Χώρα: ΗΠΑ
Release: 2015
Runtime: 10Χ60 min
Βασισμένο στη νουβέλα του Philip K. Dick, The Man in the High Castle.
Για την κριτική του πιλότου της σειράς, πατήστε εδώ
Την υπόθεση την αναλύσαμε διεξοδικότερα στην κριτική του πιλότου, οπότε θα πούμε μόνο τα μέρη της συνέχειας, και επιγραμματικά μόνο τα γενικά. Οπότε. Εχουμε λοιπόν, μια Αμερική, μετά τον πόλεμο (τον δεύτερο παγκόσμιο ντε) που έληξε το 1947, (ναί καλά διαβάσατε) με την πτώση της ατομικής βόμπας στας Αμερικάς, καθιστώντας τις δυνάμεις του άξονος (Γερμανία, Ιαπωνία και Ιταλία για τους ανιστόρητους) νικήτριες.
Ο Κόσμος όλος λοιπόν, είναι υπο κατοχή, και συνεχίζει να υπάρχει ακάθεκτος.
Η Ιαπωνία έχει φάει όλη σχεδόν την Ασία πλην Ρωσίας, την Αυστραλία κλπ, η Γερμανία την Ευρώπη, και στην Ιταλία εχουν δοθεί κάτι τεμάχια ερήμου στην Αφρική.
Η Αμερική που μας ενδιαφέρει, έχει χωριστεί.
Εκεί που κάποτε ήταν οι ΗΠΑ, υπάρχουν τρεις ζώνες. Η μεγαλύτερη στα Ανατολικά (σα να λέμε Νέα Υόρκη) ανήκει στο Ευρύτερο Ράιχ. Η μικρότερη δυτική, (σα να λέμε Λός Άντζελες) ανήκει στην Ιαπωνία. Στην μέση, μια ανεξήγητα ανεξάρτητη ζώνη. Όχι αυτόνομη και χωρίς κατοχή μεν, αλλά το μέρος που έχουν εξοστρακιστεί οι ανεπιθύμητοι των δύο κατεχομένων περιοχών.
Αρκετά με το ντεκόρ.
Υπάρχουν λοιπόν και αντιστασιακοί οργανωμένοι, παρότι βρισκόμαστε πλέον στο 1962, αρκετά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.
Η Ιστορία μας ακολουθεί την Τζουλιάνα, μια φιλήσυχη νεαρά, που ανακαλύπτει οτι η αδερφή της είναι αντιστασιακιά.
Ανακαλύπτει επίσης ότι διακινεί και μεταφέρει για την αντίσταση, ένα φίλμ.
Αυτό το φίλμ, περιέχει εικόνες σε μας γνωστές, αλλά σε εκείνους όχι.
Ήτοι, εικόνες από την εκδοχή της έκβασης του πολέμου που εμείς ξέρουμε.
Δηλαδή η Γερμανία χάνει, παραδίδεται, Χιροσίμα, Ναγκασάκι κλπ.
Αυτά τα φίλμ, θεωρούνται ανατρεπτικά, και οι Γερμανοί, έχουν βαλθεί να τα βρούνε όλα όπως και τον τύπο που τα φτιάχνει, που ακούει στο όνομα "Man in the High Castle"
Η Αδερφή χάνεται, το φίλμ το παίρνει η Τζουλιάνα, πάει στην ουδέτερη ζώνη να το παραδώσει παρά τις αντιρρήσεις του Φράνκ, του γκόμενου, εκεί γνωρίζει τον Τζό, που έχει και εκείνος φίλμ αλλά είναι διπλός πράκτωρ των Γερμανών (που είναι φίλοι μας μήν το ξεχνάμε) και παράλληλα βλέπουμε όλες τις προσπάθειες και συνομωσίες αποτροπής πολέμου μεταξύ Γερμανίας και Ιαπωνίας, την καθημερινή ζωή εγκληματιών πολέμου, και γενικά την ζωή στις κατεχόμενες περιοχές της Αμερικής.
Η Θριλλεριά βρίσκεται στο ποιος φτιάχνει αυτά τα φίλμ, στο τί ακριβώς είναι, στο γιατί προσπαθούν τόσο απεγνωσμένα Γερμανοί και Ιάπωνες να τα βρούν, και στο ποιός θα γλυτώσει τελικά από το Γερμανικό μένος.
Πάμε στην κριτική τώρα, γιατι η υπόθεση δέν αναλύεται τόσο εύκολα.
Γιατί δεν ανέλυσα παραπάνω την υπόθεση? Γιατί όπως είπα το μεγαλύτερο μέρος της υπάρχει αναλυτικότερα εδώ, και επειδή θα συνεχιστεί και τώρα, μαζί με το τι μου άρεσε και το τι δεν μου άρεσε στη σειρά.
Μου άρεσε η ατμόσφαιρά της.
Ξεφεύγει από το Αμερικάνικο κλισέ. Οι μουσικές δεν είναι τόσο ενοχλητικές (στα δικά μου αυτιά) όπως στις περισσότερες σειρές, και οι ερμηνείες άπταιστες.
Τα ντεκόρ φοβερά. ΠΟΛΥ προσεγμένα, τελείως μέσα στην εποχή που διαδραματίζονται, με τις όποιες σχετικά αναχρονιστικές προσθήκες επιβάλλει η υπόθεση.
Η ατμόσφαιρα παντού και πάντα όμως ζοφερή και βαριά. Προσπαθεί, και πετυχαίνει να σου δώσει μια ατμόσφαιρα κατοχής. Όμως, μιλάμε για το 1962. Μιλάμε για ουσιαστικά μια γενιά μετά το τέλος του πολέμου. Οι "σημερινοί" έφηβοι έχουν γεννηθεί επί "κατοχής". Και οι νέοι δεν θυμούνται ελεύθερη Αμερική. Το σενάριο σου μιλάει για μεμονωμένους θύλακες αντίστασης! Όχι για ένα γενικευμένο κίνημα. Οπότε δεν δικαιολογείται η τόσο ζοφερή ατμόσφαιρα. Δεν δικαιολογείται το να τριγυρνάνε ένοπλοι SS παντού και να φέρονται στους πολίτες σαν υπανθρώπους σπρώχνοντας και βρίζοντας.
Περιμένεις να πεταχτεί από κάπου ο Αρτέμης Μάτσας ή ο Δήμος Σταρένιος δηλαδή και να πετάξει την κουκούλα και να δείξει τον ανύποπτο περαστικό. Η σειρά δηλαδή, σεναριακά αυτοαναιρείται, αφού αρχικά προσπαθεί να σε πείσει ότι όλα πλέον κυλούν ομαλά,
Η Τζουλιάνα, πηγαίνει με το φίλμ της στην ουδέτερη ζώνη. Στον Κάνον Σϊτυ.
Εκεί φτάνει στο πρώτο επεισόδιο. Θα φύγει πεντέξι επεισόδια μετά. Και όλος αυτός ο χρόνος, δεν είναι παρά μερικές ημερολογιακές μέρες.
Το πρώτο μισό της σειράς δηλαδή, κυλάει αργά. Οχι ότι δεν γίνονται πράγματα! Γίνονται.
Απλά αργά αργά...
Θα δούμε χαρακτήρες που θα μας απασχολήσουν καναδυό επεισόδια, αλλά δεν θα ξαναδούμε. Και αυτό θα μας δημιουργήσει την εντύπωση ότι μπήκαν στην ιστορία, μόνο και μόνο για να την γεμίσουν.
Στα υπόλοιπα επεισόδια της σειράς, θα αναλάβουν πρώτο ρόλο οι δευτερεύοντες χαρακτήρες του πρώτου μισού. Και η ιστορία τους είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Οι Ιάπωνες. Οι οποίοι βέβαια, είναι αρκετά κλισέ ακόμα και για το 1962 που διαδραματίζεται η σειρά. Ο Αστυνομικός επιθεωρητής-Σαμουράι, που ψάχνει να βρει τον υπεύθυνο της απόπειρας δολοφονίας του Ιάπωνα Πρίγκηπα. Ο Υπουργός Εμπορίου-Σογκούν, τίγκα στη φιλοσοφία. Κομπλέ όλοι τους με υπερβάλλουσες πλην αληθινότατες εκφράσεις ευγένειας.
Από απέναντι, Ο Ομπεργκρούπενφύρερ (μην μου ζητήσετε να το ξαναγράψω) Τζών Σμίθ.
Ο οποίος θα βασανιστεί προς το τέλος σχεδόν από τύψεις για το αίμα που έχυσε στο όνομα του Φύρερ.
Μα... Μια στιγμή... Τζών Σμίθ τον λένε. Μας έχουν ήδη πει ότι είναι Αμερικανός!
Πρέπει να είναι κάπου λιγότερο από 50 ετών. Εχουμε 1962. Θα πρέπει να έχει Γεννηθεί μετά το 1910. Στον πόλεμο λοιπόν, με ποιού το μέρος πολέμησε?
Αυτομόλησε στη Γερμανία για να διαπράξει εγκλήματα στο όνομα του Φύρερ???
Υπάρχουν τρελλά σεναριακά κενά.
Η ταινία εντωμεταξύ, δεν ακολουθεί το βιβλίο και πάρα πολύ. Οι βασικοί χαρακτήρες είναι ίδιοι, αλλά οι πράξεις τους αλλαγμένες. Η αλλαγμένοι και οι ίδιοι σσε κάτι παντελώς διαφορετικό. Τα φίλμ που ψάχνουν όλοι στο βιβλίο, είναι ένα άλλο βιβλίο. Που κάλλιστα μπορεί να είναι το έργο ενός παράφρονα αντιστασιακού συγγραφέα. Το φίλμ όμως είναι εικόνα και θεωρείται ότι είναι ειδικά εφφέ, που εμείς ξέρουμε ότι εκείνη την εποχή δεν θα μπορούσαν να είναι. Περιμένουμε λοιπόν, να δούμε τι ακριβώς είναι.
Περίμενα κι εγώ μέχρι το τελευταίο επεισόδιο να δω πως θα κλείσει η Ιστορία, που, αφού είναι παρμένη από βιβλίο, θα πρέπει να κλείσει.
Τζάμπα περίμενα.
Η ιστορία ΔΕΝ κλείνει, το φινάλε με άφησε μαλάκα, και πρέπει να περιμένω μια δεύτερη σεζόν, με υπόθεση παρμένη από τι?
Προσπάθησα να βρω πληροφορίες για την πιθανή δεύτερη σεζόν, αλλά το μόνο που ανακάλυψα είναι υπόνοιες των παραγωγών, οι οποίοι την έχουν βέβαιη.
Οπότε η ιστορία, ενώ σύμφωνα με το βιβλίο έφτασε δίπλα ακριβώς από το φινάλε, συνεχίζεται, αλλά δεν ξέρουμε με τί.
Αλλά μετά το τέλος της σειράς, μου φάνηκε λογικό.
Το πρώτο επεισόδιο, ως πιλότος, ήταν γεμάτο δράση, γιατί έπρεπε να γνωρίσουμε όλους τους χαρακτήρες και τις κινήσεις τους.
Από κει και πέρα, τα επεισόδια 2 έως 7 περίπου άνετα θα μπορούσαν να είναι δύο, άντε τρία. Εχουμε φάει πέντε επεισόδια στο Κάνον σίτυ, και έχουν περάσει δυο τρεις ημερολογιακές ημέρες μόνο.
Η δράση αρχίζει από κει και κάτω.
Τα γυρίσματα του Κάνον Σίτυ εν τω μεταξύ, έγιναν στο Ρόσλυν της Ουάσινγκτον. Πόλη που φιλοξένησε επί σειρά ετών το γνωστότατο παλαιό, Northern Exposure.
Η Σειρά είναι παραγωγή του Amazon. Ναι, του γνωστού πρώην απλού ονλάην βιβλιοπωλείου.
Ο Πιλότος προβλήθηκε μήνες πριν, για να μαζέψει γνώμες κοινού.
Η σειρά όμως παραδόθηκε στο προαναφερθέν κοινό, όλη μαζί, όχι ως προβολή σε τηλεοπτικό κανάλι, αλλά για αγορά και κατέβασμα.
Και εδώ είναι το στοιχείο που μας κάνει να αναρωτιόμαστε για το πώς βλέπουμε σειρές πλέον.
Αν έπρεπε να περιμένω μια βδομάδα για να δω την εξέλιξη και ήμασταν ακόμα στο Κάνον Σιτυ, θα το είχα παρατήσει στο τρίτο επεισόδιο.
Ομως, οι ιθύνοντες ξέρουν ότι μια σειρά που δίνεται στο κοινό έτσι, όλη μαζί, θα παρακολουθηθεί και όλη μαζί, μέσα σε ένα σαββατοκύριακο ας πούμε. Οπότε, μικρό το κακό.
Το Amazon προχώρησε και σε μια προχωρημένη διαφήμιση για τη σειρά.
Έντυσε απέξω και από μέσα, το μετρό, με -σχεδόν- Ναζιστικά σύμβολα, όπως και Ιαπωνικά της εποχής του Πολέμου.
Αλλα δεν έπιασε ιδιαίτερα το κόλπο. Σβάστικες δεν υπήρχαν μεν, αλλά σιδηροί σταυροί, αλλά δεν αρκούσε αυτό.
Εγιναν παράπονα από τον κόσμο που τρόμαξε με τα διάφορα σύμβολα, ιδέαν δεν είχε περί τίνος πρόκειται, τους ήρθε ένας ντουβρουτζάς με ένα "Οι Γερμανοί Ξανάρχονται" διαμαρτυρήθηκαν, και οι διαφημίσεις κατέβηκαν μετά από καμμιά βδομάδα ενώ αρχικά είχαν συμβόλαια να παραμείνουν μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου.
Στην κριτική του πιλότου της σειράς, είχαμε βαθμολογήσει με 4/5. Ως μεμονωμένο επεισόδιο, εμμένω στην βαθμολογία. Αν βαθμολογούσα τα επεισόδια ένα ένα, δεν θα έβγαινε διαφορετικός μέσος όρος από αυτό που θα βγει στο τέλος. H υπόθεση δεν σταματάει μεν να προχωράει στα 10 επεισόδια της σειράς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε επεισόδιο είναι ενδιαφέρον.
Το φινάλε, είναι ξενέρα αν νομίζεις ότι θα δεις φινάλε, ενώ έχει προηγηθεί ένα τελευταίο επεισόδιο υπέροχο με ακατάπαυστη δράση. Αν δεν περιμένεις φινάλε όπως περίμενα εγώ, ίσως δεν σε ξενίσει, αν και προσωπικά, ακριβώς εξαιτίας των cliffhangers είναι που προτιμώ τις μίνι σειρές, και όχι αυτές που παίρνουν μια επόμενη σεζόν που μπορεί να αποδειχθεί μούφα. Εδώ, δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί, αλλά ελπίζω προς το καλό για να μην πάει τζάμπα και το cliffhanger.
Σε γενικές γραμμές, η σειρά με άφησε λίγο διχασμένο.
Μια υπέροχη παραγωγή, με εξαιρετικές ερμηνείες, εξαιρετικά ντεκόρ, εξαιρετικές σκηνοθεσίες, που όμως, μετά το φινάλε, με έκανε να αναρωτιέμαι, γιατί το 10 επεισόδιο δεν ήταν το τρίτο.
Αν το είδατε, ο βαθμός που βλέπω να έχει στο IMDb, ίσως σας κάνει να διαφωνείτε καθέτως μαζί μου. Από την άλλη βέβαια, έχω δει τόσους καλούς βαθμούς σε αποδεδειγμένα μούφες σειρές, που με κάνει να αναρωτιέμαι για τα κριτήρια του κοινού τους.
Όπως και να έχει, προσωπικά, αυτήν εδώ την σειρά, θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε, αρκεί να είχε ήδη βγει και η δεύτερη σεζόν, και να μην αναγκαζόταν ο άμοιρος θεατής να φάει στη μάπα την παλαιά μεν, αλλά εφαρμοζόμενη μετά μανίας τον τελευταίο καιρό δε, μόδα του cliffhanger.
Για την κριτική του πιλότου της σειράς, πατήστε εδώ
Την υπόθεση την αναλύσαμε διεξοδικότερα στην κριτική του πιλότου, οπότε θα πούμε μόνο τα μέρη της συνέχειας, και επιγραμματικά μόνο τα γενικά. Οπότε. Εχουμε λοιπόν, μια Αμερική, μετά τον πόλεμο (τον δεύτερο παγκόσμιο ντε) που έληξε το 1947, (ναί καλά διαβάσατε) με την πτώση της ατομικής βόμπας στας Αμερικάς, καθιστώντας τις δυνάμεις του άξονος (Γερμανία, Ιαπωνία και Ιταλία για τους ανιστόρητους) νικήτριες.
Ο Κόσμος όλος λοιπόν, είναι υπο κατοχή, και συνεχίζει να υπάρχει ακάθεκτος.
Η Ιαπωνία έχει φάει όλη σχεδόν την Ασία πλην Ρωσίας, την Αυστραλία κλπ, η Γερμανία την Ευρώπη, και στην Ιταλία εχουν δοθεί κάτι τεμάχια ερήμου στην Αφρική.
Η Αμερική που μας ενδιαφέρει, έχει χωριστεί.
 |
| Αριστερά το Σαράϊ, δεξιά η καλύβα του Καραγκιόζη. Στη μέση ο Χατζατζάρης. |
Αρκετά με το ντεκόρ.
Υπάρχουν λοιπόν και αντιστασιακοί οργανωμένοι, παρότι βρισκόμαστε πλέον στο 1962, αρκετά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.
Η Ιστορία μας ακολουθεί την Τζουλιάνα, μια φιλήσυχη νεαρά, που ανακαλύπτει οτι η αδερφή της είναι αντιστασιακιά.
Αυτό το φίλμ, περιέχει εικόνες σε μας γνωστές, αλλά σε εκείνους όχι.
Ήτοι, εικόνες από την εκδοχή της έκβασης του πολέμου που εμείς ξέρουμε.
Δηλαδή η Γερμανία χάνει, παραδίδεται, Χιροσίμα, Ναγκασάκι κλπ.
 |
| Mein Führer, βρήκαμε το φίλμ με τις τρυφερές περιπτύξεις της Κυρίας Μπράουν με τον Γερμανικό ποιμενικό. |
Η Αδερφή χάνεται, το φίλμ το παίρνει η Τζουλιάνα, πάει στην ουδέτερη ζώνη να το παραδώσει παρά τις αντιρρήσεις του Φράνκ, του γκόμενου, εκεί γνωρίζει τον Τζό, που έχει και εκείνος φίλμ αλλά είναι διπλός πράκτωρ των Γερμανών (που είναι φίλοι μας μήν το ξεχνάμε) και παράλληλα βλέπουμε όλες τις προσπάθειες και συνομωσίες αποτροπής πολέμου μεταξύ Γερμανίας και Ιαπωνίας, την καθημερινή ζωή εγκληματιών πολέμου, και γενικά την ζωή στις κατεχόμενες περιοχές της Αμερικής.
Η Θριλλεριά βρίσκεται στο ποιος φτιάχνει αυτά τα φίλμ, στο τί ακριβώς είναι, στο γιατί προσπαθούν τόσο απεγνωσμένα Γερμανοί και Ιάπωνες να τα βρούν, και στο ποιός θα γλυτώσει τελικά από το Γερμανικό μένος.
Πάμε στην κριτική τώρα, γιατι η υπόθεση δέν αναλύεται τόσο εύκολα.
Γιατί δεν ανέλυσα παραπάνω την υπόθεση? Γιατί όπως είπα το μεγαλύτερο μέρος της υπάρχει αναλυτικότερα εδώ, και επειδή θα συνεχιστεί και τώρα, μαζί με το τι μου άρεσε και το τι δεν μου άρεσε στη σειρά.
Μου άρεσε η ατμόσφαιρά της.
Ξεφεύγει από το Αμερικάνικο κλισέ. Οι μουσικές δεν είναι τόσο ενοχλητικές (στα δικά μου αυτιά) όπως στις περισσότερες σειρές, και οι ερμηνείες άπταιστες.
 |
| -Μαλώνεις ρε? Μαλώνεις? - Μαλώνω ρε. |
Η ατμόσφαιρα παντού και πάντα όμως ζοφερή και βαριά. Προσπαθεί, και πετυχαίνει να σου δώσει μια ατμόσφαιρα κατοχής. Όμως, μιλάμε για το 1962. Μιλάμε για ουσιαστικά μια γενιά μετά το τέλος του πολέμου. Οι "σημερινοί" έφηβοι έχουν γεννηθεί επί "κατοχής". Και οι νέοι δεν θυμούνται ελεύθερη Αμερική. Το σενάριο σου μιλάει για μεμονωμένους θύλακες αντίστασης! Όχι για ένα γενικευμένο κίνημα. Οπότε δεν δικαιολογείται η τόσο ζοφερή ατμόσφαιρα. Δεν δικαιολογείται το να τριγυρνάνε ένοπλοι SS παντού και να φέρονται στους πολίτες σαν υπανθρώπους σπρώχνοντας και βρίζοντας.
 |
| Ράους ρε Αμέρικαν Σβάιν ναουμε... |
 |
| Ναί, Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. |
 |
| Ναι, κρατήστε αυτήν την πόζα. Για τρία επεισόδια παρακαλώ. |
Εκεί φτάνει στο πρώτο επεισόδιο. Θα φύγει πεντέξι επεισόδια μετά. Και όλος αυτός ο χρόνος, δεν είναι παρά μερικές ημερολογιακές μέρες.
Το πρώτο μισό της σειράς δηλαδή, κυλάει αργά. Οχι ότι δεν γίνονται πράγματα! Γίνονται.
Απλά αργά αργά...
Θα δούμε χαρακτήρες που θα μας απασχολήσουν καναδυό επεισόδια, αλλά δεν θα ξαναδούμε. Και αυτό θα μας δημιουργήσει την εντύπωση ότι μπήκαν στην ιστορία, μόνο και μόνο για να την γεμίσουν.
 |
| Αριγκάτο Υπουργέ-Σαν για τη γκέϊσα χτές. Νοστιμότατη ήταν. |
 |
| Είμαι Ομπενγκρούππενφύρερ αμαλάχει, και τύφλα νά'χει ο Άρνολντ. |
Ο οποίος θα βασανιστεί προς το τέλος σχεδόν από τύψεις για το αίμα που έχυσε στο όνομα του Φύρερ.
Μα... Μια στιγμή... Τζών Σμίθ τον λένε. Μας έχουν ήδη πει ότι είναι Αμερικανός!
Πρέπει να είναι κάπου λιγότερο από 50 ετών. Εχουμε 1962. Θα πρέπει να έχει Γεννηθεί μετά το 1910. Στον πόλεμο λοιπόν, με ποιού το μέρος πολέμησε?
Αυτομόλησε στη Γερμανία για να διαπράξει εγκλήματα στο όνομα του Φύρερ???
Υπάρχουν τρελλά σεναριακά κενά.
Η ταινία εντωμεταξύ, δεν ακολουθεί το βιβλίο και πάρα πολύ. Οι βασικοί χαρακτήρες είναι ίδιοι, αλλά οι πράξεις τους αλλαγμένες. Η αλλαγμένοι και οι ίδιοι σσε κάτι παντελώς διαφορετικό. Τα φίλμ που ψάχνουν όλοι στο βιβλίο, είναι ένα άλλο βιβλίο. Που κάλλιστα μπορεί να είναι το έργο ενός παράφρονα αντιστασιακού συγγραφέα. Το φίλμ όμως είναι εικόνα και θεωρείται ότι είναι ειδικά εφφέ, που εμείς ξέρουμε ότι εκείνη την εποχή δεν θα μπορούσαν να είναι. Περιμένουμε λοιπόν, να δούμε τι ακριβώς είναι.
 |
| Ντας Νέουε Βόρκ. Ζίγκ Χάϊλ. |
Τζάμπα περίμενα.
Η ιστορία ΔΕΝ κλείνει, το φινάλε με άφησε μαλάκα, και πρέπει να περιμένω μια δεύτερη σεζόν, με υπόθεση παρμένη από τι?
Προσπάθησα να βρω πληροφορίες για την πιθανή δεύτερη σεζόν, αλλά το μόνο που ανακάλυψα είναι υπόνοιες των παραγωγών, οι οποίοι την έχουν βέβαιη.
Οπότε η ιστορία, ενώ σύμφωνα με το βιβλίο έφτασε δίπλα ακριβώς από το φινάλε, συνεχίζεται, αλλά δεν ξέρουμε με τί.
Αλλά μετά το τέλος της σειράς, μου φάνηκε λογικό.
 |
| -Seig Heil. -Domo Arigato Gozaimasu. -Κλάϊν Μάϊν. |
Από κει και πέρα, τα επεισόδια 2 έως 7 περίπου άνετα θα μπορούσαν να είναι δύο, άντε τρία. Εχουμε φάει πέντε επεισόδια στο Κάνον σίτυ, και έχουν περάσει δυο τρεις ημερολογιακές ημέρες μόνο.
Η δράση αρχίζει από κει και κάτω.
Τα γυρίσματα του Κάνον Σίτυ εν τω μεταξύ, έγιναν στο Ρόσλυν της Ουάσινγκτον. Πόλη που φιλοξένησε επί σειρά ετών το γνωστότατο παλαιό, Northern Exposure.
Η Σειρά είναι παραγωγή του Amazon. Ναι, του γνωστού πρώην απλού ονλάην βιβλιοπωλείου.
 |
| Das Concorden. Heil Conconden. |
Η σειρά όμως παραδόθηκε στο προαναφερθέν κοινό, όλη μαζί, όχι ως προβολή σε τηλεοπτικό κανάλι, αλλά για αγορά και κατέβασμα.
Και εδώ είναι το στοιχείο που μας κάνει να αναρωτιόμαστε για το πώς βλέπουμε σειρές πλέον.
Αν έπρεπε να περιμένω μια βδομάδα για να δω την εξέλιξη και ήμασταν ακόμα στο Κάνον Σιτυ, θα το είχα παρατήσει στο τρίτο επεισόδιο.
Ομως, οι ιθύνοντες ξέρουν ότι μια σειρά που δίνεται στο κοινό έτσι, όλη μαζί, θα παρακολουθηθεί και όλη μαζί, μέσα σε ένα σαββατοκύριακο ας πούμε. Οπότε, μικρό το κακό.
 |
| Οι Γερμανοί ξανάρχονται!!! |
Έντυσε απέξω και από μέσα, το μετρό, με -σχεδόν- Ναζιστικά σύμβολα, όπως και Ιαπωνικά της εποχής του Πολέμου.
 |
| Και μαζί τους και οι Γιαπωνέζοι. |
Εγιναν παράπονα από τον κόσμο που τρόμαξε με τα διάφορα σύμβολα, ιδέαν δεν είχε περί τίνος πρόκειται, τους ήρθε ένας ντουβρουτζάς με ένα "Οι Γερμανοί Ξανάρχονται" διαμαρτυρήθηκαν, και οι διαφημίσεις κατέβηκαν μετά από καμμιά βδομάδα ενώ αρχικά είχαν συμβόλαια να παραμείνουν μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου.
Στην κριτική του πιλότου της σειράς, είχαμε βαθμολογήσει με 4/5. Ως μεμονωμένο επεισόδιο, εμμένω στην βαθμολογία. Αν βαθμολογούσα τα επεισόδια ένα ένα, δεν θα έβγαινε διαφορετικός μέσος όρος από αυτό που θα βγει στο τέλος. H υπόθεση δεν σταματάει μεν να προχωράει στα 10 επεισόδια της σειράς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε επεισόδιο είναι ενδιαφέρον.
Το φινάλε, είναι ξενέρα αν νομίζεις ότι θα δεις φινάλε, ενώ έχει προηγηθεί ένα τελευταίο επεισόδιο υπέροχο με ακατάπαυστη δράση. Αν δεν περιμένεις φινάλε όπως περίμενα εγώ, ίσως δεν σε ξενίσει, αν και προσωπικά, ακριβώς εξαιτίας των cliffhangers είναι που προτιμώ τις μίνι σειρές, και όχι αυτές που παίρνουν μια επόμενη σεζόν που μπορεί να αποδειχθεί μούφα. Εδώ, δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί, αλλά ελπίζω προς το καλό για να μην πάει τζάμπα και το cliffhanger.
 |
| Ομπεργκρούπενφύρερ, Ομπεργκρούπενφύρερ ούμπερ άαααλεες.. |
Μια υπέροχη παραγωγή, με εξαιρετικές ερμηνείες, εξαιρετικά ντεκόρ, εξαιρετικές σκηνοθεσίες, που όμως, μετά το φινάλε, με έκανε να αναρωτιέμαι, γιατί το 10 επεισόδιο δεν ήταν το τρίτο.
Αν το είδατε, ο βαθμός που βλέπω να έχει στο IMDb, ίσως σας κάνει να διαφωνείτε καθέτως μαζί μου. Από την άλλη βέβαια, έχω δει τόσους καλούς βαθμούς σε αποδεδειγμένα μούφες σειρές, που με κάνει να αναρωτιέμαι για τα κριτήρια του κοινού τους.
Όπως και να έχει, προσωπικά, αυτήν εδώ την σειρά, θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα σε οποιονδήποτε, αρκεί να είχε ήδη βγει και η δεύτερη σεζόν, και να μην αναγκαζόταν ο άμοιρος θεατής να φάει στη μάπα την παλαιά μεν, αλλά εφαρμοζόμενη μετά μανίας τον τελευταίο καιρό δε, μόδα του cliffhanger.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου