Lights Out (2016)

Σκηνοθέτης: David F. Sandberg

Συγγραφείς: Eric Heisserer, David F. Sandberg

Παίζουν: Teresa Palmer, Gabriel Bateman, Maria Bello, Alexander DiPersia

Χώρα: Η.Π.Α

Budget:  $4.900.000

Release: 2016

Runtime: 81 mins

Καταλληλότητα:

Ν. Κορέα: 15

Γερμανία: 16

Η.Π.Α: PG-13

Ενας τύπος, σκοτώνεται κάπως, κάπου, απο ένα κατιτίς σαν φάντασμα. Είναι ο πατήρ ενός πιτσιρικά και ο πατριός μιας γκομενίτσας.
Η Γκομενίτσα έχει πάρει των ομματιών της εκ του πατρικού, γιατί δεν αντέχει τη μάνα της.

Η οποία μάνα της, έχει βλάβη σθεναρή, που κάνει και τον πιτσιρικά να κλάνει μέντες και να μη θέλει να κάτσει ούτε αυτός σπίτι.

Τόσο καιρό με άφησε ο μακαρίτης,
με το φανάρι ψάχνω να βρω γκόμενο...

Ο θέμας είναι ότι η μάδερ, έχει το κολληματάκι να συνομιλεί αρειμανίως με μια φίλη της, την Νταϊάνα, που όλως τυχαίως δέν βρίσκεται κεί. Εξ ού και το κλανομεντίδι του πιτσιρικέως.

To cut a long (and useless) story short που λένε και οι κουτόφραγκοι, το γκομενάκι αρπάει τον πιτσιρικά, και τον σπιτώνει στη φοιτητική της έπαυλη στην οποία έχει χώρο καθ'ότι ο γκόμενος δεν επιτρέπεται να αφήσει ούτε κάλτσα εκεί (ναί, κυριολεκτικά), και τουγκέδω αρχινάνε να ψάχνουν το μητρικό τους παρελθόν, ανακαλύπτοντας οτι η Νταϊάνα δεν είναι φανταστική φίλη τελικώς, αλλά φαντασματική φίλη.
Τι θα κάνουν οι ήρωές μας τώρα που ανακάλυψαν την επικίνδυνη και τραγική αλήθεια?
Θα τα χαλάσει ο Τζών Μπόη με την Σήλα?
Θα εξαγοράσει ο Κάρρινγκτον τις επιχειρήσεις Κόλμπυ?
ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΤΖΕΗ-ΑΡ?
Συνεχίστε το διάβασμα.

Θα προσέξατε στις αρχικές πληροφορίες οτι η ταινία είναι εις τας Αμερικάς καταχωρημένη με καταλληλότης PG-13. Αν ΔΕΝ το προσέξατε, να μου το πείτε, να μην κάνω τον κόπο να τα γράφω, καθότι με κουράζει το κόπη πέηστ, προτιμώ να ξεδιπλώνω το συγγραφικό μου τάλαντο θάβοντας ταινίες.
PG-13 λοιπόν.

μπου... Μπού λέω. ΜΠΟΥ γαμώ το φελέκι σας ΜΠΟΥ. ΜΠΟΥΥΥ.

Τι σημαίνει αυτό σε Horror όρους?
Ότι η ταινία είναι μπαμπακερή.
Ήτοι, αν πρωταγωνιστείς, φοράς ένα λευκό μπαμπακερό μανδύα στην αρχή, και είσαι σίγουρος ότι δεν θα λερωθεί από αίματα, σάλτσα ντομάτας, λάδι από τις μπάμιες ή κάτι παρόμοιο.
Η ταινία έχει γίνει για τον εξής λόγο:
Για να πάρει ο δεκαπεντάχρονος Μπίλλυ-Τζό-Τζίμ-Μπόμπ την επίσης δεκαπεντάχρονη Σισίλια Στρούδερς (Του Αηεζέκηιλ Στρούδερς του καλλιεργητή Μπαηοντήζελ) απο το Άηνταχω, στο σινεμά, και εκείνη σε κάθε τζαμπσκεριά να κάμει μια έτσι και να γατζώνεται πάνω του ωσαν μικρό ανυπεράσπιστο γατάκι αντικρύζοντας μια μπανιέρα γεμάτη νερό με σαπουνάδα, και εκείνος να αισθάνεται ένα ελαφρύ μεν αλλά σημαντικό γαργαλητό στο περίνεό του, σκεπτόμενος το τί έχει να γίνει, άπαξ και ξεμοναχιάσει την Σεσίλια πίσω από το σκουπιδοντενεκέ του Βενζινάδικου του Καράδερζ, στο 65το μίλι του παράδρομου για το βουνό, όσο εκείνος προειδοποιεί τους περαστικούς να μήν προχωρήσουν πιο πέρα στο δάσος.

Επίσης ΜΠΟΥ, χιχιχιχιχι, xD, ομιτζί και λολ

Η ταινία είναι βασισμένη στο Lights Out (2013) του ιδίου σκηνοθέτη, που ήταν μικρού μήκους.

Αλλά φυσικά το να μεταφέρεις μια μικρού μήκους σε μεγάλου δεν είναι εύκολο.

Ειδικά όταν είναι τύπου όπου στηρίζεται μόνο στο φινάλε της, ή σε μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα.
Και η συγκεκριμένη (εξαιρετική) μικρού μήκους, ήταν ακριβώς αυτού του είδους.
Η εξαιρετική ιδέα, (δεν κάνω σπόηλερ, το τρέηλερ που θα δείτε, δεν μπορεί, τα δείχνει όλα) είναι ενός πλάσματος ή φαντάσματος, ή Σαμάρας τέλος πάντων, που "ζεί" και εμφανίζεται μόνο στο σκοτάδι.
Η ιδέα εξαιρετική. Θα μπορούσε οποιοσδήποτε από εμάς τους "πεπειραμένους" θεατές να στήσει μια εξαιρετική ταινία γύρω απ'αυτό.
Εδω'ομως έγινε κάτι άλλο.
Πήραν την εξαιρετική ιδέα, σχεδίασαν καμμιά εικοσαριά τζαμπσκεριές, καλές για δεκαπεντάχρονα, αγόρασαν και ένα γαλλόνι αίμα από το τοπικό σφαγείο, και έτοιμοι για γύρισμα, έκατσαν την προηγουμένη να βρούν πως θα γεμίσουν τα κενά ανάμεσα από τις εφηβικές τζαμπσκεριές.
Και δεν έκαναν και πολύ καλή δουλειά.

Γειά σας είμεθα Ιεραπόστολοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού
των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Έχετε λίγο χρόνο
για να μιλήσουμε για τον Σωτήρα μας Κύριο Ιησού Χριστό?

Με ενθουσιασμό νομίσαμε σε κάποια στιγμή ότι προσπαθεί να συνδέσει φάντασμα με κάποιου είδους ψυχασθένεια, αλλά δεν το είδαμε ούτε να αναπτύσσεται, ούτε καν να επιβεβαιώνεται.
Είδαμε ρόλους τόσο ρηχούς που δεν είχαν καν λόγο ύπαρξης, ερμηνείες που χωρίς ευθύνη των ηθοποιών που ήταν όλοι τους μια χαρά, ήταν άνευρες και απλά γέμιζαν χώρο και χρόνο, και σενάριο που ήταν γραμμένο στο πόδι, ή στο γόνατο, ή ακόμα και στον αστράγαλο, μην πω ότι τελικά ήταν γραμμένο στ'αρχίδια τους.
Βέβαια, οι αριθμοί με διαψεύδουν πανηγυρικά. Ή μήπως  όχι?
Η ταινία κόστισε κάτι κάτω από 5 εκατομμύρια, που για παραγωγή που έκανε ντεμπούτο σε 2500 αίθουσες είναι τρελλά μικρό ποσό, κάνοντας τζίρο σχεδόν 150 εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, εκ των οποίων τα σχεδόν εβδομήντα στην πατρίδα της ως συνήθως.
Που σημαίνει ότι είμαι μαλάκας που την θάβω ενώ τόοοοοσος κόσμος την είδε?
Όχι! Μαλάκας εγώ ρε? Αλλά ούτε σημαίνει ότι βγάζω όοοοολους αυτούς μαλάκες εγώ.

Μασέτα και μπλάκ λάητ. Έτσι κυνηγάς φάντασμα.
Η μόνη μεγαλύτερη μαλακία ήταν η επιχείρηση
ηλεκτροπληξία στο It Follows. 

Απλά ειναι το δεκαπεντάχρονο κοινό, που τρέχει να δεί ταινία τρόμου στο σινεμά όταν επτρέπεται, και δεν πρέπει να φορέσει την βαρειά του φωνή και να ξυρίσει την γάτα του και να κολλήσει τις τρίχες με βαζελίνη στα μούτρα του για να το παίξει 18.
Και όχι, μην πείτε ότι την σήμερον ημέρα τα κατεβάζεις όλα από τα ίντερνετς, τα αμερικανάκια εξακολουθούν να προτιμούν τα σινεμάδια, άσε που οι γονείς τους έχουν κλειδωμένα τα λάπτοπ τους από τόρρεντ και τσόντες.
Ούτε αίμα λοιπόν, ούτε βυζί, ούτε μπούτι, ούτε ένας καλός φόνος ρε παιδάκι μου, όλα γίνονται εκτός δράσης και οθόνης ουσιαστικά, και άντε να δούμε το αποτέλεσμα αμυδρά στα σκοτάδια.
Ο χρόνος ροκανίζεται με μαλακίες ενδιάμεσα τζαμπσκεριών σχεδιασμένων για να γκαβλώσει τελικά ο Μπίλλυ Τζό Τζίμ Μπόμπ, και να ξεγκαβλώσουμε εμείς που είδαμε το IMDb να χαρακτηρίζει την ταινία "Horror"

...και όταν κλείσω το διακόπτη, κάνεις ΜΠΟΥ. Τό'χουμε?

Παρ'όλα αυτά, ο σκηνοθέτης, για παντελώς άπειρος εκτός μερικών μικρού μήκους και κάτι ντοκυμανταίρ, καλά τα πήγε, παρότι δεν ξέρω με πόση "επαγγελματική" βοήθεια.

Το σουξέ της ταινίας όμως, του'δωσε το εισιτήριο για να σκηνοθετ΄σει το επερχόμενο Anabelle 2, που είναι σίγουρο ότι σαν το πρώτο θα μας χαρίσει αξέχαστες στιγμές PG-13 χασίματος χρόνου.

Στέκομαι και σε άλλο ένα σημείο:
Την πορεία του James Wan, του οποίου το όνομα φιγουράρει στο τρέϊλερ ως παραγωγού και σκηνοθέτη του Conjuring, (που δεν ήταν μεν PG-13 αλλά επίσης μπαμπακερό) ως τυράκι για τους αμύητους. Ούτε κουβέντα για το εκπληκτικό, πρώτο Saw.
Σχωρνάτε με οι οπαδοί του, αλλά με ελάχιστες εξαιρέσεις ανά τα έτη, η ΠΟΙΟΤΙΚΗ πορεία του James Wan, όσον αφορά στον τρόμο είναι τόσο φθίνουσα, που το μόνο που μπορώ να το συγκρίνω, είναι με την ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ φθίνουσα πορεία του Μ. Night Shyamalan μετά το Sixth Sense.

Μούφα. Τρελλή μούφα, δεν με κράτησε ούτε λεπτό, όλα ήταν αναμενόμενα, τίποτα δεν εκμεταλλεύθηκε το σενάριο όπως θα έπρεπε, ούτε τα πιο οφθαλμοφανή, ερμηνείες άνευρες, ρόλοι φλού και ανυπόστατοι.
Να το δείτε?

Μαλάκα μου, τι είπε ο Κετσές?

Όταν έχουν τελειώσει όλα τα άλλα και έμεινε μόνο το It Follows, ναι.

Μπού λεγω υμιν ο μη εισερχομενος

δια της θυρας εις την αυλην των

προβατων αλλα αναβαινων αλλαχοθεν

εκεινος κλεπτης εστιν και ληστης.

Μπορεί και παραγωγός.

Αλλά ΜΟΝΟ τότε.

Ή, τώρα που το σκέφτομαι, αν η μόνη άλλη επιλογή είναι να δεις στην τηλεόραση Μπογδάνο.

Κατά την προσφιλή μου νεοαποκτηθείσα συνήθεια (ένεκα αυστηρής δίαιτας), θα έπρεπε να προτείνω και το δείπνο συνοδείας ταινίας.

Αντ'αυτού θα δώσω εύκολη συνταγή, που παράγει αποτέλεσμα ακριβώς ίδιο με την ταινία σε γαστριμαργικούς τόνους.

Ένα λίτρο νερό.
Και 12 φύλλα ζελατίνης.
Και φτιάχτε ένα ζελέ νερού.
Άοσμο, άγευστο, άχρωμο, και απαράμιλλα απαίσιο.