Train to Busan -Busanhaeng- (2016)

Σκηνοθέτης: Sang-ho Yeon

Συγγραφέας: Sang-ho Yeon

Παίζουν: Yoo Gong, Soo-an Kim, Yu-mi Jung, Dong-seok Ma 

Χώρα: Ν. Κορέα

Budget:  $9.000.000 ή 10,000,000,000 Κορεατικά Ριάλια.

Release: 2016

Runtime: 118 mins

Καταλληλότητα:

Κορέα: 15

Μαλαισία: 18

Η.Βασίλειο: 15

Πώς γίνεται και όταν ακούς τα Κορεάτικα ονόματα, ακούγονται παντελώς διαφορετικά απ'ότι διαβάζεις στον υπότιτλο? Ε λοιπόν, θα το αποδείξω... Ο Seok Woo (Σίακ-Εοο) με την κορούλα του Soo-an (Ζζίι-Ιαα) Πάνε με το τρένο στο Μπουσάν (Μπζώω). Εκεί συναντούν την Sung Gyeong (Άιι-Γίαα) με τον άντρα της τον Sang Hwa (Ίι-Ζουα).
Γάμα το δεν βγαίνει έτσι.
Πάμε κανονικά.
Μεγαλοκαθηκοστέλεχος, αδιαφορών για την ζωή των άλλων αλλά και της κόρης του (παπάρια πατήρ) αποφασίζει να της κάνει και μια χάρη μπάς και ξανάρθουν πάλι κοντά.
Καβαλάνε λοιπόν το KTX, την υπερταχεία για να πάνε στη μαμά της μικρής με την οποία ο καθήκης είναι (φυσικά) εν διαστάσει, μπας και τα ξαναβρούνε.

Μου'παν στο Σύλλογο Φίλων του Τρένου, ότι αυτό εδώ
ονομάζεται "Εκσπερμάτωση" στους κύκλους τους.

Το ΚΤΧ λοιπόν, όπως θα βεβαίωνε ο κάθε καλός τρέηνσπώττερ, είναι η υπερταχεία γραμμή της Κορέας, και το TGV Réseau στο οποίο επιβιβάζονται, βαράει 320χλμ/ώρα χωρίς να ιδρώσει το ντριστιμπιτέρ του, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις κωλοδάχτυλα στο μαλάκα με την Φερράρι την ώρα που προσπερνάς.

Τρέην του Μπουσάν ή Διακοφτό με Οδοντωτό?
Δόντγια παντού.

Αν όμως για άγνωστο λόγο το τρένο καταληφθεί από Ζόμπγια, όπως εδώ, αφού ένα δαγκωμένο ξεκωλάκι επιβιβάζεται τελευταία στιγμή, ο μαλάκας με τη Φερράρι, θα σου κάνει εκείνος κωλοδάχτυλα, την ώρα που σου'χουν απλώσει τ'άντερα και κρεμάνε απ΄αυτά τα σκώτια σου να στεγνώσουν.
Τέλος υπόθεσης.
Τρένο-->Ζόμπια-->Τισπουτάνας.

Η Άπω Ανατολή γενικώς, δεν το πολυέχει με τα Ζόμπια. Προτιμούν τα φαντάσματα βασικά. Τα παραδείγματα ταινιών με Ζόμπια, λίγα, και κυρίως από την Ιαπωνία. Η Κορέα ελάχιστα έχει καταπιαστεί, λαμβάνοντας υπ'όψιν και την τεράστια παραγωγή που έχουν και οι δύο χώρες σε ταινίες.

Γιουργιαααα, Εχει Πλάκκ Φράητεη Στον Άρχοντα

Αν δεν κάνω βέβαια τραγικό λάθος, η Ιαπωνία μας πρωτοέδωσε τα πλέον ρηξικέλευθα Ζόμπια.

Τα-Ζόμπια-Που-Τρέχουν.

Τέρμα από τότε, τα μαλακισμένα πλάσματα που ήταν μεν εκφοβιστικά και επικίνδυνα αλλά μέχρι να σε φτάσουν από τα δύο μέτρα, προλάβαινες να πιεις τρεις μπύρες, να φας μια ζαμπονοτυρόπιττα και ένα πεϊνιρλι (με αυγό φυσικά), να διαβάσεις την ΕΣΤΙΑ από την σωστή μεριά και να ρίξεις και έναν στην γκόμενά σου αν ήταν κοντά.
Εδώ λοιπόν, έχει κάτι εξ'ίσου ρηξικέλευθο το πόνημα του Sang-ho Yeon?
Ε, είναι σε τρένο.

Στο τρένο, στο σταθμό, στον καμπινέ, στο σπίτι, το γραφείο, την εξοχή,
ΖΟΜΠΓΙΑ ΠΑΝΤΟΥ.

Όσο νά'ναι, αυτό από μόνο του δημιουργεί ενδιαφέρον στα ταπάνταόλα διαδικαστικά του "Ω ρε πούστη μου, πώς θα τη βγάλουμε καθαρή?"

Και είναι ενδιαφέρον.
Σεναριακά όσο αφορά τα ζόμπια, είναι έξυπνο, δεν σε απασχολεί με περιττά, αλλά επικεντρώνεται στη δράση.
Όσο αφορά τα Ζόμπια είπα δεν σε απασχολεί με περιττά. Και εννοώ ότι δεν υπάρχει παρά μόνο μια αναφορά κάπου στο ΓΙΑΤΙ έχει γίνει της Πουτανός σε όλη την Κορέα.

Όπα, για κάτσε. Διόρθωση.
...στο γιατί έχει γίνει της Κορέας.

ΑΛΛΑ...

Και είναι ένα μεγάλο αλλά...
Μια ταινία, δεν μπορεί να είναι ασταμάτητη δράση, ούτε καν τα Άκσηω Μούβιζ με τον Στήβεν Σηγκάλ ήταν. Είχαν και κανα δυο σκηνές που έφτιαχνε την κοτσίδα του.

Θα σε προστατέψω καμάρι μου. Θα δαγκάσω τα ζόμπγια κορώνι μου.
(βιολιά από κάτω και ζλόου μώσηω)

Ε και εδώ, έχουμε κάτι σα να λέμε το προσωπικό δράμα του μεγαλοκαθηκωστελέχους πατρός και την απόσταση που έχει βαραθρώσει την σχέση του με την ανήλικη κόρη του οδηγώντας τον να επαναπροσδιορίσει την θέση του στην ζωή, το σύμπαν και τα πάντα.
Σϊριουσλι ρε Μάν μου?
Εν μέσω Ζομποκατάνυξης όπου ένα ουλάκερο τρένο γίνεται μεζές?

Εδώ μάγκες, σνάκ χαμηλών λιπαρών.

Με λίγα λόγια, για να ξεκινήσω αλλά και να κλείσω τα αρνητικά, όσο πιο ευγενικά μπορώ...
ΜΟΥ ΣΠΑΣΑΝΕ ΤΑΧΙΔΓΙΑ με το πόσο αγαπεί ο μαλάκας την κόρη του και το προσωπικό τους δράμα, την ώρα πού'θελα να δω μια ταινία αναφωνόντας χαρωπά:

"ΠΟΟΟΟΡΕΜΑΛΑΚΑΔΕΣΠΟΣΟΕΜΑΠΕΤΑΧΤΗΚΕΝΑΟΥΜ"

Κατανοώ οτι πρέπει να υπάρχει και ένα διάλειμμα στη δράση, κατανοώ ότι αυτό μπορεί και να είναι η σχέση του πατρός με την θυγάτηρ, αλλά εδώ μπαίνει ο άλλος παράγων.
Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις πιο προχώ Ασιατικές ταινίες, και οι Τρόμου, καθώς είναι για περιορισμένο κοινό, συγκαταλέγονται σε αυτές.

Ενα ζόμπι την πέταξε έξω.
Πού είναι ο τοίχος να τον πιάσω?

Οι maistream τους όμως ταινίες, σε επίπεδο κλισέ, είναι στο επίπεδο των κλισέ Αμερικανιών των εήτιζ.
Φαίνονται πλέον γελοία δυστυχώς.
Η συγκινητική μουσικούλα όταν τα λένε πατήρ και κόρη ή το παραδίπλα ερωτευμένο ζεύγος εφήβων κλπ απλά προσωπικώς μου γυρνάει τάντερα.
Τελειώνοντας την ταινία, θεώρησα ότι τα καλά της δεν ήταν αρκετά για να ανεβάσουν το βαθμό της.
Μια μέρα μετά αναθεωρώ κατά το εξής τρόπο.
Τα καλά της είναι αρκετά. Και είναι και πολύ περισσότερα από τα κακά.
Αλλά ρε φίλε, τα κακά, ήτοι τα κλισέ, βγάζουν τόσο μάτι, που πραγματικά χαλάνε αυτό που θα μπορούσε να είναι μια υπεργαμάτη ταινία.

I wiiw smash youw bwainz in. I know Te Kwon Baseball.

Γιατί εδώ έχουμε:
α) Ζόμπια που όχι μόνο τρέχουν, χοροπηδάνε, πάνε από τρένο σε τρένο ή από βαγόνι σε βαγόνι, και στέγη σε στέγη
β) Σούπερ δράση σε τρία μέτρα πλάτος (μην το ξεχνάμε)
γ) Έξυπνες ιδέες, όπως ότι τα Ζόμπια "ψιλοχάνονται" στο σκοτάδι.
δ) Ξύλο ξύλο και άλλο ξύλο.
ε) Αίμα, αίμα κι άλλο αίμα, χωρίς να είναι παρ'όλα αυτά gore. Κρατιέται σε maistream επίπεδα μεν, αλλά ικανοποιεί δε.
στ) Υπεργαμάτη σκηνοθεσία στη δράση, περιγραφικότατη, χωρίς κενά, με υπεργαμάτες γωνίες και λήψεις.
ζ) Επίσης υπεργαμάτη χρήση γκράφιξ, σε κόσμο και Ζόμπια κυρίως (διαστημόπλοια δεν έχει η ταινία)

...και πως να τρέξεις στο διάδρομο με το δωδεκάποντο?

Κατακλείδα λοιπόν:
Η ταινία είναι εξ ορισμού -και το ξέραμε- mainstream.
Δεν φτιάχτηκε για Horror Fans που θα είχαν περισσότερες ή διαφορετικές απαιτήσεις αλλά για γενικό(τερο) κοινό, εξ'ού και η "σχετική" έλλειψη αίματος (για Horror Fans επαναλαμβάνω).
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν είναι καλό ή ότι θα χάσετε το χρόνο σας ή ότι δεν θα το φχαριστηθείτε.
Το αντίθετο.
Αλλά να αναμένετε ότι δεν θα δείτε τίποτα νέο (για μας), και για το ότι θα πρέπει να αγνοήσετε επιδεικτικά όλα τα δραματικά διαλείμματα, εκτός αν έχετε πάρει αντιεμετικά, ή αν οι τραγικές κλισεδιές δεν σας ενοχλούν στο στομάχι. (Να θυμηθώ να πάω το χαλί για καθάρισμα)

...οπότε οταν τη βλέπετε, της πιάνετε τα βυζγιά, να έτσι.

Τον σκηνοθέτη, θα τον ξέρετε αν ασχολείστε επισταμένως με τα κινούμενα σχέδια, μιας και όλες οι άλλες του ταινίες είναι τέτοιες.

Πώς το λένε? Ανημέησηω, Μικημάου.

Μάλιστα η τελευταία του, το Seoul Station, ξεκίνησε διανομή λίγες μέρες μετά το ξεκίνημα της διανομής αυτής εδώ, καθ'ότι είναι κατά βάση το prequel της.



Η ταινία, όντας λοιπόν mainstream κατά βάση, έσκισε και στην ντόπια και στην διεθνή αγορά.

Let's kick some Zonpi Ass.

Έβγαλε πάνω από 2.000.000 δολλάρια μόνο στην Αμερική. Και το να δει ο μέσος Αμερικανός ταινία με υπότιτλους, είναι πιστέψτε με ΜΕΓΑ κατόρθωμα.
Αλλά έβγαλε και πάνω από 100,000,000 δολλάρια παγκοσμίως. Μια παραγωγή κάτι πάνω από 8,500,000$
Και όχι μόνο αυτό, αλλά έσπασε και το ρεκόρ θέασης στην Κορέα για το 2016, με περίπου 11,000,000 εισιτήρια.
Και ίσως δεν σας φανούν πολλά γιατί ίσως νομίζετε ότι η Κορέα έχει τον πληθυσμό της Κίνας, αλλά δεν τον έχει.
Όταν λοιπόν, ο πληθυσμός είναι 50 εκατομμύρια, το να έχει δει το ένα πέμπτο του ταινία με ζόμπια, ε, είναι επίτευγμα πώς να το κάμωμε.

Οι εξαιρετικές σκηνές δράσης, παρότι πέραν του ντεκορ του τρένου δεν προσφέρουν κάτι το ιδιαίτερα καινούριο, είναι πολύ πέραν του ικανοποιητικού. Είναι πολύ καλές και σε κρατάνε είτε με ενδιαφέρον, είτε με χαβαλέ (εξάλλου, ζόμπια χωρίς χαβαλέ δεν γίνεται, παρότι οι Ασιάτες τα αντιμετωπίζουν σοβαρότερα απ ότι εμείς οι δυτικοί).
Αυστηρά προσωπικά όμως, οι αλεπάλληλες κλισεδιές δεν με άφησαν να ευχαριστηθώ την ταινία όσο θα ήθελα.

Ναι ρε μαλάκα σου λέω. Πήγαινε πρώτος και όλα θα πάνε καλά.
Η κόρη σου θα σε λατρέψει, κάθε μέρα λουλούδια θα έχει ο τάφος σου. 

Ούτε να της βάλω μεγαλύτερο βαθμό. Μου χάλασαν την όλη εικόνα ρε παιδάκι μου, παρότι γνώριζα ότι θα δω μια mainstream ταινία.
Αν έδινα ένα σωρό ελαφρυντικά, (όπως το επίπεδο των κλισέ των Ασιατών στις mainstream ταινίες) θα λάχαινε καλύτερης μεταχείρισης, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα, είναι?
Το αποτέλεσμα μετράει, και δεν είμαι Κορεάτης (Αν νομίζατε ότι είμαι, θα σας απογοητεύσω. λυπούμαι).
Από την άλλη όμως, δεν σημαίνει ότι θα χάνατε το χρόνο σας αν την βλέπατε. Ίσα ίσα.

Tι μαλακία με βάλανε και είδα ρε ναουμ?

Απλά κλείστε μάτια και αυτιά όταν ανεβαίνει συναισθηματική μουσική και φωνάζετε δυνατά ΓΚΝΙΑΑΑΑΓΚΝΙΑΑΑΑΓΚΝΙΑΑΑΑ και θα την βγάλετε αλώβητοι από την εμπειρία.
Επικεντρωθείτε στην πολλή δράση, στα πολλά (πάμπολλα) Ζόμπια, στα αλεπάλληλα δαγκάζματα, και τελικά στα τρένα αν είστε από αυτούς που διαβάζοντας στην αρχή για το TGV Réseau αισθανθήκατε ένα ελαφρύ πλην σαφές γαργαλητό στο περίνεο ανωμαλάρες.
Προτείνεται όπως όλα τα Ζόμπια, καλά ή κακά με συνοδεία παρέας κάφρων, πίτσας και μπύρας, αλλά και με μαγνητοσκοπημένο Αλέφαντο να ωρύεται για διαιτησίες όταν πέφτουν οι κλισεδιές.
Έτσι να ήταν από την αρχή, και θα είχε αριστεύσει.