Morgan (2016)

Σκηνοθέτης: Luke Scott

Συγγραφέας: Seth W. Owen

Παίζουν: Kate Mara, Anya Taylor-Joy, Rose Leslie, Toby Jones, Michelle Yeoh, Brian Cox, Paul Giamatti

Χώρα: Η.Π.Α

Budget:  $8.000.000

Release: 2016

Runtime: 92 mins

Καταλληλότητα:

Ν. Κορέα: 18

Νορβηγία: 15

Σιγκαπούρη: 16

Η.Π.Α: R

Η Μόργκαν, είναι 5 ετών, δείχνει σαν 20 και συμπεριφέρεται σαν 60. Κάτι σαν ένας σχεδόν ανάστροφος Ντόναλντ Τράμπ, που είναι 70, δείχνει σαν 55 και συμπεριφέρεται σαν 5.  Η Μόργκαν είναι μιά συνθετική μορφή ζωής, ένα υβρίδιο ανθρωπίνου DNA με κάτι άλλο που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή, αλλά την ώρα που το έλεγαν, έτρωγα ένα μπιφτέκι ΝΑ με βρούβες οπότε σχωρνάτε με σύντροφοι.

Είναι ένα ανδροειδές λοιπόν, τόσο καλό που βγάζει μάτι. Κυριολεκτικά όμως.

Εξόρυξις Οφθαλμού, κάτοψις Α'.

Όταν εν αιθρία, βγάζει το μάτι μιας επιστήμονος από αυτούς που την παρακολουθούν, καλείται η Λή, η οποία είναι "Risk Managment Consultant". Ήτοι, Σύμβουλος Διαχείρισης Κινδύνου. Να δω τί άλλο μαλακισμένο τίτλο θα βρούν για την πάρτη τους οι χαρτογιακάδες ρε.
Έπεται μια εξέταση/εκτίμηση της "ψυχολογικής" κατάστασης της Μόργκαν, για να αποφασιστεί τελικά το τι θα απογίνει το ανδροειδές από την μαμά χρηματοδότρια εταιρία.
Και όπως λένε συνήθως στις περιγραφές ταινιών στις εφημερίδες:

Καλωσήρθατε στο φτωχικό μας. Να σας βρούμε ενα ράτζο.

"Όλα κυλούν ήρεμα μέχρι που..."
Αλλά επειδή εγώ είμαι μαγκιώρος και καραμπουζουκλής, το πάω και λίγο παρακάτω:
"...μέχρι που αρχίζει να διαφαίνεται ότι η βλάβη δεν είναι βλάβη αλλά μια αποσχιστική απολίνωση του αρχικού προγραμματισμού, ένεκα της ολοκληρωτικής διασκομετώπισης του παραφερναλιακού κώδικα"
Και αυτό νομίζω τα εξηγεί ΟΛΑ.
Πάω να φάω τώρα και ξανάρχομαι.

Σαλάτα ήταν αλλά ας όψεται το ζάχαρο γέρος άθρωπας. Συνεχίζουμε. Η υπόθεση είπαμε είναι "απλή". Πάει η τύπισσα κεί, να δεί αν η Μόργκαν θα γίνει ανταλλακτικά για να καταλήξει στο ιντερκούλερ κανενός βόλβο που μεταφέρει Χαβιάρι μεταξύ Βλαδιβοστόκ και Παρισιού. Η αν θα αφεθεί το επιστημονικόν τήμ που την έχει ως κοράκλα του να συνεχίζει με ό,τι της κάνουν τέλος πάντων, δε θέλω να ξέρω λεπτομέρειες.

Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος.

Η Ταινία στο ΙΜDb καταχωρείται ως Horror, Sci-Fi, Thriller.
Μπορώ να πώ οτι το Σάη Φάη το περνάει ξυστά μόνο λόγω θέματος, με ανδροειδές, το λές Σάη Φάη θες δε θές, το Θρίλλερ, το περνάει ξώφαρτσα, πραγματική αγωνία δεν υπάρχει, μάλιστα στους μισούς το τελικό πλώτ τουίστ θα σας κάνει μπαμ από την αρχή, ένεκα πείρας, και το Χώρρωρ απέχει τόσο, όσο το Notebook από το Jackass.
Καλά, όπως τα λες, έχει κανα καλό? -ακούω και ρωτάει ο κύριος εκεί πίσω με το καρρώ παπγιόν.
Κατ'αρχάς αγαπητέ, πέτα το παπγιόν. Και ναί η ταινία έχει καλά.

Βάλε κι εσύ το χέρι εδώ να δούμε αν θα κάμει "τζίζ"

Εγώ θα την κατηγοριοποιούσα ως Δράμα και Σάη Φάη. Όπερ και έπραξα ήδη.
Το 2015 μας είχε δώσει κάμποσες δραματικές ταινίες, με φόντο παγκόσμιες καταστροφές, Ζώνπη Απόκαλιπς και διάφορα τέτοια, οι οποίες κατά βάσιν θάφτηκαν από τα τρέιλέρ τους που σε προδιάθεταν για Ακσηων ταινίες.
Κάπως έτσι γίνεται και με αυτήν την ταινία αλλά μην ψαρώσετε.
Αν έχετε όμως όρεξη για κάτι τύπου Ψυχολογικού Θρίλλερ, με φόντο Μπαμπακερό Χώρρωρ/Σάη Φάη δείτε το.
Η έμφαση είναι στους ρόλους και όχι στην υπόθεση.
Αυτό όμως δυστυχώς, όχι εσκεμμένα, αλλά επειδή οι ερμηνείες είναι τόσο καλές.

Έτοιμοι για την μεταμόσχευση βυζγιών.

Γιατί είναι. Σταμπιλαρισμένοι ρόλοι, έως και λίγο κλισέ θα έλεγα, αλλά σε τραβάνε, χωρίς να σε καταπίνουν και δεν βλέπεις τίποτα άλλο. Έχει δοθεί η πρέπουσα έμφαση στον κάθε ρόλο, οι συμπληρωματικοί είναι όσο πρέπει συμπληρωματικοί και οι δευτεραγωνιστές, όσο πρέπει δευτεραγωνιστές χωρίς περιττές λεπτομέρειες για να γεμίσει άχρηστα ο χρόνος.
Οι δύο πρωταγωνίστριες τώρα...

Κάτσε, πάλι δάση? Deja Vu είναι ή είμαι σε άλλη ταινία?

Την Kate Mara την ξέρουμε από διάφορα μπλοκμπάστερ και μη όπως το The Martian ή το Fantastic Four, και την Anya Taylor-Joy την απολαύσαμε πέρισυ στο The VVitch.
Δουλειά του σκηνοθέτη επι τη ευκαιρία δεν απολαύσαμε ποτέ, καθότι πρωτοεμφανιζόμενος, αλλά τυγχάνων Υιός του πολύ Riddley Scott που υπογράφει και την παραγωγή.
Πίσω στην ταινία.
Πρέπει να πω οτι παρά την αργή της δράση μέχρι το τρίτο μέρος με κράτησε χωρίς να την βαρεθώ καθόλου. Όχι λόγω υπόθεσης και θριλερικου μπλεξίματος, αλλά την βρήκα εξαιρετικά καλοδουλεμένη ως ρυθμό και ερμηνείες.
Μετά πάμε σε ένα πιό Άκσηων τρίτο μέρος που υποτίθεται είναι και η κορύφωση της ταινίας.
Δεν με απογοήτευσε, δεν είπα "μα πώς το κάνανε έτσι" αλλά από την άλλη όσο το σκέφτομαι τώρα, ήταν αρκετά αδύναμο. Ή έστω όχι τόσο δυνατό όσο θα περίμενα.
Ή όσο θα προτιμούσα.

Ol' Yellow Eyes is back.

Θα σημειώσω στα υπέρ, την εξαιρετική διεύθυνση φωτογραφίας.

Λοιπόν θα σου λέω τι να βγάλεις κι εσύ θα γδύνεσαι οκ?

Επίσης τον εξαιρετικό σχεδιασμό του Μέηκ άπ της Μόργκαν, που πολύ απαλά και διακριτικά, διαχωρίζεται από τους υπόλοιπους χωρίς να βγάζει μάτι όπως σε άλλες κλασσικές και αγαπημένες μεν αλλά υπερβολικές ενσαρκώσεις ανδροειδών ανά τα έτη.

Η σύγκριση που βλέπω παντού είναι με το Ex Machina.
Θα την αποφύγω λέγοντας ότι οι δύο ταινίες, παρά την απόλυτα παρόμοια θεματολογία τους, έχουν παντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα, και επικεντρώνονται σε παντελώς διαφορετικά θέματα. Συγκρίνοντάς τις, θα αδικούσαμε και τις δύο ανά σημεία.
Πέραν όλων των άλλων εξάλλου, το Ex Machina είχε και το διπλάσιο budget απ το Morgan.
Πράγμα που μας φέρνει στην αποτυχία.

-Γειά σου Μικρό μου Πόνυ
-...Ελάφι είναι
-Χέστηκα! Παστουρμάς γίνεται?

Η ταινία παρά το "μικρό" budget των 8 εκατομμυρίων, είναι παραγωγή μεγάλου στούντιο και άνοιξε σε πάνω από 2000 αίθουσες, με αναμενόμενο τζίρο 6,000,000$ για το πρώτο σαββατοκύριακο.
Παρόλα αυτά όμως δεν έπιασε ούτε ένα και κατέβηκε μετά απο τέσσερις μέρες.
Συνολικά ο τζίρος της ταινίας ίσα ίσα έβγαλε την παραγωγή της, και αυτό, επιτυχία δεν το λες.
Συγκεκριμένα, αν ο σκηνοθέτης δεν ήταν κανακάρης του Ρίντλεη, δεν θα τον πολυέκοβα να ξαναβρίσκει παραγωγή να κάνει σε μεγάλο στούντιο.
Αλλά ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το γιατί να πάει τόσο άσχημα.

Μοργκαν για τα 00'ς

Μόργκαν για τα 80'ς αχχ....

Όπως και νά'χει την Morgan την ευχαριστήθηκα.

Από την άλλη, όσο ανασύρω από τη μνήμη μου από αριστουργήματα ώς σκουπίδια, ό,τι Morgan μου'χει λάχει το θυμάμαι με αγάπη.

Μόργκαν για ΠΑΝΤΑ.

Η Anya Taylor-Joy μπορεί να πέρασε το τσάκ για να με στείλει φυλακή ως παιδεραστή, αλλά είναι εντός ορίων για να θεωρηθώ πορνόγερος.

Πείτε μου ότι δεν είναι ίδιες.
Όχι, πείτε το.

Και δεν το εννοώ "έτσι" ρε ανωμαλάρες, η παιδούλα δεν δείχνει ούτε αστράγαλο, αλλά έχει κάτι μάτια τέτοιου μεγέθους, που θα έπρεπε να είναι η μοναδική υποψήφια για το ρόλο έτσι και μεταφέρουν ποτέ την Candy Candy στο σινεμά.






Όχι όχι δεν φαίνεται ούτε δέρμα αστραγάλου, αλλά επειδή ξέρω ότι όσοι είδατε την Anya Taylor-Joy στο VVitch, την έχετε στο μυαλό σας ως δεκαπεντάχρονη παιδούλα με ελλειπή προσοχή και άχρηστη μπέημπυ σίττερ με ποδιά και σαμπώ, ενα πράμα μικρή Ολλανδέζα άνευ Καρδάρας δηλαδή, απλά παραθέτω φωτό, που αποδεικνύει περίτρανα ότι και μεγάλωσε και στρογγύλεψε στα κατάλληλα μέρη.
Σε αυτήν την ταινία βέβαια, ΔΕΝ θα το δείτε. Δυστυχώς.

Κατακλείδα: Χωρίς να είναι πρωτότυπη ιδιαίτερα, χωρίς να είναι υπερ του δέοντος καλοφτιαγμένη, χωρίς να με ξαφνιάσει ιδιαιτέρως, την ευχαριστήθηκα. Και την ευχαριστήθηκα πολύ.
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί, ίσως επειδή από την περιγραφή της στο IMDb περίμενα οτι θα είναι δράμα με πιο περίεργο φόντο και ήμουν προετοιμασμένος για κάτι πιό αργό και πιό τέχνη.

Οπότε και με εξέπληξε μάλλον ευχάριστα.
Δεν είναι λοιπόν από τις ταινίες που θα μου μείνουν χαραγμένες στη μνήμη με καλέμι τιτανίου, δίπλα από αριστουργήματα όπως Ο Στραγγαλιστής της Συγγρού, αλλά σίγουρα την ευχαριστήθηκα και γιατί όχι, θα την ξανάβλεπα κάποια βραδιά ανομβρίας που τελειώσανε όλες οι ταινίες και ξώμεινα μόνο τα επεισόδια του Sex and the City που μου άφησε μια πρώην παίρνοντας την δυστυχώς ίδια σακούλα με DVD με την μεγάλη μου συλλογή υψηλής αισθητικής ταινιών μικρού μήκους με θεματολογία την εξερεύνηση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.
Αλλά αρκεί με τα προσωπικά μου...

Η ταινία προτείνεται.
Πιθανή συνοδεία, ένεκα πολλών σκηνών δάσους αλλά και σαφών αναφορών σε υψηλή τεχνολογία, χόρτα και μανιτάρια άγρια, αλλά φτιαγμένα στα μικροκύματα, και κάτι σε κυνήγι.
Οπότε αν είστε κυνηγός σαν τον πατέρα μου σας καλύπτει, μιας και έφευγε το πρωί με το Remington στον ώμο να πάει για κυνήγι, και γύριζε το μεσημέρι με δυό σακούλες χόρτα.
Καλή όρεξη και να προσέχετε τα πολυακόρεστα.