή, αποκαλύπτει ότι δείχνει κάτι περίεργες "σκιές" σε ορισμένα σημεία του σπιτιού.

Αλλα ούτε καν πάντα.

Εν τω μεταξύ, μια ματιά στις παλιές κασσέτες, αποκαλύπτει περίεργες σκηνές οικογενειακής θαλπωρής με την οικογένεια κομπλέ με τα Παρανόρμαλ φαινόμενά της, που έχουμε ξαναδεί στο Paranormal Activity 3.

-Λίλα: Ατσού   -Κέϊτι: Γείτσες.    (τρού στόρι)

Αλλα αποκαλύπτει και σκηνές "εκπαίδευσης" της Κέϊτι, από αργότερα από εκείνα τα γεγονότα. Ακόμα χειρότερα, φαίνεται ότι η Κέϊτι σε ύπνωση, μπορεί και βλέπει από το 1992, το σπίτι τώρα, στο 2013. (ναί σωστά το έγραψα, το 2013 διαδραματιζόμεθα), περιγράφει το δωμάτιο της μικρής Λίλας, ή το εργαστήριο του Μπαμπά.
Ο οποίος μπαμπάς, στήνει φυσικά κάμερες σε όλο το σπίτι, με έμφαση στην κάμερα που βρήκε στο κουτί, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να καταγράψει μια περίεργη φασματική οντότητα που εμφανίζεται στην μικρή, η οποία την αποκαλεί "Τόμπυ".
Τί θέλει ο Τόμπυ από την μικρή Λίλα?
Τί θέλει από την ζωή τους?
Θέλει να παίξει? Θέλει να σκοτώσει? Θελει να τους σωτάρει τις χοληδόχους κύστεις και να τους τηγανίσει τα σκώτια?
Θέλει να τους καταπιεί αμάσητους?
Πώς θα σωθεί η άμοιρη οικογένεια και τι κρύβεται πίσω από τις κασσέτες που βρήκαν? (Τα Βεχασέ)

Ας ξεκινήσουμε από κάτι, που είναι σημαντικό για το σενάριο της ταινίας.
Υποθέτουμε οτι για να φτάσετε να δείτε το Paranormal Activity 5, έχετε δεi τουλάχιστον τα προηγούμενα 4, και ίσως μόνο χάσατε το Paranormal Activity: The Marked Ones, το οποίο έτσι κι αλλιώς, ανήκει μεν στο Franchise, αλλά η ιστορία του είναι μεν δεμένη με τα υπόλοιπα, αλλά όχι άμεσα.
Η Ταινία ξεκινάει, με το φινάλε του Paranormal Activity 3 το οποίο αν θυμάστε, ήταν Prequel των 1 και 2.

Μαμά... φέρε ΤΩΡΑ τη Μερέντα, γιατί αλλιώς κάτι πολύ κακό
θα συμβεί στην οικογένειά σου. Με εννοείς ε?

Και συνεχίζει από κει. Είναι σα να σου λέει "Ξεχάστε ό,τι έχετε δει, από δω πιάστε το".
Και είναι καλό να το κάνετε, γιατί ως άμεση συνέχεια του 3, βγάζει νόημα. Αν όμως προσπαθήσεις να το συνδέσεις και με τα υπόλοιπα, (ειδικά με το 4) το αποτέλεσμα θα είναι να βράσει ο εγκέφαλός σου στους 340 Cº, και να διαλυθούν εφτάμισι εκατομμύρια εγκεφαλικές συνάψεις με αποτέλεσμα να μην θυμάσαι πλέον πως να φτιάξεις τήλιο με πήλινο σκεύος σε επαγωγική εστία. Μεγάλη ζημιά.
Ξεκινάμε από το κλασσικό πρόβλημα των ταινιών Found Footage.
ΓΙΑΤΙ ρε μόρτη κουβαλάς την κάμερα και στο κατούρημα? Στις τρυφερές περιπτύξεις με την σύζυγο να το καταλάβω, ντάξ. Αλλα ΠΑΝΤΟΥ? ΓΙΑΤΙ τραβάς τον εαυτό σου την ώρα που κοιτάει κάτι στην τηλεόραση? Ε? Τι βίτσιο είναι αυτό?
Τέλος πάντων το ξεπερνάμε. Σε κάποιες ταινίες το ξεπερνάμε επιτυχημένα και σε κάποιες όχι. Σε αυτήν εδώ είναι "έτσι κι έτσι".
Σε πολλές ταινίες το θυμόμαστε στο φινάλε, όπου αναρωτιέσαι:

"Καλά, αν έγινε έτσι, τότε ΠΩΣ ΔΙΑΟΛΑ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΛΙΚΟ???"

Πάμε στο επόμενο θέμα που κυρίως τα Paranormal Activity έχουν.
Με τον οποιοδήποτε τρόπο, βλέπεις ρε φίλε από το υλικό που τραβάς όλη νύχτα, ότι κάτι παίζεται σπίτι σου, ή ότι κάτι υπάρχει μέσα, είτε οντότητα, είτε κλέφτης είτε ό,τι νά'ναι.

ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΛΛΕΣ ΠΕΝΤΕΞΙ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟΝ ΜΠΟΥΛΟ ΑΠΟ ΚΕΙ???

Ενσταντανέ πρωταγωνίστριας, με το αποτέλεσμα της προσπάθειας να
καταπιεί αμάσητα τα τεράστια σεναριακά κενά.  

Άντε και το ξεπερνάμε και αυτό.
Το κυριότερο πρόβλημα της ταινίας είναι το προαναφερθέν. Η σύνδεσή του με τις υπόλοιπες ταινίες. Φιλότιμες προσπάθειες γίνονται, στο μυαλό του ο σεναριογράφος το είχε μάλλον σωστά δομημένο, αλλά ΔΕΝ σου δίνει το χρόνο να καταλάβεις τι ακριβώς γίνεται σε κάθε προσπάθεια σύνδεσης με το παρελθόν. Είναι σαν να λείπει κάποιος που θα στο εξηγούσε, όχι χαρτί και καλαμάρι μεν, αλλά με μεγαλύτερη συνάφεια, ώστε να μην έχεις κενά, και να μην πηγαίνουν ολόκληρες σκηνές τζάμπα.

Γουάου. Μια τρούπα στον τοίχο. Σίγουρα βγάζει στον
ακάλυπτο. Ας πάω να παίξω, Τί κακό μπορεί να συμβεί?

Αυτό το Franchise εξάλλου, δεν στηρίζεται σε Jump Scares.  Στηρίζεται σε ατμόσφαιρα και μόνο. Δέν πολυπεριμένεις να δεις κάτι για να τρομάξεις, αλλά υποτίθεται ότι είναι ταινία που θα σε κάνει να ανεβάσεις λίιιιιιγο παραπάνω το πάπλωμα που σε σκεπάζει στον καναπέ όταν το βλέπεις. (Κατα συνέπεια. δεν βλέπεται το καλοκαίρι!!!) (ούτε σε σινεμά, εκτός αν πάρεις το πάπλωμα μαζί σου.)
Ο Σκηνοθέτης της ταινίας, ο Gregory Plotkin, δεν έχει άλλες σκηνοθετικές περγαμηνές.
Ήταν όμως ο μοντέρ για τις προηγούμενες τέσσερις ταινίες, όπως και για πάμπολλες άλλες.
Αν νομίζετε ότι αυτό ΔΕΝ αποτελεί σκηνοθετική περγαμηνή, Λανθάνετε Λάθην Οικτράν!

Το φάντασμα "Πουρνάρι Που Μεγαλώνει" in action.

Το ταλέντο εννοείται ότι πρέπει να το έχεις, αλλά η πείρα που αποκτά ένας μοντέρ είναι ανεκτίμητη, ίσως όχι για το πώς πρέπει να το κάνεις, -σε δική σου ταινία- αλλά κυρίως για το πώς ΔΕΝ πρέπει να το κάνεις.
Εδώ, βλέπουμε ένα σκηνοθέτη, που δεν σφύζει μεν στην πρωτοτυπία, αλλά έχει σωστότατους χρόνους, σωστή διδασκαλία, πολύ καλό ρυθμό, σωστότατα κρεσσέντο στα σημεία που πρέπει, και που δεν προσπαθεί να σου κρύψει τίποτα από μεριάς του, αλλά να στα δείξει όσο το δυνατόν ευκρινέστερα. Το σενάριο όμως δεν είναι δικό του, και τα σεναριακά κενά παραμένουν.
Οι ερμηνείες.
Παραβλέπουμε συνήθως ένα σημαντικό γεγονός στις found footage ταινίες.

Λέγε με Σίρλεϋ Τέμπλ. Στην επόμενη σκηνή θα χορέψω κλακέττες 

ντουέτο με τον George Murphy.

Οι ηθοποιοί, πρέπει να παίζουν, σαν να ΜΗΝ παίζουν. Σαν να είναι αληθινοί άνθρωποι, σε αληθινά σπίτια, σε αληθινές φάσεις. Και αν νομίζετε ότι είναι εύκολο για έναν ηθοποιό να παίξει έτσι, κάνετε μεγάλο λάθος. Δυστυχώς πλέον, σε αυτές τις ταινίες, οι ηθοποιοί απλά παίζουν, χωρίς προσπάθεια να φανούν "αληθινοί". Και αυτό συμβαίνει και εδώ. Δέν θα μας ξενίσει στο μάτι μεν, αλλά είναι κρίμα να χάνεται αυτή η αληθοφάνεια που σε τραβάει μέσα στην found footage φάση.
Για κλείσιμο του ρηβιού, πριν περάσουμε στα τελικά συμπεράσματα, την διάγνωση και την πιθανή θεραπεία, δράττομαι της ευκαιρίας να κάνω μια αναφορά σε όλες τις ταινίες του Franchise, καθότι υπάρχουν δύο, που δεν είναι τόσο γνωστές, η μία μάλιστα, καθόλου.

1. Paranormal Activity (2007)
   Το ξέρουμε, το είδαμε και σε πολλούς άρεσε. Η αρχή της σειράς.
2.  Paranormal Activity 2 (2010)
   Η συνέχεια του πρώτου, γνωστότατο και αυτό.
3. Paranormal Activity 3 (2011)
   Το prequel. Πώς και γιατί ξεκίνησαν όλα.
4. Paranormal Activity 4 (2012)
   Άμεση συνέχεια του 2ου, χωρίς ουσιαστικά να λαμβάνει υπ'οψιν το 3.
5. Paranormal Activity The Marked Ones (2014)
   Δέν έχει σχέση με τα υπόλοιπα παρά μόνο στην γενική ιδέα. Βλέπεται άσχετα με τα άλλα, καθότι δεν έχει άμεση σύνδεση εκτός από μια εμφάνιση της Katie Featherston, πρωταγωνίστριας των 1 και 2, και εμφανιζόμενης στα υπόλοιπα εκτός του 5. 
6. Paranormal Activity 5: The Ghost Dimension (2015)
   Τούτο δώ. Τόση ώρα γράφω! Τίποτα δεν διαβάσατε?
7. Paranômaru akutibiti: Dai-2-shô - Tokyo Night (2010)
   Ναι! Παρανόμαρου Ακουτίμπιτι. Η Ιαπωνική βερσιόν τοποθετείται άμεσα μετά το πρώτο Αμερικάνικο. Θυμάστε που κάποιος είχε χτυπήσει σε κάποια φάση κάποιον με ένα αυτοκίνητο? Ναι! Ηταν Ιαπωνίς το θύμα, και επιστρέφει σπίτι στον αδερφό της που θα την φροντίσει, αλλά έχει φέρει και κάτι άλλο στις αποσκευές. Ο Αδερφός βέβαια, βολικότατα είναι Βίντεο φρήκ, και στήνει κάμερες παντού!!!
   Είναι μια σπάνια περίπτωση Ιαπωνικής ταινίας εμπνευσμένης από, ή συνέχειας Αμερικάνικης. Για την ιστορία, ίσως αξίζει τον κόπο μια έτσι να την δείτε αν είστε φάν της σειράς και δεν την ξέρατε.

Μήν αναθαρρείτε σερνικά, δεν παίζει τίποτα. Αλλα απλά βρίσκω την ευκαιρία, να αναφέρω ότι εμφανίζεται και η  Olivia Taylor Dudley, κάνοντας Χόρρορ Χατ Τρίκ φέτος με αυτήν την ταινία και το Vatican Tapes. Και επειδή έχω εκτιμήσει ιδιαιτέρως τα ερμηνευτικά της προσόντα, (σίριουσλι παρ'όλα αυτά) παραθέτω και εδώ, την φωτό που παράθεσα και στο ρηβιου του Vatican Tapes, για να έχετε πιο πλήρη εικόνα των δυνατοτήτων της.

Σαράντα παλουκάρια, στην άκρη του γιαλού, κοιτάζανε στα "μάτια" την μικρή Λουλού.

Ξέρω ότι στο ρηβιού την έχω θάψει λίγο την ταινία. Αλλα θα το συνοψίσω εδώ.
Δέν με χάλασε καθόλου. Όταν βέβαια την σκέφτεσαι μετά, αναπόφευκτα προσπαθείς να κάνεις τις συνδέσεις με τις άλλες ταινίες, και όπως θα δείτε, ένεκα πολλών χωροχρονικών αλλά και σεναριακών ανωμαλιών, καθίσταται αδύνατον. 

Αλλα αυτό δεν θα με εμποδίσει να πω ότι την είδα πολύ ευχάριστα παρότι σε μερικά σημεία, μπέρδεψε τον γέρικο ανεπαρκή εγκέφαλό μου.

Την πρασινίλα μου μέσα. Green Inferno το κάνατε ρε.

Ομως ο ρυθμός της ήταν καλός, ο σκηνοθέτης το είχε δώσει με τον τρόπο που έπρεπε για να σου δημιουργήσει την σωστή ατμόσφαιρα, η οποία με την σειρά της ήταν πολύ καλή.
Δέν ξεχνάμε ότι Paranormal Activity σημαίνει ότι ΔΕΝ υπάρχουν τζαμπσκεριές αλλά έντονη ατμόσφαιρα υποβόσκουσας απειλής. Και αυτό το πετυχαίνει.
Η ταινία δεν διεκδικεί δάφνες οποιουδήποτε είδους, εκτός αυτών που βάζουμε στις φακές, αλλά θα πληρώσει επάξια την θέση της "ταινίας ορεκτικού" όταν έχουμε την "καλή" και περιμένει. 
Η βάση για μας, το 2,5/5 είναι το οριακό σημείο όπου μια ταινία ΔΕΝ την λέμε κακή. Οτιδήποτε κάτω από την βάση, καθιστά την ταινία κακή.  
Δέν ξεφεύγει λοιπόν μεν από την βάση, λόγω των σεναριακών κενών της, αλλά είναι μια καλογυρισμένη ταινία, που δεν θα σας κάνει να αισθάνεστε ότι χάσατε το χρόνο σας.