Sinister 2 (2015)

Director: Ciarán Foy
Writers: Scott Derrickson, C. Robert Cargill.
Stars: James Ransone, Shannyn Sossamon,
Robert Daniel Sloan, Dartanian Sloan
Country: USA
Release: 2015
Runtime: 97 min
Budget: $10.000.000
Parents Guide: USA:R, UK:15, France:12

Beware children at play και ειδικά όταν παίζουν με τα νεύρα σου.

Μετά τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στην οικογένεια Oswalt, ο πρώην βοηθός Σερίφη ''Σο και Σο'' συνεχίζει να ερευνά με πάθος την υπόθεση. Σκοπός του, είναι να σταματήσει τον περιβόητο δαίμονα Bughuul, που κατοικοεδρεύει στα σπίτια ανυποψίαστων οικογενειών και τρώει τις ψυχές των παιδιών για δεκατιανό.

Είμαι η Courtney και στον ελεύθερο χρόνο μου ντύνομαι Σαρακατσάνα

Για να τα καταφέρει ακολουθεί το εξής σχέδιο: Εντοπίζει όλα τα σπίτια που έχει στοιχειώσει ο Bughuul και έπειτα τους βάζει φωτιά για να σπάσει την ''αλυσίδα'' της κατάρας. Δεν θα αναφέρω περισσότερα εδώ γιατί κάποιοι μπορεί να μην έχουν δει το πρώτο Sinister, οι υπόλοιποι φαντάζομαι καταλαβαίνετε τι εστί κατάρα.
Ο Σο και Σο λοιπόν, καταφθάνει στο επόμενο σπίτι που έχει στην λίστα για κάψιμο, αλλά μένει με τη μπετζίνα ανά χείρας γιατί ανακαλύπτει ότι είναι κατοικημένο. Συγκεκριμένα συναντά την Courtney που μετακόμισε πρόσφατα εκεί με τα δίδυμα αγόρια της Dylan και τον Zach, για να κρυφτεί από τον δεσποτικό πρώην άντρα της που διεκδικεί την επιμέλεια των παιδιών.

Συνολάκι εμπνευσμένο απο την δισκογραφική επιτυχία με τίτλο
''Να 'χα να ΄χα να ΄χα τη γειτόνισσα τη βλάχα''

Η καρδιά του σκιρτά μόλις αντικρίζει την γοητευτική μητέρα μιλφάρα, πράγμα λογικό γιατί η Courtney μιλφάρα διαθέτει ταπεραμέντο που αναδεικνύεται περισσότερο από τις εξαιρετικές στυλιστικές της επιλογές. Στο σημείο αυτό οφείλω να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον ενδυματολόγο της ταινίας γιατί η προσπάθεια καταστροφής της θηλυκότητας δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Το ειδύλλιο φυσικά είναι δύσκολο να προχωρήσει, αφού στο σπίτι έχει κάνει κατάληψη ο Bughuul που κόβει βόλτες μαζί με το τιμ από κωλοπαίδια-φαντάσματα που τον ακολουθούν κατά πόδας. Ο μικρός Dylan αντιλαμβάνεται πρώτος την παρουσία τους και αρχίζει να βασανίζεται από εφιάλτες.
Θα καταφέρει άραγε ο Σο και Σο να προστατέψει τα παιδιά και την αγαπημένη του Courtney μιλφάρα;

To Sinister ήταν ένα από τα καλύτερα ghost stories του 2012 και το sequel ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα ακολουθήσει. Το παραδέχομαι, έχω αρνητική προκατάληψη για τα sequels και όχι άδικα.
Όταν πρόκειται για συνέχεια μιας ήδη επιτυχημένης ταινίας, η εισπρακτική επιτυχία είναι προδιαγεγραμμένη οπότε η ποιότητα περνά σε δεύτερη μοίρα και το αποτέλεσμα είναι συνήθως μια πολυδιαφημισμένη αρπαχτή.
Κάτι ανάλογο συνέβη και με το Sinister 2 που μπορεί να μην είναι αυτό που λέμε κάκιστη ταινία αλλά δεν παύει να είναι εντελώς αδιάφορη.

Σκηνοθέτης ο Ιρλανδός Ciarán Foy που κάποιοι θα θυμάστε από το πολύ ατμοσφαιρικό Citadel.
Αν αναρωτιέστε γιατί δεν κατάφερε να παραδώσει και τώρα κάτι ανάλογο, θα σας θυμίσω ότι στην Αμερική τον πρώτο λόγο έχει ο παραγωγός και όχι ο σκηνοθέτης.
Αυτή είναι και η βασική αιτία που αρκετοί καλοί σκηνοθέτες από Ευρώπη και Ασία γυρίζουν μετριότητες όταν αποφασίζουν να δοκιμάσουν την τύχη τους εκεί. Όταν μάλιστα έχεις να κάνεις με μια εταιρεία παραγωγής σαν την Blumhouse, τα χέρια σου είναι τουλάχιστον δεμένα. Συμπερασματικά μπορεί ο σκηνοθέτης να μην απαλλάσσεται εντελώς από τις ευθύνες του, αλλά πρέπει τουλάχιστον να του αναγνωρίσουμε κάποια ελαφρυντικά.

Μη κοζάρεις το φαί μου γιατί θα σου δαγκάσω τη μύτη 

To Sinister 2 είναι από τις ταινίες που όταν τελειώσουν συνειδητοποιείς ότι δεν έχουν κανέναν λόγο ύπαρξης.
Καταρχάς δεν είναι καθόλου τρομακτική. Φυσικά δεν περιμένουμε να τρομάξουμε με τον ίδιο τρόπο που σκιαζόμασταν στα 12, αυτό είναι ουτοπία. Περιμένουμε όμως μια ατμόσφαιρα και μια ένταση, που θα μας κάνει να κουνάμε το πόδι μας σαν κομπρεσέρ ή να τρώμε συνεχώς πατατάκια ή να πίνουμε μονορούφι το ποτό και να λέμε σε αυτούς που μας κοιτούν απορημένα ότι φταίει η ταινία.
Ε αυτό ξεχάστε το, πιο πιθανό είναι να βγει πρωθυπουργός ο Μπουμπούκος παρά να ''τρομάξετε'' με το Sinister 2.

I fucking love metal 

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει καμία ατμόσφαιρα. Τα κωλοπαίδια-φαντάσματα που είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές, δεν προκαλούν κανένα ρίγος και γι' αυτό ευθύνεται το γεγονός ότι βρίσκονται επί της οθόνης για περισσότερο χρόνο απ ότι θα έπρεπε. Για την ακρίβεια τα βλέπεις τόσο πολύ που χάνεται το οποιοδήποτε μυστήριο και απο ένα σημείο και μετά ξεχνάς ότι πρόκειται για φαντάσματα. Κάτι ανάλογο ισχύει για τον Bughuul, τη σκοτεινή φιγούρα του πρώτου Sinister που εδώ φέρνει περισσότερο σε χεβιμεταλά.

Jump scares φυσικά υπάρχουν, αλλά δεν υποστηρίζονται απο την ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα να μοιάζουν εντελώς ξεκάρφωτα.
Το σενάριο, να με συγχωρήσει ο κύριος Derrickson και ο μίστερ Cargill, έχει αρκετά προβλήματα.
Δεν έχουμε να κάνουμε με ένα αυτόνομο sequel αλλά για μια ταινία που συνεχίζει την ιστορία από εκεί που την άρχισε η προηγούμενη οπότε μπαίνει στην διαδικασία να δώσει κάποιες εξηγήσεις.
Μέγα σφάλμα.

Όταν μιλάμε για το υπερφυσικό που είναι φύση ανεξήγητο, ή πρέπει να παραθέσεις σωστά και αναλυτικά την όποια λύση του μυστηρίου ή να μη το κάνεις καθόλου γιατί σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα δημιουργηθούν κενά στον θεατή.
Εδώ οι σεναριογράφοι επέλεξαν να δώσουν φως σε ορισμένα σημεία και η μπάλα κάπου χάθηκε.
Μάθαμε ότι ο Bughuul γουστάρει την τέχνη (;) και το ξεχάσαμε όπως το μάθαμε, είδαμε κάτι που μοιάζει με ανατροπή χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης και το χειρότερο είναι ότι ορισμένες σκηνές αναιρούν όλες τις προηγούμενες εξηγήσεις...

Σουττττ θα ξυπνήσουν οι θεατές. 

Παράλληλα υποτίθεται ότι παρακολουθούμε μια γκομενική υπο-ιστορία του Σο και Σο και της Courtney που όμως δεν αναπτύσσεται ποτέ.
Η προσπάθεια δε να δοθούν δραματικές προεκτάσεις με την παρουσιά του μαλακοπίτουρα πρώην συζύγου, είναι επιεικώς τραγελαφική γιατί ο χαρακτήρας του είναι υπερβολικός.
Σε όλα αυτά προσθέστε και κάποιες ερμηνείες που είναι κάτω του μετρίου και έτοιμο το μείγμα για τηγανίτες.

Έλα μαζί μου παιδί μου να φτιάξουμε μέταλ μπάντα. 

Αναγνωρίζω ότι έχω καταθάψει την ταινία και αυτό δεν συνάδει με την αρχική μου δήλωση ότι είναι μεν αδιάφορη αλλά δεν είναι κάκιστη.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία που μου άρεσαν όπως τα creepy φιλμάκια που είδαμε και στο πρώτο Sinister που σώζουν κάπως την κατάσταση. Επιπλέον ο ρυθμός είναι σχετικά γρήγορος, δεν κουράζει και μπορεί να μην παρακολουθείς κάτι ενδιαφέρον αλλά τουλάχιστον δεν βαριέσαι οικτρά. Τέλος το soundtrack ήταν συμπαθές και ευθύνεται για τις ελάχιστες ατμοσφαιρικές στιγμές που υπήρχαν.
Τι θέλετε κι' άλλα θετικά; Όσο και να σκεφθώ δεν μπορώ να βρω κάτι άλλο εκτός αν με δαιμονίσει και εμένα ο Bughuul με καμιά στοιχειωμένη μεταλιά.

Το Sinister 2 είναι μια άνευρη συνέχεια ενός πολύ καλού ghost story.Δεν έχει καθόλου ατμόσφαιρα, δεν είναι τρομακτικό και το σενάριο μοιάζει με έμενταλ από τις τρύπες. Στο σύνολο δεν την λες κάκιστη, δε τη λες χάσιμο χρόνου, αλλά τη λες σίγουρα αδιάφορη.Τα ταινιάκια με τις δολοφονίας είναι το μόνο αξιόλογο κομμάτι και αν δεις μόνο αυτά θα περάσεις σίγουρα καλά. Το κακό είναι ότι συνοδεύονται και από γαρνιτούρα. Το χειρότερο; Το φινάλε της ταινίας αφήνει περιθώρια για συνέχεια...