Σκηνοθέτης: Shinsuke Sato
Συγγραφέας: Kengo Hanazawa (manga), Akiko Nogi (σενάριο)
Χώρα: Ιαπωνία
Release: 2016
Runtime: 126 mins
Καταλληλότητα:
Ν. Κορέα: 18
Ιαπωνία: 15
Σιγκαπούρη: 18
Ο Hideo (γράφεται ως Hero, μην μου ζητήσετε να δείτε πώς, προσπάθησα και απέτυχα παταγωδώς...) είναι η επιτομή του Λούζερ.
Λούζερ μεγάλης ολκής. Καταρχήν είναι 35, έχει μεν γκόμενα αλλα δεν την στεφανώνεται το καθίκι ενω έχει φτάσει ήδη η καημένη 34 και κινδυνεύει να μείνει στο ράφι, οι κυρίες της γειτονιάς αποστρέφουν τον οφθαλμό λυπημένες για την κατάντια της όταν περνάει με τα φύκια και τα ρύζια από τη λαϊκή. Επίσης είναι μόλις βοηθός σχεδιαστής Manga, παρά τα βραβεία της νιότης του, είναι μπουχέσας, δειλός, άτολμος, βρωμύλος, μαλάκας, άσχημος, παπάρας, νέρντ και είμαι και σίγουρος οτι δεν του σηκώνεται με την καμία.
Μια ωραία πρωΐα λοιπόν, ξυπνάει με την γκόμενά του να τον πετάει έξω από το σπίτι απηυδισμένη που αυτό το δάχτυλο, δεν έχει δει ακόμα δαχτυλίδι αχαΐρευτε, και γκέτ ε λάηφ βρε μαλάκα που νομίζεις ακόμα οτι οι Μανγκάδες στις εκδοτικές θα δουν τις μαλακίες σου και θα πέσουν τανάσκελο, ενω έχεις φάει υπερπολλαπλά κλανίδια ανά τα έτη. |
| Πρέπει να έχει εκπτώσεις στο Lidl.... |
Με το βραβείο της νιότης λοιπόν στογκόλο, και ο δίκαννο (σουπερποζέ) στην πλάτη (ευτυχώς που δεν ήταν αυτό στογκόλο γιατί τυγχάνει αρκετά μεγαλύτερο) φεύγει λυπημένος αναρωτιόμενος αν παίζει ακόμα και μία στο δις να ξαναβρεί να γαμήσει.
Δίκαννο είπα, ναι.
Παρότι οι νόμοι στην Ιαπωνία περί οπλοκατοχής είναι αυστηροί, έχει βρει την άκρη και είναι περήφανος κάτοχος Μπερέττας (?) έτσι για το ονόρε, μπας και αισθανθεί και λίγο Ήρωας όπως προτείνει και η γραφή του ονόματός του.
Και τότε....
Ζώνπη Απόκαλιπς.
 |
| (είναι ανήλικο...είναι ανήλικο...ξεκόλλα μαλάκα...) |
Αγνωστος Ιός, μπλαμπλαμπλα, εθνικής κάλυψης όπως το σήμα της ΕΡΤ μπλαμπλαμπλα, όλοι μολύνονται και γίνονται Ζόμπια μπλαμπλαμπλα, και αέρα πατέρα να σωθούμε.
Βούρ σε ένα ταξί ενώ απέξω η μάνα τρώει το παιδί και το παιδί τη μάνα, ή άλλως, να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει αλλά χέστηκε το παιδί γιατί τρώει τον πατέρα κλπ, μαζί με νεαρά ευπαρουσίαστον μαθητριούλα που επίσης προσπαθεί να κρατήσει την προφανή παρθενιά της αλώβητη μαζί με τα λοιπά εσωτερικά και εξωτερικά της όργανα.
Μαθαίνουν οτι ο Ιός ονομάζεται ZQN, και ότι σε μεγάλο υψόμετρο καθίσταται ανενεργός.
Μα να! Το Φουτζιγιάμα.
Πάμε λοιπόν...
Ξεκινώ με μια υποσημείωση. Μάλλον εφόσον ξεκινώ με αυτήν, είναι υπερσημείωση.
Σημείωση τέλος πάντων, Don't be pedantic.
Το μισό έργο περιστρέφεται γύρω από το δίκαννο του Χιντέο. (Όχι δεν ήταν τσοντοϋποννοούμενο αυτό, τη Μπερέττα (?) λεω). Έχοντας συνηθίσει τις Αμερικανιές που ο άλλος βγάζει μπαζούκας απο την κωλότσεπη για να αμυνθεί από την επίθεση κακόβουλης σκνίπας, μας φαίνεται περίεργο, αλλά κι εδώ έτσι είμαστε.
 |
| -Ωωωω...τι ωραίο και μεγάλο ντουφέκι έχεις... -Είσαι ανήλικο...είσαι ανήλικο... |
Δεν έχουμε όλοι όπλα όπως Αμερική, αλλά βλέποντας τις ταινίες τους τό'χουμε ξεχάσει.
Να ξέρατε πόσες φορές έκανα μια έτσι να βγάλω το Γκλόκ απο το Γκλάβ κομπάρτμεντ για να πυροβολήσω τον αγενή υπάλληλο των διοδίων Αφιδνών θα με λυπόσασταν.
Η Ταινία λοιπόν.
Ίσως ήδη καταλάβατε ότι γράφω μαλακίες για να γεμίσω το χώρο μιας και δεν έχω να πω πολλά για την ταινία.
Άλλοι ίσως θεωρήσατε ότι είμαι σε οίστρο.
Άλλοι πάλι ίσως καταλάβατε ότι είμαι μαλάκας.
Ε, έχετε όλοι δίκιο.
Για την ταινία θα συνοψίσω Λακωνικιά στα εξής:
 |
| Φάε το ανήλικο...φάε το ανήλικο... |
Ξεκινάει, και είναι ένα μίγμα κωμωδίας με Ακσιον Ζώνπη.
Περνάς ένα υπεργαμάτο εικοσάλεπτο όπου γίνεται ΤΗΣ-ΠΟΥΤΑΝΑΣ-ΤΟ-ΚΑΓΚΕΛΟ με όλο το ντουνια να έχει μολυνθεί και να τρώει ο ένας τον άλλον, μυαλά, πλεμόνια, παγκρέατα, χοληδόχες κύστες πετιούνται παντού λερώνοντας κοστούμια και σώβρακα, εκπληκτικά μεσαία μονοπλάνα με ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΕΣ χορογραφίες και στάντς, και γενικά η ταινία σε πιάνει απταχίδγια, σε σηκώνει πάνω, σε στριφογυρίζει εβδομηνταδύο φορές και σε πετάει σε απόσταση ικανή να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ ρίψης μαλάκα.
 |
| Καραμπίνα απο τα Lidl. Εσπασε. |
Το ίδιο εικοσάλεπτο και βάλε, με την ίδια ένταση, χορογραφίες και εφτά βυτία αίμα, (τα καλά βυτία, όχι αυτά που φέρνουν πλέον το πετρέλαιο για τον καυστήρα τα μικρά, ΑΝ έχετε πάρει πετρέλαιο κιόλας...) επαναλαμβάνεται στο τέλος, με καπάκι έξτρα μπόνους και Μπόςς Φάητ.
Ε, και στο ενδιάμεσο? σας ακούω που αναρωτιέστε κεί, στις εξτρά θέσεις στο σταύλο.
Α, στο ενδιάμεσο έχουμε ένα τρόπον τινά κοινωνικό δράμα, που παρ'όλα αυτά προωθεί κάπως την υπόθεση.
Και ναι.
Εννοώ ότι εκτός από το πρώτο και το τελευταίο εικοσάλεπτο που είναι από τα καλύτερα που έχω δει σε ταινία με Ζόμπια, ΟΛΗ η υπόλοιπη ταινία είναι αργή, βαρετή, και άνευ ουσίας.
 |
| Ζώνπη απο τα Lidl. Κοιμισμένο. |
Δηλαδής ρε φίλε, πλέρωκα (λέμε τώρα...) για να δω μυελούς οστώνανε να ίπτανται σε κλειστό σχηματισμό πάνω από δαγκωμένα κρανία μικρών φόξ τερριέ που οι ιδιοκτήτες τους έχουν ήδη γίνει μεζές Ζομπιώνανε, όχι για το κοινωνικό δράμα ενός νέρντ που αισθάνεται ότι δεν έχει τας κοχόνας να πατήσει τη σκανδάλη της Μπερέττας του. (Σας τό'πα γω ότι δεν του σηκώνεται).
Η δράση σε όλο αυτό το ενδιάμεσο, διάσπαρτη και λίγη, και ενώ η υπόθεση προχωράει μεν, (και υπάρχει κιόλας, αντίθετα με πολλές ταινίες με Ζόμπι) δεν είναι αρκετή για να σε κρατήσει, και απλά σού'ρχεται να αρχίσεις να περνάς σκηνές στο γρήγορο και ανεπίστρεπτο.
 |
| Το σενάριο προέρχεται από τον ομώνυμο Μάγκα. |
Το σενάριο, η υπόθεση και ένα ρόζ κομοδίνο μοριοσανίδας, βαμμένο με οικολογική μπογιά, προέρχονται από το ομώνυμο Manga, το οποίο γεννήθηκε το 2009, και περνάει ακόμα την εκδοτική εφηβεία του μιας και έχει ξαμολήσει 21 άλμπουμ μέχρι στιγμής, και έπεται συνέχεια.
 |
| Κρανίο από τα Lidl. |
Μια ματιά στους κύριους ήρωες του Manga, αποκαλύπτει παραπάνω στοιχεία για τους χαρακτήρες που η ταινία απαξιεί, ίσως επίτηδες αφήνοντας χώρο για sequel.
Και η υπόθεση φαίνεται να καλύπτει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του κόμιξ, προφανώς για τους ίδιους λόγους.
 |
''Ευλογείτε τους διώκοντας υμας,ευλογείτε και μη καταράσθε''
(Προς Ρωμαίους)
|
Ο σκηνοθέτης Shinsuke Sato, θα είναι γνωστός μάλλον στα νέρντζ που κυνηγάνε ό,τι λάηβ ακσηω μεταφορά Manga έχει γυριστεί, και στην Ιαπωνία, αυτά είναι ΠΟΛΛΑ.
Εμένα δεν μου ήταν πρέπει να ομολογήσω, αλλά τον θαύμασα στις σκηνές δράσης του.
Η ταινία, προφανώς ένεκα του "δραματικού" στοιχείου της, ή ακόμα χειρότερα, λόγω του ότι προέρχεται από Manga, πράγμα που της εξασφαλίζει στανταράκι παγκόσμιο κοινό από απανταχού διοπτροφόρα Ιαπωνόφιλα Νέρτζ έκανε αρχή στη διανομή της από τα διάφορα κλασσικά φεστιβάλ, και μετά ξαμολήθηκε στις Ιαπωνικές και λοιπές αίθουσες, με αξιοσημείωτη επιτυχία.
Η κατακλείδα: Περιμένω καναδυό μέρες πρίν γράψω το ρηβιού, να κάτσει η ταινία στο στομάχι, να την χωνέψω, γιατί ίσως χρειαστεί να την χέσω πατόκορφα. Ίσως πάλι μετριαστεί η αρχική καλή εντύπωση. Όπως και νά'χει περιμένω λίγο. Εδώ, η άποψή μου είναι ίδια με το όταν τελείωσε η ταινία.
 |
| Το γκαβλιτζέκι μου είναι μεγαλύτερο απο το δικό σου. |
Πρώτο και τελευταίο εικοσάλεπτο, είναι άκσηων, τα κεφάλια ανατινάζονται με ρυθμό συνεδρίου τζιχαντιστών σε εκδρομή σε Αμερικανικό δημόσιο κτήριο, το αίμα εκτινάσσεται σε αποστάσεις που θα ζήλευαν οι σωματικές εκκρίσεις του Peter North, η ποσότητες του προαναφερθέντος αίματος κάνουν το Exxon Valdez να αυτοβυθίζεται με ντροπή στα τροπικά νερά της Αλάσκας, και οι κινήσεις όπως και οι χορογραφίες, κάνουν τον Mikhail Baryshnikov να κόψει και τα δύο του πόδια με στομωμένο πριόνι, και να τα φάει με συνοδεία φουά γκρά και καραμελωμένου πράσσου, πάνω σε ένα στρώμα αρωματικού ρυζιού, βρασμένου σε νερό Ποταμιού, με σχηματισμένο το αυτόγραφο του Σταύρου Θεοδωράκη με σώς Μπαλσάμικου 24 ετών.
Το υπόλοιπο όμως, βρωμεί και ζέχνει.
 |
| Μαλάκα μου πού πάω με το σφυρί από τα Lidl? |
Και αυτό δεν θα ήτο κακό αν επρόκειτο για σήψη, αλλά πρόκειται για την μυρωδιά της βαρεμάρας, που χαλαρή και μισοκοιμισμένη, τις αμολάει στον καναπέ.
Αποτέλεσμα?
Δείτε το.
Μόνο και μόνο για τα δύο εικοσάλεπτα, δείτε το γιατί είναι από τα καλύτερα δύο εικοσάλεπτα που θα δείτε σε ταινία με Ζόμπια.
Το υπόλοιπο είτε προσπεράστε το, είτε μπαλαμουτιαστείτε με την/ον γκόμενα/νο/μαξιλαρι, είτε χρησιμοποιείστε τον χρόνο εποικοδομητικά, και παραγγείλετε την επόμενη πίτσα που θα χρειαστεί στο φινάλε.
Γιατί, τό'χουμε πει πολλάκις, Ζόμπια άνευ συνοδείας παρέας κάφρων, πίτσας, μπύρας και άναρθρων κραυγών τύπου
"ΟΡΕΜΑΛΑΚΑΚΟΙΤΑΠΟΣΟΜΑΚΡΥΑΠΗΓΕΑΦΤΟΤΟΠΛΕΜΟΝΙ"
δεν παίζει.
Είναι τόσο απαραίτητα όσο τα χαρτομάντηλα στις "Γέφυρες του Μάντισον" ή στο "Σεξετάσεις Καλής Διαγωγής", τόσο απαραίτητα όσο ο βενζινάς πριν το απομονωμένο ερείπιο του ξαδέρφου στο βουνό, τόσο απαραίτητα όσο το αρχικώς αναφερθέν Γκλόκ στο γκλάβ κωμπάρτμεντ, μπας και περάσεις ποτέ από τα διόδια Αφιδνών και πετύχεις αυτόν τον πούστη.
Οπλιστείτε λοιπόν, με σάλτσα ντομάτας, αλλά και και υπομονή και βγάλτε τα μάτια σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου