Jeruzalem (2016)

Directors: Doron Paz, Yoav Paz
Writers: Doron Paz, Yoav Paz
Stars: Yael Grobglas, Yon Tumarkin, Danielle Jadelyn,Tom Graziani
Country: Israel
Releasea: 2016
Runtime: 94 min
Parents Guide: R (USA)

''Η κόλαση έχει τρεις πύλες. Η μια είναι στον ωκεανό, η άλλη στην έρημο και η τρίτη στην Ιερουσαλήμ''
Δημοσθένης Λιακόπουλος

Η Sarah έχει χάσει πρόσφατα τον αδελφό της. Για να ξεχαστεί λιγάκι, αποφασίζει να φύγει με την καλύτερη της φίλη Rachel για διακοπές. Και εκεί που περιμένεις να χτυπήσουν κανένα Rio de Janeiro για να δουν μερικά ημίγυμνα μανάρια και να ανοίξει ο μάτης τους, αυτές καθότι Εβραίες, αποφασίζουν να πάνε στο Ισραήλ. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Θα πάμε για μπαρότσαρκα στο τοίχος των δακρύων.
ΟΥΑΟΥ 

Το ταξίδι ξεκινάει και η Sarah φοράει συνεχώς τα smartglasses που της έχει κάνει δώρο ο πατέρας της. Τα συγκεκριμένα γυαλιά είναι υπολογιστής και ταυτόχρονα κατάλληλα για μυωπία, όποτε της ήρθαν κουτί. Στο αεροπλάνο γνωρίζουν τον Kevin, έναν νεαρό ανθρωπολόγο που την έχει δει Indiana Jones και ταξιδεύει ανά τον κόσμο για να μελετήσει αρχαίους πολιτισμούς.
Τους προτείνει να μην πάνε στο Τελ Αβίβ όπως είχαν προγραμματίσει, αλλά να κάνουν μια παράκαμψη και να περάσουν λίγες μέρες μαζί του στην Ιερουσαλήμ.

Πολύ κακή ιδέα Kevin...

Καλησπέρα, είμαι ο μαλάκας που θα σας οδηγήσει στην κόλαση. 

Η ντροπαλή πλην σιγανοπαπαδιά Sarah που τον χαλβαδιάζει αρειμανίως, δεν χάνει ευκαιρία και πείθει την Rachel να τον ακολουθήσουν. Έτσι θα βρεθούν στην παλιά πόλη, ενώ σύντομα θα προστεθεί στην παρέα και ο γαμήκουλας της περιοχής - ιδιοκτήτης τοπικής πανσιόν, Omar. Οι τέσσερις τους θα αρχίσουν να σουλατσάρουν στα αξιοθέατα και στα μπαρ, χωρίς να μπορούν να φανταστούν τον εφιάλτη που θα ζήσουν σε λίγες ώρες.
Στην Ιερουσαλήμ βρίσκεται μια από τις τρεις πύλες της κολάσεως και πρόκειται σύντομα να ανοίξει.

Δεν έχουμε δει πολλές ταινίες τρόμου από το Ισραήλ. Κάποιες που μου έρχονται στο μυαλό είναι το Kalevet του 2013 και φυσικά το Big Bad Wolves που το λες περισσότερο θρίλερ.
Οι αδελφοί Paz, μπορούν να υπερηφανεύονται ότι έφτιαξαν το πρώτο Ισραηλινό Found Footage.
Εάν λοιπόν ανήκετε σε αυτούς που δεν γουστάρουν τις ''ταινίες με την κάμερα στο χέρι'', μην μπείτε καν στον κόπο γιατί το κούνημα και η θολούρα πάει σύννεφο.
Αν πάλι είστε οπαδοί του είδους και δεν σας ενοχλεί το γεγονός, συνεχίστε την ανάγνωση.

Το Jeruzalem είναι γυρισμένο σε POV, παρακολουθούμε δηλαδή τα γεγονότα μέσα από τα μάτια της πρωταγωνίστριας. Η μάλλον μέσα στα γυαλιά της, που είναι υπολογιστής με όλα τα κομφόρ και λειτουργεί με φωνητικές εντολές. Έχει τρισδιάστατα παιχνίδια, κάμερα, GPS, ακόμα και λογισμικό αναγνώρισης προσώπου, που βρίσκει αυτόματα το προφίλ σου στα social-media!

Ο Drake στέλνει μηνύματα και η τύχη του δουλεύει 

Το συγκεκριμένο εύρημα είναι πρωτότυπο και χαρίζει μια ευχάριστη νότα στο πρώτο μισό του φιλμ. Επίσης επιτυγχάνεται μεγαλύτερη ταύτιση του θεατή με τον κεντρικό ήρωα, γιατί υποτίθεται ότι βλέπει τα ίδια πράγματα με εκείνον και υποσυνείδητα μπαίνει στη θέση του. Βέβαια όσοι δεν αρέσκονται σε ταινίες με έντονη παρουσία τεχνολογίας τύπου Unfriended, δεν αναμένεται να το εκτιμήσουν και πολύ.

Είναι φρόνιμο το κολοκυθάκι μπαμπά.

Η διαφορά εδώ είναι ότι παρεμβάλλονται μεν συνομιλίες στο Skype, γραπτά μηνύματα, βιντεάκια και τα συναφή, αλλά δεν παρακολουθούμε αποκλειστικά μια οθόνη υπολογιστή. Συνδυασμός found - footage και e-footage λοιπόν!
Όσο για την τεχνική του found footage, έχουμε μια από τις λίγες περιπτώσεις που είναι επιτυχημένη και δικαιολογείται απόλυτα.

Ηθικό δίδαγμα: Όταν μια γυναίκα βρίσκεται σε αυτή τη στάση
καλό θα είναι να το βουλώνεις.

Σε αυτό το κομμάτι οι σκηνοθέτες τα έχουν καταφέρει και έχουν αποφύγει αστοχίες τύπου ''με κυνηγάει ένα γιγάντιο τέρας, ας συνεχίσω να τρέχω και να τραβάω με την κάμερα μέχρι να με λιώσει'' ή ''στο σαλόνι βρίσκεται ένα φάντασμα, ας πάρω το κινητό για να βγάλουμε μια selfie''. Βέβαια ενα έμπειρο μάτι, θα ετοπίσει κάποιες όχι και τόσο ρεαλιστικές λήψεις, αλλά είναι αναμενόμενο όταν μιλάμε για POV.

Το λευκό συνήθως με φωτίζει.

Υπάρχει μόνο ένα σημείο που θα μπορούσε να παραληφθεί και αναφέρομαι στην φθορά των γυαλιών κατά την διάρκεια του φιλμ. Σίγουρα γίνεται προς χάριν του ρεαλισμού, αφού είναι λογικό μέσα σε τόσο πανικό να πέσουν κάτω και να σπάσουν. Δεν είναι όμως απαραίτητο να σαβουριάζεται η πρωταγωνίστρια κάθε λίγο και λιγάκι, μια φορά, άντε δυο αρκούν! Λεπτομέρεια θα μου πείτε αλλά το αναφέρω γιατί είναι μια υπερβολή που χτυπάει στο μάτι.

Το μεγαλύτερο όμως πλεονέκτημα του Jeruzalem είναι η επιλογή του μέρους που έγιναν τα γυρίσματα. Τo σκηνικό της παλιάς πόλης χαρίζει μια μοναδική ατμόσφαιρα και αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο για να επιλέξει κάποιος να παρακολουθήσει την ταινία. Η ομορφιά του τοπίου ''σώζει'' το όλο εγχείρημα, καθώς λόγω χαμηλού budget, η δράση αργεί να εμφανιστεί και το πρώτο μισό της ταινίας περιλαμβάνει στην ουσία μια ξενάγηση στα αξιοθέατα.

Ένα ακόμα επακόλουθο του μικρού προϋπολογισμού, είναι το γεγονός ότι η κάμερα δεν δείχνει όσα θα θέλαμε.
Οι ''δαίμονες'' τις περισσότερες φορές εμφανίζονται για ελάχιστο χρόνο στην οθόνη και υπάρχουν αρκετά θολά πλάνα που χρησιμεύουν για να καλυφθούν οι όποιες ατέλειες.

Ψηλά τα χέρια! Λάθος, τα φτερά!
Λάθος, κάτω τα φτερά!

Προσωπικά δεν με ενοχλεί το μικρό budget σε μια ταινία, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση θα ήθελα κάτι παραπάνω λόγω του θέματος της.
Υποτίθεται ότι ανοίγει η πύλη της κόλασης και μπορεί να μην ήλπιζα ότι θα δω το Beyond του Fulci, αλλά θα έπρεπε τουλάχιστον να υπήρχε περισσότερο gore.
Η δράση μεταφέρεται σε κτήρια και υπόγεια σπήλαια, αφού θέλει φράγκα για να δείχνεις συνεχώς τον πανικό μέσα στην πόλη.

Μη με βλέπεις έτσι, έχω άπειρα ψυχικά χαρίσματα

Βλέπουμε λοιπόν κάτι που είναι επιτυχημένα κλειστοφοβικό, αλλά δεν παύει να μην είναι αυτό που περιμέναμε. Για να μην είμαστε όμως άδικοι, το δεύτερο μισό προσφέρει αρκετό σασπένς και καταλήγει σε ένα ικανοποιητικό φινάλε. Οι ερμηνείες κινούνται γενικά σε μέτρια επίπεδα αλλά δεν γίνεται ενοχλητικό γιατί οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι αρκετά συμπαθείς. Βέβαια οι άντρες της παρέας θα ξεχωρίσουν περισσότερο την Yael Grobglas. Για το υποκριτικό της ταλέντο πάντα!

Κόψε τις ψαλμοδίες ρε παπά και πιάσε κάτι πιο εύθυμο. Νύσταξα

Η ιδέα του σεναρίου είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.
Ένας τόπος θρησκευτικής λατρείας μετατρέπεται ξαφνικά σε κόλαση που ''καταπίνει'' τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τα πιστεύω τους.
Εύστοχες ήταν και οι αναφορές στο ''σύνδρομο της Ιερουσαλήμ'' που είναι όντως υπαρκτό φαινόμενο. Αναφέρεται στον ντουβρουτζά που παθαίνουν κάποιοι επισκέπτες της πόλης, με αποτέλεσμα να την δουν απεσταλμένοι του θεού και να το ρίξουν στο κήρυγμα...
Όπως την βρίσκει κανείς.



Η εκτέλεση όμως παρουσιάζει προβλήματα.
Καταρχάς υπάρχουν σημεία που θα έπρεπε να λείπουν γιατί δεν προσφέρουν τίποτα.
Για να μην κάνω spoiler, θα αναφέρω ως παράδειγμα την παρουσία ενός συγκεκριμένου προσώπου σε μια σκηνή προς το φινάλε που ήταν εντελώς άστοχη.

Φέρε μου πίσω το μπιφτέκι μου μωρηηηηη

Επιπλέον, οι αντιδράσεις ορισμένων χαρακτήρων πάσχουν από ρεαλισμό.
Για παράδειγμα η κεντρική ηρωϊδα είναι πέραν του δέοντος αλτρουίστρια (κοινώς ηλίθια).
Υπάρχουν στιγμές που υποτίθεται επικρατεί πανικός και μερικοί συμπεριφέρονται λες και κανονίζουν βραδιά μπιρίμπας για το Σαββατοκύριακο.
Νταξ η πόλη βομβαρδίζεται γιατί έχει γεμίσει με φτερωτούς δαίμονες.
Who cares?

Όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, η ταινία έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Υπάρχουν σεναριακά κυρίως προβλήματα και μερικές μέτριες ερμηνείες, αλλά ταυτόχρονα είναι πρωτότυπη, είναι γυρισμένη σε μια πανέμορφη τοποθεσία και εν τέλει βλέπεται ευχάριστα.
Δεν μιλάμε για ένα φιλμ που βγήκε από ένα μεγάλο στούντιο αλλά για ένα φιλμ χαμηλού προϋπολογισμού από το Ισραήλ και ως τέτοιο το κρίνουμε.
Αν αγαπάτε λοιπόν τα religious horrors και δεν βγάζετε καντήλες με τα found footage, δώστε του μια ευκαιρία. Δεν θα συγκλονιστείτε αλλά δεν θα χάσετε και τον χρόνο σας.