Split (2017)

Director: M. Night Shyamalan
Writer: M. Night Shyamalan
Stars: James McAvoy, Anya Taylor-Joy, Betty Buckley
Haley Lu Richardson, Jessica Sula
Country: USA
Release: 2017
Runtime: 117 min
Budget: $10.000.000
Parents Guide: PG-13

24 προσωπικότητες στη τιμή της μίας.
Προλάβετε.

O Kevin είναι μοναχικός άνθρωπος.
O Κevin είναι ο τύπος της διπλανής πόρτας που δεν τον πιάνει το μάτι σου, αλλά η βίδα του έχει λασκάρει τόσο που κινδυνεύει να πεταχτεί και να σε πάρουν τα σκάγια.
Ο Kevin επισκέπτεται συχνά την Dr. Fletcher γιατί την έχει ανάγκη. Όχι, δεν είναι ξαναμμένη ζωντοχήρα, ηλικιωμένη ψυχολόγος είναι.
Ο Κevin πάσχει από διασχιστική διαταραχή ταυτότητας. Διαθέτει 23 προσωπικότητες και έχει κρατήσει ρεζερβέ για μια 24η που κόλλησε στη κίνηση.
Ο Κevin απαγάγει τρία νεαρά κορίτσια και τα κλειδώνει σε μια υπόγα.
Γιατί Κevin;

Έχω τραυματικές εμπειρίες από την παιδική μου ηλικία.

'Οταν ήμουν 12 έμαθα ότι ο πατέρας μου ψηφίζει ΠΑΣΟΚ

Τα τρία κορίτσια διασκέδαζαν σε μεσημεριανό(;) πάρτι γενεθλίων.
Φίλες δεν τις λες.
Η Claire και η Marcia μοιάζουν με όλες τις τινέητζερς της ηλικίας τους που ασχολούνται με γκόμενους, ρούχα, μακιγιάζ κτλ.
Η τρίτη της παρέας η Casey, είναι εσωστρεφής και προτιμάει να κάθεται μόνη της στη γωνία για να μην την ενοχλεί κανένας.
Έλα όμως που η τύχη τα 'φερε να κλειδωθούν και οι τρεις στην υπόγα.
Και το χειρότερο;
Δεν έχουν να κάνουν μόνο με έναν άνθρωπο...

Φτούσου γαμώτο χάνουμε το VOICE

Δεν ξέρουν ούτε γιατί βρίσκονται εκεί αλλά ούτε και ποιος από τους 23 Κevin τις έχει απαγάγει.
Το μόνο που μαθαίνουν είναι ότι κινδυνεύουν γιατί σύντομα θα έρθει ο μίστερ Beast, ο 24ος της παρέας που είναι πιο σκληρός απ' όλους, δεν αστειεύεται, δεν κολλάει μπρίκια και δεν μασάει ταραμά.
Μετά τον πρώτο πανικό η Casey που φαίνεται να είναι η καπάτσα της υπόθεσης, προσπαθεί να ανακαλύψει ποια από τις προσωπικότητες του Κevin είναι επιρρεπής, ώστε να την κάνει σύμμαχο και να τους βοηθήσει να αποδράσουν.
Θα προλάβει όμως;

Η νέα ταινία του M. Night Shyamalan επισφραγίζει την επιστροφή του στα παλιά λημέρια
Η αρχή έγινε με το Visit το 2015, ενώ με το Split, επιβεβαίωσε ότι άφησε πίσω τα blockbuster και γύρισε ξανά στα θρίλερ που του ταιριάζουν περισσότερο.
Λέτε να σφάξουμε το μόσχο το σιτευτό για να το γιορτάσουμε;
Γιατί όχι;  Κάθε ευκαιρία για τσιμπούσι είναι ευπρόσδεκτη.
Άσε που έχω καιρό να φάω μοσχαράκι.

Να σου πω το παραμύθι με τη κοκκινοσκουφίτσα

 ή αυτό που αυξάνονται οι μισθοί στην Ελλάδα;  

Αλλά πριν ανάψω φούρνο, ας πω κάποια πράγματα για τη ταινία.
Ο Διχασμένος αναμένεται να διχάσει (πλούσιο λεξιλόγιο ε;)
Έχει μερικά στοιχεία που μπορούν να σε ενθουσιάσουν και άλλα που μπορούν να σε ξενερώσουν.
Όμως ακόμα και να μην ενθουσιαστείς, δε θα φύγεις απογοητευμένος από την αίθουσα γιατί τελικά τα δεδομένα αλλάζουν.
Κάτι σαν γκολ από τα αποδυτήρια ένα πράγμα.
Πως γίνεται αυτό; Συνεχίστε την ανάγνωση και εγώ πάω να καθαρίσω τις πατάτες.

Αρχικά μαθαίνεις ότι πρόκειται για μια ιστορία απαγωγής.
Εξοπλίζεσαι με μπόλικα ποπ κορν και σκέφτεσαι ότι θα δεις ημίγυμνες γκομενίτσες να τρέχουν να σωθούν.
Η μήπως θα δεις κάτι σαν το Identity αφού ο απαγωγέας έχει πολλαπλές προσωπικότητες;
Το PG-13 δεν αφήνει ελπίδες αλλά περιμένεις τουλάχιστον ένα σοφτ exploitation.
Ε;;

Αμ δε...
Για να ακριβολογούμε γκομενίτσες με εσώρουχα θα δείτε, αλλά είναι πιο διακοσμητικές και από τα σεμεδάκια της γιαγιάς μου πάνω στη τηλεόραση.
Το Split δεν είναι καν ταινία τρόμου αλλά ψυχολογικό θρίλερ.
Τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του και κρατήστε το αυτό.

Έκλεισα το θερμοσίφωνα; Έβγαλα το σίδερο απ' τη πρίζα;

Άλλαξα προσωπικότητα;

Δεν μιλάμε μόνο για την έλλειψη gore αλλά για την απουσία ατμόσφαιρας τρόμου, αφού όσα συμβαίνουν δεν έχουν σκοπό να σε τρομάξουν αλλά να σε προβληματίσουν για τη συνέχεια.
Μην περιμένετε έντονο σασπένς.
Το βάρος δίνεται στους χαρακτήρες και κυρίως στον πρωταγωνιστή, αφού το περισσότερο ζουμί βρίσκεται στην ανάλυση της ψυχικής του κατάστασης.
'Έτσι γνωρίζουμε σταδιακά τους διαφορετικούς Kevin, μέσα από τις συνεδρίες του με την ψυχολόγο και τις προσπάθειες των κοριτσιών να καταλάβουν τι συμβαίνει.

Ψυχολογικό πείραμα no123

Το υποκείμενο μαθαίνει ότι παραιτήθηκε ο Πάγκαλος

Παράλληλα, παρακολουθούμε κάποια flashbacks που αρχικά φαντάζουν αχρείαστα αλλά τελικά αποκτούν το νόημα τους. Προσωπικά θα τα ήθελα λιγότερα αλλά ας πάει και το παλιάμπελο.
Βαρετό θα σκέφτονται τώρα οι μισοί.
Θα κοιμηθούμε στη μισή ώρα θα σκέφτονται οι υπόλοιποι.
Αν σας αρέσουν τα ψυχολογικά θρίλερ δεν θα βρεθείτε καθόλου.

Ψυχολογικό πείραμα no124

Το υποκείμενο μαθαίνει ότι του είπαν ψέμματα

Γιατί το σενάριο είναι καλοδουλεμένο και με αρκετές λεπτομέρειες για την διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων.
Μάλιστα δίνει μια νέα και αρκετά ενδιαφέρουσα διάσταση στο όλο ζήτημα.
Βέβαια μιλάμε για θρίλερ και όχι για διατριβή στη ψυχιατρική, οπότε εννοείται ότι ο ρεαλισμός έρχεται αρκετές φορές σε δεύτερη μοίρα.

Ένας ακόμα καλός λόγος για να δείτε το Split είναι οι ερμηνείες.
Η Anya Taylor-Joy που είδαμε στο περσινό The Witch είναι πολύ εκφραστική και η Betty Buckley είναι μια έμπειρη ηθοποιός που δίνει μια αξιοπρεπέστατη ερμηνεία στο ρόλο της ψυχιάτρου.

Όμως τα φώτα πέφτουν πάνω στον James McAvoy που είναι απλά εκπληκτικός.
Ο τρόπος που μεταβαίνει από την μία προσωπικότητα στην άλλη, αλλάζοντας τις εκφράσεις του προσώπου του ή την χροιά της φωνής του, είναι απόλυτα πειστικός και του αξίζουν συγχαρητήρια.

                          Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Babadook

Και όταν αυτές οι καλές ερμηνείες συνδυάζονται με ατμοσφαιρική σκηνοθεσία και μια καλή φωτογραφία, έχεις κάθε λόγο να πεις ότι αυτό που παρακολουθείς έχει φτιαχτεί με μεράκι.
Στο μόνο που θα διαφωνήσω είναι στην επιλογή αποπροσανατολισμού του θεατή όσον αφορά τον χώρο.
Οι ατελείωτοι διάδρομοι και τα πολλά δωμάτια, εμποδίζουν την δημιουργία κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας.
Δε μπορείς να νιώσεις ότι οι ήρωες είναι εγκλωβισμένοι κάπου, αν δεν έχεις κατανοήσει τα στενά όρια του χώρου στον οποίο βρίσκονται.

Άκου, κυρ - Στέφανε, βάλε έξι σοκολάτες, μπόλικο ζαμπον 

και 6 μπουκάλια μπύρα. Θα το κάψουμε απόψε 

Όλα καλά μέχρι εδώ. Βλέπεις ένα ψυχολογικό θρίλερ που του λείπει μεν ο τρόμος αλλά σε γενικές γραμμές είναι ικανοποιητικό.
Και ξαφνικά οι ρυθμοί ανεβαίνουν και πριν προλάβεις να χαρείς έρχεται το περιβόητο plot twist που περιμένεις πάντα από τον σκηνοθέτη.
Μόνο που το συγκεκριμένο δεν το λες ανατροπή αλλά εξέλιξη.
Αυτή είναι η στιγμή που αρκετοί θεατές θα αισθανθούν μια απογοήτευση, μια αμηχανία, μια πείνα αν έχουν τελειώσει τα ποπ κορν.
Όχι τόσο λόγω της φύσης της εξέλιξης, αλλά λόγω της μη ομαλής μετάβασης
από αυτό που έβλεπες πριν σε αυτό που βλέπεις τώρα.

Δε λέω, το σενάριο σε προετοιμάζει.
Αλλά παράλληλα έχει γίνει προσπάθεια να εκλογικευτεί η όλη κατάσταση και κάποια πράγματα δεν πρέπει να αναλύονται τόσο.
Η θα έπρεπε να είχαν δοθεί λιγότερες εξηγήσεις πριν ή να μη μας δείξουν τόσα πολλά μετά.

🎶 Σίδερα μασάει ο κουταλιανός 🎶

Είναι σαν να βλέπεις ένα γουέστερν και εκεί που πέφτει το πιστολίδι, ένας ινδιάνος να γίνεται ζόμπι και να αρχίζει να δαγκώνει τους πάντες.

Τι γίνεται όμως αν πειστείς, ότι δεν έβλεπες ούτε γουέστερν αλλά ούτε ταινία με ζόμπια;
Το ξέρω ότι μπερδευτήκατε και γι' αυτό προλαβαίνω αυτούς που με ξέρουν και δηλώνω ότι δε γράφω πιωμένη. Ούτε 3 τζιν δεν έχω πιει ακόμα.

Θα πας ίσα πέρα, στο μεγάλο πλάτανο θα κάνεις ίσα κάτω

και μόλις δεις το καπηλειό του Μπάμπη ξαναρώτα

Απλά εξηγώ τον τρόπο που ο Shyamalan έβαλε γκολ από τα αποδυτήρια.
Γιατί η κάθε ταινία κρίνεται με βάση το είδος της και όταν καταλάβεις τελικά τι είχε στο μυαλό του ο σκηνοθέτης, δικαιολογείς κάποια πράγματα που πριν σου φαίνονταν παράταιρα.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυτό θα το αντιληφθούν μόνο όσοι θεατές έχουν δει μια συγκεκριμένη ταινία του.
Δεν μπορώ να πω άλλα, αν έχετε απορίες μετά την προβολή είμαστε εδώ για να το συζητήσουμε.
Αλλά αφού τσακίσω το μοσχαράκι.

Ένα ενδιαφέρον ψυχολογικό θρίλερ που κάπου τα χαλάει και κάπου τα ξαναφτιάχνει.
Με τον τρόμο δεν τα πάει καλά, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του.
Αξίζει όμως τον χρόνο σας κυρίως για το σενάριο και τις πολύ καλές ερμηνείες.
Σε όσους αναρωτιούνται για το αν ο M. Night Shyamalan επέστρεψε στον παλιό καλό του εαυτό, δε μπορώ να δώσω μια αντικειμενική απάντηση. Η αλήθεια είναι ότι όταν κάνεις μια τόσο μεγάλη επιτυχία σαν την Έκτη Αίσθηση είναι δύσκολο να την επαναλάβεις.
Μπορώ όμως να πω πως το Split, μου θύμισε ότι είναι ένας καλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος.
Είναι σίγουρο ότι θα δούμε στο μέλλον και άλλα πράγματα από αυτόν.
Ελπίζουμε μόνο όχι blockbuster.
Για καλό δικό του και δικό μας.