The Abandoned AKA The Confines (2016)

Σκηνοθέτης: Eytan Rockaway

Συγγραφέας: Ido Fluk

Παίζουν: Louisa Krause, Jason Patric, Mark Margolis, Ezra Knight

Χώρα: ΗΠΑ

Budget: $ 1,500,000

Release: 2016

Runtime: 86 mins

The Abandoned=Οι παρατημένοι. Οκ, άστε τους κεί...

Η Τζούλια, (ή Στρήκ όπως την φωνάζουνε, ποιοί δεν ξέρω...) είναι στην πόρτα της νέας δουλειάς. Μιλάει με την Μαμά της το τηλέφωνο. "Μην τα σκατώσεις ΠΑΛΙ μωρή" της λέει η στοργική μάνα που κάμει Μπέημπυ Σίτινγκ στην μικρή κόρη της Στρήκ.
"Πάρε τα χάπια σου και ΜΗΝ κάνεις καμμιά μαλακία και χάσεις και αυτή τη δουλειά, γιατί θα σου πάρουν το παιδί." συνεχίζει.
"Ναί μωρή μάνα άπονη, καταπατητή των ονείρων μου" της απαντά η Στρήκ, και μπαίνει μέσα για την πρώτη μέρα δουλειάς. The Game is Afoot.
H δουλειά είναι σεκιούριτι σε ακατοίκητο κτήριο.
Το οποίο κτήριο είναι υπερχλιδάτο και στην πένα αλλα ακατοίκητο. Φτιαγμένο την εποχή των παχιών αγελάδων (υποθέτω εννοεί κάπου στα 80'ς επι Αντρίκου Παπανδρέου) για χλιδάτους κατοίκους, τώρα κείτεται ακατοίκητο, κρίση αφού.

Εγώ γιατί δε βρήκα ένα γκόμενο να έχει σπίτι εδώ?

Κτήριο τέρας παρ όλα αυτά, με τις τοιχογραφίες του, τα σκαλιστά του, τα γύψινά του, τα γυμναστήρια του τα ιατρεία του, τις πισίνες του και πάει λέγοντας. Τα βλέπει και τα μαθαίνει η Στρήκ κατα την ξενάγηση απο τον υπεύθυνο, ο οποίος θα την κάνει όμως, και θα την αφήσει στα ικανά χέρια του συναδέλφου της βάρδιας, του Κούπερ.

Φτιάξε καφέ και πλύνε κανα πιάτο
Γύναιο. Και τάχιστα.

Ενός μουσάτου σεξιστή, μισογύνη, δυσκοίλιου και  γκρινιάρη εφταμάλακα, που βρίσκεται εκεί από την εποχή του Σοφούλη Βενιζέλου.
Περιπολίες στο έρημο κτήριο κάθε δύο ώρες, να δεις μην έχει ξεφύγει κανείς και έχει μπει μέσα, κομπλέ με κάμερα με μικρόφωνο για να επικοινωνείς με τον εφταμάλακα που βρίσκεται στο κοντρόλ ρούμ, παρακολουθώντας τις 700 κάμερες (ή κάπου τόσες) που είναι απλωμένες σε όλην την επικράτεια.
Η πρώτη γνωριμία Στρήκ-Κούπερ στέφεται από απόλυτη αποτυχία, πέφτουν αβρότητες και ξυνίλες και η νύχτα προμηνύεται μεγάλη. Ναι. Νύχτα είναι, νυχτοφύλακες είναι αμφότεροι.
Εξω, βροχή, καταιγίδα, μπουμπουνητά, κεραυνοί, και ρίχνει βατράχια. Ή κάτι παρόμοιο.
Ενας άμοιρος άστεγος γεράκος, με το καροτσάκι του και το σκύλο του ζητάνε καταφύγιο.
(αυτό ήταν η πολίτικαλλυ κορρέκτ βερσιών, αλλιώς θα έλεγα ένας βρωμύλος άξεστος και αξύριστος βρισιάρης σκατόγερας με το κωλόσκυλό του)

Mark Margolis, για άλλη μια φορά
στο ρόλο του ενοχλητικού σκατόγερα.

Ο Κούπερ επιμένει ότι τέτοια τυπάκια μπαίνουν τριγυρνάνε και κλέβουν, η Στρήκ όμως είναι και πονόψυχη και άπειρη, με αποτέλεσμα να τον μπάσει μέσα.
Στις περιπολίες, η Στρήκ, σα να ακούει κάτι φωνές από δω κι από κει, και θορύβους αλλά δεν δίνει και πολλή σημασία. Ούτε κι εμείς, μιας και κάτι ακούσαμε για χάπια στην αρχή.
Μια πόρτα όμως, κλειστή ερμητικά της κινεί το ενδιαφέρον.
Ο Κούπερ της λέει ότι εκεί βρίσκεται ημιτελές τμήμα του κτηρίου, και τους έχουν πει εξ' αρχής να μην πηγαίνουν.
Αλλά πώς θα κάνουμε ταινία έτσι?
Η Στρήκ, βρίσκει τσεκούρι και σπάει το λουκέτο που κλειδώνει την πόρτα, και μπαίνει μέσα στο υποτιθέμενα ημιτελές τμήμα του κτηρίου.
Πλην όμως, δεν είναι καθόλου ημιτελές, είναι απλά κρυμμένο.
Ένα βρώμικον παρελθόν είναι κρυμμένο εκεί, στα έγκατα της χλίδας, που προφανώς κανείς δεν ήθελε να βγεί στη φόρα.
Τώρα όμως, και θα βγει, και θα είναι και μέσα στην τσαντίλα για όλο τον καιρό που το κρατήσανε λουκετιασμένο μέσα.

Η Ταινία είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Eytan Rockaway.
Γυρίστηκε το 15 φυσικά, και ξεκίνησε τον Ιούνιο τη γύρα της στα φεστιβάλ. Παραδόξως όμως, βρίσκω στοιχεία ότι πήγε μόνο σε δύο φεστιβάλ. Το γιατί, άγνωστο. Είτε βρήκε διανομέα με αυτήν την σύντομη γύρα, που τελικά ήταν η IFC Films, γνωστή μας από πλειάδα διανομών τρόμου, είτε δεν έγινε δεκτή σε άλλα.
Το θέμα είναι ότι τελικά, 8 Ιανουαρίου, έγινε περιορισμένη προβολή σε αίθουσες, και ταυτόχρονη κυκλοφορία σε VOD.

Εσείς τι καταλαβαίνετε ότι γίνεται εδώ?
Οχι πείτε, μόνο εγώ είμαι ανώμαλος?

Εδώ δε θα μακρηγορήσω.

Μου είπαν οτι με ανοιχτό στόμα
θα κάνω πιο πολυ σουξέ

Η ταινία δεν είναι κακή, αλλά δεν είναι και καλή.

...και δεν τό κλεισα σε όλη
την ταινία...

Εχει κάμποσα σεναριακά κενά, και ένα φινάλε ανατροπή μεν, αλλά αδύναμο δε, και αρκετά κλισέ, παρότι δεν το βλέπεις να έρχεται.
Αν ολίγοις δεν σου εξηγεί αρκετά για να "δέσει" την υπόλοιπη ταινία.
Αλλά από την άλλη, ενώ δεν στηρίζεται σε τζαμπσκεριές, έχει μια συνεχόμενα ανοδική ατμόσφαιρα αγωνίας.
Ο Σκηνοθέτης έχει κάνει καλή δουλειά στο ρυθμό του, οι ερμηνείες είναι καλές και δεν σε σκαλώνουν στα όποια σεναριακά κενάκια, πλαναρίσματα, κινήσεις και διεύθυνση φωτογραφίας πολύ ωραία, και το μάτι σου γεμίζει και με τον εξαιρετικό χώρο.
Το ελάττωμα του έργου είναι το σενάριο και μόνο. Στα υπόλοιπα τα πηγαίνει μια χαρά.
Αλλά τα υπόλοιπα είναι αρκετά καλά για να σου αποσπάσουν την προσοχή από το σχετικά αδύναμο και κλισεδιάρικο σενάριο.

Είδατε που για μια φορά είπα αλήθεια ότι δεν θα μακρηγορήσω? Σημειώστε την ημερομηνία, αν και δεν διαφαίνεται ότι θα ξαναπαίξει τόσο σύντομο ρηβιού μέσα στο 2016. Συνήθως, οι ταινίες που παίρνουν κάτω από τη βάση, του 2,5/5 είναι αυτές που ΔΕΝ προτείνονται, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, είναι κάπως διαφορετικά.

Αφίσσα με τον
εναλλακτικό τίτλο.

Πρωταγωνίστρια με
εναλλακτική αμφίεση.

Η Ταινία είναι παλιομοδίτικου στύλ, και δεν το αναφέρω αυτό ως ελάττωμα.
Δεν έχει μεν καμμιά ιδιαίτερη πρωτοτυπία, αλλά δεν είναι και κακή, ωστε να θες να την σταματήσεις.
Απλά δεν θα δεις κάτι το ιδιαίτερο.
Πράγμα που την καθιστά καλή για φάση που δεν έχεις κάτι καλύτερο να δεις, για φάση που θες να δεις κάτι που δεν θέλει καμμιά ιδιαίτερη σκέψη ή προσοχή, ή για φάση που σε έδιωξε το έτερον ήμισυ από το σαλόνι για να δει Μπαλλα ή τις Γέφυρες Του Μάντισον και περιορίστηκες στην κρεββατοκάμαρα. Αν σε έδιωξε για να δει τις Γέφυρες του Μάντισον δε, η Louisa Krause ίσως είναι και αρκετός λόγος για να δεις την ταινία.
Κατακλείδα:
Μια ταινία κάπως "της σειράς", η οποία όμως δεν είναι καθόλου κακή.
Αλλά ούτε και καλή.