Baskin (2016)

Σκηνοθέτης: Can Evrenol

Συγγραφείς: Ogulcan Eren Akay, Can Evrenol, Cem Ozuduru, Ercin Sadikoglu

Παίζουν: Mehmet Cerrahoglu, Gorkem Kasal, Ergun Kuyucu, Muharrem Bayrak, Fatih Dokgöz, Sabahattin Yakut 

Χώρα: Τουρκία (!!!)

Budget: $ 350,000

Release: 2016

Runtime: 97 mins

Καταλληλότητα:

Γερμανία: 18

Κάτω στον Μήτσου το ντεκέ κάναν οι μπάτσοι μπλόκο,

και βρήκαν μάτσο τουμπεκί, πέντ'-έξη-οχτώ λουλάδες,

πενηνταδυό διμούτσουνες, και δεκαοχτώ μαρκούτσια·

βρήκαν και ντερβισόπαιδα φουμάραν αργελέδες·

Ξερω γω? Σου λένε Τούρκοι, σου λένε μπάτσοι, το δικό μου το μυαλό σε ναργελέδες και τα τοιαύτα πάει. Πλήν όμως, εις μάτην. Ουδεμία σχέση με ναργελέδες, αν και δεν ξέρω τι κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους.

Η περίληψη της υπόθεσης στο IMDb: Μια ομάδα ανυποψίαστων Αστυνομικών, περνάει από μια καταπακτή στην Κόλαση, όταν πέφτει πάνω σε μια Μαύρη Τελετή σε ένα εγκαταλειμμένο κτίριο.

Τούτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα, τι γυρεύουν τέτοιαν ώρα;

Αλλά θέλει και μερικά λογάκια παραπάνω, παρότι, ναι, οκ, αυτό είναι το ζουμί τρόπον τινα.

Ξεκινάμε με μια ομάδα πέντε αστυνομικών, που κάθονται και τα κουτσοπίνουν σε ένα ταβερνείο. Οι χαρακτήρες ιδιαιτέρως δισδιάστατοι, και σε μάζωξη που θα περίμενες. Ο νέος και γεμάτος όρεξη για δουλειά, ο πεπειραμένος μεγαλύτερος αρχηγός τους, ο "Σας Γαμάο όλους ναουμ" που τον περιμένεις να αρχίσει εν αιθρία να πυροβολεί πολίτες, ένας ανευ ουσίας ψιλοοικογενειάρχης πλήν εμφανώς σκληρό καρύδι, και ένας οδηγός.

Περνάμε όλη την πρώτη πράξη σχεδόν ακούγοντας πώς ο Σαγαμαόλους πήγε να πηδήξει μιαν πουτάναν αλλα του βγήκε με εναν πέον ΝΑ με το συμπάθειο, και αγνοούμε ότι ο οδηγός στον καμπινέ τρώει φλασιές τρόμου για άγνωστη αιτία.

Λαμβάνουν ένα σήμα, για φασαρίες σε ένα κτήριο σε περιοχή άγνωστη σε όλους, και με κακή και περίεργη φήμη.

Χτες το βράδυ στο σκοτάδι, Με στριμώξανε δυο μαύροι

Χτες το βράδυ στο σκοτάδι, Με στριμώξανε δυο μαύροι

Στο δρόμο, ο οδηγός εξακολουθεί να τρώει φλασιές, και νομίζει ότι βλέπει πράματα.

Ενα από αυτά που βλέπει, είναι ένας τύπος που του πετάγεται μπρός του και τον κάνει κιμά με το φορτηγάκι.

Και τότε ουσιαστικά,

Ξαναγυρνάμε στην αρχή στους μπάτσους στο ταβερνείο.

Και καταλαβαίνουμε ότι η προσπάθεια εξήγησης της υπόθεσης αναλυτικότερα ή θα φάει όλο το χώρο, ή θα μείνει για όταν το δείτε...

Μάλλον δίκιο είχε το IMDb αυτή τη φορά. Παρακάτω θα εξηγηθούν αναλυτικότερα κάμποσα πράγματα ό9μως.

Μιά σύντομη επίσκεψη στην μετάφραση του γούγλη, έβγαλε αποτέλεσμα το "Επιδρομή" στο Baskin. Αστυνομική επιδρομή στην προκειμένη, όχι των Βίκινγκς. Η ταινία χωρίζεται σε τρία διακριτότατα μέρη. Στην αρχή θα δούμε τους μπάτσους μας και θα τους ξαναδούμε μετά, και θα τους ξαναδούμε στο ίδιο σημείο, και θα αναρωτιόμαστε ήδη πριν τη μέση της ταινίας, αν όλα είναι φαντασία ή πραγματικότητα, και ποιανού φαντασία είναι, και τι κρέας ήταν αυτό που ψήνανε στην πρώτη σκηνή.

Απο δώ η κουζίνα μας. Κεμπαπ και Μπακλαβάς.

Το δεύτερο μέρος βασικά είναι η μετάβαση στο μέρος για το οποίο έγινε η κλήση και το τι γίνεται μέσα.

Με το τρίτο και μεγαλύτερο μέρος, να καταλαμβάνεται από την προαναφερθείσα από  το IMDb τελετή και το φινάλε.

Ας ξεκινήσω από μερικά κακά.

Η ταινία έχει τα θεματάκια της με τον ρυθμό σε ορισμένα σημεία.

Είναι μερικές σκηνές που ίσως έπρεπε να απλωθούν λίγο παραπάνω, αλλά κάμποσες άλλες που τραβάνε περισσότερο απ όσο πρέπει στο πρώτο μισό.

Υποθέτω ενας Κεμάλ πρεπει να εμφανίζεται δια νόμου
στις Τούρκικες ταινίες.

Υπάρχει εξήγηση βασικά.

Το Βaskin ήταν ταινία μικρού μήκους, γυρισμένη το 2013. μια από τις πολλές μικρού μήκους τρόμου του Κωνσταντινουπολίτη Can Evrenol.

Σε μια ταινία μικρού μήκους, έχεις ένα και μόνο ένα κεντρικό θέμα, και μια μάλλον αδύναμη ανάπτυξη γύρω του, γιατί δεν υπάρχει ο χρόνος για τέτοια.

Πολλές μικρού μήκους έχουμε δει που στηρίζονται μόνο στο τελευταίο πλάνο τους.

Guest Star: Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΑΣΤΕΓΟΣ.

Οταν όμως πας να την κάνεις μεγάλου, αναπόφευκτα θα πρέπει να εξηγήσεις μερικά πράγματα ΑΝ θες το κοινό να μην μείνει με ερωτηματικά.

Εδώ εξηγούνται τα πράγματα?

Οχι! Χριστό δεν καταλαβαίνεις. Ούτε Αλλάχ μιας και είναι Τούρκοι.

Σε νοιάζει?

Οχι! Δεκάρα δε δίνεις.

Έκατσα να δω την ταινία, πιστεύοντας ότι θα δω ή μια αδύναμη γκοριά άνευ ουσίας για εντυπωσιασμό, ή μια κλισεδιά με φαντάσματα, ή καμμιά τέχνη.

Τι είδα όμως?

Αφεντικό? Βατραχοπόδαρα τρώμε στο Ραμαζάνι ή μπα?

Είδα ένα σκηνοθέτη που παρά την απειρία του στις μεγάλου μήκους ταινίες με εξέπληξε με την αισθητική του, ακόμα και παρά τα σχετικά προβλήματα ρυθμού στις σκηνές που αναγκαστικά μάλλον απλώθηκαν πολύ για να βγεί ο μεγάλου μήκους χρόνος.

Είδα ενα διευθυντή φωτογραφίας να δίνει ρέστα, σε μια ταινία γυρισμένη εξ ολοκλήρου νύχτα, και με εσωτερικά και με εξωτερικά.

Ελα να σε δείξω πως κόβουμε κιμά για το κεμπάπ μπρε.

Είδα μια ατμόσφαιρα που σε ανταμείβει τόσο, που σε κάνει να ξεχνάς τις όποιες ατέλειες του ρυθμού της ταινίας, είδα πολλές, μα πάρα πολλές αισθητικές επιρροές από Silent Hill, και το λέω για καλό, μιας και οι επιρροές είναι κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις, αλλά είναι λεπτή η γραμμή που χωρίζει την επιρροή απο την αντιγραφή, και εδώ δεν ξεπερνάται ποτέ και πουθενά.

Είδα επίσης και ένα υπεργαμάτο κατ'εμέ φινάλε.

Αλλα πάνω απ όλα ίσως, αυτό που θα μου μείνει από την ταινία, που θα μπορούσε ακόμα και να είναι ο λόγος για τον οποίο γυρίστηκε, είναι η πιο σουπερουάου χάηπεργαμάτη ανωμαλόφατσα που σύμφωνα με όλους, παρότι παντελώς διαφορετική, μόνο με τον PinHead συγκρίνεται.

Mehmet Cerrahoglu. Mια φάτσα που την βλέπεις και θες να γελάσεις, αλλά καταφέρνει να γίνει τόσο εκφοβιστική όσο και ο προαναφερθείς κύριος με την γαλήνια φυσιογνωμία και τις καρφίτσες ολούθε.

I will eat your soul...

A mu Klaçiç taxidgia Karfiçoglan.

Kάντε χώρο ρε τσογλάνια. Θα κάνω Στέητζ Τάηβην.

Η υπόθεση της ταινίας λοιπόν, είναι κάπως συγκεχυμένη. Υπάρχει ουσιαστικά μόνο για να δικαιολογήσει και να σε οδηγήσει στην τρίτη πράξη που έχει όλο το ζουμί.

Και μια λέμε για ζουμί, χωρίς να είναι η ταινία gore, έχει αρκετά μεγάλες δόσεις και για μας τους θιασώτες του αίματος.

Δεν σε νοιάζει όμως η σχετικά ελλειπής υπόθεση ή τα σημεία που σε αφήνουν να αναρωτιέσαι, γιατί η συνολική αίσθηση που σου αφήνει, σε αποζημιώνει με το παραπάνω.

Η ταινία αναφέρει ως συνεργαζόμενο συμπαραγωγό την XYZ Films, που είναι Αμερικάνικη εταιρία, αλλά δεν ξέρω με ποιόν τρόπο, και αν όντως δικαιολογείται το ότι το IMDb  την αναφέρει ως συμπαραγωγή Τουρκίας ΗΠΑ. Τα στοιχεία που έχω βρει, λένε ότι τις λίρες τις βάλανε οι Πασάδες της Τουρκικής MO Films. 

-Τι θε ρε κοντέ?
-Μικρός στο μάτι, μεγάλος στο καταβαράθρωμα ψυχών.

Τα οποία ήταν 350,000$ ποσό μικρότατο για ταινία οπουδήποτε στον κόσμο. Ειδικά για 28 νύχτες γυρισμάτων. Αν υπολογίσεις ότι για 28 νύχτες τα φώτα μόνο ίσως κόστισαν περίπου 50,000$ έχεις την εικόνα.

Ο Σκηνοθέτης δικαίως άρπαξε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Fantastic Fest του 2015, και το καλύτερης ταινίας στο Morbido Fest την ίδια χρονιά.

Την είδε εκεί και η IFC Midnight και την άρπαξε για Διανομή στην βόρεια Αμερική μαζί με κάμποσους άλλους που την αρπάξανε για τον υπόλοιπο κόσμο.

Όσο υπερβολικό ή ιερόσυλο και αν σας φανεί, η αίσθηση που μου έχει αφήσει η ταινία μερικές μέρες μετά που την είδα είναι του Clive Barker που συνάντησε το Silent Hill, ασχέτως που εκείνο έχει συναντήσει πολλάκις τον Μπάρκερ, και μας δώσανε μια ατμόσφαιρα που θα μείνει κλασσικότατη, όχι για την τρελλή της πρωτοτυπία, αλλά για το πόσο πετυχημένη και καλά εκτελεσμένη είναι.

Τόσο καλά, που σε κάνει να ξεχνάς δυό σημαντικά πράγματα. Πρώτον τις σαφείς ατέλειες του σεναρίου, και δεύτερον και για μας κυριότερο: Το ότι ακούς Τούρκικα.

Αυτός ο Τούρκος, Τούρκο θα με κάνει.

Πράγμα, που ακόμα και δεν τραβάς κανα Ιστορικό ζόρι, σε παραπέμπει στις Τούρκικες Σαπουνόπερες και περιμένεις καναν Σουλεϊμαν να πεταχτεί από καμμιά γωνιά.

Τούρκικη ξετούρκικη πάντως η ταινία, είναι ΚΑΛΗ, και προτείνεται, και εγώ πάντα χαίρομαι να βλέπω προσπάθειες ΜΗ Αγγλόφωνες να πηγαίνουν καλά στο εξωτερικό.

Το μέλλον του Can Evrenol προβλέπεται λαμπρό. Ελπίζω μόνο να μην τον αρπάξει κανα στούντιο και καταντήσει να σκηνοθετεί μπαμπακερές PG 13 Αμερικανιές για να βλέπουν τα εφηβάκια.