The Shallows (2016)

What was once in the deep is now in the shallows

Σκηνοθέτης: Jaume Collet-Serra

Συγγραφέας: Anthony Jaswinski

Παίζουν: Blake Lively, Sully Seagull, Óscar Jaenada, Angelo Josue Lozano Corzo

Χώρα: Η.Π.Α

Budget:  $17.000.000

Release: 2016

Runtime: 86 mins

Καταλληλότητα:

Αυστραλία: K

Νορβηγία: 12

Η.Π.Α: PG-13

Καλλίγραμος νεαρά φοιτήτρια Ιατρικής, (με μέγεθος σουτχιέν που υπολογίζω στο 36D, έτσι για την πληροφόρηση του φιλοθεάμωνος κοινού) βρίσκεται διακοπές στο Μέχικο, προσπαθώντας εξ όψεως να βρει την αγαπημένη παραλία της  προσφάτως πεθαμένης μάνας της.

Τελικά με την βοήθεια ντόπιου, την βρίσκει, και πλακώνεται όλο χαρά, να σερφάρει στα κύματα ως γνήσια Τεξανή.

Σερφέρνει, σερφέρνει ολημερίς, με παρέα δύο ντόπιων σερφατζήδων.

Ρε Μάν, θα ρίξουμε κανέναν ή τζάμπα φόρεσα
την κάμερα με απευθείας σύνδεση στο U-Porn

Αλλα όταν εκείνοι βαριούνται που τούτη η γκρίνγκα όλο σερφέρνει, και δεν το κόβουν οτι θα παίξει κανα πηδηματήδιο πίσω από τα καλάμια και την κάνουν με πλάγια και ελαφρά, εκείνη βλέπει ένα κουφάρι φάλαινας στα ψιλοανοιχτά.

"Να εξορύξω το λίπος να το πουλήσω σε βιομηχανία καλλυντικών" σκέφτεται, αλλά πριν προλάβει, ΚΡΑΚ, δαγκωνιά στο μπούτι μετα αποτινάγματος εις ύψος και μετά εις βάθος, την επαναφέρει στην πικρή και επικίνδυνη πραγματικότης.

Βρέθηκε μπρος στον μεζέ ενός καρχαρία.

Πού πας μωρή να φας τον ουζομεζέ του πεινασμένου υπολείμματος της Ιουρασσικής?

Το μπούτι αιμορραγεί, οι δυνάμεις φεύγουν, ο καρχαρίας παίρνει φόρα να την κάμει μισή μπουκιά (είναι και αδυνατούλα παρά το μάλλον τεχνητό 36D) και βρίσκει καταφύγιο σε μια ξέρα καμμιά διακοσαριά μέτρα μόλις από την ακτή..

ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑ.. σώστε με και θα σας δείξω Βυζγιά!!!

Τώρα? 

Εκεί θα μείνει δια παντός?

Θα βαρεθεί ο καρχαρίας και θα φύγει?

Θα φάει όλη τη φάλαινα και θα την κάνει?

Αν όχι, πόσο ζουν οι καρχαρίες?

Αγιούτο Μουτσάτσος...

-Τι θα δούμε συντρόφισσα?

-Έχω Καρχαρία. Να δούμε Καρχαρία?

-Μήπως έχεις κάτι σε καλαμαράκια και τυροκαφτερή?

-Όχι δυστυχώς, μόνο καρχαρία. Και Γαλέο, αλλά θα πέσει βαρύς.

-Ε ντάξ, δε γαμιέται, βάλε καρχαρία.

Κάπως έτσι ήταν η ουδέτερη διάθεση όταν η συντακτική Ομάς έκατσε να δει την ταινία.

Εγώ φυσικά, (ως συνήθως) δεν είχα την παραμικρή ιδέαν του τι θα δώ, από της άποψης σκηνοθέτη, ηθοποιών και μεγέθους παραγωγής.

Και φυσικά, νόμιζα ότι θα δω το πολύ πολύ μια τίμια μεν προσπάθεια αναβίωσης Σαγονιών Ζαχαρία, που όμως χάνει το νόημα λόγω ομοιοτήτων όπως τόσες και τόσες ταινίες.

Όχι όμως.

Ας το παίξω όμορφη. Ίσως δεν είναι απλός Καρχαρίας
αλλά μεγαλοκαρχαρίας και κάμω την τύχη μου.

Δεν είναι ότι η ταινία σφύζει από πρωτοτυπία, δεν σφύζει. Συγκεκριμένα δεν υπάρχει καμμιά μα καμμιά πρωτοτυπία. Η τύπισσα ξερνιέται στην ξέρα από την αρχή, και ξέρεις ότι θα φας μιάμιση ώρα βλέποντας το πώς θα προσπαθήσει να επιβιώσει.

Ουσιαστικά το μόνο που δεν ξέρεις, είναι το αν θα ψοφήσει στο τέλος ή όχι. Μη γελιόμαστε.

Οπότε αυτό που περιμένεις να σε κρατήσει, είναι η απόδοση του όλου πράματος.

Και αυτή η απόδοση είναι Α-ΡΙ-ΣΤΗ.

Ο Ισπανός Jaume Collet-Serra (ρε σείς κανας Ισπανόφωνος να μου πει πως διαβάζεται αυτός? Χωμέ? Ζωμέ? Ζερζίνιο? Μουνίτις? Πώς?) γνωστός μας από το Orphan και το House of Wax, είναι επίσης αυτός που έχει πάρει εργολαβία τον Liam Νeeson σε όσες ταινίες κυνηγάει κακούς ή/και τρομοκράτες μεν, αλλά κατά τύχη ΔΕΝ του έχουν απαγάγει την κόρη.

Οπότε ξέρει την δράση.

Και φαίνεται.

Κουφάλα φύση. Μέχρι και ξέρες με σχήμα πολυθρόνας
σιάχνεις μπας και χρειαστούν.

Η ταινία δεν κάνει κοιλιά πουθενά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει συνεχής δράση ή κυνηγητό, αναπόφευκτα δεν υπάρχει. Συγκεκριμένα η περισσότερη ταινία είναι το περίμενε πάνω σε μια ξέρα, αλλά έλα που και απά σενάριο αλλά και από -κυρίως- σκηνοθεσία, δεν βαριέσαι πουθενά? Οι -λίγες- σκηνές και πλάνα του Ψηφιακού Ζαχαρία είναι σοφά τοποθετημένα, σε όση πρέπει απόσταση μεταξύ τους.

"Τρόμος" φυσικά δεν υπάρχει. 

Ούτε gore.

Τρόμος δεν υπάρχει γιατί η ταινία δεν είναι τέτοιου είδους.

Gore δεν υπάρχει γιατί η ταινία είναι παραγωγή μεγάλου στούντιο, με σκοπό να βγει κατευθείαν σε αίθουσες με καταλληλότητα 13.

Όπερ και εγένετο από τα μέσα του 16, ήρθε και εδώ και την είδαμε στα σινεμάδια κάνοντας τζίρο πάνω από το δεκαπλάσιο της παραγωγής της.

Κοίτα, είμαστε μεγάλη παραγωγή αλλά μην ταΐζεις
τις κάμερες στα καβούρια. 17 έχουμε χάσει.

Η οποία παραγωγή ήταν της τάξης των 17,000,000$.

Τα οποία είναι πολλά! Πάρα πολλά για μια παραγωγή σε μια πισίνα κατά βάση, με μια ηθοποιό και πέντε συμπληρωματικούς σε δυο τρείς σκηνές.

Βέβαια, υπολογίστε το εξής: Μια ταινία μεγάλου στούντιο, είναι πάντα ακριβότερη από μια ανεξάρτητη ακόμα και αν είναι του ιδίου μεγέθους παραγωγής, με τα ίδια εφφέ -αν υπάρχουν- κλπ. Και το κυριότερο, στα 17 εκατομμύρια περιλαμβάνονται προφανώς και τα έξοδα διανομής που σύμφωνα με γνωστό παραγωγό ανέρχονται στα 9 εκατομμύρια τουλάχιστον, ακόμα και για μια έτοιμη ταινία.

Και πάλι όμως πολλά μου φαίνονται.

Και το αναφέρω μόνο για ένα λόγο.

Α έτσι είναι ρε ο Ζαχαρίας? Μια ώρα και τον είδα μόνο σε ένα πλάνο...

Η ταινία δεν επικεντρώνεται στον Ζαχαρία. Ητοι δεν τον βλέπεις συνέχεια, ούτε καν πολύ. Επικεντρώνεται στην επιβίωση της πρωταγωνίστριας και του φίλου της. (θα επανέλθω στο φίλο της) 

Όμως, είχα την αίσθηση καθ'όλη τη διάρκεια ότι αυτό έγινε για λόγους ΚΑΙ οικονομίας, αλλά καλύφθηκε πραγματικά αριστοτεχνικά.

Αίσθηση λέω είχα όχι εντύπωση, και δεν το στηρίζω κάπου. Δείτε το και πείτε μου και εσείς.

Γιούπιιιι,
επιτέλους, πρωταγωνίστρια!!!

Όχι ότι με πείραξε το να μην δω παραπάνω ζαχαρία, έτσι κι αλλιώς η Blake Lively στον δεύτερο μόλις πρωταγωνιστικό της ρόλο ήταν πολύ καλύτερο θέαμα.

Η οποία δήλωσε κιόλας ότι ήθελε να κάνει την ταινία, εξαιτίας του αντρούλη της, που έχοντας κάνει μια σχετικά "παρόμοια" ταινία, περιέγραφε την εμπειρία γεμίζοντάς την περιέργεια. (παρόμοια υπό την έννοια του ότι είναι σχεδόν μόνη της στην ταινία, και απομονωμένη) 

Ο αντρούλης είναι ο Ryan Reynolds και η δικιά του ταινία το Buried.

Ζαχαρία να φύγω? Πρέπει να προλάβω το ΙΚΑ
και τη ΔΕΗ. Και να πάρω και φαΐ από το
κοινωνικό εστιατόριο. Θα φέρω μουσακά ρε. 

Όχι ότι υπάρχουν άμεσες σχέσεις πέραν των προαναφερθέντων, αλλά μπορείς και αυτήν την ταινία να την χαρακτηρίσεις αρκούντως κλειστοφοβική ένεκα απομόνωσης παρότι είναι μέρα μεσημέρι κυρίως και 200 μέτρα από την ακτή.

Και η Blake Lively το αποδίδει σωστότατα, χωρίς να διεκδικεί μεν δάφνες ερμηνείας, η ταινία δεν προσφέρεται έτσι κι αλλιώς για κάτι τέτοιο, αλλά φχαριστιέσαι να την βλέπεις.

Να παίζει εννοώ, άλλο το 36D. Εκείνο... 

Και έρχομαι στον άξιο συμπρωταγωνιστή της ταινίας.

Χωρίς κοτσίδα, αλλά σαζγαμόλους με Γλαρικίντο. 

Αν θυμάμαι καλά δεν μιλάει καν πουθενά, μόνο μια κραυγή βγάζει σε μια φάση, αλλά σιγά σιγά κλέβει την παράσταση.

Πρόκειται για τον πρωτοεμφανιζόμενο Steven "Sully" Seagull που με την λιτή του ερμηνεία, δίνει νέα πνοή στον συμπρωταγωνιστικό του ρόλο, χωρίς να υποβαθμίζει την πρωταγωνίστρια, αλλά ταυτόχρονα δίνοντας ρεσιτάλ.

Και όλα αυτά με το επιπρόσθετο μπόνους, ότι η αμοιβή του ανήλθε σε μόνο ένα κουβά κολιούς, και τρία κιλά σπαράκια.

Ε, και κάτι καβούρια ντόπια για σνάκ.

Ντόπια Αυστραλίας, μιας και εκεί γυρίστηκε η ταινία και ουχί στο Μέχικο.

Δείτε τη. Δεν διεκδικεί καλλιτεχνικές δάφνες, δεν θα πάρει όσκαρ ούτε καλύτερης ταινίας ούτε ερμηνειών ούτε σκηνοθεσίας, είναι μια ταινία "της σειράς" υπό την έννοιαν του ότι γυρίστηκε για να βγάλει λεφτά και όχι να μείνει στην ιστορία, αλλά θα την φχαριστηθείτε.

Έστησα κώλο για να γίνω πρωταγωνίστρια...

Και με το σουξέ της ταινίας
γέμισε ο κόσμος μέχρι και
αντίγραφα από το μαγιώ της
πρωταγωνίστριας. Ναί, σίριουσλι.

Ίσως δεν είναι η ταινία μεν που θα θυμάστε δυο μήνες μετά και θα λέτε χαμογελώντας "μα τι καλή ταινία ήταν αυτή", αλλά είναι κάτι σαν το καλό σουβλάκι που πέτυχες σε μια λαϊκή στο Μενίδι που πέρναγες περαστικός με τρελλή πείνα και σταμάτησες μια κρύα μέρα του Οκτώβρη. Δεν θυμάσαι ακριβώς τη γεύση, αλλά θυμάσαι ακριβώς την αίσθηση του ότι ήταν το καλύτερο σουβλάκι που είχες φάει.

Αλλά από την άλλη, δεν πρόκειται και να ξανακουβαληθείς στο Μενίδι για να το ξαναφάς.

Οι κοιλιόδουλοι θα καταλάβουν επακριβώς το τι λέω.

Προτείνεται λοιπόν ανεπιφύλακτα.

Θα την φχαριστηθείτε.

Σύσταση για συνοδεία, κάτι ελαφρύ, όπως τονοσαλάτα ας πούμε.

Ή γλαρόσουπα.

Αλλιώς βούρ στο Μενίδι για σουβλάκι.