Remember Me (2014)

Σκηνοθέτης: Ashley Pearce

Συγγραφέας: Gwyneth Hughes

Παίζουν: Michael Palin, Mark Addy, Jodie Comer, Julia Sawalha

Χώρα: Μ. Βρεττανία

Release: 2014

Runtime: 3Χ60 mins

Ογδοντακάτης περιεργόφατσας κωλόγερας, ονόματι Τόμ Πάρφιττ, ζεί μόνος κι έρημος κλεισμένος παντελώς εντός οικίας εις βορεινόν Αγγλικόν κωλοχώρι, και κάνει ότι κάνουν οι γέροι βορεινοί περιεργόφατσες κωλόγερες. Αγενεί επι γειτόνων εν γένει, και κάνει ό,τι περνάει από την χείραν του (πολλές φορές και από την πάνα ακράτειάς του) για να γίνει μαλάκας και δυσάρεστος.

Και το καταφέρνει κάλλιστα.

-Παππούλη γιατι έιναι τόσο
ελαφρια η βαλίτσα σου?
-Γιατί έχω την τεστοστερόνη που
μού'μεινε μέσα μωρή.

Τον πιάνουμε εις την ιστορίαν μας απο κεί που μάλλον πασχίζει να μεταφερθεί με επέμβαση των Κοινωνικών Υπηρεσιών σε Γηροκομείο. Το γιατί, άγνωστο, και το αν έχει Γεροντική άνοια ή αν είναι απλά μαλάκας, επίσης άγνωστο μιας και όταν φτάνει, με μοναδικό μπαγκάζι μια μικρή βαλίτσα, εκείνη αποδεικνύεται άδεια σαν το κεφάλι του ΓΑΠ.
Η Χάννα, νεαρά εργαζόμενη στον οίκο ευγηρίας, με μάνα καργιόλα και πρηξαρχίδη μικρό αδερφό, τονανε συμπαθάει επι τη εμφανίσει, αλλα είναι και λίγο στόκος, όλους τους συμπαθάει.
Και ξάφνου, ΜΠΡΑΦ. Κτυπά Θάνατος.

Ανεβαίνω ή κατεβαίνω? Ο νικητής παίρνει γλωσσόφιλο.

Κοινωνική Λειτουργός φουντάρει απο το παράθυρο του δωματίου, του νεομεταφερθέντα Τόμ κομπλέ μαζί με το παράθυρο ΚΑΙ το κούφωμα, ενω ο γέρων ανακαλύπτεται έντρομος να κοιτάει το υπερπέραν πιάνοντας γωνία.
Η Αστυνομία θα έρθει να δεί τί παίζει χωρίς να βρεί αρχικά τίποτα περίεργο, η Χάννα θα αναλάβει να πάει τη βαλίτσα του Τόμ πίσω σπίτι του, όπου θα ανακαλύψει 3000 εκδόσεις του λαϊκού άσματος Scargorough Fair, μαζί με πληθώρα μεμοραμπίλιων απο το μεσοπόλεμο και βγάλε.

Θα φύγει, τον κόβω, κοίτα πώς κοιτάει το σουβλατζίδικο.

Ο Τόμ εξαφανίζεται απο το νοσοκομείο στο οποίο έχει μεταφερθεί, η Χάννα τον ψάχνει, πείθει τον μπάτσο που έχει αναλάβει την υπόθεση, να κλάσει για λίγο την κατάθλιψη και την αχρηστίλα του και να ασχοληθεί λίγο με το θέμα καθ'ότι εδώ εμφανίζεται να υπάρχει όχι μόνο μυστήριο από το παρελθόν, αλλά και να ενσαρκώνεται κανονικά, και να τους κυνηγάει.

Ξεκαθαρίζουμε κάτι:
α) Πρόκειται για τηλεοπτική σειρά, όπερ δεν περιμένεις "τρόμο".
β) Είναι μίνι σειρά, τρείς ώρες σύνολο σπασμένες στα τρία.
γ) Χαρακτηρίζεται ως "Μυστηρίου" και όχι τρόμου.
Και βασικά αυτό είναι. Μια κλασσική έως παλιομοδίτικη ιστορία μυστηρίου, αλλά με ντεκόρ το Σύγχρονο Γιόρκσαϊρ και το Σκάρμπορω.

Θα φύγω θα με χάσεις ξαφνικά από κοντά σου θα φύγω.

Με το χέρι στην καρδιά στο κατώφλι μια βραδιά θα σ’ αφήσω

του σπιτιού σου τα κλειδιά και θα φύγω.

Αυτό για κάποιους ίσως είναι αποτρεπτικό, αλλά για κάποιους άλλους τραβηχτικό.
Προσωπικά, οι κλασσικές ιστορίες μυστηρίου, φαντασμάτων κλπ, με αφήνουν παγερά αδιάφορο, και τούτο δω έκατσα να το δω μόνο λόγω Michael Palin.
Εκεί απογοητεύτηκα λίγο, γιατί παρότι φιγουράρει φυσικά πρώτος στην διανομή, δεν τον είδα τόσο, όσο θα ήθελα, αλλά πιο πολύ την μικρή που κατά βάση τον ψάχνει σε όλη την σειρά.

Μαμά, γερνάω, μαμά.

Και τρέμω να `μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:

χάλιας, γέρος κι ακρατής.

Η Ιστορία όμως δεν με απογοήτευσε παρότι απολύτως προβλέψιμη και κλασσικότατη.
Απλά δεν πρέπει να το δεις με διάθεση να δεις κάτι υπερπρωτότυπο ή ρηξικέλευθο.
Θα απογοητευθείς.
Όμως, η ατμόσφαιρα είναι καλή, η διάρθρωση του σεναρίου επίσης καλή, όπως και οι ερμηνείες.
Βασικά, και λόγω της όλης έμμεσης εμπλοκής της Ινδίας, και του Μεσοπολέμου στο σενάριο, αισθανόμουν σαν να διάβαζα ιστορία μυστηρίου εκείνης της εποχής.
Και αυτό δεν είν' κακό.
Ελάττωμα το κάπως μακρόσυρτο πρώτο επεισόδιο που κάπως αργεί να μπεί στο ζουμί της υπόθεσης χωρίς προφανή λόγο, αλλά με επαρκέστατη ατμόσφαιρα και χωρίς να σε κάνει να βαρεθείς.
Οι φάν της μουντής και βροχερής ατμόσφαιρας δεν θα απογοητευθούν.
Οι φάν του Ring, θα γελάσουν μάλλον λίγο, όποιοι το δείτε θα καταλάβετε, αλλά σεμνά. Όχι δυνατά.

Μαλάκα μου πόσο μακρυά είναι η
επόμενη σκηνή μου? Ούτε φαίνεται.

Οι φάν του Michael Palin απο την άλλη δεν θα τον δουν αρκετά. Ούτε σε κάτι ιδιαίτερο δυστυχώς. Μια χαρά ο ρόλος, αλλά θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε.
Οι φάν του Σκάρμπορω απο την άλλη (αν έχουμε τέτοιους) θα ικανοποιηθούν, γιατά θα το δούν μάλλον ολόκληρο.
Εγώ πάντως μετά από αυτή τη σειρά θέλω να πάω να το δώ, και είμαι από τη Μεσόγειο, με όλον αυτόν τον ήλιο.
Υπέροχο μέρος, υπέροχα τοπία και ατμοσφαιρικότατα σε όλη τη σειρά, που μάλλον μόνο σε Αγγλία ή Σκανδιναβία βρίσκεις.
Άλλο ελάττωμα θα έλεγα τις παράλληλες δραματικές ιστορίες των πρωταγωνιστών, που αισθάνεσαι ότι φυσικά δεν προχωρούν ή συμβάλλουν στην κύρια υπόθεση, και έχεις δίκιο, αλλά μην ξεχνάμε οτι και τηλεοπτικό είναι, και πρέπει να γεμίσει τρείς ώρες, και στο φινάλε είναι μια κλασσική έως προβλέψιμη ιστορία, που δεν το κρύβει κιόλας.

Oi Guv', Whe ya goin?

Οπότε χρειάζεται να γεμίσει χρόνος.
Όμως αυτό δεν γίνεται ενοχλητικά ή βαρετά.
Και κάτι που δεν ξέρω αν θα έπρεπε να με ενοχλήσει. Κοινωνικώς όμως και ουχί τηλεοπτικώς.
Η καλή γειτόνισσα, που κάνει όλες τις δουλειές του Τόμ. Μουσουλμάνα και Πακιστάνω. Με πειράζει αυτό? Όχι βέβαια. Αλλά να με πειράξει το ότι είναι παντελώς εκτός του καθιερωμένου στερεοτύπου με την Ινδίζουσα προφορά κλπ, αλλά με παντελώς ντόπια προφορά, όπερ σημαίνει έχει γεννηθεί και μεγαλώσει εκεί και τα ρέστα?
Και πάλι θα μου πείτε, κι έτσι να είναι τί σε πειράζει? Ε, με πειράζει αν ο οποιοσδήποτε στο BBC προσπαθεί να μου προπαγανδίσει ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ μέσα από μια φιξιόν σειρά, στο άσχετο και ξεκάρφωτο.

Εγώ έβαλα να το δω μόνο ένεκα Michael Palin.
Παρόλα αυτά, και παρ'ότι δεν τον είδα όσο θα ήθελα δεν αισθάνθηκα ότι έχασα χρόνο, όντας μη οπαδός των τόσο κλασσικών ιστοριών. Τρεις ώρες πέρασαν ευχάριστα, σαν μεγάλη ταινία, αλλά συγκροτημένη και μεστή, παρά την σχετικά αργή της δράση.

Φήσε Τσήπζ. Φέημου Σίγκλι Σφούντ.

Προτείνεται σε γενικούς φαν της Αγγλικής σχολής ή/και της Αγγλικής τηλεόρασης και σε όσους έχουν ψιλοβαρεθεί  την Αμερικανιζέ κλισέ προσέγγιση.
Όχι πως εδώ δεν υπάρχουν κλισέ, με τη σέσουλα, τηλεοπτικό είναι εξάλλου, αλλα η Αγγλική προσέγγιση είναι όπως και να το κάνουμε και διαφορετική, αλλά και την βλέπουμε σπανιότερα οπότε δεν μας βαράει στο ήπαρ τόσο πολύ.

Προτείνεται για μεσοβδόμαδο βράδυ, με κάτι που να θυμίζει φήσε ντσήπς, και πουτίγκα για μετά.