This is Not my Life (2010)

Σκηνοθέτες: Robert Sarkies, Peter Salmon

Συγγραφείς: Vanessa Alexander, Peter Cox, Rachel Lang, Gavin Strawhan

Παίζουν: Charles Mesure, Miriama McDowell, Tania Nolan, Tandi Wright, 

Χώρα: Νέα Ζηλανδία

Budget: NZD 8,000,000

Release: 2010 

Runtime: 13Χ44 mins

This is Not my Life, cause I'm Not a Number, I'm a free man.

Τύπος ξυπνάει το πρωί. "Ώπα" σκεφτεται... Ποιός είμαι? Πού είμαι? Γιατί είμαι? Τί είναι εδώ? Αφησα ανοιχτό το θερμοσίφωνο? Ποιός σκότωσε τον Τζέη Άρ? και αρχίζει και τρέχει με τα σώβρακα στο δρόμο. Σε λίγο τον μαζευει ο καλοκάγαθος γείτονας, και τον ξαναπηγαίνει στο σπίτι, οπου η γυναίκα του και τα παιδιά του, ακομα κοιτάνε την πόρτα σα μαλάκες.
Εχει μια σχετική αμνησία. Δέν θυμάται σχεδόν τιποτα. Μαθαίνει όλο τον κόσμο απο την αρχη μεχρι να του ξανάρθουν. Ο τόπος: Γουαϊμοάνα. Μια μικρή πόλη στη Νέα Ζηλανδία, στο εγγύς μέλλον. Ολοι είναι ευτυχισμένοι, όλοι έχουν δουλειά, κανείς δέν ειναι στ'αλήθεια φτωχός, όμως κάτι δέν κολλάει στον ήρωά μας, τον Άλεκ Ρός.

Γουαημωάνα. Νεοζηλανδέζικος γλωσσοδέτης σε συσκευασία πόλης.

Η Πόλη διαφημίζεται ως το μόνο μέρος που θα ήθελες ποτέ να είσαι, όλα εκει είναι υπέροχα, αλλα κάτι δέν πάει καλά.

Υπεύθυνη για την υγεία του κόσμου η Wellness Clinic, ενα μεγάλο Κέντρο Υγείας, το οποίο κρατάει "πειθαρχημένους" τους κατοίκους φροντίζοντας την υγεία τους αλλα και ψυχολογικά οταν κρίνει ο οικογενειακός γιατρός οτι χρειάζεται.

Μια αφανής εταιρία ασφαλείας, εχει το ρόλο της αστυνομίας, η οποία όμως δέν φαίνεται κάν, ούτε χρειάζεται, καθότι όλα εκει είναι ήρεμα, αντίθετα με τον υπόλοιπο κόσμο, απ'ότι λένε οι ειδήσεις, που ειναι απολύτως τοπικές και ελεγχόμενες.

Ποιός είμαι? Πού Πάω? Πώς ήρθα δώ? Ποιός μου κλεψε το σώβρακο?

Σιγά σιγά ο  Άλεκ αρχίζει να αισθάνεται οτι δέν ανήκει εκεί. Παρότι του έρχονται τελικά αναμνήσεις απο την γυναίκα του, την δουλειά του, τους φίλους του. Αλλα του έρχονται και κάποιες αναμνήσεις, καποιοι εφιάλτες που ερχονται και ξανάρχονται, καποιες εμμονές, κάποια πρόσωπα που δέν ξερει στο μυαλό.
Το αίσθημα του οτι δέν ανήκει εκεί, πανταχού παρών, και σιγά σιγά αρχίζει και τυχαία ανακαλύπτει στοιχεία που το υποστηρίζουν.

Smart, ηλεκτρικο με τελική 45 χαω. Πωρόγκαζο. Η μαλλον Πρόμπριζο.

Προσπαθεί να πάρει το δρόμο να βγεί απο την πόλη αλλα το ηλεκτρικό του αυτοκίνητο, τον σταματάει πρίν το καταφέρει.

Λίγο λίγο, εξυφαίνεται ενας συνομωτικός ιστός, που δείχνει οτι η Πόλη δέν είναι καθόλου αυτό που φαίνεται, οτι τα πάντα είναι ελεγχόμενα και επιβεβλημένα, και οτι κανείς δέν είναι απο εκεί, αλλα εχει ερθει απο αλλού, παρότι κανείς δεν εχει ιδέαν πως. Ολα και για όλους είναι σχετικά συγκεχυμένα.

Ο Άλεκ, ως ο μόνος που έχει περισσότερη επίγνωση του τί γίνεται, παρότι ούτε αυτός ξερει τί ακριβώς γίνεται, θα ξεκινήσει να το ανακαλύψει και αυτό, και το ποιός και τί κρύβεται απο πίσω. Και κυρίως το Γιατί.

Παίρνουμε ενα μεγάλο μπλέντερ. Τσεκάρουμε οτι δουλευει, βάζοντας μεσα το χέρι μας και πατώντας το διακόπτη. Αν δουλεύει, αδήννουμε το αίμα μέσα και ρίχνουμε: Μια γερή δόση Truman Show. Μερικές μεζούρες The Prisoner. Ενα πολύ μεγάλο κομμάτι Total Recall αλλα οχι περισσότερο απο το Truman Show. Μια πρέζα ρομάτζου, οχι πολύ αλλα καλά πασπαλισμένη να το καλύψει όλο. Μερικά τεμάχια Sci, και μερικά Fi, απο τα μικρά όμως, τα φτηνά. Απογεμίζουμε με αραιωμένο σορόπι, μερικά κοινωνικά μηνύματα, αλλα απο τα ήπια, κλείνουμε το καπάκι, ανοίγουμε το διακόπτη, και περιμένουμε την εκρηξη. Αφήνουμε το αποτέλεσμα να στεγνώσει στους τοίχους μια σεζόν, το ξεκολλάμε και το προσφέρουμε σε 13 τεμάχια ως ορεκτικό.

Πρόμο φωτό, με οικογένεια και γκόμενα μαζί! Αλλα ήθη εκει..

Τί καταλάβατε?
Οτι είναι καλό ή κακό?

Και τα δύο.
Η μάλλον κανένα απο τα δύο.

Οπως το βλέπει κανεις. Μισογεμάτο, ή μισοάδειο.
Είναι όντως μια μίξη των ανωτέρω. Αυτό μπορεί να μην του δίνει δαφνες πρωτοτυπίας, αλλα κακό δέν το λές.
Είναι απο την άλλη τηλεοπτικό, και προφανώς σε οικογενειακή ώρα, οπότε δέν περιμένεις κανενός είδους εξτρεμιές.
Σκηνοθετικά, αισθητικά, και ρυθμικά, ειναι τηλεοπτικά εύπεπτο.
Αλλα και αυτό δέν ειναι κακό απαραίτητα.
Ως υπόθεση, ειναι καλή, παρότι στα μισά επεισόδια το ρομάτζο παραπαίρνει πρώτη θέση, πράγμα που κατ εμε είτε δεν χρειαζόταν, ή επρεπε να εμβαθυνθεί κι άλλο. Αλλα τηλεόραση είναι. Απο επεισόδιο σε επεισόδιο, υποτίθεται οτι έχεις μια βδομάδα να το χωνέψεις, ασχέτως που "εμείς" κατεβάζουμε σειρές και τις καταβροχδίζουμε σε μια δυό μέρες.


Το θριλερικό του μπέρδεμα, επαρκέστατο, θα το έλεγα καλό, και ενδιαφέρον.
Η υπόθεση εξίσου ενδιαφέρουσα, και σε κρατάει να δεις τι θα γίνει παρακάτω.
Τα σχετικώς ή ακριβώς κακά τώρα.

τρέξε τρέξε μικρούλη

Παραγωγή, μέτρια προς κακή. Φανταστικός τόπος, εγγύς μέλλον. Πέραν της διαφορετικής κοινωνικής δομής, κληρονομιάς του 1984, που την εχουμε δεί σε μερικές χιλιάδες ταινίες, προσπαθεί να μας δώσει κάποια Sci Fi στοιχειούλια. Σα να λέμε όλα τα αυτοκίνητα ειναι ηλεκτρικά, και είναι τριών τύπων. Smart Fortwto, Smart Forfour, και Nissan Cube ως λιμουζίνα, ή οχημα μεταφοράς προσωπικού. ασθενοφόρο κλπ. Το νόμισμα ειναι Carbon Credits, που δέν μας εξηγεί πως δουλεύει, αλλα μάλλον οσο περισσότερη ενεργειακή οικονομία κάνεις, τόσο περισσότερο κερδίζεις.
Τα κινητά τηλέφωνα είναι φυσικά και Gps και διάφορα αλλα, και είναι λεπτά σαν ενα φύλλο χαρτόνι. Φτηνά ολα αυτά, και σου δίνουν την σωστή αίσθηση.
Ολοι έχουν ενα εμφύτευμα μεσα τους, που επιτρέπει στη Wellness να τους παρακολουθεί που βρίσκονται, για περίπτωση ατυχήματος ή άλλης ανάγκης.
Οσο η υπόθεση προχωράει, βλέπεις φυσικά οτι και η εταιρία ασφαλείας παρακολουθεί, αλλα για λόγους ασφαλείας.
Οπότε κάπου εδώ ερχόμαστε σε σεναριακά κενάκια.
Οταν εχεις την τεχνολογία να φυτεύεις τσιπάκια στους ανθρώπους ρε μόρτη, γιατι μένεις εκεί και δέν μπορεις να παρακοιλουθήσεις και να καταγράψεις και το τί λένε και τι ακούνε? Και αντε, να είναι αυτό πολυπλοκο. Ομως δέν δικαιολογείται να ΜΗΝ παρακολουθείς τα τηλέφωνά τους ωστε να προχωρήσει μόνο και μόνο η υπόθεση. Δέν μπορεί ΚΑΝ αυτός που ΞΕΡΕΙ οτι εχει ενα τσιπάκι μέσα του και παρακολουθείται, να ΜΗΝ υποψιάζεται οτι το τηλέφωνό του παρακολουθείται και να μιλαει και να συνομωτεί λέφτερα. ΕΛΕΟΣ δηλαδή.
Και κάτι άλλο που το βλέπουμε σε πάμπολλες ευρωπαϊκές σειρές και απ οτι φαίνεται και εδω. Θες να μπεί κάποιος κάπου, Εχει στομώσει το σενάριο και δέν ξερεις πώς.
Ε ΟΧΙ, δέν δικαιολογείται να υπάρχει μια γρίλια εξαερισμου εξω απο το κτίριο που να οδηγεί ντουγρου στο γραφείο που πρέπει, απ όπου πολύ βολικά φεύγει ο ενοικος του γραφείου να παει για φαί, ΜΟΛΙΣ φτάνει ο ηρωας για να κανει τη δουλειά του.
Οκ, καταλαβαίνω δέν εχεις χρόνο, και θές να περάσεις την είσοδο στο ντουκου για να φτάσεις στο ζουμί, αλλα ΜΗΝ προσβάλλεις τον θεατή ρε φίλε.
Καπου εκεί, εχεις δεί δώδεκα επεισόδια, και λές "Μα τί βλέπω ο μάλάκας?"
Σεναριακοί ερασιτεχνισμοί, που δυστυχώς χαλάνε ανεπανόρθωτα την εικόνα μιας κατα τα άλλα πολύ καλης σειράς.
Το φινάλε τώρα...
Οχι δέν θα σας το πώ. Αλλα θα πώ λίγο για το τι αφήνει κρεμάμενο.
Ολη η σειρά παει προς τα κάπου, ειναι σαφές το σενάριο και το τι θελει ο ήρωας να γίνει.
Ομως φτάνοντας προς το τέλος, βλεπεις οτι εχουν μείνει πράγματα πίσω, εξηγήσεις για διάφορα δέν εχουν δοθεί.
Και ενώ το φινάλε είναι σαφές, δέν ειναι τελειωτικό! Mε λίγα λόγια, εχει αφεθεί χώρος για δεύτερη σεζόν, η οποία θα έδενε αυτά που εμειναν στον αέρα στην πρώτη, αλλα δυστυχώς δέν ηρθε ποτέ.

Είναι η σειρά με τόσα ελλατώματα κακή?
οχι δέν ειναι καθόλου κακή, αν συνυπολογίσεις οτι ειναι και η πρώτη "σοβαρή" απόπειρα της Νέας Ζηλανδίας να κάνει σειρά επιστημονικής φαντασίας, έστω και τόσο "ήπιας". Σειρές και ταινίες απο τέτοιες χώρες πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε λίγο σαν να ήταν δικές μας, οπου θα αφήναμε πολλά περιθώρια πρίν την απορρίψουμε, έστω και αν τα λάθη ήταν οφθαλμοφανή.
Λέγοντας αυτό όμως, δέν μπορώ και να δικαιολογήσω και το 8 που έχει στο Imdb, που μου κίνησε την περιέργεια να δώ τη σειρά. Δεν ειναι 8, είναι όμως κάπου στο 5, που το αντίστοιχό του του δίνω και εδώ.
Κατακλείδα: Αν ήταν καλύτερο, θα ήταν η σειρά που για να την δείς, διώχνεις όποιον έχεις στο σπίτι, κατεβάζεις τηλέφωνα, φτιάχνεις ποπ κόρν και παρακολουθείς με γουρλωμένα μάτια. Ομως οι κακοτεχνίτσες του (όσο δικαιολογημένες και αν είναι) και τα σεναριακά κενάκια του, την κάνουν σειρά που μπορείς καλλιστα να δείς το απόγευμα με τα παιδιά να τρέχουν γύρω γύρω και το σκυλί να γαυγίζει.
Δέν θα χάσεις όμως το χρόνο σου. Αρκεί να μην περιμένεις παραπάνω απ όσα μπορεί να προσφέρει. Που δέν ειναι λίγα μέν, αλλα όχι τόσα, όσα με μικρές μονο αλλαγές θα μπορούσαν να είναι.