Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2017

The Babysitter (2017)

Σκηνοθέτης: McG
Συγγραφέας: Brian Duffield
Χώρα: Η.Π.Α
Release: 2017
Runtime: 85 mins
Καταλληλότητα:
Ν. Κορέα: 18
Ελλάδα: 15
Η. Βασίλειο: 15

Ο Κώουλ, είναι ενα ηλίθιο μικρό 12χρονο νέρντ με υπερπροστατευτικούς γονείς που τον έχουν κάνει ανάρχιδο και ανίκανο να αντισταθεί στο συνεχές νπούληινκ που τρώει επι της μαπός απο τους συμμαθητές του. Επίσης τόσο ηλίθιο, που δεν παίρνει γραμμή οτι η επίσης 12χρονη συμμαθήτρια/γειτόνισσα του τον γουστέρνει όσο γουστέρνει και το φιστικοβούτυρο. (το καλό, με τη ζάχαρη, όχι τη μαλακία που τρώνε τα χέλθ φρίκζ). Οι προαναφερθέντες γονείς, είναι τόσο υπερπροστατευτικοί, που του έχουν -άκουσον άκουσον- Πέπησήττερ στα 12 του. Ελεος.
Την κατάσταση την σώζει το οτι η εν λόγω πέπησήττερ, είναι κούλ, χίπ και τρέντη, κάνει γαμώ τις παρέες και έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα.
Α! Ναί, είναι και Μουνάρα.
-Κάνουν Όρνια. -Οργια θεζναπίς
-Αει ναμίσου, δεν ποροναπό το νάμα.
Η μικρή και αθώα γειτόνισσα, βάζει ψύλλους σταφτχιά του μικρού μαλάκα, οτι η πεπησήττερ (με την οποία είναι φυσικά και κρυφά ερωτευμένος ο μικρός, ποιός δεν θα ήταν άλλωστε) κάμει όργια με πολλαπλούς οργασμούς, συμμετοχή γαϊδάρων και ομάδων κροκέ χωρίς προφυλάξεις, αφού τον βάλει για ύπνο.

Κατα συνέπεια, ο νεαρός κύριος, στήνεται να δεί τί γίνεται εν τη απουσία του και τι χάνει.
Μαλακίες.
Στοιχειώνουμε τα όνειρα ανηλίκων και ενηλίκων
γιατι ΜΠΟΡΟΥΜΕ.
Εχει φέρει μια κουστωδία συμμαθητών, ενα σφίχτη, ένα ξέκωλο, μια σοβαρή και ενα φύτουλα (σας θυμίζει τίπουτις?) και παίζουν μπουκάλα. Α! Και ενας αράπις.
Το μόνο οργιακό που παίζει είναι ενα λεζβηακό γλωσσόφιλο. (που απο την άλλη θα αρκούσε για τρία χρόνια ονειρώξεων για ενα 12χρονο)
Και έτσι θα είσαι με κέρατα.
Βρες γκόμενα να σε κερατώξει.

Τα πράματα όμως παίρνουν περίεργη τροπή, όταν η πρόσκληση μετατρέπεται απο "Γλωσσόφιλα μετα δείπνου" σε "Γλωσσόφιλα μετα φόνου" αφου ο φύτουλας πέφτει πρώτος, σε προφανώς αυτοσχέδιο βωμό, για την προφανώς σέκτα που έχουν συστημένη με βούλα πρωτοδικείου, και προφανώς πρέπει να πάρει τομπούλο, γιατι προφανώς αμα τον πάρουν γραμμή, την προφανοπούτσισε.

Αλλά δεν είναι τόσο απλό...

Η Ταινία, της οποίας η κυκλοφορία έγινε στις 13 Οκτωβρίου 2017, ξεκίνησε ως παραγωγή της New Line, που μάλλον σημαίνει οτι θα πήγαινε στα σινεμάδια. Αφού όμως είχαν ξεκινήσει τα γυρίσματα, τα δικαιώματα κυκλοφορίας πουλήθηκαν στο διαρκώς διαπλατυνόμενο Netflix, και τα σινεμάδια δεν τα είδε ούτε με το μακαρόνι. (Να προτιμάτε Ολικής άλεσης Μακαρόνια ε? Παχαίνουν λιγότερο)
Μπαίνεις, δείχνεις βυζγιά, γυρνάς, δείχνεις κώλο. Τόχις?
Σκηνοθέτης ο Κος McG, γνωστός μας απο ταινίες όπως τα Charlie's Angels και Terminator Salvation.
Πρωταγωνισθαί, κατα βάσιν δύο, ο Μικρομαλακοπίτουρας και η Μουναρωσήττερ, κατα κόζμον Judah Lewis και Samara Weaving αντίστοιχα. Ο πρώτος, εχω την αίσθηση οτι θα γίνει γκομενίτσος, μιας και μου φέρνει πολυ σε Timothy Hutton.
Εμφανές τάλαντο.
H δεύτερη? Ψιλογνωστή μας απο το Ash vs Evil Dead

Ε, καταρχήν, την λένε Σαμάρα, πράγμα που της διαγράφει μεγάλη καρριέρα σε ταινίες τρόμου. Μετά, είναι Αστραλέζα, και οι Αμερικάνοι φαίνεται να γουστέρνουν τις φακιδγιάρες.
Θείο, Γαμώ το σόϊ σου ναουμ.

Τρίτον, προσέξτε επίθετο.
Σας θυμίζει τίποτα?
Νομίζω οτι ο Mr. Smith θα φροντίσει τα δέοντα.

Και τέταρτον.
Κοιτάξτε την.
Ξερω γω? Χρειάζεται πολύ σπρώξιμο?

Κουμπωθείτε. Η ταινία τώρα.
Το πάντα έγκυρο πλην ελλιπως κατηγοριοποιών IMDb, το έχει καταχωρημένο ως Comedy, Horror. Όπερ σημαίνει οτι περιμένεις μερικές τζαμπσκεριές, ΔΕΝ περιμένεις τρόμο αυτόν καθ'εαυτόν, και περιμένεις και να γελάσεις.
Γίνεται τίποτα απο αυτά?
Θα σι αφαλουκόπσο ουρε ζαγάρ'
Ε, δεν τρόμαζεις, αλλα δυστυχώς δεν γελάς κιόλας. Η ταινία δεν ειναι πραγματικά κωμωδία.
Είναι μεν ελαφριά, απευθύνεται σε ευρύτατο κοινό, αλλα χωρίς να είναι και παντελώς μπαμπακερή χωρίς ίχνος αίματος, το αντίθετο θα έλεγα δεδομένης της καταλληλότητάς της.
Ο σκηνοθέτης τόχει, όχι ως σκηνοθέτης τρόμου, δεν εχω ιδέα αν θα το είχε και εκεί, αλλα γενικά, είναι σωστός, περιγραφικός, πρωτότυπος, καθοδηγητικός, δεν αφήνει κενά, αλλα ντάξ, η παραγωγή δεν είναι και τέτοια που να του αφήνει και τίποτα μαραθωνίους χώρου δημιουργικότητας.
Ερμηνείες και ρόλοι θα σε κάνουν να γελάσεις, (ναι, με την καλή έννοια) αλλα όχι το σενάριο.
Θα σε κοιτάμε μεχρι να σου σηκωθεί. 12 δευτερόλεπτα.
Οκ, έχει κενά, τρούπες, αδικαιολόγητες μεταστάσεις, μεταπτώσεις, μεταλλαγές και μετισπατάτες. (όχι, όχι πατάτες, εχουν υψηλό γλυκαιμικό δείκτη...)
Η ταινία, ξεκινάει ως κάτι σαν εφηβική μαλακίτσα, αλλα ευτυχώς δεν μένει εκεί, περνάει για λίγο στο ψιλοχώρρωρ, κάνει ενα τσάκ και ακουμπάει λίγο το κεφάλαιο σέκτες, σατανιζμός και τα τοιαύτα, με μια καλή τρίπλα περνάει την άμυνα της καταλληλότητας και χαρίζει στο κοινό κάμποσο αίμα για τα αναμενόμενα δεδομένα, μετά, ακούραστη συνεχίζει στο χώμ ινβέησχηω, και κατα βάσιν μένει εκεί, δυστυχώς όμως χωρίς άξιο λόγου συμπαίκτη να δώκει μια γαμηδωπάσα να ανοίξει το πούστικο το σκόρ, με αποτέλεσμα ο πλαϊνός να δώκει οφ σάητ, και το όλο επιχείρημα παρότι τίμιο και πολύ καλά εκτελεσμένο για τα δεδομένα των παικτών, που οκ όπως και να το κάνουμε ΔΕΝ ειναι η Ρεάλ να περάσει στην ιστορία ως άλλη μια χαμένη ευκαιρία.
Απο την παράλλη βέβαια, αν έκατσες να δείς αυτήν την ταινία περιμένοντας είτε να τρομάξεις είτε να γελάσεις, ή γενικώς να δείς ταινία τρόμου, ΔΕΝ ξερεις να διαλέγεις ταινίες και χρειάζεσαι να ξεκοκκαλίσεις ΟΛΟ το Horror Bar το ερχόμενο σκ και τη Δευτέρα να έρθεις με κηδεμόνα, περιλαίμιο και χειροπέδες για εξετάσεις.
ΜΠΟΥΓΑΔΑΑΑΑΑΑ

Τώρα. Σε νοιάζουν όλα αυτά τα ελαττώματα?
Μπορεί ναι μπορεί όχι, ανάλογα τη διάθεση που έκατσες να δείς την ταινία και του τί περίμενες να δείς.
Μούφα λεπών?
Οχι.
Δεν πρόκειται να την ξαναδώ, δεν μου έμεινε κάτι ιδιαίτερο απ'αυτήν, αλλα και δεν πρόκειται σε καμμία περίπτωση να πω οτι έχασα το χρόνο μου, πέρασα μιάμιση ώρα νορμάλ και ευχάριστα, σκώντας δειλά χαμογελάκια και αναπηδώντας χαρωπά σε κάθε πλάνο αίματος.

Το κεφάλαιο Boobs επανέρχεται λίγο σε αυτήν την ταινία παρότι σε θέμα γυμνής σαρκός είναι τω όντι μπαμπακερή ως καινούρια πάνα βρακάκι με υποαλλεργικές ιδιότητες, παντελώς αμεταχείριστος.
Κσανθχιά1: Εμπρόσθια όπσις.
Κσανθχιά 2: Οπίσθχια όπσις


Πλην όμως δύο παρουσίαι, η μια της πρωταγωνιστριός Κας Samara Weaving εις τα δεξά, αλλα και της Κας Bella Thorne εις τα ζερβά, καθιστούν το κεφάλαιο αξιομνημόνευτο. 

Το Horror Bar παραθέτει ενδεικτικά ενσταντανέ των ανωθι κυριών προς τέρψιν και ιδίοις όμμασι απόφασιν του φιλοθεάμωνος κοινού, ως προς το αν αξίζει τον κόπον η θέασις της ταινιός.


Ευχαριστούμε.


Πές οτι στήθηκες με παρέα να δείς με μπύρες και πίτσες το Μεγάλο Ντέρμπυ Θύελλας Διασταύρωσης Ραφήνας-Τριγλία Ραφήνας και εκείνο ακυρώνεται διοτι ο Πέτρακας ο Λουκανίκας ο επισήμως επιφορτισμένος με την απρόσκοπτον φύλαξιν του γηπέδου
μέχρι να στεγνώσουν τα καινούρια τσιμέντα που επεσαν μετά που έπεσε ο Μήτσος με το Γκρέιντερ πάνω στην κερκίδα, άφησε ανοιχτό το γήπεδο και τα γίδια του Πέρτσακλα του Χασάπη φάγανε το γρασίδι.

Βάζεις αυτήν την ταινία να δείς?
Ε, όχι , μη λέμε μαλακίες, το Τερμηνέητωρ βάζεις.
Αλλα τούτο δώ το βάζεις οταν δεν εχεις κάτι άλλο να δείς, και το τραβάς απο το σκονισμένο ράφι του σκληρού σου δίσκου και μετά αναρωτιέσαι γιατί δεν τό χες δεί πιο πρίν. Γιατι τελικά δεν ειναι και τόσο κακό όσο περίμενες.
Ε, οκ, ούτε τόσο καλό όσο θα ήλπιζες.
Τουλάχιστον είδες δυο γκομενίτσες με μίνια και σορτσάκχια να τριγυρνάνε καθ όλη την διάρκεια της ταινιός.
Ε, και αυτό απο μόνο του καθιστά την Τριγλία χαμένη απο τα αποδυτήρια.
ΘΥ-ΘΥ-ΘΥΕΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΟΛΕ

2 σχόλια:

  1. Γιατι εμεις στο Ελλαντα δεν ειχαμε Πεπησιτερ οταν ημασταν μικρα; γιατι; γιατι; γιατι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε λες πάλι καλά? Γιατι αν είχαμε θα ήταν η Σούλα η γειτόνισσα η Μάνα του χασάπη που εφτιαχνε σουτχιέν απο αλεξίπτωτα, και ξεκοκκάλιζε τσιπούρες με την δύναμη του βλέμματος, και την φωνάζανε στο νταμάρι να φωνάξει οταν τύχαινε κανας δύσκωλος εκβραχιζμός. Σαν και τούτη πάντως, ΔΕΝ θα ήταν!

      Διαγραφή