Intruders AKA Shut In (2016)

Σκηνοθέτης: Adam Schindler

Συγγραφείς: T.J. Cimfel, David White

Παίζουν: Beth Riesgraf, Rory Culkin, Jack Kesy, Martin Starr, Joshua Mikel, Leticia Jimenez, Timothy T. McKinney 

Χώρα: ΗΠΑ

Release: 2016

Runtime: 90 mins

The Intruders should have left her alone.

Η Άννα είναι μια ευπρεπής και συμπαθητική καλοβαλμένη νεαρά ύπαρξις σε ενα κωλοχώρι. Η Άννα παίρνει κάθε μέρα ντελίβερι φαΐ. Η Άννα έχει έναν αδερφό που δυστυχώς πάσχει από καρκίνο του Παγκρέατος και είναι στα τελευταία στάδια. Η Άννα τον φροντίζει μιας και είναι μόνοι τους στον κόσμο μέσα στο μεγάλο τους πατρικό σπίτι. Η Άννα είναι μια ομορφούλα 30ρα. Η Άννα έχει να περάσει το κατώφλι της 10 χρόνια. Η Άννα ζεί κλεισμένη μέσα στο σπίτι.

Η Άννα ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ.

Ο Ντάννυ, είναι ο ντόπιος Ντελιβεράς, με σαφείς και εμφανείς βλέψεις στην συμπαθεστάτη νεαρά Άννα. Την βλέπει καθημερινώς, αλλα φαίνεται να ντρέπεται να κάνει κάποιο παραπάνω βήμα, παρότι τα αισθήματα φαίνονται αμοιβαία.
Σε μιά κουβέντα μάλιστα, η Άννα εκμυστηρεύεται ότι και να έφευγε από κει, δεν θα ήξερε που να πάει, ενώ ο Ντάννυ, της ομιλεί για τα όνειρά του.

Παρακαλώ αφήστε το στο κατώφλι, αν βγώ έξω θα γίνω στήλη άλατος.

Η Άννα λοιπόν, κάνει ενα τσάααααακ, και του σερβίρει ένα σάκκο φράγκα.
Σέκος ο Ντάννης, όχι της λέει, δεν μπορώ να τα δεχτώ. Πάρτα του λέει η Άννα, έχω τόσα που δεν ξέρω τι σκατά να τα κάνω, αλλά εις μάτην. Ο Ντάννης φεύγει όσο άφραγκος ήρθε.
Ο Κόνραντ, ο αδερφός της Άννας όμως, τελικά υποκύπτει. Η Άννα, φοράει το προσεκτικά διαλεγμένο και φυλαγμένο φόρεμα που είχε για την κηδεία, και κάθεται στον καναπέ, ακούγοντας τα μηνύματα της δικηγόρου και φίλης, που την ψάχνει, καθότι δεν έχει εμφανιστεί στην κηδεία, ένεκα τραγικής αρρωστημένης αγοραφοβίας.

ΓΑΜΩΤΟ, έχω την κουζίνα με τα άπλυτα πιάτα χύμα.
Ρεζίλι θα με κάνει σε όλο το χωριό... Κάτι πρέπει να κάνω...

Τσάκ μπαμ κράτς ακούγεται όμως, σπάει ένα τζάμι, και εισέρχονται τρείς τύποι με άγριες διαθέσεις, όσο η Άννα κρύβεται.
Απο τα λεγόμενά τους, ψάχνουν τα φραγκάκια που η Άννα πρόσφερε στον παραδόπιστο Ντάννυ.
Αρχίζει λοιπόν ένα διαρκές κυνηγητό μέσα στο μεγάλο σπίτι, όπου οι δράστες πιάνουν την Άννα, τους φεύγει, την ξαναπιάνουν, τους ξαναφεύγει, και σε πολύ λίγο, γίνεται εμφανές οτι δεν υπάρχουν τρείς κυνηγοί μέσα στο σπίτι και ένα θήραμα.
Υπάρχουν τέσσερις κυνηγοί, και τέσσερα πιθανά θηράματα.
Μάγκες, σε λάθος σπίτι μπήκατε.

Ταινία με λίγα άτομα σε περιορισμένο χώρο.
Η καλύτερή μου. Ο Περιορισμένος χώρος εδώ βέβαια, δεν είναι δοσμένος με καμμιά κλειστοφοβική διάθεση. Δεν χρειάζεται εξάλλου. Το σπίτι είναι μεγάλο, παίζουν ένα σωρό δωμάτια, και γενικά δεν ποντάρει εκεί. Διαδραματίζεται επίσης σχεδόν όλο μέρα, εκτός από το φινάλε όπου έχει ήδη νυχτώσει.

Χαίρεται. Περνάει από δω το 418? Οχι? Βάλε τα λεφτά στο σάκο τότε.

Είναι ένα τυπικότατο Χώμ Ηνβέησηω (Home Invasion στα Ελληνικά). Γκομενίτσα εντός, κακοί μπουρτζόβλαχοι που σκοτώνουν ασβούς με αντιαεροπορικά από χόμπυ απ έξω.
Κλασσική συνταγή.
Κλασσική συνταγή είναι και το τελικά η γκομενίτσα να αποδεικνύεται ικανός αντίπαλος, και να δυσκολεύει το έργο των εισβολέων.
Εδώ όμως φαίνεται η γκομενίτσα να κρύβει και κάτι. Προχωρώντας βλέπεις πολλά που δεν κολλάνε και αρχίζεις να αναρωτιέσαι.
Από ένα σημείο και πέρα μάλιστα, το σενάριο δίνει μια "θεατρική" τροπή.
Αυτό κάποιους θα τους ενθουσιάσει και κάποιους θα τους αποθαρρύνει.
Αυτό που γίνεται, είναι ότι εκεί που βλέπεις ένα Χώμ Ηνβέησηω με την ανάλογη δράση, στο γυρνάει σε ψυχογράφημα. Μην βγάζετε σπυράκια, δεν αρχίζουν να αναρωτιούνται για το ποιος ο σκοπός της ύπαρξης και για την ζωή το σύμπαν και τα πάντα.
Η Δράση εξάλλου δεν σταματάει ουσιαστικά. Αλλα σε διαλλείματα, ανακαλύπτεις περισσότερα για τους χαρακτήρες ΧΩΡΙΣ όμως να εμβαθύνεις στα παιδικά τους χρόνια ξέρω γω και το ποιο είναι το αγαπημένο τους χρώμα.

Καλησπέρα, θα ήθελα να σας πληροφορήσω οτι απο θύμα, αποφάσισα
να γίνω θύτης. Καλυφθείτε γιατι ΕΡΧΟΜAI.

Εκτός της Beth Riesgraf που είναι γνωστή μας τουλάχιστον από το Leverage,  (στο οποίο προσωπικά την λάτρεψα) δεν ξέρουμε τους άλλους ηθοποιούς.
Το κάστινγκ όμως είναι ΠΟΛΥ πετυχημένο, γιατί είναι ΟΛΟΙ τους άριστοι. Φοβερή συνέπεια στους χαρακτήρες τους, τους βοήθησε πολύ και το σενάριο, που χωρίς να εμβαθύνει βαρετά και αναίτια, στους κάνει ξεκάθαρους από την πρώτη τους ατάκα.
ΠΡΟΣΟΧΗ εδώ τώρα...
Η ταινία ξεκινάει με το άπλωμα όλων των παραμέτρων του σεναρίου όπως οι περισσότερες.
Συνεχίζει με την δράση της από πολύ νωρίς, μιας και η κηδεία είναι νωρίς στο έργο.
Από ένα σημείο και πέρα όμως, όταν αρχίζουν να αποκαλύπτονται πράγματα, αρχίζουν διάφορες Δραματικές προεκτάσεις, που πολλούς θα τους ενθουσιάσουν και πολλούς θα τους ξενίσουν όπως ανέφερα και πιο πάνω.
Εμένα δεν με ξένισαν, ίσα ίσα τις καλωσόρισα, γιατί δεν ήταν τόσες πολλές ή δεν ξόδεψαν τόσο από τον χρόνο της ταινίας για να μπορούσα να της κολλήσω και το Tag "Drama".
Τα κακά της ταινίας?

Να πάω στη δυτική πτέρυγα? Στη Νότια?
Που είναι ο χάρτης?

Για μένα προσωπικά τα εξής, επιγραμματικά γιατί δεν θέλουμε σπόιλερ.
Η "Εξήγηση" που δίνεται για διάφορα πράγματα δεν μου φάνηκε ότι είχε το απαραίτητο βάρος. Σεναριακά ήταν μια χαρά, αλλά και πάλι μου φάνηκε κάπως αδύναμη. Ισως και αν έλειπε τελείως, να ήταν καλύτερα. Ισως να ήθελε και περισσότερη ανάλυση. Ποιος ξέρει.
Ισως βέβαια, και να έφταιγε ότι αρκετά πρόσφατα είδα και άλλη μια ταινία με την ίδια σχεδόν "αποκάλυψη". Δεν λέω ποια!
Επίσης με δίχασε και λίγο το φινάλε, ενώ ήταν αναμενόμενο εκεί που είχε φτάσει το σενάριο, και δοσμένο καλά.
 Ο Σκηνοθέτης Adam Schindler είναι κατά βάση πρωτοεμφανιζόμενος. Εχει σκηνοθετήσει και μοντάρει την ταινία. Το μοντάζ μάλιστα το έχει κάνει μαζί με τον φίλο και συνάδελφο (και γκόμενο?) Brian Netto. Εχουν μοντάρει μαζί και την ταινία του Brian, "Delivery" το 2013, την οποία έγραψαν και μαζί.

Ε, όχι ακριβώς. Η Ταινία δεν έχει ούτε αστράγαλο, αλλά ήθελα να πώ κάτι παραπάνω για την Beth Riesgraf. Εγραψα και πιο πριν ότι την ξέρουμε ως την Parker του Leverage. Η Πάρκερ είναι μια Υπερ-Κλέφτρα, δεν της αντιστέκεται κανένα χρηματοκιβώτιο, καμμιά τράπεζα, καμμιά γκαλλερί. Αλλα είναι κατά βάση ένα παιδάκι, βαθύτατα αντικοινωνικό, συνοφρυωμένο τον περισσότερο χρόνο παρότι περίεργο για τον κόσμο γύρω της τον οποίο δεν καταλαβαίνει και πολύ.

Αυτόν το ρόλο ως ψυχολογικό προφίλ αναπαράγει και εδώ, και το κάνει πολύ καλά. Απλά εκεί που η Πάρκερ είχε πλάκα, εδώ δεν έχει καμμία. 
Το αντίθετο.

Οι ηθοποιοί και οι ερμηνείες σε αυτήν την ταινία, χωρίς να είναι κάτι το υπερπρωτότυπο και εξεζητημένο, είναι ήδη αρκετός λόγος για να την δεις.

Η Δική της ερμηνεία, άλλος ένας ξεχωριστός λόγος.

Και επειδή είμαστε σε αυτό το κεφάλαιο, να αναφέρουμε ότι για κάποιους, και η εμφάνισή της ενδεχομένως είναι άλλος ένας επιπρόσθετος λόγος.
Nuff Said.

Ο βαθμός αντικατοπτρίζει το εξής: Είναι μια καλή ταινία, μπορείτε να την ευχαριστηθείτε μια χαρά, αλλά απλά δεν είναι κάποια που θα σου μείνει και θα την συζητάς για κανα εξάμηνο. Δεν θα χάσεις όμως το χρόνο σου, ο οποίος θα περάσει πολύ μα πολύ ευχάριστα.