Mayhem (2017)

Σκηνοθέτης: Joe Lynch

Συγγραφέας: Matias Caruso

Παίζουν: Steven Yeun, Samara Weaving, Steven Brand, Caroline Chikezie, Kerry Fox

Budget:  17 Μνές. Δέν ξερω, μας το κρατάνε κρυφό.

Χώρα: H.Π.Α
Release: 2017

Runtime: 86 mins

Καταλληλότητα:
Φιλιππίνες: 18
Σιγκαπούρη: 18
Νότια Κορέα: 18

Iός αγνώστου ταυτότητος και προέλευσης, χτυπάει ξαφνικα τον παγκόσμιο πληθυσμό. Πρωτότυπο έ? Προκαλεί αναστολή αναστολών και ενίοτε ξέσκισμα Στολών. Πρωτότυπο ε? Οι προσβληθέντες, απλά κάνουν ό,τι τους γουστάρει, είτε είναι το να σκοτώσουν το γείτονα επειδή τους πάτησε το γρασίδι, είτε να του πηδήξουν τη γυναίκα επειδή ειναι καλύτερη απο τη δικιά τους, (αφού τον σκοτώσουν επειδή τους πάτησε το γρασίδι) μαγειρεύοντας την κόρη τους.

Μάλιστα, υπάρχει και νομικό προηγούμενο αθώωσης προσβεβλημένου απο τον ιό αφου οι παθόντες δεν συνειδητοποιούν τι  κάνουν. Και ήρθε ο καιρός το κτήριο που στεγάζεται η φίρμα που υπερασπίστηκε τον εν λόγω αθωωθέντα, να προσβληθεί απο τον Ιό, και να κλειστουν όλοι μέσα καραντίνα Οκτάωρη, να αλληλοσκοτωθούν με την ησυχία τους, την ίδια μέρα που ο διαρκώς στελεχικά ανερχόμενος πρωταγωνιστής μας, παγιδεύεται απο άλλο στέλεχος αδίκως και χάνει τη δουλειά του.

Βγάλτε άχτια, γραβάτες και κουστούμια, πιάστε σφυριά, πιργιόνια, Πένες Mont Blanc και διάφορα αυτοσχέδια όπλα, και ανεβάστε το στελεχικό μαχαίρωμα στην πλάτη σε άλλα επίπεδο καμάρια μου.

Έτσι κι αλλιώς υπάρχει τίποτα καλύτερο απο το να βλέπεις στελέχη να αλληλοσφάζονται?

Τί σχέση εχω γω ρε
σαρανταποδαρούσα με μυνίσκους?

Ξεκαθαρίζω το εξης: Και δεν αποτελεί σπώηλερ αυτό. Η ταινία ΔΕΝ είναι περι του προαναφερθέντα Ιού.
ΔΕΝ ψάχνουμε να δουμε απο που προήλθε, αν φταίνε οι εξωγήινοι, οι ΕΛ, κάποια παγκόσμια Μασωνική συνομωσία ή ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

ΔΕΝ θα ερθει ο Τάστην Χωφμαν με θεραπεία, ούτε θα κλάψουμε για την κόρη του Σβαρτζενέγκερ.
Δεν θα μας απασχολήσει καθόλου βασικά ο ίδιος ο Ιός παρα μόνο οι συνέπειές του.
Οι οποίες ειναι πρωτότυπες όχι προς το αποτέλεσμα αλλα τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται.
Δηλαδή:
Οι προσβληθέντες δεν γίνονται Ζόμπι και κυνηγάνε να φάνε Μυαλά, πατσές και ποδαράκια.
Δεν γυρίζει καν το μάτι του ανάποδα σε ενα μανιώδες Αμόκ καταστροφής. ΤΟ μάτι τους μόνο κοκκινίζει (το ένα) και αυτό αποτελεί και την ενδειξη του οτι ο άλλος κόλλησε.
Βασικά, κάνουν ότι κάνουν, σκοτώνουν σφάζουν, πηδάνε απο παράθυρα, πηδάνε ο ένας τον άλλον και λοιπα με πλήρη φαινομενική επίγνωση του τι κάνουν.

Καλησπέρα. Θα θέλατε να σας προτείνουμε το νέο ασφαλιστικό
πρόγραμμα για Λάπτοπ κατά της θραύσης? 

Απλα ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ. Πράγμα που δημιουργεί πολλαπλές σεναριακές επιλογές μιας και οι παθόντες έχουν πλήρως τα λογικά τους.
Και αυτό απο μόνο του διαχωρίζει κάπως την ταινία απο άλλες του άμεσου υποείδους.
Σεναριακά βέβαια, ενα "ελλάτωμα" είναι οτι η δράση είναι λίγο εφηβικού τύπου, σα να λέμε, παρακολουθούμε το παιδάκι που είναι θύμα πούληνκ στο σχολείο να βγάζει το άχτι του, αλλα ποσώς αυτό ενοχλεί, μιας και η ταινία στο φινάλε είναι κωμωδία.

Οχι εγώ... Κάποιο λάθος κάνετε...

Ο Steven Yeun πρωταγωνιστεί ως το νερντ που ήρθε πριν λίγο καιρό και κατέληξε μεγαλοστέλεχος με κάποια όμως υπολλείματα συνείδησης ακόμα που ευτυχώς θα βγουν στην επιφάνεια παρά τον ιό, προς όφελος της Samara Weaving στο ρόλο της παρακαλούσας δι επιείκειαν δανειολήπτριας που δεν πρόλαβε να μπεί σε ρύθμιση ή στο Νόμο Κατσέλη.

Τον πρώτο τον έχουμε ξαναδεί στο Walking Dead, και την δεύτερη, την ανιψούδα του Hugo Weaving, την έχουμε δεί, και καταφχαριστηθεί  στο The Babysitter (2017).
Υπερ και κατά του σεναρίου ταυτόχρονα, είναι η παντελώς γραμμική δράση του, τύπου Βύντεω Νγκέημ.
Εξηγουμαι.
Είναι σαν να βλέπεις τον Σούπερ Μάριο να ανεβαίνει τα επίπεδα για να φτάσει να παλέψει με το γορίλλα. Κομπλέ όντως με τα επίπεδα, μιας και τα αφεντικά βρίσκονται φυσικά στους επάνω ορόφους.
Η διαφορά είναι οτι το γκομενάκι δεν είναι κλεισμένο σε κλουβί απο το γορίλλα, και περιμενει υπομονετικά τον μουστακαλή, αλλα είναι μαζί του κραδαίνοντας δισκοπρίονο.
Ε ντάξ, και ο μουστακαλής δεν ειναι μουστακαλής αλλα ισχνός Κορεάτης.
Στην συγκεκριμένη ταινία βέβαια, αυτό οχι μονο δεν σε πειράζει, αλλα χοροπηδάς απο χαρά σε κάθε Μπός Φάητ. Ολα συμβάλουν στην κωμωδία του πράγματος.

Καλησπέρα είμαι απο την Ευαγγελική Εκκλησία.

Καλησπέρα. Είμαστε Μάρτυρες
του Ιεχωβά. 

Ο Joe Lynch ειναι σκηνοθέτης που δεν ήξερα, (επειδή απέφυγα το Wrong Turn 2, ενεκα πανωλεθρίας που έπαθα με το χάλι του πρώτου) αλλα έμαθα και θα παρακολουθώ απο δώ  και πέρα. Η δράση του είναι ασταμάτητη, έχει ακριβώς το μέτρο που θα έπρεπε να έχει, φαίνεται οτι ΞΕΡΕΙ τι κάνει, και οτι έχει απόλυτα τον έλεγχο της ταινίας του. Τα πάντα του απο τις γωνίες λήψης του μέχρι τη δράση του είναι μελετημένα και τόσο-όσο. Δεν υπερβάλλει, δεν υποβαθμίζει, δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω, δεν σε αφήνει να αναρωτιέσαι, και σιγουρεύεται οτι είδες όντως αυτό που έπρεπε να δείς για όσο επρεπε να το δείς.

Καλησπέρα, είμαστε απο την Εκκλησία Ιησού Χριστού
των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.

Απο τρόμο φυσικά μην περιμένετε τίποτα, η ταινία είναι κυρίως περιπέτεια με αίμα, που και πάλι δεν είναι για χώρρωρ φάνς. Αλλα είπαμε, κωμωδία είναι, δεν πας να το δείς για το πολύ αίμα, ούτε για την τρομάρα.
Η ταινία ξεκίνησε τη κλασσική φεστιβαλική της πορεία το Μάρτιο του 17' και κατέληξε σε περιορισμένη διανομή και VOD το Νοέμβρη.
Και είναι λίγο κρίμα να το θέσω έτσι, γιατι ως παραγωγή, γυρισμένη σύμφωνα με το IMDb στο Βελιγράδι, κατάφερε να είναι υψηλού επιπέδου με προφανώς ΠΟΛΥ λιγότερα χρήματα, και θα άξιζε μια καλή γύρα στα σινεμά γιατι θα εβγαζε όντως χρήμα.

Τώρα ντάξ, Κωμωδία με αίματα, μην περιμένετε και τσόντα. 
ΑΛΛΑ, μπορείτε να προβείτε εις οφθαλμική θώπευση για όλα τα γούστα όσο νά'ναι.

^ Ξεσαμάρωτη Σαμάρα.

^ Χρηζει αντισκωριακού.

Διότι στην ταινία δεν πρωταγωνιστεί μόνο η προαναφερθείσα Αυστραλίς Samara Weaving, που είναι ένα δεδομένο χάρμα οφθαλμών εφάμιλλο των καλλιτέρων Ευρωπαϊκών και Νεοκοσμικών, αλλα και η Αγγλίς Caroline Chikezie δια γούστα αλλοχρωματικά.
Η οποία εκ πρώτης όψεως να μην σας λέει τίποτα, έως προσέξετε τις γραμμές της οταν κινείται.
Τότε, ίσως θυμηθείτε οτι ΝΑΙ, ΕΚΕΙΝΗ ειναι η πιο σαίκση Cyberwoman με την ούλτρα αποκαλυφτική πανοπλία που είχατε δεί στο Torchwood.
Και αν φαίνεται οτι μπορεί να σας βάλει κάτω και να σας πατήσει έως να εξέλθουν τα αντερά σας απο απόκρυφες οπές του σώματός σας, μην ανυσηχείτε.
Όντως Μπορεί!

Εδώ είναι που σας λέω αν πρέπει να το δείτε ή όχι. 
Ε, δεν θα σας προτείνω να το δείτε. Θα το θέσω πιο Δημοκρατικά. 

ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ

τελεία και παύλα.

Διοτι και θα γελάσετε, και θα σας φύγει το απαφτό που είχατε να δείτε δράση αλλα όχι με μαλάκες μπάτσους που βαράνε μία και πέφτουν εικοσιπέντε και όλα αυτά επειδή ΠΑΛΙ  τους απήγαγαν την κόρη. 

Επίσης επειδή, θέλετε σε κάποια δεδομένη στιγμή να μήν έχει ίχνος "τέχνης" αυτό που θα δείτε, αλλα απλα να διασκεδάσετε και να γελάσετε βρε παιδάκι μου, αλλα όσο νά΄ναι, χώρρωρ στάηλ, ειδάλλως βλέπατε και το  A Night at the Opera.

Δεν είναι μεν Deathgasm, τίγκα στο αίμα, ούτε θα τρομάξετε φυσικά, αλλα είναι απο τις καλύτερες ταινίες της χρονιας κατ'εμέ, μια απο αυτές που καταφχαριστήθηκα και κράτησα για να ξαναδώ και να ξαναγελάσω ευκαιρίας δοθείσης.

Προτείνεται συνοδεία κέτσαπ, ή κόκκινης σαλτσός πάνω απο οτιδήποτε.