Σκηνοθέτης: Taneli Mustonen
Χώρα: Φινλανδία
Budget: 26.000 Φινλανδικά Εσκούδα. (Οκ, οκ δεν έχω ιδέα)
Release: 2016
Runtime: 85 mins
Καταλληλότητα: Μέχρι και για την Κυρία Λουκά κάνει.
Το καλοκαίρι του 1960, δυο ζευγάρια εφήβων εκμεταλλεύονται την ηλιοφάνεια και ζέστη της Νότιας Φινλανδίας (-26°C τον Ιούνιο) και πάνε για κάνπινκ. Από τους τέσσερις, μόνο ο ένας γυρίζει και παίρνει και μερικά χρόνια επανασυναρμολόγησης.
50 χρόνια μετά, άλλα δυο ζευγάρια εφήβων σου λένε: "Δεν παίρνουμε το Βόλβο να πάμε κι εμείς εκεί, να δούμε αν είναι καλό και απόμερο για νυχτερινά όργια, επικλήσεις στο Σατανά και/ή παρτούζες"?
Ε, και πάνε. |
| Πάμε? Πάμε!!!! Πσίτ θελω να μείνω αγόρι! |
Ερώτημα 2. Αν γυρίσουν πίσω, θα γυρίσουν στον ίδιο αριθμό τεμαχίων?
Ερώτημα 3. Αν δε γυρίσουν πίσω τελικά, θα φταίει:
α) Σχιζοφρενής δολοφόνος με κοφτερό εργαλείο οποιουδήποτε τύπου.
β) Το οτι θα καταλήξουν στην Ουλάν Μπατόρ ένεκα μισού κιλού Μαύρου που πήραν μαζί.
γ) Εξωγήινοι.
Και αν είναι εξωγήινοι, και τους μιλήσουν, θα εξακολουθήσουν να έχουν το ίδιο φύλο?
Μικρά ιστορικός εισαγωγή στον θέμαν.
Το 1960 όντως δυο ζευγάρια εφήβων εκμεταλλεύονται την ηλιοφάνεια και ζέστη της Νότιας Φινλανδίας (-26°C τον Ιούνιο) και πάνε για κάνπινκ.
Είναι τρού στώρη. Το μακελλειό εχει μείνει μέχρι και σήμερα ανεξιχνίαστο, και μάλιστα η υπόθεση ξανάνοιξε το 2004, οταν εν τέλει, κατηγορήθηκε ο μοναδικός επιζήσας ένεκα "Νέων εγκληματολογικών στοιχείων".
(Forensic Evidence που λέγανε και στο χωριό σας την Ανω Κατωραχούλα Πιερίας)
Παρ'όλα αυτά αθωώθηκε πανηγυρικά.
Μια ματιά στην Ιστορία πάντως, παρέα με το γεγονός οτι είναι ακόμα ανεξιχνίαστη, και γίνεται εμφανές ότι είναι μια απο τις λίγες πραγματικές Slasher ιστορίες.
 |
| Ορίτσιναλ Τέτ Πήπωλ. |
 |
| Κυρ' Ενωμωτάρχα μια κονσέρβα ρέγγα. Να την κρατήσω? |
 |
| Ντάξ, κούλ για 40 χρόνια. Μετά βλέπουμε... |
Παρ'όλα αυτά αθωώθηκε πανηγυρικά.
Μια ματιά στην Ιστορία πάντως, παρέα με το γεγονός οτι είναι ακόμα ανεξιχνίαστη, και γίνεται εμφανές ότι είναι μια απο τις λίγες πραγματικές Slasher ιστορίες.
Πράγμα που καθιστά περίεργο το οτι δεν το έχουν ακόμα παρει χαμπάρι τα Αμερκανάκχια να αρχίσουν ολόκληρη σειρά και φράντσάηζ.
Ντάξ είναι στη Φινλανδία, όχι στη Γουιτσιτά για να το ξέρουν, αλλα για ρωτήστε το μέσο Αμερικάνο αν εχει την παραμικρή ιδέα για το που σκατά πέφτει η Γουιτσιτά!!!
Δεν εμβάθυνα αρκετά στην τρουστώρη για να εχω αποψιν για τα στοιχεία, αλλα δω μας νοιάζει η ταινία.
Την τρουστώρη την χρησιμοποιεί μόνο ως υπόβαθρο, η ταινία διαδραματίζεται τώρα και χαρακτηρίζεται ως ταινία απο μερικά σημαντικά πράγματα.
Η Φινλανδία, όπως και οι λοιπές βόρειες χώρες, (Μήν κάνετε ποτέ το λάθος να πείτε εναν Φινλανδό, Σκανδιναβό, είναι σαν να σας λέει εκείνος κάτι σε Τούρκο) πληθυσμιακά μικρές. Πιο μικρές απο μάς. Πράγμα που σημαίνει οτι δεν περιμένεις και πολλα απο τηλεοπτική και κινηματογραφική παραγωγή. Ειδικά σε ποιότητα.
Ε, αυτή η ταινία ήταν ποιοτικά ως επίπεδο παραγωγής, μια ΠΟΛΥ ευχάριστη έκπληξη.
Δεν είναι οτι ηταν Πόλεμος των Άστρωνε ξερω γω, αλλα ήταν στα επίπεδα μιας πολύ νορμάλ κανονικής παραγωγής ενος επίσημου μεγάλου Αμερικάνικου Στούντιο.
Δεν θα δείς κάτι να σου βγάλει μάτι δηλαδή, αλλα ολα είναι προσεγμένα, στη θέση τους, και όπως θα έπρεπε να είναι.
Αυτά σε επίπεδο παραγωγής.
Σε επίπεδο ερμηνειών, κανείς δεν θα ξεχωρίσει, κανείς δεν κλήθηκε να ερμηνεύσει το ρόλο της ζωής του, αλλα και πάλι όλοι είναι πολύ καλοί, πείθουν και αρέσουν.
Σε επίπεδο σκηνοθεσίας τώρα, και πάλι εξεπλάγην ευχάριστα.
Περίμενα να δω κάτι είτε επιπέδου VOD στην καλύτερη, είτε κάτι βασανιστικά αργό και μίνιμαλ, επιπέδου Φινλανδικής αρχιτεκτονικής. Καλο να το βλέπεις απόξω δηλαδή, μέσα ΔΕΝ ζείς.
Αλλα όχι. Ο Σκηνοθέτης Taneli Mustonen που εκεί τον ξέρουν απο καναδυό κωμωδίες και εδώ μας είναι πανηγυρικά άγνωστος είναι καλός, έχει ρυθμό, είναι προσεγμένος, δεν κανει κοιλιές και το κατέχει το πράμα ρε παιδάκι μου.
Και με αυτό ολοκληρώνουμε το δελτίο των καλών της ταινίας.
Συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας με τα κακά, που είναι εμφανώς λιγότερα αλλα δυστυχώς τα σημαντικότερα.
Σενάριο.
Ναί. Κάποιος πληρώθηκε για να το γράψει, αλλα δυστυχώς ήταν λίγο λαμόγιο. Πήρε τα λεφτά, τα έφαγε σε Ρωσίδες πουτάνες στο Ελσίνκι, και το πρωί που ήταν να παραδώξει το πρώτο ντράφτ, εκανε μια βιαστική συρραφή απο ενα παλιο μισοτελειωμένο του Θρίλλερ, μια τσόντα με λεζβίες, το "Σχιζοφρενή Δολοφόνο Με Την Σκουργιαζμένη Τανάλια" και το Ιφτάμενως και Τσέλεμενταν.
Ή κάτι παρόμοιο. Ντάξ.
Το σκεπτικό (το κατα δύναμιν ανεφ Σπώηλε) ήτο το εξής:
Θα ξεκινήσουμε ήπια, μέχρι το 20 λεπτό τους εχουμε γνωρίσει όλους και έχουμε μπεί στην υπόθεση.
1)Τους λεμε οτι γίνεται κάτι, και μετά τους το ημιανατρέπουμε ανακαλύπτοντας οτι τελικά
2) γίνεται κάτι άλλο. Προχωράμε, μπαίνουμε στη δράση, και κάνουμε
3) μια υπεργαμάτη ανατροπή στη μία ώρα και μένουν όλοι παγωτό, πράγμα πανεύκολο στη Φινλανδία, απλα ανοίγεις το παράθυρο.
4) Αποτελειώνουμε κάνοντας ΑΚΟΜΑ μία ανατροπή, την τελική, και μένουν όλοι παγοκωλώνες, πράγμα επίσης εύκολο, εκεί που άνοιξες το παράθυρο τους βγάζεις και το σουτχιέν, ή το σώβρακο.
Οι αντιδράσεις όμως του κοινού στην άνωθι ακολουθία είναι η εξής:
1) Α ωραία. Ενδιαφέρον...
2) Οπα, χμμμ κάτι γίνεται. (Θα γδυθεί άραγε η κσανθιά?)
3) Τι μαλακίες μωρε? Τότε πώς έγνε το τάδε και το τάδε και γιατί είπε αυτή/ος το τάδε και το δείνα? Και γιατι δε γδύθηκε η Μελαχροινή?
4) Δεμαζγαμίζ ρε Νταλάρα? Ούτε μισό Βυζί...
Οι προσπάθειες ανατροπών είναι σεναριακά ερασιτεχνικές στην καλύτερη.
Οι διάλογοι, δεν χρειάζεται να ξέρεις Φινλανδικά για να καταλάβεις οτι είναι του Πεόντου.
Οι σεναριακές τρύπες είναι μεγέθους ρέματος στη Μάνδρα πριν το μπάζωμα.
Νόημα ΔΕΝ πολυβγαίνει. σου δίνονται στοιχεία τα οποία δεν παίζουν κανένα ρόλο, σεναριακές στροφές μένουν ανεκμετάλλευτες, τίποτα δεν δικαιολογείται, και εν τέλει η ταινία τελειώνει σχετικά απότομα, δίνοντας εμφανέστατα χώρο για Νούμερο Δύο, το οποίο αν ποτέ γυριστεί ίσως και να καλύπτει τις τρύπες του Ένα, αλλα τι να το κάνω γώ τώρα?
Εν ολίγοις:
Δεν είναι ταινία που πρέπει να κυνηγήσεις να δείς. Απο την άλλη, παρά το θάψιμο, δεν ειναι και ταινία που θα πρέπει να αποφύγεις να δεις.
Δεν θα τρομάξεις βέβαια, το θριλερικό της στοιχείο κρίνεται ανεπαρκές, και το σενάριο για πέταμα, αλλα για κάποιο περίεργο λόγο, δεν μου άφησε κακές ΓΕΝΙΚΕΣ εντυπώσεις.
Με λίγα λόγια δεν τελείωσε και ήμανε Waddafuck Did I just see?
Η να θεωρώ οτι έχασα μιάμιση ώρα απο τη ζωή μου που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω σωστότερα, π.χ με περισσότερο ύπνο.
Παραγωγή και Σκηνοθέτης ήταν σαφώς άνω του μέσου όρου, με τελικό αποτέλεσμα να σου αφήνουν μια καλή επίγευση παρα το κακό σύνολο. Εξ ού και η μη παντελώς θαφτική βαθμολογία.
Για κάτι ποιοτικότερο και σαφώς ομορφότερο απο την Φινλανδία, προτείνεται η παρακολούθησις της Kiira Korpi στο καλλιτεχνικό πατινάζ σε περιγραφή Αλέξη Κωστάλα.
Για κάτι γευστικότερο, η μάσησις τσίχλας με ξυλιτόλη ή μια κόλας Α4.
Αν δεν σας καλύπτει κάτι εκ των άνωθεν, βάλτε την ταινία, σαφέστατα συνοδεία μιας Finlandia και με μεζέ σαλάμι Ταράνδου και ξαμολήστε τη φαντασία σας στο Φινλανδικό δάσος.
Ντάξ είναι στη Φινλανδία, όχι στη Γουιτσιτά για να το ξέρουν, αλλα για ρωτήστε το μέσο Αμερικάνο αν εχει την παραμικρή ιδέα για το που σκατά πέφτει η Γουιτσιτά!!!
Δεν εμβάθυνα αρκετά στην τρουστώρη για να εχω αποψιν για τα στοιχεία, αλλα δω μας νοιάζει η ταινία.
 |
| Μακελλειό ή περίοδος? Βρείτε το σωστό και κερδίστε ενα ακονιστήρι για το αλυσοπίργιονό σας. |
Η Φινλανδία, όπως και οι λοιπές βόρειες χώρες, (Μήν κάνετε ποτέ το λάθος να πείτε εναν Φινλανδό, Σκανδιναβό, είναι σαν να σας λέει εκείνος κάτι σε Τούρκο) πληθυσμιακά μικρές. Πιο μικρές απο μάς. Πράγμα που σημαίνει οτι δεν περιμένεις και πολλα απο τηλεοπτική και κινηματογραφική παραγωγή. Ειδικά σε ποιότητα.
Ε, αυτή η ταινία ήταν ποιοτικά ως επίπεδο παραγωγής, μια ΠΟΛΥ ευχάριστη έκπληξη.
Δεν είναι οτι ηταν Πόλεμος των Άστρωνε ξερω γω, αλλα ήταν στα επίπεδα μιας πολύ νορμάλ κανονικής παραγωγής ενος επίσημου μεγάλου Αμερικάνικου Στούντιο.
 |
| -Γιατί δεν ψήνουμε μαρσμέλια στη φωτχιά? -Γιατι δεν είμαστε Αμερικανάκια. Πέρνα το Μπάφο. |
Δεν θα δείς κάτι να σου βγάλει μάτι δηλαδή, αλλα ολα είναι προσεγμένα, στη θέση τους, και όπως θα έπρεπε να είναι.
Αυτά σε επίπεδο παραγωγής.
Σε επίπεδο ερμηνειών, κανείς δεν θα ξεχωρίσει, κανείς δεν κλήθηκε να ερμηνεύσει το ρόλο της ζωής του, αλλα και πάλι όλοι είναι πολύ καλοί, πείθουν και αρέσουν.
Σε επίπεδο σκηνοθεσίας τώρα, και πάλι εξεπλάγην ευχάριστα.
Περίμενα να δω κάτι είτε επιπέδου VOD στην καλύτερη, είτε κάτι βασανιστικά αργό και μίνιμαλ, επιπέδου Φινλανδικής αρχιτεκτονικής. Καλο να το βλέπεις απόξω δηλαδή, μέσα ΔΕΝ ζείς.
Αλλα όχι. Ο Σκηνοθέτης Taneli Mustonen που εκεί τον ξέρουν απο καναδυό κωμωδίες και εδώ μας είναι πανηγυρικά άγνωστος είναι καλός, έχει ρυθμό, είναι προσεγμένος, δεν κανει κοιλιές και το κατέχει το πράμα ρε παιδάκι μου.
 |
| Είμαστε κούλ, φήτ, τρέντη και σαίκση και 25 χρονών συνολικά. |
Συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας με τα κακά, που είναι εμφανώς λιγότερα αλλα δυστυχώς τα σημαντικότερα.
Σενάριο.
Ναί. Κάποιος πληρώθηκε για να το γράψει, αλλα δυστυχώς ήταν λίγο λαμόγιο. Πήρε τα λεφτά, τα έφαγε σε Ρωσίδες πουτάνες στο Ελσίνκι, και το πρωί που ήταν να παραδώξει το πρώτο ντράφτ, εκανε μια βιαστική συρραφή απο ενα παλιο μισοτελειωμένο του Θρίλλερ, μια τσόντα με λεζβίες, το "Σχιζοφρενή Δολοφόνο Με Την Σκουργιαζμένη Τανάλια" και το Ιφτάμενως και Τσέλεμενταν.
Ή κάτι παρόμοιο. Ντάξ.
Το σκεπτικό (το κατα δύναμιν ανεφ Σπώηλε) ήτο το εξής:
Θα ξεκινήσουμε ήπια, μέχρι το 20 λεπτό τους εχουμε γνωρίσει όλους και έχουμε μπεί στην υπόθεση.
 |
| -Φύγε κρατάω Μαχαίρι. -Πού το κρατάς? -Στο νεφρό. |
2) γίνεται κάτι άλλο. Προχωράμε, μπαίνουμε στη δράση, και κάνουμε
3) μια υπεργαμάτη ανατροπή στη μία ώρα και μένουν όλοι παγωτό, πράγμα πανεύκολο στη Φινλανδία, απλα ανοίγεις το παράθυρο.
4) Αποτελειώνουμε κάνοντας ΑΚΟΜΑ μία ανατροπή, την τελική, και μένουν όλοι παγοκωλώνες, πράγμα επίσης εύκολο, εκεί που άνοιξες το παράθυρο τους βγάζεις και το σουτχιέν, ή το σώβρακο.
Οι αντιδράσεις όμως του κοινού στην άνωθι ακολουθία είναι η εξής:
 |
| Λυχνίας σβησθείσης πάς δολοφόνος όμοιος. |
2) Οπα, χμμμ κάτι γίνεται. (Θα γδυθεί άραγε η κσανθιά?)
3) Τι μαλακίες μωρε? Τότε πώς έγνε το τάδε και το τάδε και γιατί είπε αυτή/ος το τάδε και το δείνα? Και γιατι δε γδύθηκε η Μελαχροινή?
4) Δεμαζγαμίζ ρε Νταλάρα? Ούτε μισό Βυζί...
 |
| Κουκλάκι ζωγραφιστό. Με αίμα, λάσπη και κοπριά. |
Οι προσπάθειες ανατροπών είναι σεναριακά ερασιτεχνικές στην καλύτερη.
Οι διάλογοι, δεν χρειάζεται να ξέρεις Φινλανδικά για να καταλάβεις οτι είναι του Πεόντου.
Οι σεναριακές τρύπες είναι μεγέθους ρέματος στη Μάνδρα πριν το μπάζωμα.
 |
| Αν δεις θεατή, ρίξε του με το φλόμπερ να μην φύγει. |
Εν ολίγοις:
Δεν είναι ταινία που πρέπει να κυνηγήσεις να δείς. Απο την άλλη, παρά το θάψιμο, δεν ειναι και ταινία που θα πρέπει να αποφύγεις να δεις.
 |
| Ανεπαρκές τετραπλό τόλουπ και το τριπλό άξελ gtp. |
Δεν θα τρομάξεις βέβαια, το θριλερικό της στοιχείο κρίνεται ανεπαρκές, και το σενάριο για πέταμα, αλλα για κάποιο περίεργο λόγο, δεν μου άφησε κακές ΓΕΝΙΚΕΣ εντυπώσεις.
Με λίγα λόγια δεν τελείωσε και ήμανε Waddafuck Did I just see?
Η να θεωρώ οτι έχασα μιάμιση ώρα απο τη ζωή μου που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω σωστότερα, π.χ με περισσότερο ύπνο.
 |
| Αλεξάκο Ντομπέρνις. Αλλα τι λεω και γω... |
Για κάτι ποιοτικότερο και σαφώς ομορφότερο απο την Φινλανδία, προτείνεται η παρακολούθησις της Kiira Korpi στο καλλιτεχνικό πατινάζ σε περιγραφή Αλέξη Κωστάλα.
Για κάτι γευστικότερο, η μάσησις τσίχλας με ξυλιτόλη ή μια κόλας Α4.
Αν δεν σας καλύπτει κάτι εκ των άνωθεν, βάλτε την ταινία, σαφέστατα συνοδεία μιας Finlandia και με μεζέ σαλάμι Ταράνδου και ξαμολήστε τη φαντασία σας στο Φινλανδικό δάσος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου